-
Ο Τελευταίος Εχθρός, ο Θάνατος, ΕκμηδενίζεταιΗ Σκοπιά—2014 | 15 Σεπτεμβρίου
-
-
8, 9. Πώς επηρεάστηκαν τα παιδιά του Αδάμ από την αμαρτία του; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)
8 Θα επηρεάζονταν τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας από αυτό που είχαν κάνει οι γονείς τους; Ναι. Το εδάφιο Ρωμαίους 5:12 εξηγεί: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». Ο πρώτος που πέθανε ήταν ο πιστός Άβελ. (Γέν. 4:8) Στη συνέχεια, γέρασαν και πέθαναν τα άλλα παιδιά του Αδάμ. Κληρονόμησαν άραγε και την αμαρτία μαζί με το θάνατο; Ο απόστολος Παύλος δίνει την απάντηση: «Μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί». (Ρωμ. 5:19) Ως εκ τούτου, η αμαρτία και ο θάνατος που κληροδότησε ο Αδάμ έγιναν αδυσώπητοι εχθροί της ανθρωπότητας, τους οποίους δεν μπορούν να νικήσουν οι ατελείς άνθρωποι. Δεν είμαστε σε θέση να εξηγήσουμε πώς ακριβώς μεταβιβάστηκε η θλιβερή αυτή κληρονομιά στους άμεσους και στους πιο μακρινούς απογόνους του Αδάμ, αλλά το σίγουρο είναι ότι μεταβιβάστηκε.
9 Πολύ κατάλληλα, η Γραφή αναφέρεται στην κληρονομημένη αμαρτία και στο θάνατο ως “το περικάλυμμα [“πέπλο”, Η Αγία Γραφή, Ν. Λούβαρι-Α. Χαστούπη] που περικαλύπτει όλους τους λαούς και το ύφασμα που είναι υφασμένο πάνω σε όλα τα έθνη”. (Ησ. 25:7) Αυτό το αποπνικτικό “πέπλο”, ο περίπλοκος ιστός της καταδίκης, παγιδεύει όλους τους ανθρώπους. Το γεγονός λοιπόν είναι ότι «σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν». (1 Κορ. 15:22) Εύλογα, προκύπτει το ερώτημα που διατύπωσε ο Παύλος: «Ποιος θα με σώσει από το σώμα που υφίσταται αυτόν το θάνατο;» Θα μπορούσε άραγε κάποιος;a—Ρωμ. 7:24.
-
-
Ο Τελευταίος Εχθρός, ο Θάνατος, ΕκμηδενίζεταιΗ Σκοπιά—2014 | 15 Σεπτεμβρίου
-
-
a Σχολιάζοντας τις προσπάθειες των επιστημόνων να εξηγήσουν την αιτία της γήρανσης και του θανάτου, το έντυπο Ενόραση στις Γραφές αναφέρει: «Παραβλέπουν το γεγονός ότι ο ίδιος ο Δημιουργός όρισε την ποινή του θανάτου για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, επιβάλλοντας αυτή την ποινή με τρόπο που ο άνθρωπος δεν κατανοεί πλήρως».—Τόμ. 1, σ. 1069.
-