«Οίκος Προσευχής για Όλα τα Έθνη»

«Δεν είναι γραμμένο: ‘Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής για όλα τα έθνη’;»—ΜΑΡΚΟΣ 11:17.

1. Τι είδους σχέση απολάμβαναν αρχικά με τον Θεό ο Αδάμ και η Εύα;

ΟΤΑΝ δημιουργήθηκαν ο Αδάμ και η Εύα, απολάμβαναν στενή σχέση με τον ουράνιο Πατέρα τους. Ο Ιεχωβά Θεός επικοινωνούσε μαζί τους και τους περιέγραψε τον υπέροχο σκοπό που είχε για την ανθρώπινη φυλή. Ασφαλώς, πολλές φορές ξεχείλιζαν σε αίνους προς τον Ιεχωβά για τα μεγαλειώδη δημιουργικά του έργα. Αν ο Αδάμ και η Εύα χρειάζονταν καθοδηγία καθώς συλλογίζονταν το ρόλο που θα είχαν ως μελλοντικός πατέρας και μητέρα της ανθρώπινης οικογένειας, μπορούσαν να πλησιάσουν τον Θεό από οποιοδήποτε μέρος μέσα στο Παραδεισένιο σπίτι τους. Δεν χρειάζονταν τις υπηρεσίες ενός ιερέα σε κάποιο ναό.—Γένεσις 1:28.

2. Ποια αλλαγή έλαβε χώρα όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν;

² Η κατάσταση άλλαξε όταν ένας στασιαστικός άγγελος παραπλάνησε την Εύα κάνοντάς την να πιστέψει ότι θα βελτιωνόταν η κατάστασή της στη ζωή αν απέρριπτε την κυριαρχία του Ιεχωβά, λέγοντάς της ότι θα γινόταν ‘σαν τον Θεό’. Έτσι, η Εύα έφαγε από το δέντρο του οποίου τον καρπό ο Θεός τούς είχε απαγορεύσει να φάνε. Κατόπιν ο Σατανάς χρησιμοποίησε την Εύα για να βάλει σε πειρασμό το σύζυγό της. Το τραγικό είναι ότι ο Αδάμ άκουσε την αμαρτωλή γυναίκα του, δείχνοντας ότι θεωρούσε τη σχέση του μαζί της πιο πολύτιμη από τη σχέση του με τον Θεό. (Γένεσις 3:4-7, ΜΝΚ) Ουσιαστικά, ο Αδάμ και η Εύα διάλεξαν τον Σατανά για θεό τους.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 4:4.

3. Ποια ήταν τα άσχημα αποτελέσματα του στασιασμού του Αδάμ και της Εύας;

³ Ενεργώντας έτσι, το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι δεν έχασε μόνο την πολύτιμη σχέση του με τον Θεό αλλά και την προοπτική της αιώνιας ζωής σε έναν επίγειο παράδεισο. (Γένεσις 2:16, 17) Τα αμαρτωλά τους σώματα τελικά κατέρρευσαν μέχρι που πέθαναν. Οι απόγονοί τους κληρονόμησαν την αμαρτωλή τους κατάσταση. «Έτσι», εξηγεί η Αγία Γραφή, «ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους».—Ρωμαίους 5:12.

4. Ποια ελπίδα πρόσφερε ο Θεός στην αμαρτωλή ανθρωπότητα;

⁴ Χρειαζόταν κάτι για να συμφιλιωθεί η αμαρτωλή ανθρωπότητα με τον άγιο Δημιουργό της. Καθώς καταδίκαζε τον Αδάμ και την Εύα, ο Θεός έδωσε ελπίδα στους μελλοντικούς τους απογόνους υποσχόμενος ένα ‘σπέρμα’ το οποίο θα έσωζε την ανθρωπότητα από τις συνέπειες του στασιασμού του Σατανά. (Γένεσις 3:15) Αργότερα, ο Θεός αποκάλυψε ότι το Σπέρμα της ευλογίας θα ερχόταν μέσω του Αβραάμ. (Γένεσις 22:18) Με αυτόν το στοργικό σκοπό υπόψη, ο Θεός επέλεξε τους απογόνους του Αβραάμ, τους Ισραηλίτες, για να γίνουν το εκλεκτό του έθνος.

5. Γιατί θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τις λεπτομέρειες της διαθήκης του Νόμου που έκανε ο Θεός με τον Ισραήλ;

⁵ Το 1513 Π.Κ.Χ., οι Ισραηλίτες εισήλθαν σε σχέση διαθήκης με τον Θεό και συμφώνησαν να υπακούν στους νόμους του. Εκείνη η διαθήκη του Νόμου θα πρέπει να ενδιαφέρει πολύ όλους όσους θέλουν να λατρεύουν τον Θεό σήμερα, διότι έστρεφε την προσοχή στο υποσχεμένο Σπέρμα. Ο Παύλος είπε ότι περιείχε «σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων». (Εβραίους 10:1) Όταν ο Παύλος έκανε αυτή τη δήλωση, εξέταζε την υπηρεσία των ιερέων του Ισραήλ στη σκηνή του μαρτυρίου, δηλαδή σε μια κινητή σκηνή λατρείας. Αυτή αποκαλούνταν ‘ο ναός του Ιεχωβά’ ή ‘ο οίκος του Ιεχωβά’. (1 Σαμουήλ 1:9, 24) Αν εξετάσουμε την ιερή υπηρεσία που προσφερόταν στον επίγειο οίκο του Ιεχωβά, μπορούμε να εκτιμήσουμε πληρέστερα τη γεμάτη έλεος διευθέτηση με την οποία μπορούν σήμερα αμαρτωλοί άνθρωποι να συμφιλιωθούν με τον Θεό.

Τα Άγια των Αγίων

6. Τι βρισκόταν στα Άγια των Αγίων, και πώς αντιπροσωπευόταν η παρουσία του Θεού εκεί;

⁶ «Ο Ύψιστος δεν κατοικεί σε οίκους φτιαγμένους από χέρια», δηλώνει η Αγία Γραφή. (Πράξεις 7:48) Εντούτοις, η παρουσία του Θεού στον επίγειο οίκο του αντιπροσωπευόταν από ένα σύννεφο μέσα στο εσώτατο διαμέρισμα, το οποίο αποκαλούνταν τα Άγια των Αγίων. (Λευιτικόν 16:2) Προφανώς, αυτό το σύννεφο ακτινοβολούσε λαμπρότητα, φωτίζοντας τα Άγια των Αγίων. Βρισκόταν πάνω από ένα ιερό κιβώτιο που αποκαλούνταν ‘η κιβωτός του μαρτυρίου’, και το οποίο περιείχε τις λίθινες πλάκες όπου ήταν χαραγμένες μερικές από τις εντολές που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ. Πάνω στο κάλυμμα της Κιβωτού υπήρχαν δύο χρυσά χερουβείμ με απλωμένες τις φτερούγες, τα οποία απεικόνιζαν πνευματικά πλάσματα με υψηλή θέση στην ουράνια οργάνωση του Θεού. Το θαυματουργικό σύννεφο φωτός βρισκόταν πάνω από το κάλυμμα και ανάμεσα στα χερουβείμ. (Έξοδος 25:22) Αυτό εξεικόνιζε το γεγονός ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ενθρονισμένος σε ένα ουράνιο άρμα που το στηρίζουν ζωντανά χερουβείμ. (1 Χρονικών 28:18) Εξηγεί το λόγο για τον οποίο προσευχήθηκε ο Βασιλιάς Εζεκίας: ‘Ιεχωβά των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ’.—Ησαΐας 37:16.

Τα Άγια

7. Ποια αντικείμενα υπήρχαν στα Άγια;

⁷ Το δεύτερο διαμέρισμα της σκηνής του μαρτυρίου αποκαλούνταν τα Άγια. Μέσα σε αυτό το τμήμα, στα αριστερά της εισόδου βρισκόταν ένας ωραίος επτάφωτος λυχνοστάτης, και στα δεξιά ήταν ένα τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης. Ακριβώς απέναντι βρισκόταν ένα θυσιαστήριο από το οποίο υψωνόταν άρωμα καιόμενου θυμιάματος. Ήταν τοποθετημένο μπροστά από μια κουρτίνα που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων.

8. Ποια καθήκοντα εκτελούσαν τακτικά οι ιερείς στα Άγια;

⁸ Κάθε πρωί και κάθε βράδυ, ένας ιερέας έπρεπε να μπει στη σκηνή του μαρτυρίου και να κάψει θυμίαμα στο θυσιαστήριο του θυμιάματος. (Έξοδος 30:7, 8) Το πρωί, ενώ καιγόταν το θυμίαμα, έπρεπε να ξαναγεμίσουν με λάδι τα εφτά λυχνάρια που βρίσκονταν πάνω στο χρυσό λυχνοστάτη. Το βράδυ, τα λυχνάρια ήταν αναμμένα για να φωτίζουν τα Άγια. Κάθε Σάββατο, ένας ιερέας έπρεπε να τοποθετήσει 12 φρέσκα ψωμιά στο τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης.—Λευιτικόν 24:4-8.

Η Αυλή

9. Για ποιο σκοπό υπήρχε η λεκάνη με το νερό, και ποιο μάθημα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτό;

⁹ Η σκηνή του μαρτυρίου είχε και αυλή, την οποία περιέβαλλε ένας φράχτης από ύφασμα. Σε αυτή την αυλή υπήρχε μια μεγάλη λεκάνη στην οποία οι ιερείς έπλεναν τα χέρια τους και τα πόδια τους προτού μπουν στα Άγια. Έπρεπε επίσης να πλένονται προτού προσφέρουν θυσίες στο θυσιαστήριο που βρισκόταν στην αυλή. (Έξοδος 30:18-21) Αυτή η απαίτηση καθαρότητας αποτελεί ισχυρή υπενθύμιση για τους υπηρέτες του Θεού σήμερα ότι πρέπει να προσπαθούν να είναι αγνοί από σωματική, ηθική, διανοητική και πνευματική άποψη, αν θέλουν να είναι αποδεκτή η λατρεία τους στον Θεό. (2 Κορινθίους 7:1) Σε μετέπειτα χρόνια, τα ξύλα για τη φωτιά στο θυσιαστήριο και το νερό για τη λεκάνη τα προμήθευαν μη Ισραηλίτες δούλοι του ναού.—Ιησούς του Ναυή 9:27.

10. Ποιες ήταν μερικές από τις προσφορές που γίνονταν στο θυσιαστήριο των θυσιών;

¹⁰ Κάθε πρωί και κάθε βράδυ, ένα νεαρό κριάρι που προοριζόταν για θυσία καιγόταν στο θυσιαστήριο μαζί με μια προσφορά σιτηρών και μια σπονδή. (Έξοδος 29:38-41) Άλλες θυσίες γίνονταν σε ειδικές ημέρες. Μερικές φορές έπρεπε να γίνει μια θυσία εξαιτίας κάποιου συγκεκριμένου προσωπικού αμαρτήματος. (Λευιτικόν 5:5, 6) Σε άλλες περιπτώσεις, ένας Ισραηλίτης μπορούσε να προσφέρει μια προαιρετική θυσία κοινωνίας κατά την οποία μερικά κομμάτια τα έτρωγαν οι ιερείς και εκείνος που έκανε την προσφορά. Αυτό υποδήλωνε ότι οι αμαρτωλοί άνθρωποι μπορούσαν να έχουν ειρήνη με τον Θεό, απολαμβάνοντας ένα γεύμα μαζί του, σαν να λέγαμε. Ακόμη και ένας πάροικος μπορούσε να γίνει λάτρης του Ιεχωβά και να έχει το προνόμιο να παρουσιάζει προαιρετικές προσφορές στον οίκο Του. Προκειμένου, όμως, να εκδηλώνεται κατάλληλη τιμή προς τον Ιεχωβά, οι ιερείς μπορούσαν να δέχονται μόνο αρίστης ποιότητας προσφορές. Το αλεύρι για τις προσφορές σιτηρών έπρεπε να είναι λεπτοαλεσμένο, και τα ζώα για τις θυσίες δεν έπρεπε να έχουν κανένα ελάττωμα.—Λευιτικόν 2:1, ΜΝΚ· 22:18-20· Μαλαχίας 1:6-8.

11. (α) Τι γινόταν με το αίμα των θυσιών των ζώων, και σε τι έστρεφε αυτό την προσοχή; (β) Ποια είναι η άποψη του Θεού τόσο για το ανθρώπινο αίμα όσο και για το αίμα των ζώων;

¹¹ Το αίμα αυτών των θυσιών το έφερναν στο θυσιαστήριο. Αυτό χρησίμευε ως καθημερινή υπενθύμιση προς το έθνος για το γεγονός ότι ήταν αμαρτωλοί οι οποίοι χρειάζονταν κάποιο λυτρωτή, του οποίου το χυμένο αίμα θα μπορούσε να κάνει μόνιμη εξιλέωση για τις αμαρτίες τους και να τους σώσει από το θάνατο. (Ρωμαίους 7:24, 25· Γαλάτες 3:24· παράβαλε Εβραίους 10:3.) Αυτή η ιερή χρήση του αίματος υπενθύμιζε επίσης στους Ισραηλίτες ότι το αίμα συμβολίζει τη ζωή και ότι η ζωή ανήκει στον Θεό. Κάθε άλλη χρήση του αίματος από τους ανθρώπους απαγορευόταν ανέκαθεν από τον Θεό.—Γένεσις 9:4· Λευιτικόν 17:10-12· Πράξεις 15:28, 29.

Η Ημέρα του Εξιλασμού

12, 13. (α) Τι ήταν η Ημέρα του Εξιλασμού; (β) Προτού μπορέσει ο αρχιερέας να φέρει το αίμα στα Άγια των Αγίων, τι έπρεπε να κάνει;

¹² Μια φορά το χρόνο στη διάρκεια της λεγόμενης Ημέρας του Εξιλασμού, ολόκληρο το έθνος Ισραήλ, περιλαμβανομένων και των πάροικων που λάτρευαν τον Ιεχωβά, έπρεπε να απέχει από κάθε εργασία και να νηστέψει. (Λευιτικόν 16:29, 30) Αυτή τη σπουδαία ημέρα, το έθνος καθαριζόταν από την αμαρτία με παραβολικό τρόπο προκειμένου να απολαμβάνει ειρηνικές σχέσεις με τον Θεό για άλλον ένα χρόνο. Ας φανταστούμε τη σκηνή και ας εξετάσουμε μερικά από τα χαρακτηριστικά της σημεία.

¹³ Ο αρχιερέας βρίσκεται στην αυλή της σκηνής του μαρτυρίου. Αφού πρώτα πλυθεί στη λεκάνη με το νερό, σφάζει έναν ταύρο για θυσία. Το αίμα του ταύρου χύνεται σε μια λεκάνη· θα χρησιμοποιηθεί με ειδικό τρόπο προκειμένου να γίνει εξιλέωση για τις αμαρτίες της ιερατικής φυλής του Λευί. (Λευιτικόν 16:4, 6, 11) Προτού, όμως, ο αρχιερέας προχωρήσει περαιτέρω με τη θυσία, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνει. Παίρνει αρωματικό θυμίαμα (πιθανώς τοποθετώντας το σε μια σέσουλα) καθώς και αναμμένα κάρβουνα από το θυσιαστήριο σε ένα πυροδοχείο. Τώρα μπαίνει στα Άγια και προχωράει προς την κουρτίνα του διαμερίσματος Άγια των Αγίων. Περνάει αργά αργά από την κουρτίνα και στέκεται μπροστά στην κιβωτό της διαθήκης. Κατόπιν, μακριά από κάθε άλλο ανθρώπινο μάτι, ρίχνει θυμίαμα στα πυρωμένα κάρβουνα, και τα Άγια των Αγίων γεμίζουν με ένα ευωδιαστό σύννεφο.—Λευιτικόν 16:12, 13, ΜΝΚ.

14. Γιατί έπρεπε να μπει ο αρχιερέας στα Άγια των Αγίων με το αίμα δύο διαφορετικών ζώων;

¹⁴ Τώρα ο Θεός είναι διατεθειμένος να δείξει έλεος και να δεχτεί εξιλέωση με παραβολικό τρόπο. Γι’ αυτόν το λόγο, το κάλυμμα της Κιβωτού αποκαλούνταν «ιλαστήριον [Κείμενο]» ή «εξιλεωτικό κάλυμμα». (Εβραίους 9:5) Ο αρχιερέας βγαίνει από τα Άγια των Αγίων, παίρνει το αίμα του ταύρου και ξαναμπαίνει στα Άγια των Αγίων. Όπως υπαγορεύει ο Νόμος, βουτάει το δάχτυλό του στο αίμα και το ραντίζει εφτά φορές μπροστά στο κάλυμμα της Κιβωτού. (Λευιτικόν 16:14) Κατόπιν επιστρέφει στην αυλή και σφάζει ένα κατσίκι, το οποίο είναι προσφορά για αμαρτία «περί του λαού». Φέρνει μια ποσότητα από το αίμα του κατσικιού μέσα στα Άγια των Αγίων, και κάνει με αυτό ό,τι έκανε και με το αίμα του ταύρου. (Λευιτικόν 16:15) Και άλλες σημαντικές τελετουργίες λάβαιναν χώρα την Ημέρα του Εξιλασμού. Για παράδειγμα, ο αρχιερέας έπρεπε να βάλει τα χέρια του πάνω στο κεφάλι ενός δεύτερου κατσικιού και να εξομολογηθεί πάνω σε αυτό «τας ανομίας των υιών Ισραήλ». Αυτό το ζωντανό κατσίκι οδηγούνταν κατόπιν στην έρημο, για να απομακρύνει τις αμαρτίες του έθνους με συμβολική έννοια. Με αυτόν τον τρόπο, γινόταν εξιλέωση κάθε χρόνο «υπέρ των ιερέων και υπέρ παντός του λαού της συναγωγής».—Λευιτικόν 16:16, 21, 22, 33.

15. (α) Πώς ήταν παρόμοιος με τη σκηνή του μαρτυρίου ο ναός του Σολομώντα; (β) Τι λέει η επιστολή προς Εβραίους για την ιερή υπηρεσία που προσφερόταν τόσο στη σκηνή του μαρτυρίου όσο και στο ναό;

¹⁵ Τα πρώτα 486 χρόνια της ιστορίας του Ισραήλ ως λαού της διαθήκης του Θεού, η κινητή σκηνή του μαρτυρίου χρησίμευε σε αυτούς ως ο τόπος για να λατρεύουν τον Θεό τους, τον Ιεχωβά. Κατόπιν, ο Σολομών του Ισραήλ έλαβε το προνόμιο να οικοδομήσει ένα μόνιμο οικοδόμημα. Αν και αυτός ο ναός επρόκειτο να είναι κάτι μεγαλύτερο και πιο περίτεχνο, το σχέδιο που είχε δοθεί από τον Θεό ακολουθούσε το ίδιο υπόδειγμα με εκείνο της σκηνής του μαρτυρίου. Όπως και η σκηνή του μαρτυρίου, αυτός ο ναός παρίστανε μια μεγαλύτερη, αποτελεσματικότερη διευθέτηση για λατρεία την οποία θα «ανήγειρε ο Ιεχωβά, και όχι άνθρωπος».—Εβραίους 8:2, 5· 9:9, 11.

Ο Πρώτος και ο Δεύτερος Ναός

16. (α) Ποιο στοργικό αίτημα έκανε ο Σολομών αφιερώνοντας το ναό; (β) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι αποδέχτηκε την προσευχή του Σολομώντα;

¹⁶ Αφιερώνοντας εκείνον τον ένδοξο ναό, ο Σολομών συμπεριέλαβε το εξής θεόπνευστο αίτημα: «Τον ξένον . . . , όστις δεν είναι εκ του λαού σου Ισραήλ, αλλ’ έρχεται από γης μακράς δια το όνομά σου το μέγα . . . , εάν έλθωσι και προσευχηθώσι προς τον οίκον τούτον, τότε συ επάκουσον εκ του ουρανού, εκ του τόπου της κατοικήσεώς σου, και κάμε κατά πάντα περί όσων ο ξένος σε επικαλεσθή, δια να γνωρίσωσι πάντες οι λαοί της γης το όνομά σου και να σε φοβώνται, καθώς ο λαός σου ο Ισραήλ, και δια να γνωρίσωσιν ότι το όνομά σου εκλήθη επί τον οίκον τούτον, τον οποίον ωκοδόμησα». (2 Χρονικών 6:32, 33) Με καταφανή τρόπο, ο Θεός έδειξε ότι αποδέχτηκε την προσευχή αφιέρωσης που έκανε ο Σολομών. Μια πύρινη γλώσσα έπεσε από τον ουρανό και κατέφαγε τις θυσίες των ζώων πάνω στο θυσιαστήριο, και η δόξα του Ιεχωβά γέμισε το ναό.—2 Χρονικών 7:1-3.

17. Τι συνέβη τελικά στο ναό που οικοδόμησε ο Σολομών, και γιατί;

¹⁷ Δυστυχώς, οι Ισραηλίτες έχασαν τον υγιή τους φόβο για τον Ιεχωβά. Με τον καιρό, βεβήλωσαν το μεγάλο Του όνομα με πράξεις αιματοχυσίας, ειδωλολατρίας, μοιχείας, αιμομειξίας, καθώς και με την κακομεταχείριση των ορφανών, των χηρών και των ξένων. (Ιεζεκιήλ 22:2, 3, 7, 11, 12, 26, 29) Έτσι, το έτος 607 Π.Κ.Χ., ο Θεός εκτέλεσε κρίση φέρνοντας τα βαβυλωνιακά στρατεύματα για να καταστρέψουν το ναό. Οι επιζώντες Ισραηλίτες οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα.

18. Στο δεύτερο ναό, ποια προνόμια δόθηκαν σε μερικούς μη Ισραηλίτες άντρες οι οποίοι υποστήριζαν ολόκαρδα τη λατρεία του Ιεχωβά;

¹⁸ Έπειτα από 70 χρόνια, ένα μετανοημένο Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ και έλαβε το προνόμιο να ανοικοδομήσει το ναό του Ιεχωβά. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν υπήρχαν αρκετοί ιερείς και Λευίτες για να υπηρετήσουν σε αυτόν το δεύτερο ναό. Ως αποτέλεσμα, οι Νεθινείμ, οι οποίοι κατάγονταν από μη Ισραηλίτες δούλους του ναού, έλαβαν μεγαλύτερα προνόμια ως λειτουργοί του οίκου του Θεού. Εντούτοις, δεν έγιναν ποτέ ίσοι με τους ιερείς και τους Λευίτες.—Έσδρας 7:24· 8:17, 20.

19. Ποια υπόσχεση έδωσε ο Θεός σχετικά με το δεύτερο ναό, και πώς εκπληρώθηκαν αυτά τα λόγια;

¹⁹ Στην αρχή φαινόταν ότι ο δεύτερος ναός δεν θα ήταν τίποτε σε σύγκριση με τον προηγούμενο. (Αγγαίος 2:3) Αλλά ο Ιεχωβά υποσχέθηκε: «Θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλει ελθεί ο εκλεκτός πάντων των εθνών, και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης . . . Η δόξα του εσχάτου τούτου οίκου θέλει είσθαι μεγαλητέρα της του πρώτου». (Αγγαίος 2:7, 9) Σε εκπλήρωση αυτών των λόγων, ο δεύτερος ναός πράγματι απέκτησε μεγαλύτερη δόξα. Διατηρήθηκε 164 χρόνια παραπάνω από τον πρώτο, και πολύ περισσότεροι λάτρεις από πολύ περισσότερες χώρες συνέρρεαν στις αυλές του. (Παράβαλε Πράξεις 2:5-11.) Μια ανακαίνιση αυτού του δεύτερου ναού ξεκίνησε στις ημέρες του Βασιλιά Ηρώδη, και οι αυλές του επεκτάθηκαν. Καθώς ήταν υπερυψωμένος πάνω σε ένα βραχώδες επίπεδο και περιτριγυριζόταν από όμορφες κιονοστοιχίες, συναγωνιζόταν σε μεγαλοπρέπεια τον αρχικό ναό που οικοδόμησε ο Σολομών. Περιλάμβανε μια μεγάλη, εξωτερική αυλή για τους ανθρώπους των εθνών που ήθελαν να λατρέψουν τον Ιεχωβά. Ένας πέτρινος φράχτης χώριζε αυτή την Αυλή των Εθνών από τις εσωτερικές αυλές που προορίζονταν μόνο για Ισραηλίτες.

20. (α) Ποια ξεχωριστή τιμή απόλαυσε ο ανοικοδομημένος ναός; (β) Τι έδειχνε ότι οι Ιουδαίοι είχαν εσφαλμένη άποψη για το ναό, και τι έκανε ο Ιησούς αντιδρώντας σε αυτό;

²⁰ Αυτός ο δεύτερος ναός είχε τη μεγάλη τιμή να δει τον Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, να διδάσκει μέσα στις αυλές του. Αλλά, όπως συνέβη και με τον πρώτο ναό, οι Ιουδαίοι γενικά δεν είχαν κατάλληλη άποψη για το προνόμιο που τους δόθηκε να είναι θεματοφύλακες του οίκου του Θεού. Μάλιστα, επέτρεπαν σε εμπόρους να έχουν δοσοληψίες μέσα στην αυλή των Εθνών. Επιπλέον, επιτρεπόταν στους ανθρώπους να χρησιμοποιούν το ναό για να κόβουν δρόμο όταν μετέφεραν διάφορα πράγματα μέσα στην Ιερουσαλήμ. Τέσσερις ημέρες πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς καθάρισε το ναό από τέτοιες πράξεις κοσμικής φύσης, ενώ παράλληλα εξακολουθούσε να λέει: «Δεν είναι γραμμένο: ‘Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής για όλα τα έθνη’; Αλλά εσείς τον έχετε κάνει σπηλιά ληστών».—Μάρκος 11:15-17.

Ο Θεός Εγκαταλείπει τον Επίγειο Οίκο Του για Πάντα

21. Τι έδειξε ο Ιησούς όσον αφορά το ναό της Ιερουσαλήμ;

²¹ Λόγω της θαρραλέας ενέργειας που έκανε ο Ιησούς υπερασπιζόμενος την αγνή λατρεία του Θεού, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν αποφασισμένοι να τον σκοτώσουν. (Μάρκος 11:18) Γνωρίζοντας ότι επρόκειτο σύντομα να φονευθεί, ο Ιησούς είπε στους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες: «Ο οίκος σας εγκαταλείπεται σε εσάς». (Ματθαίος 23:37, 38) Έτσι έδειξε ότι σύντομα ο Θεός δεν θα δεχόταν πλέον τη μορφή λατρείας που ασκούσαν στον τυπικό ναό της Ιερουσαλήμ. Αυτός δεν θα ήταν πια «οίκος προσευχής για όλα τα έθνη». Όταν οι μαθητές του Ιησού έστρεψαν την προσοχή του στα μεγαλόπρεπα οικοδομήματα του ναού, εκείνος είπε: ‘Βλέπετε αυτά τα μεγάλα οικοδομήματα; . . . Δεν πρόκειται να αφεθεί εδώ πέτρα πάνω σε πέτρα που να μη ριχτεί κάτω’.—Μάρκος 13:1, 2.

22. (α) Πώς εκπληρώθηκαν τα λόγια του Ιησού σχετικά με το ναό; (β) Αντί να επικεντρώνουν τις ελπίδες τους σε μια επίγεια πόλη, τι εκζητούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί;

²² Η προφητεία του Ιησού εκπληρώθηκε 37 χρόνια αργότερα, το έτος 70 Κ.Χ., όταν τα ρωμαϊκά στρατεύματα κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Αυτό απέδειξε με συγκλονιστικό τρόπο ότι ο Θεός είχε πράγματι εγκαταλείψει τον τυπικό του οίκο. Ο Ιησούς ποτέ δεν προείπε την ανοικοδόμηση κάποιου άλλου ναού στην Ιερουσαλήμ. Αναφορικά με εκείνη την επίγεια πόλη, ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς: «Δεν έχουμε εδώ μια πόλη που παραμένει, αλλά εκζητούμε ένθερμα αυτήν που θα έρθει». (Εβραίους 13:14) Οι πρώτοι Χριστιανοί απέβλεπαν στο να γίνουν μέρος της ‘ουράνιας Ιερουσαλήμ’—της όμοιας με πόλη Βασιλείας του Θεού. (Εβραίους 12:22) Έτσι, η αληθινή λατρεία του Ιεχωβά δεν επικεντρώνεται πλέον σε έναν κατά γράμμα ναό πάνω στη γη. Στο επόμενο άρθρο μας, θα εξετάσουμε την ανώτερη διευθέτηση που έχει θεσπίσει ο Θεός για όλους όσους επιθυμούν να τον λατρεύουν «με πνεύμα και αλήθεια».—Ιωάννης 4:21, 24.

Ο Μεγάλος Πνευματικός Ναός του Ιεχωβά

‘Έχουμε έναν τέτοιον αρχιερέα, . . . δημόσιο υπηρέτη του αγίου χώρου και της αληθινής σκηνής, την οποία ανήγειρε ο Ιεχωβά, και όχι άνθρωπος’.—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 8:1, 2.

1. Ποια στοργική προμήθεια έκανε ο Θεός για την αμαρτωλή ανθρωπότητα;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ, λόγω της μεγάλης αγάπης του για την ανθρωπότητα, προμήθευσε μια θυσία για να αφαιρέσει τις αμαρτίες του κόσμου. (Ιωάννης 1:29· 3:16) Αυτό απαίτησε να μεταφέρει τη ζωή του πρωτότοκου Γιου του από τον ουρανό στην κοιλιά μιας Ιουδαίας παρθένου ονόματι Μαρίας. Ο άγγελος του Ιεχωβά εξήγησε σαφώς στη Μαρία ότι το παιδί που θα συνελάμβανε θα ‘αποκαλούνταν άγιο, Γιος του Θεού’. (Λουκάς 1:34, 35) Ο Ιωσήφ, ο οποίος ήταν αρραβωνιασμένος με τη Μαρία, πληροφορήθηκε σχετικά με τη θαυματουργική φύση της σύλληψης του Ιησού και έμαθε ότι Αυτός θα ‘έσωζε το λαό Του από τις αμαρτίες τους’.—Ματθαίος 1:20, 21.

2. Τι έκανε ο Ιησούς όταν ήταν περίπου 30 χρονών, και γιατί;

² Καθώς ο Ιησούς μεγάλωνε, θα πρέπει να είχε καταλάβει μερικά από αυτά τα γεγονότα που αφορούσαν τη θαυματουργική του γέννηση. Γνώριζε ότι ο ουράνιος Πατέρας του είχε ένα ζωοσωτήριο έργο για εκείνον πάνω στη γη. Επομένως, ως πλήρως αναπτυγμένος άντρας ηλικίας περίπου 30 χρονών, ο Ιησούς πήγε στον προφήτη του Θεού, τον Ιωάννη, για να βαφτιστεί στον Ιορδάνη Ποταμό.—Μάρκος 1:9· Λουκάς 3:23.

3. (α) Τι εννοούσε ο Ιησούς με τα λόγια: «Θυσία και προσφορά δεν θέλησες»; (β) Ποιο εξέχον παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς για όλους όσους θέλουν να γίνουν μαθητές του;

³ Ο Ιησούς προσευχόταν κατά το βάφτισμά του. (Λουκάς 3:21) Προφανώς, από αυτό το σημείο της ζωής του και έπειτα, εκπλήρωσε τα λόγια των εδαφίων Ψαλμός 40:6-8, όπως έδειξε αργότερα ο απόστολος Παύλος: «Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα». (Εβραίους 10:5) Έτσι, ο Ιησούς έδειξε ότι γνώριζε πως ο Θεός ‘δεν ήθελε’ να συνεχίσουν να προσφέρονται θυσίες ζώων στο ναό της Ιερουσαλήμ. Αντιλαμβανόταν, δηλαδή, ότι ο Θεός είχε ετοιμάσει ένα τέλειο ανθρώπινο σώμα για εκείνον, τον Ιησού, προκειμένου να το προσφέρει ως θυσία. Αυτό θα αφαιρούσε κάθε περαιτέρω ανάγκη για θυσίες ζώων. Δείχνοντας την εγκάρδια επιθυμία που είχε να υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού, ο Ιησούς προσευχήθηκε στη συνέχεια: «Να! Έχω έρθει (στο ρόλο του βιβλίου είναι γραμμένο για εμένα) να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου». (Εβραίους 10:7) Τι υπέροχο παράδειγμα θάρρους και ανιδιοτελούς αφοσίωσης έθεσε ο Ιησούς εκείνη την ημέρα για όλους όσους θα γίνονταν αργότερα μαθητές του!—Μάρκος 8:34.

4. Πώς έδειξε ο Θεός ότι επιδοκίμασε την ενέργεια του Ιησού να προσφέρει τον εαυτό του;

⁴ Έδειξε ο Θεός ότι επιδοκίμασε την προσευχή που έκανε ο Ιησούς κατά το βάφτισμά του; Ας αφήσουμε έναν από τους εκλεγμένους αποστόλους του Ιησού να μας δώσει την απάντηση: «Αφού βαφτίστηκε, ο Ιησούς ανέβηκε αμέσως από το νερό· και να! οι ουρανοί άνοιξαν, και είδε πνεύμα Θεού να κατεβαίνει σαν περιστέρι και να έρχεται πάνω του. Να! Ακούστηκε, επίσης, φωνή από τους ουρανούς που είπε: ‘Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει’».—Ματθαίος 3:16, 17· Λουκάς 3:21, 22.

5. Τι εξεικόνιζε το κατά γράμμα θυσιαστήριο του ναού;

⁵ Το γεγονός ότι ο Θεός δέχτηκε την παρουσίαση του σώματος του Ιησού για θυσία σήμαινε ότι, με πνευματική έννοια, είχε έρθει στο προσκήνιο ένα θυσιαστήριο πιο μεγαλειώδες από εκείνο του ναού στην Ιερουσαλήμ. Το κατά γράμμα θυσιαστήριο όπου προσφέρονταν ζώα για θυσία προσκίαζε εκείνο το πνευματικό θυσιαστήριο, το οποίο στην ουσία ήταν το «θέλημα» του Θεού ή η διευθέτηση για την αποδοχή τής ανθρώπινης ζωής του Ιησού ως θυσίας. (Εβραίους 10:10) Γι’ αυτόν το λόγο ο απόστολος Παύλος μπορούσε να γράψει στους συγχριστιανούς του: «Εμείς έχουμε ένα θυσιαστήριο από το οποίο εκείνοι που κάνουν ιερή υπηρεσία στη σκηνή [ή ναό] δεν έχουν εξουσία να φάνε». (Εβραίους 13:10) Με άλλα λόγια, οι αληθινοί Χριστιανοί ωφελούνται από μια ανώτερη θυσία για εξιλέωση αμαρτιών, την οποία οι περισσότεροι Ιουδαίοι ιερείς απέρριψαν.

6. (α) Τι ήρθε στο προσκήνιο κατά το βάφτισμα του Ιησού; (β) Τι σημαίνει ο τίτλος Μεσσίας, ή αλλιώς Χριστός;

⁶ Το ότι ο Ιησούς χρίστηκε με άγιο πνεύμα σήμαινε πως ο Θεός είχε τώρα φέρει σε ύπαρξη ολόκληρη τη διευθέτησή του για έναν πνευματικό ναό, με τον Ιησού να υπηρετεί ως Αρχιερέας. (Πράξεις 10:38· Εβραίους 5:5) Ο μαθητής Λουκάς υπό θεϊκή έμπνευση ανέφερε επακριβώς ότι το έτος κατά το οποίο συνέβη αυτό το μνημειώδες γεγονός ήταν «το δέκατο πέμπτο έτος της βασιλείας του Τιβέριου Καίσαρα». (Λουκάς 3:1-3) Αυτό αντιστοιχεί με το έτος 29 Κ.Χ.—ακριβώς 69 εβδομάδες ετών, δηλαδή 483 έτη, από τότε που ο Βασιλιάς Αρταξέρξης είχε δώσει την προσταγή να ανοικοδομηθούν τα τείχη της Ιερουσαλήμ. (Νεεμίας 2:1, 5-8) Σύμφωνα με την προφητεία, ‘ο Χριστός ο ηγούμενος’ θα εμφανιζόταν εκείνο το προκαθορισμένο έτος. (Δανιήλ 9:25) Πολλοί Ιουδαίοι όπως φαίνεται το γνώριζαν αυτό. Ο Λουκάς αναφέρει ότι «ο λαός βρισκόταν σε αναμονή» σε σχέση με την εμφάνιση του Μεσσία, ή αλλιώς του Χριστού, τίτλοι οι οποίοι προέρχονται από λέξεις της εβραϊκής και της κοινής ελληνικής που έχουν την ίδια σημασία, δηλαδή «χρισμένος».—Λουκάς 3:15.

7. (α) Πότε έχρισε ο Θεός ‘τα Άγια των Αγίων’, και τι σήμαινε αυτό; (β) Τι άλλο συνέβη στον Ιησού κατά το βάφτισμά του;

⁷ Κατά το βάφτισμα του Ιησού, η ουράνια κατοικία του Θεού χρίστηκε, δηλαδή ξεχωρίστηκε, ως ‘τα Άγια των Αγίων’ στη διευθέτηση του μεγάλου πνευματικού ναού. (Δανιήλ 9:24, ΜΝΚ) ‘Η αληθινή σκηνή [ή ναός], την οποία ανήγειρε ο Ιεχωβά, και όχι άνθρωπος’, είχε τεθεί σε λειτουργία. (Εβραίους 8:2) Επίσης, μέσω του βαφτίσματός του με νερό και άγιο πνεύμα, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός αναγεννήθηκε ως πνευματικός Γιος του Θεού. (Παράβαλε Ιωάννης 3:3.) Αυτό σήμαινε ότι ο Θεός θα ανακαλούσε στον κατάλληλο καιρό τον Γιο του σε ουράνια ζωή, όπου θα υπηρετούσε στα δεξιά του Πατέρα του ως Βασιλιάς και Αρχιερέας «για πάντα σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ».—Εβραίους 6:20· Ψαλμός 110:1, 4.

Τα Ουράνια Άγια των Αγίων

8. Ποια νέα χαρακτηριστικά είχε αποκτήσει τώρα ο θρόνος του Θεού στον ουρανό;

⁸ Την ημέρα του βαφτίσματος του Ιησού, ο ουράνιος θρόνος του Θεού είχε αποκτήσει νέα χαρακτηριστικά. Ο προσδιορισμός μιας τέλειας ανθρώπινης θυσίας για την εξιλέωση των αμαρτιών του κόσμου έδινε έμφαση στην αγιότητα του Θεού σε αντιδιαστολή με την αμαρτωλή κατάσταση του ανθρώπου. Το έλεος του Θεού τονιζόταν επίσης από το γεγονός ότι τώρα έδειχνε πως ήταν διατεθειμένος να εξευμενιστεί, δηλαδή να δεχτεί εξιλέωση. Έτσι, ο θρόνος του Θεού στον ουρανό είχε γίνει σαν το εσώτατο διαμέρισμα του ναού, όπου έμπαινε ο αρχιερέας μία φορά το χρόνο με αίμα ζώου προκειμένου να κάνει εξιλέωση για αμαρτία με παραβολικό τρόπο.

9. (α) Τι εξεικόνιζε η κουρτίνα που υπήρχε ανάμεσα στα Άγια και στα Άγια των Αγίων; (β) Πώς πέρασε ο Ιησούς την κουρτίνα του πνευματικού ναού του Θεού;

⁹ Η κουρτίνα που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων εξεικόνιζε το σάρκινο σώμα του Ιησού. (Εβραίους 10:19, 20) Αυτό ήταν ο φραγμός που εμπόδιζε τον Ιησού να εισέλθει στην παρουσία του Πατέρα του ενόσω ήταν άνθρωπος στη γη. (1 Κορινθίους 15:50) Τη στιγμή του θανάτου του Ιησού, «η κουρτίνα του αγιαστηρίου σκίστηκε στα δύο, από πάνω ως κάτω». (Ματθαίος 27:51) Αυτό καταδείκνυε με συγκλονιστικό τρόπο ότι ο φραγμός που εμπόδιζε την είσοδο του Ιησού στον ουρανό είχε τώρα αφαιρεθεί. Τρεις ημέρες αργότερα, ο Ιεχωβά Θεός εκτέλεσε ένα αξιοσημείωτο θαύμα. Ήγειρε τον Ιησού από τους νεκρούς, όχι ως θνητό άνθρωπο με σάρκα και αίμα, αλλά ως ένδοξο πνευματικό πλάσμα ‘που παραμένει ζωντανό για πάντα’. (Εβραίους 7:24) Σαράντα ημέρες αργότερα, ο Ιησούς ανέβηκε στον ουρανό και μπήκε στα πραγματικά «Άγια των Αγίων», «για να εμφανιστεί . . . μπροστά στο πρόσωπο του Θεού για εμάς».—Εβραίους 9:24.

10. (α) Τι συνέβη αφού ο Ιησούς παρουσίασε την αξία της θυσίας του στον ουράνιο Πατέρα του; (β) Τι σήμαινε για τους μαθητές του Χριστού το γεγονός ότι χρίστηκαν με άγιο πνεύμα;

¹⁰ Δέχτηκε ο Θεός την αξία του χυμένου αίματος του Ιησού ως εξιλέωση για τις αμαρτίες του κόσμου; Και βέβαια. Απόδειξη για αυτό δόθηκε ακριβώς 50 ημέρες μετά την ανάσταση του Ιησού, κατά την εορταστική ημέρα της Πεντηκοστής. Το άγιο πνεύμα του Θεού εκχύθηκε πάνω σε 120 μαθητές του Ιησού οι οποίοι ήταν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ. (Πράξεις 2:1, 4, 33) Όπως ο Αρχιερέας τους, ο Ιησούς Χριστός, εκείνοι ήταν τώρα χρισμένοι προκειμένου να υπηρετούν ως ‘ένα άγιο ιερατείο, για να προσφέρουν πνευματικές θυσίες’ υπό τη διευθέτηση του μεγάλου πνευματικού ναού του Θεού. (1 Πέτρου 2:5) Επιπλέον, αυτοί οι χρισμένοι αποτελούσαν ένα νέο έθνος, το «άγιο έθνος» του Θεού, τον πνευματικό Ισραήλ. Έκτοτε, όλες οι προφητείες για καλά πράγματα σχετικά με τον Ισραήλ, όπως η υπόσχεση περί ‘νέας διαθήκης’ που καταγράφεται στο εδάφιο Ιερεμίας 31:31, θα εφαρμόζονταν στη χρισμένη Χριστιανική εκκλησία, στον πραγματικό «Ισραήλ του Θεού».—1 Πέτρου 2:9· Γαλάτες 6:16.

Άλλα Χαρακτηριστικά του Πνευματικού Ναού του Θεού

11, 12. (α) Τι εξεικονίστηκε από την ιερατική αυλή στην περίπτωση του Ιησού, και τι είναι αυτή στην περίπτωση των χρισμένων ακολούθων του; (β) Τι εξεικονίζει η λεκάνη με το νερό, και πώς χρησιμοποιείται;

¹¹ Αν και τα Άγια των Αγίων εξεικόνιζαν ‘τον ίδιο τον ουρανό’, όπου είναι ενθρονισμένος ο Θεός, όλα τα άλλα χαρακτηριστικά του πνευματικού ναού του Θεού σχετίζονται με διάφορα πράγματα στη γη. (Εβραίους 9:24) Στο ναό της Ιερουσαλήμ, υπήρχε μια εσωτερική ιερατική αυλή, που περιείχε ένα θυσιαστήριο για θυσίες και μια μεγάλη λεκάνη με νερό, την οποία χρησιμοποιούσαν οι ιερείς για να καθαρίζονται προτού προσφέρουν ιερή υπηρεσία. Τι εξεικονίζουν αυτά στη διευθέτηση του πνευματικού ναού του Θεού;

¹² Στην περίπτωση του Ιησού Χριστού, η εσωτερική ιερατική αυλή εξεικόνιζε την αναμάρτητη κατάστασή του ως τέλειου ανθρώπινου Γιου του Θεού. Ασκώντας πίστη στη θυσία του Ιησού, οι χρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού πιστώνονται δικαιοσύνη. Γι’ αυτό, ο Θεός μπορεί δικαιολογημένα να πολιτεύεται μαζί τους σαν να ήταν αναμάρτητοι. (Ρωμαίους 5:1· 8:1, 33) Επομένως, αυτή η αυλή εξεικονίζει επίσης τη δίκαιη ανθρώπινη κατάσταση που έχει χορηγηθεί σε καθένα από τα μέλη του άγιου ιερατείου και την οποία απολαμβάνουν αυτά ενώπιον του Θεού. Συγχρόνως, οι χρισμένοι Χριστιανοί εξακολουθούν να είναι ατελείς και να υπόκεινται στη διάπραξη αμαρτιών. Η λεκάνη με το νερό που βρισκόταν στην αυλή εξεικονίζει το Λόγο του Θεού, τον οποίο χρησιμοποιεί ο Αρχιερέας για να καθαρίζει προοδευτικά το άγιο ιερατείο. Περνώντας μέσα από αυτή τη διαδικασία καθαρισμού, εκείνοι έχουν λαμπρή εμφάνιση που τιμάει τον Θεό και ελκύει άτομα από έξω στην αγνή του λατρεία.—Εφεσίους 5:25, 26· παράβαλε Μαλαχίας 3:1-3.

Τα Άγια

13, 14. (α) Τι εξεικονίζουν τα Άγια του ναού στην περίπτωση του Ιησού και των χρισμένων ακολούθων του; (β) Τι εξεικονίζει ο χρυσός λυχνοστάτης;

¹³ Το πρώτο διαμέρισμα του ναού εξεικονίζει μια κατάσταση ανώτερη από εκείνη της αυλής. Στην περίπτωση του τέλειου ανθρώπου Ιησού Χριστού, εξεικονίζει την αναγέννησή του ως πνευματικού Γιου του Θεού, προορισμένου να επιστρέψει σε ουράνια ζωή. Αφού πρώτα ανακηρυχτούν δίκαιοι με βάση την πίστη τους στο χυμένο αίμα του Χριστού, και αυτοί οι χρισμένοι ακόλουθοι υφίστανται επίσης αυτή την ειδική επενέργεια του πνεύματος του Θεού. (Ρωμαίους 8:14-17) Μέσω ‘νερού [δηλαδή του βαφτίσματός τους] και πνεύματος’ ‘αναγεννιούνται’ ως πνευματικοί γιοι του Θεού. Με αυτή την ιδιότητα, έχουν την ελπίδα της ανάστασης σε ουράνια ζωή ως πνευματικοί γιοι του Θεού, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουν πιστοί μέχρι θανάτου.—Ιωάννης 3:5, 7· Αποκάλυψη 2:10.

¹⁴ Τους ιερείς που υπηρετούσαν μέσα στα Άγια του επίγειου ναού δεν μπορούσαν να τους δουν οι λάτρεις οι οποίοι βρίσκονταν έξω. Παρόμοια, οι χρισμένοι Χριστιανοί ζουν μια πνευματική κατάσταση στην οποία δεν συμμετέχει ούτε μπορεί να την καταλάβει πλήρως η πλειονότητα των λάτρεων του Θεού, των οποίων η ελπίδα είναι αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη. Ο χρυσός λυχνοστάτης της σκηνής του μαρτυρίου εξεικονίζει τη διαφωτισμένη κατάσταση των χρισμένων Χριστιανών. Η επενέργεια του αγίου πνεύματος του Θεού, όπως το λάδι στα λυχνάρια, ρίχνει φως στην Αγία Γραφή. Την κατανόηση που αποκτούν ως αποτέλεσμα οι Χριστιανοί, δεν την κρατούν για τον εαυτό τους. Αντίθετα, υπακούν στον Ιησού, ο οποίος είπε: «Εσείς είστε το φως του κόσμου. . . . Ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δώσουν δόξα στον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς».—Ματθαίος 5:14, 16.

15. Τι εξεικονίζει το ψωμί που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης;

¹⁵ Προκειμένου να παραμείνουν σε αυτή τη διαφωτισμένη κατάσταση, οι χρισμένοι Χριστιανοί πρέπει να τρέφονται τακτικά από αυτό που εξεικονίζει το ψωμί το οποίο βρισκόταν πάνω στο τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης. Η πρώτιστη πηγή τους για πνευματική τροφή είναι ο Λόγος του Θεού, που προσπαθούν καθημερινά να τον διαβάζουν, καθώς και να στοχάζονται γύρω από αυτόν. Ο Ιησούς υποσχέθηκε επίσης να τους προμηθεύει «τροφή . . . στον κατάλληλο καιρό» μέσω του ‘πιστού και φρόνιμου δούλου’ του. (Ματθαίος 24:45) Αυτός ο «δούλος» είναι ολόκληρο το σώμα των χρισμένων Χριστιανών πάνω στη γη σε κάθε συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ο Χριστός χρησιμοποιεί αυτό το χρισμένο σώμα για να δημοσιεύει πληροφορίες γύρω από την εκπλήρωση Γραφικών προφητειών και για να παρέχει επίκαιρη κατεύθυνση σχετικά με την εφαρμογή των Γραφικών αρχών στη σύγχρονη καθημερινή ζωή. Έτσι, οι χρισμένοι Χριστιανοί δείχνοντας εκτίμηση τρέφονται με όλες αυτές τις πνευματικές προμήθειες. Η συντήρηση, όμως, της πνευματικής τους ζωής δεν εξαρτάται μόνο από την απόκτηση γνώσης για τον Θεό στη διάνοια και στην καρδιά τους. Ο Ιησούς είπε: «Η τροφή μου είναι να κάνω το θέλημα εκείνου που με έστειλε και να τελειώσω το έργο του». (Ιωάννης 4:34) Παρόμοια, οι χρισμένοι Χριστιανοί νιώθουν ικανοποίηση καθώς καταγίνονται καθημερινά με την εκτέλεση του αποκαλυμμένου θελήματος του Θεού.

16. Τι εξεικονίζεται από την υπηρεσία στο θυσιαστήριο του θυμιάματος;

¹⁶ Το πρωί και το βράδυ, ένας ιερέας πρόσφερε θυμίαμα στον Θεό πάνω στο θυσιαστήριο του θυμιάματος το οποίο βρισκόταν στα Άγια. Συγχρόνως, οι λάτρεις που δεν ήταν ιερείς προσεύχονταν στον Θεό καθώς στέκονταν στις εξωτερικές αυλές του ναού. (Λουκάς 1:8-10) «Το θυμίαμα», εξηγεί η Αγία Γραφή, «σημαίνει τις προσευχές των αγίων». (Αποκάλυψη 5:8) «Ας κατευθυνθή ενώπιόν σου η προσευχή μου ως θυμίαμα», έγραψε ο ψαλμωδός Δαβίδ. (Ψαλμός 141:2) Οι χρισμένοι Χριστιανοί επίσης θεωρούν πολύτιμο το προνόμιο που έχουν να πλησιάζουν τον Ιεχωβά με προσευχή μέσω του Ιησού Χριστού. Οι ένθερμες προσευχές που βγαίνουν από την καρδιά μοιάζουν με ευωδιαστό θυμίαμα. Οι χρισμένοι Χριστιανοί αινούν επίσης τον Θεό και με άλλους τρόπους, χρησιμοποιώντας τα χείλη τους για να διδάσκουν και άλλα άτομα. Η υπομονή τους στις κακουχίες και η ακεραιότητά τους κάτω από δοκιμασία είναι ιδιαίτερα ευάρεστες στον Θεό.—1 Πέτρου 2:20, 21.

17. Τι περιλαμβανόταν στην εκπλήρωση της προφητικής εικόνας που παρείχε η πρώτη είσοδος του αρχιερέα στα Άγια των Αγίων την Ημέρα του Εξιλασμού;

¹⁷ Την Ημέρα του Εξιλασμού, ο αρχιερέας του Ισραήλ έπρεπε να μπει στα Άγια των Αγίων και να κάψει θυμίαμα σε ένα χρυσό θυμιατήρι που περιείχε πυρωμένα κάρβουνα. Αυτό έπρεπε να γίνει προτού φέρει μέσα το αίμα των προσφορών για αμαρτία. Σε εκπλήρωση αυτής της προφητικής εικόνας, ο άνθρωπος Ιησούς κράτησε απόλυτη ακεραιότητα στον Ιεχωβά Θεό προτού προσφέρει τη ζωή του ως τη μοναδική διαρκή θυσία για τις αμαρτίες μας. Έτσι, έδειξε ότι ένας τέλειος άνθρωπος μπορούσε να κρατήσει την ακεραιότητά του στον Θεό άσχετα με την πίεση που θα του επέφερε ο Σατανάς. (Παροιμίαι 27:11) Όταν τέθηκε σε δοκιμή, ο Ιησούς χρησιμοποίησε την προσευχή «με δυνατές κραυγές και δάκρυα, και εισακούστηκε χάρη στο θεοσεβή του φόβο». (Εβραίους 5:7) Με αυτόν τον τρόπο δόξασε τον Ιεχωβά ως τον δίκαιο και δικαιωματικό Κυρίαρχο του σύμπαντος. Ο Θεός αντάμειψε τον Ιησού ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς σε αθάνατη ουράνια ζωή. Από αυτή την εξυψωμένη θέση, ο Ιησούς στρέφει την προσοχή του στο δευτερεύοντα λόγο για τον οποίο ήρθε στη γη, δηλαδή, να συμφιλιώσει τους μετανοημένους αμαρτωλούς ανθρώπους με τον Θεό.—Εβραίους 4:14-16.

Η Μεγαλύτερη Δόξα του Πνευματικού Ναού του Θεού

18. Πώς έχει φέρει ο Ιεχωβά ξεχωριστή δόξα στον πνευματικό του ναό;

¹⁸ «Η δόξα του εσχάτου τούτου οίκου θέλει είσθαι μεγαλητέρα της του πρώτου», προείπε ο Ιεχωβά. (Αγγαίος 2:9) Ανασταίνοντας τον Ιησού ως αθάνατο Βασιλιά και Αρχιερέα, ο Ιεχωβά έφερε ξεχωριστή δόξα στον πνευματικό Του ναό. Ο Ιησούς είναι τώρα σε θέση να φέρει «αιώνια σωτηρία σε όλους εκείνους που τον υπακούν». (Εβραίους 5:9) Οι πρώτοι που έδειξαν αυτή την υπακοή ήταν οι 120 μαθητές οι οποίοι έλαβαν άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Το βιβλίο της Αποκάλυψης προείπε ότι αυτοί οι πνευματικοί γιοι Ισραήλ θα αριθμούσαν τελικά 144.000. (Αποκάλυψη 7:4) Όταν πέθαναν, πολλοί από εκείνους χρειάστηκε να κείτονται χωρίς συνειδητότητα στον κοινό τάφο της ανθρωπότητας, περιμένοντας τον καιρό της παρουσίας του Ιησού με βασιλική δύναμη. Η προφητική χρονολόγηση που περιέχεται στα εδάφια Δανιήλ 4:10-17, 20-27 δείχνει ότι το 1914 ήταν ο καιρός κατά τον οποίο θα άρχιζε ο Ιησούς να κυβερνάει ανάμεσα στους εχθρούς του. (Ψαλμός 110:2) Δεκαετίες πριν από αυτό, οι χρισμένοι Χριστιανοί περίμεναν με ανυπομονησία εκείνο το έτος. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και τα δεινά που επέφερε στην ανθρωπότητα απέδειξαν ότι ο Ιησούς είχε πράγματι ενθρονιστεί ως Βασιλιάς το 1914. (Ματθαίος 24:3, 7, 8) Λίγο αργότερα, καθώς είχε έρθει ο καιρός για «να αρχίσει η κρίση από τον οίκο του Θεού», ο Ιησούς θα εκπλήρωνε την υπόσχεση που είχε δώσει στους χρισμένους μαθητές του οι οποίοι είχαν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου: «Έρχομαι ξανά και θα σας πάρω κοντά μου».—1 Πέτρου 4:17· Ιωάννης 14:3.

19. Πώς θα αποκτήσει πρόσβαση το υπόλοιπο των 144.000 στα ουράνια Άγια των Αγίων;

¹⁹ Τα 144.000 μέλη του άγιου ιερατείου δεν έχουν όλα σφραγιστεί τελεσίδικα ούτε έχουν συγκεντρωθεί στον ουράνιο οίκο τους. Ένα υπόλοιπο από αυτούς εξακολουθούν να ζουν στη γη στην πνευματική κατάσταση που εξεικονίστηκε από τα Άγια, χωρισμένοι από την άγια παρουσία του Θεού με την «κουρτίνα», ή αλλιώς το φραγμό, του σάρκινου σώματός τους. Καθώς αυτά τα άτομα πεθαίνουν πιστά, ανασταίνονται στιγμιαία ως αθάνατα πνευματικά πλάσματα για να ενωθούν με εκείνους από τους 144.000 που βρίσκονται ήδη στον ουρανό.—1 Κορινθίους 15:51-53.

20. Ποιο ζωτικό έργο εκτελούν αυτόν τον καιρό οι εναπομείναντες από το άγιο ιερατείο, και με ποια αποτελέσματα;

²⁰ Με τόσο πολλούς ιερείς να υπηρετούν μαζί με τον μεγάλο Αρχιερέα στον ουρανό, ο πνευματικός ναός του Θεού έχει λάβει επιπρόσθετη δόξα. Στο μεταξύ, οι εναπομείναντες από το άγιο ιερατείο εκτελούν ένα πολύτιμο έργο στη γη. Μέσω του κηρύγματός τους, ο Θεός ‘σείει όλα τα έθνη’ με εκφράσεις της κρίσης του, όπως έχει προλεχθεί στο εδάφιο Αγγαίος 2:7. Συγχρόνως, εκατομμύρια λάτρεις που περιγράφονται ως «ο εκλεκτός [τα επιθυμητά πράγματα, ΜΝΚ] πάντων των εθνών» συρρέουν στις επίγειες αυλές του ναού του Ιεχωβά. Ποια είναι η θέση αυτών των ατόμων στη διευθέτηση που έχει ο Θεός για λατρεία, και ποια μελλοντική δόξα μπορούμε να αναμένουμε για το μεγάλο πνευματικό του ναό; Αυτά τα ερωτήματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.

Ο Θρίαμβος της Αληθινής Λατρείας Πλησιάζει

‘Ο Ιεχωβά θα γίνει βασιλιάς όλης της γης’.—ΖΑΧΑΡΙΑΣ 14:9, ΜΝΚ.

1. Ποια εμπειρία έζησαν οι χρισμένοι Χριστιανοί στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και πώς είχε προειπωθεί αυτό;

ΣΤΗ διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, οι χρισμένοι Χριστιανοί υπέστησαν πολλές κακουχίες και φυλακίσεις στα χέρια των εμπόλεμων εθνών. Οι θυσίες αίνου που πρόσφεραν στον Ιεχωβά περιορίστηκαν σε σοβαρό βαθμό, και εκείνοι περιήλθαν σε κατάσταση πνευματικής αιχμαλωσίας. Όλα αυτά είχαν προειπωθεί στο εδάφιο Ζαχαρίας 14:2, ΜΝΚ, το οποίο περιγράφει μια διεθνή επίθεση ενάντια στην Ιερουσαλήμ. Η πόλη αυτής της προφητείας είναι η «ουράνια Ιερουσαλήμ», η ουράνια Βασιλεία του Θεού και η θέση στην οποία βρίσκεται «ο θρόνος του Θεού και του Αρνιού». (Εβραίους 12:22, 28· 13:14· Αποκάλυψη 22:3) Οι χρισμένοι του Θεού πάνω στη γη εκπροσωπούσαν εκείνη την πόλη. Τα πιστά άτομα ανάμεσά τους επέζησαν από την επίθεση, αρνούμενα να επιτρέψουν στον εαυτό τους να εξοριστεί ‘από την πόλη’.a

2, 3. (α) Πώς θριαμβεύει η λατρεία του Ιεχωβά από το 1919 και έπειτα; (β) Από το 1935 και έπειτα, ποια εξέλιξη λαβαίνει χώρα;

² Το 1919, οι πιστοί χρισμένοι ελευθερώθηκαν από την κατάσταση αιχμαλωσίας τους, και αμέσως εκμεταλλεύτηκαν τη μεταπολεμική περίοδο ειρήνης. Ως πρεσβευτές της ουράνιας Ιερουσαλήμ, επωφελήθηκαν από τη μεγαλειώδη ευκαιρία να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και να βοηθήσουν στη σύναξη των τελικών μελών των 144.000. (Ματθαίος 24:14· 2 Κορινθίους 5:20) Το 1931, υιοθέτησαν το κατάλληλο Γραφικό όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ησαΐας 43:10, 12.

³ Έκτοτε, οι χρισμένοι Μάρτυρες του Θεού ποτέ δεν οπισθοχώρησαν. Ούτε ο Χίτλερ με τη ναζιστική πολεμική του μηχανή δεν κατάφερε να τους κάνει να σωπάσουν. Παρά τον παγκόσμιο διωγμό, το έργο τους καρποφόρησε σε όλη τη γη. Ιδιαίτερα από το έτος 1935 και έπειτα, έχει ενωθεί μαζί τους το διεθνές «μεγάλο πλήθος» που προειπώθηκε στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Και αυτοί επίσης είναι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Χριστιανοί, και «έπλυναν τις στολές τους και τις έκαναν λευκές με το αίμα του Αρνιού», του Ιησού Χριστού. (Αποκάλυψη 7:9, 14) Αλλά αυτοί δεν είναι χρισμένοι, με την ελπίδα της ουράνιας ζωής. Η ελπίδα τους είναι να κληρονομήσουν εκείνο που έχασε ο Αδάμ και η Εύα, δηλαδή τέλεια ανθρώπινη ζωή σε μια παραδεισένια γη. (Ψαλμός 37:29· Ματθαίος 25:34) Σήμερα, το μεγάλο πλήθος αριθμεί πέντε εκατομμύρια και πλέον ψυχές. Η αληθινή λατρεία του Ιεχωβά θριαμβεύει, αλλά ο τελικός της θρίαμβος δεν έχει έρθει ακόμη.

Ξένοι στον Πνευματικό Ναό του Θεού

4, 5. (α) Πού λατρεύει τον Ιεχωβά το μεγάλο πλήθος; (β) Ποια προνόμια απολαμβάνουν, και σε εκπλήρωση ποιας προφητείας;

⁴ Όπως προειπώθηκε, το μεγάλο πλήθος ‘λατρεύει [τον Θεό] ημέρα και νύχτα στο ναό του’. (Αποκάλυψη 7:15, Κείμενο) Εφόσον δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, άτομα με ιερατική ιδιότητα, ο Ιωάννης πιθανώς τους είδε να στέκονται στο ναό στην εξωτερική αυλή των Εθνών. (1 Πέτρου 2:5) Πόσο ένδοξος έχει γίνει ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά, καθώς ο περίβολός του είναι γεμάτος με αυτό το μεγάλο πλήθος το οποίο, μαζί με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, τον αινεί!

⁵ Το μεγάλο πλήθος δεν υπηρετεί τον Θεό στην κατάσταση που εξεικονίζεται από την εσωτερική ιερατική αυλή. Δεν ανακηρύσσονται δίκαιοι για να γίνουν υιοθετημένοι, πνευματικοί γιοι του Θεού. (Ρωμαίους 8:1, 15) Εντούτοις, ασκώντας πίστη στο λύτρο του Ιησού, έχουν καθαρή υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά. Ανακηρύσσονται δίκαιοι για να είναι φίλοι του. (Παράβαλε Ιακώβου 2:21, 23.) Και αυτοί επίσης λαβαίνουν το προνόμιο να προσφέρουν αποδεκτές θυσίες στο πνευματικό θυσιαστήριο του Θεού. Έτσι, σε αυτό το μεγάλο πλήθος, εκπληρώνεται με ένδοξο τρόπο η προφητεία των εδαφίων Ησαΐας 56:6, 7: ‘Περί . . . των υιών του αλλογενούς [Οι ξένοι, ΜΝΚ], οίτινες ήθελον προστεθή εις τον Ιεχωβά, δια να δουλεύωσιν εις αυτόν και να αγαπώσι το όνομα του Ιεχωβά, . . . και τούτους θέλω φέρει εις το άγιόν μου όρος και θέλω ευφράνει αυτούς εν τω οίκω της προσευχής μου· τα ολοκαυτώματα αυτών και αι θυσίαι αυτών θέλουσιν είσθαι δεκταί επί το θυσιαστήριόν μου· διότι ο οίκος μου θέλει ονομάζεσθαι, Οίκος προσευχής δια πάντας τους λαούς’.

6. (α) Τι είδους θυσίες προσφέρουν οι ξένοι; (β) Τι τους υπενθυμίζει το δοχείο με το νερό που βρισκόταν στην ιερατική αυλή;

⁶ Μεταξύ των θυσιών τις οποίες προσφέρουν αυτοί οι ξένοι είναι και ‘ο καρπός των χειλιών [σαν προσφορά λεπτοαλεσμένων σιτηρών] που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομα του [Θεού]’, καθώς και ‘το ότι κάνουν το καλό και μοιράζονται πράγματα με άλλους’. (Εβραίους 13:15, 16) Το μεγάλο δοχείο με το νερό που έπρεπε να χρησιμοποιούν οι ιερείς για να πλένονται αποτελεί επίσης σημαντική υπενθύμιση για αυτούς τους ξένους. Και οι ίδιοι πρέπει να υφίστανται πνευματικό και ηθικό καθαρισμό καθώς ο Λόγος του Θεού γίνεται προοδευτικά πιο ξεκάθαρος για αυτούς.

Τα Άγια και τα Σκεύη που Υπήρχαν σε Αυτά

7. (α) Πώς θεωρεί το μεγάλο πλήθος τα προνόμια του άγιου ιερατείου; (β) Ποια επιπρόσθετα προνόμια έχουν λάβει μερικοί ξένοι;

⁷ Έχουν άραγε τα Άγια και τα σκεύη τους κάποια σημασία για αυτό το μεγάλο πλήθος των ξένων; Εκείνοι ποτέ δεν θα βρεθούν στην κατάσταση που εξεικονίζεται από τα Άγια. Δεν αναγεννιούνται ως πνευματικοί γιοι του Θεού με ουράνια υπηκοότητα. Μήπως τους κάνει αυτό να νιώθουν φθόνο ή ζήλια; Όχι. Αντίθετα, χαίρονται για το προνόμιο το οποίο τους δόθηκε να υποστηρίζουν το υπόλοιπο των 144.000, και δείχνουν βαθιά εκτίμηση για το σκοπό που εξυπηρετεί ο Θεός όταν υιοθετεί αυτούς τους πνευματικούς γιους, οι οποίοι θα συμμετάσχουν με τον Χριστό στην εξύψωση της ανθρωπότητας σε τελειότητα. Επίσης, το μεγάλο πλήθος των ξένων θεωρούν πολύτιμη τη μεγάλη παρ’ αξία καλοσύνη που εκδήλωσε ο Θεός παρέχοντάς τους επίγεια ελπίδα αιώνιας ζωής στον Παράδεισο. Μερικοί από αυτούς τους ξένους, όπως οι Νεθινείμ της αρχαιότητας, έχουν λάβει προνόμια επίβλεψης για την υποβοήθηση του άγιου ιερατείου.b (Ησαΐας 61:5, ΜΝΚ) Ανάμεσα από αυτούς, ο Ιησούς διορίζει «άρχοντας επί πάσαν την γην».—Ψαλμός 45:16.

8, 9. Ποιο όφελος αντλεί το μεγάλο πλήθος αναλογιζόμενο τα σκεύη που υπήρχαν στα Άγια;

⁸ Αν και το μεγάλο πλήθος των ξένων ποτέ δεν θα μπει στα αντιτυπικά Άγια, παίρνει πολύτιμα μαθήματα από τα σκεύη που υπήρχαν σε αυτά. Ακριβώς όπως ο λυχνοστάτης χρειαζόταν συνεχή ανεφοδιασμό με λάδι, έτσι και οι ξένοι χρειάζονται να τους βοηθάει το άγιο πνεύμα να συλλαμβάνουν τις προοδευτικές αλήθειες από το Λόγο του Θεού, οι οποίες διοχετεύονται μέσω ‘του πιστού και φρόνιμου δούλου’. (Ματθαίος 24:45-47) Επιπλέον, το πνεύμα του Θεού τούς βοηθάει να ανταποκρίνονται στην εξής πρόσκληση: «Το πνεύμα και η νύφη [το χρισμένο υπόλοιπο] εξακολουθούν να λένε: ‘Έλα!’ Και όποιος ακούει ας πει: ‘Έλα!’ Και όποιος διψάει ας έρθει· και όποιος θέλει ας πάρει νερό ζωής δωρεάν». (Αποκάλυψη 22:17) Έτσι, ο λυχνοστάτης υπενθυμίζει στο μεγάλο πλήθος την υποχρέωση που έχουν να λάμπουν ως Χριστιανοί και να αποφεύγουν οτιδήποτε ως προς τη στάση, τις σκέψεις, τα λόγια ή τις πράξεις τα οποία θα λυπούσαν το άγιο πνεύμα του Θεού.—Εφεσίους 4:30.

⁹ Το τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης υπενθυμίζει στο μεγάλο πλήθος ότι για να παραμείνουν πνευματικά υγιείς πρέπει να τρώνε τακτικά πνευματική τροφή από την Αγία Γραφή και από τα έντυπα που εκδίδει «ο πιστός και φρόνιμος δούλος». (Ματθαίος 4:4) Το θυσιαστήριο του θυμιάματος τους υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να προσεύχονται ένθερμα στον Ιεχωβά για βοήθεια ώστε να κρατούν την ακεραιότητά τους. (Λουκάς 21:36) Οι προσευχές τους θα πρέπει να περιλαμβάνουν εγκάρδιες εκφράσεις αίνου και ευχαριστίας. (Ψαλμός 106:1) Το θυσιαστήριο του θυμιάματος τους υπενθυμίζει επίσης την ανάγκη που υπάρχει να αινούν τον Θεό και με άλλους τρόπους, όπως με το να ψέλνουν ολόκαρδα τους ύμνους της Βασιλείας στις Χριστιανικές συναθροίσεις και να προετοιμάζονται καλά ώστε να κάνουν αποτελεσματική «δημόσια διακήρυξη για σωτηρία».—Ρωμαίους 10:10.

Ο Πλήρης Θρίαμβος της Αληθινής Λατρείας

10. (α) Σε ποια μεγαλειώδη προοπτική μπορούμε να αποβλέπουμε; (β) Ποια εξέλιξη πρέπει πρώτα να λάβει χώρα;

¹⁰ Σήμερα, «πολλοί λαοί» από όλα τα έθνη συρρέουν στον οίκο λατρείας του Ιεχωβά. (Ησαΐας 2:2, 3) Επιβεβαιώνοντάς το αυτό, το εδάφιο Αποκάλυψη 15:4 δηλώνει: «Ποιος, πράγματι, δεν θα σε φοβηθεί, Ιεχωβά, και δεν θα δοξάσει το όνομά σου, επειδή εσύ είσαι ο μόνος όσιος; Διότι όλα τα έθνη θα έρθουν και θα λατρέψουν ενώπιόν σου, επειδή φανερώθηκαν τα δίκαια διατάγματά σου». Το 14ο κεφάλαιο του Ζαχαρία περιγράφει τι ακολουθεί. Στο εγγύς μέλλον, η κακή στάση της πλειονότητας των ανθρώπων πάνω στη γη θα κλιμακωθεί καθώς θα συγκεντρωθούν για τελευταία φορά προκειμένου να πολεμήσουν εναντίον της Ιερουσαλήμ—των εκπροσώπων της ουράνιας Ιερουσαλήμ πάνω στη γη. Τότε ο Ιεχωβά θα δράσει. Ως Πολεμιστής-Θεός, ‘θα εξέλθει και θα πολεμήσει ενάντια σε εκείνα τα έθνη’ που τολμούν να κάνουν αυτή την επίθεση.—Ζαχαρίας 14:2, 3, ΜΝΚ.

11, 12. (α) Πώς θα αντιδράσει ο Ιεχωβά στην επερχόμενη παγγήινη επίθεση εναντίον των λάτρεων στο ναό του; (β) Ποια θα είναι η έκβαση του πολέμου του Θεού;

¹¹ ‘Αυτή θα είναι η μάστιγα με την οποία ο Ιεχωβά θα μαστιγώσει όλους τους λαούς που θα εκστρατεύσουν εναντίον της Ιερουσαλήμ: Η σάρκα του ανθρώπου θα σαπίζει, ενώ αυτός θα στέκεται στα πόδια του· τα δε μάτια του θα σαπίζουν στις κόγχες τους και η γλώσσα του θα σαπίζει μέσα στο στόμα του. Και εκείνη την ημέρα θα απλωθεί ανάμεσά τους σύγχυση από τον Ιεχωβά· και ο καθένας θα αρπάζει το χέρι του συντρόφου του, και το χέρι του θα σηκώνεται ενάντια στο χέρι του συντρόφου του’.—Ζαχαρίας 14:12, 13, ΜΝΚ.

¹² Το αν αυτή η μάστιγα θα είναι κατά γράμμα ή συμβολική θα πρέπει να περιμένουμε να το δούμε. Ωστόσο, ένα είναι σίγουρο. Ενώ οι εχθροί του Θεού θα κινούνται για να κάνουν την παγγήινη επίθεσή τους εναντίον των υπηρετών του Ιεχωβά, θα αναχαιτιστούν από φοβερές εκδηλώσεις της παντοδυναμίας του Θεού. Το στόμα τους θα αναγκαστεί να σωπάσει. Θα είναι σαν να έχει σαπίσει η προκλητική τους γλώσσα. Θα βλέπουν θολά τον κοινό τους στόχο, σαν να έχουν σαπίσει τα μάτια τους. Οι σωματικές τους δυνάμεις, που τους υποκίνησαν να τολμήσουν να κάνουν την επίθεση, θα εξαντληθούν. Μέσα στη σύγχυση, θα στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου σε μια μεγάλη σφαγή. Έτσι, όλοι οι επίγειοι εχθροί της λατρείας του Θεού θα εξαλειφτούν. Τελικά, όλα τα έθνη θα έχουν αναγκαστεί να αναγνωρίσουν την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά. Η προφητεία θα εκπληρωθεί: ‘Ο Ιεχωβά θα γίνει βασιλιάς όλης της γης’. (Ζαχαρίας 14:9, ΜΝΚ) Κατόπιν, ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα δεθούν καθώς θα αρχίζει η Χιλιετής Βασιλεία του Χριστού, η οποία επιφυλάσσει μεγάλες ευλογίες για την ανθρωπότητα.—Αποκάλυψη 20:1, 2· 21:3, 4.

Η Επίγεια Ανάσταση

13. Ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα ‘απομείνουν από όλα τα έθνη’;

¹³ Η προφητεία του Ζαχαρία συνεχίζεται στο κεφάλαιο 14, εδάφιο 16, ΜΝΚ: ‘Όλοι όσοι απομείνουν από όλα τα έθνη, που έρχονται εναντίον της Ιερουσαλήμ, θα ανεβαίνουν από χρόνο σε χρόνο για να προσκυνούν τον Βασιλιά, τον Ιεχωβά των στρατευμάτων, και για να γιορτάζουν τη γιορτή των σκηνών’. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, όλοι όσοι ζουν σήμερα και εξακολουθούν να ζουν μέχρι το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος και κριθούν ότι είναι εχθροί της αληθινής λατρείας θα υποστούν τη «δικαστική τιμωρία της αιώνιας καταστροφής». (2 Θεσσαλονικείς 1:7-9· βλέπε επίσης Ματθαίος 25:31-33, 46.) Δεν θα έχουν ανάσταση. Πιθανώς, λοιπόν, εκείνοι οι οποίοι θα ‘απομείνουν’ περιλαμβάνουν τα μέλη των εθνών που θα έχουν πεθάνει πριν από τον τελικό πόλεμο του Θεού, και για τα οποία υπάρχει ελπίδα ανάστασης βασισμένη στην Αγία Γραφή. «Έρχεται η ώρα», υποσχέθηκε ο Ιησούς, «κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν, όσοι έκαναν καλά πράγματα σε ανάσταση ζωής, όσοι έπραξαν απαίσια πράγματα σε ανάσταση κρίσης».—Ιωάννης 5:28, 29.

14. (α) Τι πρέπει να κάνουν οι αναστημένοι για να αποκτήσουν αιώνια ζωή; (β) Τι θα συμβεί σε όσους αρνηθούν να αφιερωθούν στον Ιεχωβά και να ασκούν την αληθινή λατρεία;

¹⁴ Όλα αυτά τα αναστημένα άτομα πρέπει να κάνουν κάτι ώστε να αποδειχτεί η ανάστασή τους ανάσταση ζωής, όχι δυσμενούς κρίσης. Πρέπει να έρθουν στις επίγειες αυλές του ναού του Ιεχωβά και να προσκυνήσουν κάνοντας αφιέρωση στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Όσοι αναστημένοι αρνηθούν να το κάνουν αυτό θα υποστούν την ίδια μάστιγα που θα πλήξει τα σύγχρονα έθνη. (Ζαχαρίας 14:18, ΜΝΚ) Ποιος ξέρει πόσοι αναστημένοι θα ενωθούν χαρωπά με το μεγάλο πλήθος στον εορτασμό της αντιτυπικής Γιορτής των Σκηνών; Αναμφίβολα, θα είναι πολλοί, και, ως αποτέλεσμα, ο μεγάλος πνευματικός ναός του Ιεχωβά θα γίνει ακόμη πιο ένδοξος.

Η Αντιτυπική Γιορτή των Σκηνών

15. (α) Ποια ήταν μερικά εξέχοντα χαρακτηριστικά της αρχαίας ισραηλιτικής Γιορτής των Σκηνών; (β) Γιατί προσφέρονταν 70 ταύροι στη διάρκεια της γιορτής;

¹⁵ Κάθε χρόνο, απαιτούνταν από τον αρχαίο Ισραήλ να γιορτάζει τη Γιορτή των Σκηνών. Αυτή διαρκούσε μία εβδομάδα και έπεφτε στο τέλος της σύναξης της σοδειάς τους. Ήταν χαρωπός καιρός ευχαριστιών. Στη διάρκεια της εβδομάδας, οι Ισραηλίτες έπρεπε να μένουν σε προσωρινά καταλύματα καλυμμένα με φύλλα δέντρων, ιδιαίτερα με φοινικόκλαδα. Αυτή η γιορτή υπενθύμιζε στον Ισραήλ πώς είχε σώσει ο Θεός τους προπάτορές τους από την Αίγυπτο και πώς τους φρόντιζε καθώς κατοικούσαν σε σκηνές, ενόσω περιπλανιούνταν επί 40 χρόνια στην έρημο μέχρις ότου έφτασαν στην Υποσχεμένη Γη. (Λευιτικόν 23:39-43) Στη διάρκεια της γιορτής, θυσιάζονταν 70 ταύροι στο θυσιαστήριο του ναού. Προφανώς, αυτό το χαρακτηριστικό της γιορτής ήταν προφητικό του τέλειου και πλήρους ζωοσωτήριου έργου που έκανε ο Ιησούς Χριστός. Τα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του θα εκχυθούν τελικά σε αναρίθμητους απογόνους των 70 οικογενειών της ανθρωπότητας που κατάγονται από τον Νώε.—Γένεσις 10:1-29· Αριθμοί 29:12-34· Ματθαίος 20:28.

16, 17. (α) Πότε άρχισε η αντιτυπική Γιορτή των Σκηνών, και πώς συνεχίστηκε; (β) Πώς συμμετέχει το μεγάλο πλήθος στον εορτασμό;

¹⁶ Έτσι, η αρχαία Γιορτή των Σκηνών έστρεφε την προσοχή στη χαρωπή σύναξη των απολυτρωμένων αμαρτωλών ανθρώπων στο μεγάλο πνευματικό ναό του Ιεχωβά. Η αντιτυπική εκπλήρωση αυτής της γιορτής άρχισε την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. με την έναρξη της χαρωπής σύναξης των πνευματικών Ισραηλιτών στη Χριστιανική εκκλησία. (Πράξεις 2:41, 46, 47) Αυτοί οι χρισμένοι αναγνώριζαν ότι ήταν ‘προσωρινοί κάτοικοι’ στον κόσμο του Σατανά επειδή η πραγματική τους ‘υπηκοότητα υπάρχει στους ουρανούς’. (1 Πέτρου 2:11· Φιλιππησίους 3:20) Η χαρωπή γιορτή επισκιάστηκε προσωρινά από την αποστασία, η οποία κατέληξε στη δημιουργία του Χριστιανικού κόσμου. (2 Θεσσαλονικείς 2:1-3) Ωστόσο, η γιορτή συνεχίστηκε το 1919 με τη χαρωπή σύναξη των τελικών μελών των 144.000 πνευματικών Ισραηλιτών, την οποία ακολούθησε η σύναξη του διεθνούς μεγάλου πλήθους που αναφέρεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:9.

¹⁷ Τα μέλη του μεγάλου πλήθους παρουσιάζονται να έχουν φοινικόκλαδα στα χέρια τους, πράγμα που δείχνει ότι και αυτοί γιορτάζουν χαρωπά την αντιτυπική Γιορτή των Σκηνών. Ως αφιερωμένοι Χριστιανοί, συμμετέχουν με χαρά στο έργο της σύναξης περισσότερων λάτρεων στο ναό του Ιεχωβά. Επιπλέον, ως αμαρτωλοί, αναγνωρίζουν ότι δεν έχουν δικαιώματα μόνιμης διαμονής στη γη. Αυτοί, μαζί με τους μελλοντικούς αναστημένους, πρέπει να συνεχίσουν να ασκούν πίστη στη λυτρωτική θυσία του Χριστού μέχρι να φτάσουν σε ανθρώπινη τελειότητα στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού.—Αποκάλυψη 20:5.

18. (α) Τι θα συμβεί στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Ιησού Χριστού; (β) Πώς θα θριαμβεύσει τελικά η αληθινή λατρεία του Ιεχωβά;

¹⁸ Κατόπιν, οι λάτρεις του Θεού πάνω στη γη θα σταθούν ενώπιόν του με ανθρώπινη τελειότητα χωρίς να χρειάζονται ένα ουράνιο ιερατείο. Θα έχει έρθει ο καιρός κατά τον οποίο ο Ιησούς Χριστός θα «παραδώσει τη βασιλεία στον Θεό και Πατέρα του». (1 Κορινθίους 15:24) Ο Σατανάς θα λυθεί «για λίγο καιρό» προκειμένου να θέσει υπό δοκιμή την τελειοποιημένη ανθρωπότητα. Όλα τα άπιστα άτομα θα καταστραφούν για πάντα, μαζί με τον Σατανά και τους δαίμονές του. Εκείνοι που θα παραμείνουν πιστοί θα λάβουν αιώνια ζωή. Θα γίνουν μόνιμοι κάτοικοι του επίγειου Παραδείσου. Έτσι, η αντιτυπική Γιορτή των Σκηνών θα έχει φτάσει σε ένδοξο, επιτυχές τέλος. Η αληθινή λατρεία θα έχει θριαμβεύσει για την παντοτινή δόξα του Ιεχωβά και για την αιώνια ευτυχία της ανθρωπότητας.—Αποκάλυψη 20:3, 7-10, 14, 15.