Αφού αποβιβαστούν με ασφάλεια στη στεριά, οι αδελφοί προχωρούν, σπρώχνοντας ένα τσούρμο από περίεργα και φλύαρα παιδιά που μαζεύονται συνήθως, και ψάχνουν για τον αρχηγό του χωριού. Του εξηγούν με συντομία το σκοπό της επίσκεψής τους και του ζητάνε να χρησιμοποιήσουν την καλύβα του τοπικού σχολείου ή το χώρο συναντήσεων του χωριού για να παρουσιάσουν μια Βιβλική ομιλία. Συνήθως εξασφαλίζουν την έγκριση. Το νέο μεταδίδεται από στόμα σε στόμα, καθώς τα παιδιά σκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις, διαδίδοντας την πρόσκληση. Πριν γίνει η ομιλία, οι αδελφοί περνούν τη μέρα κηρύττοντας από καλύβα σε καλύβα. Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και φιλόξενοι και δέχονται τα Βιβλικά έντυπα με προθυμία. Όταν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα, οι αδελφοί δίνουν τα βιβλία παίρνοντας σε αντάλλαγμα χελώνες, πιθήκους, κότες, παπαγάλους, φρούτα, ή ακόμα και μια θαυμάσια ορχιδέα.

Όσο το επιτρέπει ο χρόνος, το απόγευμα κάνουν επανεπισκέψεις. Ζητάνε από εκείνους που δείχνουν ξεχωριστό ενδιαφέρον να φέρουν τα μασέρο τους, δηλαδή τα δοχεία με κεροζίνη, και φυτίλι για να υπάρχει φωτισμός. Συνήθως, γύρω στις εφτά η ώρα, όλοι κάθονται κρατώντας το φως τους στο ένα χέρι και την Αγία Γραφή στο άλλο. Αφού τελειώσει η ομιλία, αρχίζουν οι ερωτήσεις. Πιστεύουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην πύρινη κόλαση; Πώς διαφέρουν οι πεποιθήσεις των Μαρτύρων από εκείνες της Καθολικής θρησκείας; Οι περισσότεροι χαίρονται όταν βρίσκουν τις απαντήσεις στη δική τους Αγία Γραφή.

Εμπειρίες που Θερμαίνουν την Καρδιά

Μετά από μια τέτοια ομιλία, ένας άντρας και η σύζυγός του πλησίασαν το σκαπανέα με δάκρυα στα μάτια τους. «Αδελφοί, περιμέναμε πολύ καιρό για να ακούσουμε λόγια όπως αυτά που ακούσαμε απόψε», είπε ο άντρας. «Αγαπούμε τον τόπο μας και την ιδέα ενός επίγειου παράδεισου, αφού έτσι θα μπορούμε να μένουμε κοντά στον τόπο μας. Τώρα, ποιος λέτε ότι θα πάει στον ουρανό;» Πράγματι θερμαίνει την καρδιά μας να βρίσκουμε τέτοια προβατοειδή άτομα, βαθιά μέσα στη ζούγκλα του Αμαζονίου, πολλά χιλιόμετρα μακριά από τον «πολιτισμό».

Σ’ ένα μικρό χωριό, δυο από τους αδελφούς έμειναν στο πλοιάριο ενώ οι άλλοι ακολούθησαν ένα μονοπάτι μέσα στη ζούγκλα. Οι κορυφές των πανύψηλων δέντρων ενώνονταν ψηλά πάνω από τα κεφάλια τους, κρύβοντας αρκετό από το φως του ήλιου, ενώ πολύχρωμα πουλιά πετούσαν τριγύρω μέσα στις πράσινες φυλλωσιές. Αφού βάδισαν δεκαπέντε λεπτά, οι Μάρτυρες έφτασαν σ’ ένα αρκετά μεγάλο ξέφωτο. Χρειάστηκαν περίπου μια ώρα για να επισκεφτούν όλες τις καλύβες εκεί. Όταν οι αδελφοί ήταν έτοιμοι για να φύγουν, τους πλησίασε ένας άντρας και τους παρακάλεσε να μείνουν όλη τη νύχτα, γιατί είχε πολλές ερωτήσεις. Έτσι, έμεινε ένας από τους σκαπανείς αδελφούς ενώ οι υπόλοιποι επέστρεψαν στο πλοιάριο.

Ο σκαπανέας πρότεινε να δώσει μια Βιβλική ομιλία το βράδυ. Έστειλαν λοιπόν τα παιδιά να πάνε σε μονοπάτια που οι αδελφοί δεν είχαν διακρίνει, για να φωνάξουν τους γείτονες. Στο μεταξύ, γινόταν μια Γραφική μελέτη στο χωριό, με τη χρήση μερικών κεφαλαίων από το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή, που εξέταζαν τις ερωτήσεις που έκανε αυτός ο φιλόξενος άνθρωπος. Καθώς η βραδινή δροσιά έδιωχνε τη ζέστη, μια συστάδα από μπαμπού τυλίχτηκε ξαφνικά στους ήχους μιας παράφωνης συναυλίας. Εκατοντάδες παπαγάλοι άρχισαν να τιτιβίζουν ταυτόχρονα, σαν να καλωσόριζαν τη βραδινή δροσιά.

Νωρίς το βράδυ, 20 ενήλικοι και πολλά παιδιά μαζεύτηκαν γύρω από τον ομιλητή. Μια δυνατή λάμπα φωταερίου φώτιζε πολύ καλά ώστε να μπορούν όλοι να διαβάζουν, όμως προσέλκυε επίσης και εκατοντάδες έντομα της ζούγκλας. Στη μέση περίπου της ομιλίας, ο ομιλητής κατάπιε ένα! Έγινε πανδαιμόνιο καθώς όλοι τον χτυπούσαν στην πλάτη, γελούσαν και εξέφραζαν τη συμπάθειά τους· έπειτα αυτός συνέχισε και τελείωσε την ομιλία με επιτυχία. Κάθε επιφυλακτικότητα είχε ήδη εξαφανιστεί και επακολούθησε μια θαυμάσια συζήτηση.