Δαπανηρή και Απατηλή Ευημερία

Το 1945 οι κάτοικοι της ερημωμένης από τον πόλεμο Ευρώπης και της Ασίας αντιμετώπιζαν δυσκολίες. Για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά και εξαιτίας των ιδιοτελών τους συμφερόντων, οι Σύμμαχοι επινόησαν ένα Πρόγραμμα Ανόρθωσης της Ευρώπης. Ήταν μια υπηρεσία που πρόσφερε οικονομική βοήθεια για την ανοικοδόμηση των βιομηχανιών της Ευρώπης που είχαν καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς. Αυτό το πρόγραμμα που έγινε γενικά γνωστό σαν Σχέδιο Μάρσαλ, από το όνομα του υπουργού εξωτερικών των Η.Π.Α. που συνέλαβε την ιδέα, έδινε το ελεύθερο στις Ευρωπαϊκές δυνάμεις να δαπανήσουν τη βοήθεια σύμφωνα με τη δική τους κρίση και, ενώ ήταν δαπανηρό, αποδείχτηκε αποτελεσματικό.

Η οικονομική και βιομηχανική ανόρθωση ήταν αισθητή. Τα ηττημένα έθνη, έχοντας τώρα σύγχρονες και εφοδιασμένες με υπερσύγχρονο εξοπλισμό εγκαταστάσεις μπόρεσαν να φτάσουν και, σε μερικές περιπτώσεις, να ξεπεράσουν τους νικητές γείτονές τους, οι οποίοι μερικές φορές αναγκάζονταν να τα βγάζουν πέρα με απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις και εξοπλισμό. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 το λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη, και μέχρι το τέλος της δεκαετίας, η Ιαπωνία είχε αρχίσει να αναπτύσσει ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης το οποίο θα την καθιστούσε ικανή να κατακτήσει εμπορικά ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου.

Στο μεταξύ, οι νικητές προσπαθούσαν επίσης να επαναφέρουν στο φυσιολογικό επίπεδο την εσωτερική και την οικονομική τους πολιτική. Η οικοδόμηση σπιτιών και η παραγωγή εγχώριων αγαθών είχαν περικοπεί σε μεγάλο βαθμό τον καιρό του πολέμου, τον καιρό που τα πάντα προορίζονταν για την παραγωγή πολεμικού υλικού. Τώρα υπήρχε μια τεράστια αγορά για είδη που οι άνθρωποι είχαν στερηθεί για αρκετό καιρό. Αυτό σήμαινε εργασία για όλους· τουλάχιστον τότε δεν υπήρχε πρόβλημα ανεργίας. Ο κόσμος τώρα κατευθυνόταν προς μια περίοδο ευημερίας όμοιας μ’ εκείνη που προηγήθηκε από τη Μεγάλη Οικονομική Κρίση.

Αλλά η ευημερία είχε το τίμημά της. Όλο και περισσότερες μητέρες έπιαναν εργασία έξω από το σπίτι, μερικές φορές παραμελώντας τα παιδιά τους. Το ανερχόμενο βιοτικό επίπεδο παραχώρησε περισσότερο χρόνο για αναψυχή, αλλά αυτή η αναψυχή δεν ήταν πάντοτε ωφέλιμη. Η παρακολούθηση τηλεόρασης άρχισε να αντικαθιστά την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Η κατάρρευση της οικογενειακής ζωής οδήγησε σε αύξηση των διαζυγίων. Αυτή η αύξηση αργότερα αντισταθμίστηκε κατά μέρος από την αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να συζούν χωρίς να είναι παντρεμένοι. Και τα δυο αυτά χαρακτηριστικά φανέρωναν την αυξανόμενη τάση να θέτει κάποιος όλο και περισσότερη έμφαση στα προσωπικά του συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων των άλλων. Οι πνευματικές και οι ηθικές αξίες, που είχαν ήδη καταρρακωθεί από τον πόλεμο, διαβρώθηκαν τώρα ακόμα περισσότερο.

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η μεταπολεμική ευημερία χάρισε ωραία σπίτια και καινούρια αυτοκίνητα σε πολλές οικογένειες

[Ευχαριστίες]

H. Armstrong Roberts