Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, ορισμένοι πρόσπεσαν ενώπιόν του για να του υποβάλουν κάποιο αίτημα και για να τον προσκυνήσουν, και εκείνος δεν τους έλεγξε. (Λου 5:12· Ιωα 9:38) Αυτό συνέβη διότι ήταν ο Προσδιορισμένος Βασιλιάς, όπως είπε ο ίδιος: «Η βασιλική μεγαλειότητα του Θεού έχει πλησιάσει» (ED)· «Η βασιλεία του Θεού έχει πλησιάσει». (ΜΝΚ, Μαρ 1:15) Ο Ιησούς ήταν ο κληρονόμος του θρόνου του Δαβίδ και, ως εκ τούτου, δικαίως τιμούνταν ως βασιλιάς.—Ματ 21:9· Ιωα 12:13-15.

Σε ό,τι αφορά την απόδοση σεβασμού προς τον Ιησού, στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρησιμοποιείται συχνά το ρήμα προσκυνέω, το οποίο εκτός από τη βασική έννοια της απόδοσης σεβασμού έχει επίσης την έννοια της “λατρείας”. (Ματ 2:11· Λου 4:8) Ο Ιησούς δεν δεχόταν να του αποδίδεται λατρεία, η οποία ανήκει μόνο στον Θεό (Ματ 4:10), αλλά θεωρούσε ότι εκείνος που τον προσκυνούσε αναγνώριζε έτσι την εξουσία που Του είχε δοθεί από τον Θεό. Ο άγγελος τον οποίο έστειλε ο Ιησούς Χριστός να μεταφέρει την Αποκάλυψη στον Ιωάννη εφάρμοσε την αρχή ότι η λατρεία του ανθρώπου ανήκει μόνο στον Θεό, αρνούμενος να δεχτεί λατρεία από τον Ιωάννη.—Απ 19:10· βλέπε ΛΑΤΡΕΙΑ· ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ.