Αλλά του μετέδωσε και ένα θετικό άγγελμα από τον Θεό: «Ας απαλλαχτεί [ο Ιώβ] από το να κατεβεί στο λάκκο [τον κοινό τάφο]! Βρήκα λύτρο! Ας γίνει η σάρκα του πιο δροσερή από ό,τι στη νεότητά του, ας επιστρέψει στις ημέρες του νεανικού του σφρίγους». (Ιώβ 33:24, 25) Αυτά τα λόγια πρέπει να έδωσαν φτερά στον Ιώβ. Δεν ήταν ανάγκη να συνεχίσει να υποφέρει μέχρι το θάνατό του. Αν μετανοούσε, ο Θεός θα δεχόταν ευχαρίστως κάποιο λύτρο για λογαριασμό του και θα τον γλίτωνε από τα βάσανά του.a

Ο Ιώβ δέχτηκε ταπεινά τη διόρθωση και μετανόησε. (Ιώβ 42:6) Προφανώς και ο Ιεχωβά δέχτηκε κάποιο λύτρο για λογαριασμό του Ιώβ, έτσι ώστε να καλυφτεί το σφάλμα του και να γίνει εφικτή η αποκατάσταση και η ανταμοιβή του από τον Θεό. Ο Ιεχωβά «ευλόγησε ύστερα το τέλος του Ιώβ περισσότερο από την αρχή του». (Ιώβ 42:12-17) Φανταστείτε την ανακούφισή του όταν, εκτός των άλλων ευλογιών, θεραπεύτηκε από τη σιχαμερή του ασθένεια και η σάρκα του έγινε στην πραγματικότητα «πιο δροσερή από ό,τι στη νεότητά του»!

Το λύτρο που δέχτηκε ο Θεός για λογαριασμό του Ιώβ είχε περιορισμένη αξία, επειδή εκείνος συνέχισε να είναι ατελής και αργότερα πέθανε.