Η Σάρρα εξεικονίζει την ουράνια «σύζυγο» του Θεού, την οργάνωση των πνευματικών πλασμάτων του. Αυτή η ουράνια οργάνωση περιγράφεται κατάλληλα ως σύζυγος του Ιεχωβά, διότι σχετίζεται στενά με τον Ιεχωβά, υποτάσσεται στην ηγεσία του και συνεργάζεται πλήρως για την εκπλήρωση των σκοπών του. Αποκαλείται, επίσης, «άνω Ιερουσαλήμ». (Γαλάτες 4:26) Η ίδια «γυναίκα» μνημονεύεται στο εδάφιο Γένεση 3:15 και απεικονίζεται σε όραμα στα εδάφια Αποκάλυψη 12:1-6, 13-17.

Η Σάρρα, η «ελεύθερη γυναίκα» και σύζυγος του Αβραάμ, συμβολίζει την όμοια με σύζυγο οργάνωση των πνευματικών πλασμάτων του Ιεχωβά.

6. Με ποια έννοια πέρασε η ουράνια οργάνωση του Θεού μια μακρά περίοδο στειρότητας;

⁶ Με αυτό το φόντο, αρχίζουμε να διακρίνουμε τη βαθιά σημασία του εδαφίου Ησαΐας 54:1. Έπειτα από δεκαετίες στειρότητας, η Σάρρα γέννησε τον Ισαάκ σε ηλικία 90 ετών. Παρόμοια, η ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά πέρασε μια μακρά περίοδο στειρότητας. Πολύ παλιά στην Εδέμ, ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι η «γυναίκα» του θα παρήγε το «σπέρμα». (Γένεση 3:15) Έπειτα από 2.000 και πλέον χρόνια, ο Ιεχωβά σύναψε τη διαθήκη του με τον Αβραάμ σχετικά με το υποσχεμένο Σπέρμα. Αλλά η ουράνια «γυναίκα» του Θεού χρειάστηκε να περιμένει ακόμη πάρα πολλούς αιώνες ωσότου παραγάγει αυτό το Σπέρμα. Ωστόσο, ήρθε ο καιρός κατά τον οποίο τα παιδιά αυτής της άλλοτε “στείρας γυναίκας” έγιναν περισσότερα από τα παιδιά του σαρκικού Ισραήλ. Η παραβολή της στείρας γυναίκας μάς βοηθάει να διακρίνουμε γιατί οι άγγελοι επιθυμούσαν τόσο σφοδρά να παραστούν μάρτυρες της άφιξης του προειπωμένου Σπέρματος. (1 Πέτρου 1:12) Πότε συνέβη τελικά αυτό;

7. Πότε είχε αιτία για χαρά η «άνω Ιερουσαλήμ», όπως προειπώθηκε στο εδάφιο Ησαΐας 54:1, και γιατί απαντάτε έτσι;

⁷ Η γέννηση του Ιησού ως ανθρώπου αποτέλεσε αναμφίβολα αιτία χαράς για τους αγγέλους. (Λουκάς 2:9-14) Αλλά δεν ήταν αυτό το γεγονός που προειπώθηκε στο εδάφιο Ησαΐας 54:1. Μόνο όταν γεννήθηκε με άγιο πνεύμα το 29 Κ.Χ. έγινε ο Ιησούς πνευματικός γιος της «άνω Ιερουσαλήμ» και αναγνωρίστηκε δημόσια από τον ίδιο τον Θεό ως “ο Γιος του ο αγαπητός”. (Μάρκος 1:10, 11· Εβραίους 1:5· 5:4, 5) Τότε ήταν που η ουράνια «γυναίκα» του Θεού είχε λόγο να χαίρεται, σε εκπλήρωση του εδαφίου Ησαΐας 54:1. Επιτέλους, είχε παραγάγει το υποσχεμένο Σπέρμα, τον Μεσσία! Η μακραίωνη στειρότητά της είχε τερματιστεί.