Έφταναν κατά χιλιάδες στο συνοριακό σταθμό. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η γειτονική χώρα είχε ήδη δεχτεί ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και δεν επρόκειτο να δεχτεί άλλους. Αστυνομικοί με ρόπαλα φρουρούσαν τα σύνορα ώστε να μην περάσει κανείς.

Κάποιος τοπικός υπάλληλος της υπηρεσίας μετανάστευσης περιέγραψε χωρίς περιστροφές τους λόγους για αυτή την αναχαίτιση του αυξανόμενου κύματος προσφύγων. «Δεν πληρώνουν φόρους. Καταστρέφουν τους δρόμους. Κόβουν τα δέντρα. Σπαταλούν το νερό. Όχι, δεν θέλουμε άλλους».a

Τέτοιες τραγικές σκηνές είναι πολύ συνηθισμένες. Ξεριζωμένοι άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι είναι ολοένα και δυσκολότερο να βρουν έναν νέο τόπο για να ριζώσουν. «Όσο αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που αναζητούν προστασία, τόσο αυξάνεται και η απροθυμία των κρατών να προσφέρουν αυτή την προστασία», εξήγησε μια πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.

Οι αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες ξαφνικά κατακλύζονται από πολλές χιλιάδες πρόσφυγες, ίσως ήδη αγωνίζονται να θρέψουν τους δικούς τους πολίτες. Δεν μπορούν να προσφέρουν πολλή βοήθεια στα πλήθη που εμφανίζονται απρόοπτα στην πόρτα τους. Και τα πλουσιότερα κράτη, καθώς αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα, ίσως είναι απρόθυμα να βοηθήσουν υποστηρίζοντας τους πολυάριθμους πρόσφυγες σε άλλες χώρες.

Οι ντόπιοι κάτοικοι ίσως υποφέρουν και αυτοί από την τεράστια εισροή πεινασμένων προσφύγων. Στις Μεγάλες Λίμνες, μια περιοχή της Αφρικής, κάποιοι υπεύθυνοι παραπονέθηκαν: «[Οι πρόσφυγες] κατέστρεψαν τα αποθέματα τροφίμων μας, κατέστρεψαν τους αγρούς μας, τα ζώα μας, τα εθνικά μας πάρκα, προκάλεσαν πείνα και έγιναν η αιτία για την εξάπλωση επιδημιών . . . [Αυτοί] ωφελούνται από τα τρόφιμα που προσφέρονται ως βοήθεια, ενώ εμείς δεν παίρνουμε τίποτα».