Οι πνευματιστές εξηγούν ότι με το θάνατο η ψυχή, δηλαδή το «ενσαρκωμένο πνεύμα», εγκαταλείπει το σώμα​—όπως η πεταλούδα που βγαίνει από το κουκούλι της. Πιστεύουν ότι αυτά τα πνεύματα μετενσαρκώνονται αργότερα ως άνθρωποι προκειμένου να εξιλεωθούν για αμαρτίες που διαπράχθηκαν σε κάποια προηγούμενη ζωή. Ωστόσο, δεν θυμούνται εκείνες τις προηγούμενες αμαρτίες. «Ο Θεός θεώρησε κατάλληλο να καλυφτεί το παρελθόν από ένα πέπλο», λέει Το Ευαγγέλιο Κατά τον Πνευματισμό.

Ποια Είναι η Αιτία των Παθημάτων;

Πολλά ανθρώπινα παθήματα προκαλούνται από πράγματα που κάνουν διάφορα άσοφα, άπειρα ή ακόμη και πονηρά άτομα. Ωστόσο, τι θα λεχθεί όσον αφορά τραγικά γεγονότα για τα οποία δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε άμεσα τους ανθρώπους; Λόγου χάρη, γιατί συμβαίνουν ατυχήματα και φυσικές καταστροφές; Γιατί μερικά παιδιά γεννιούνται με σωματικά ελαττώματα; Ο Άλαν Καρντέκ θεωρούσε αυτά τα πράγματα τιμωρία, και έγραψε: «Αν τιμωρούμαστε, τότε έχει διαπραχθεί κάτι το εσφαλμένο. Αν αυτό δεν έγινε στην τωρινή ζωή πρέπει να οφείλεται σε κάποια προηγούμενη ύπαρξη». Οι πνευματιστές διδάσκονται να προσεύχονται: «Κύριε, Εσύ είσαι απόλυτα δίκαιος. Η αρρώστια που Εσύ θεώρησες κατάλληλο να μου στείλεις θα πρέπει να μου αξίζει . . . Τη δέχομαι ως εξιλέωση για το παρελθόν μου και ως δοκιμασία για την πίστη και την υποταγή μου στο δικό Σου ευλογητό θέλημα».​—Το Ευαγγέλιο Κατά τον Πνευματισμό.

Δίδαξε ο Ιησούς κάτι τέτοιο; Όχι. Ο Ιησούς γνώριζε καλά τη δήλωση της Γραφής: «Καιρός και απρόβλεπτη περίσταση τους βρίσκουν όλους». (Εκκλησιαστής 9:11) Γνώριζε ότι μερικές φορές απλώς συμβαίνουν κακά πράγματα. Δεν είναι απαραίτητο να αποτελούν τιμωρία για αμαρτίες.

Εξετάστε το εξής περιστατικό της ζωής του Ιησού: «Καθώς προχωρούσε [ο Ιησούς] είδε έναν άνθρωπο τυφλό εκ γενετής. Και οι μαθητές του τον ρώτησαν: “Ραββί, ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, και γεννήθηκε τυφλός;”» Η απάντηση που έδωσε ο Ιησούς ήταν πολύ διαφωτιστική: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά αυτό έγινε για να φανερωθούν τα έργα του Θεού στην περίπτωσή του. Αφού τα είπε αυτά, έφτυσε στο έδαφος και έφτιαξε πηλό με το σάλιο, και έβαλε τον πηλό του πάνω στα μάτια του ανθρώπου και του είπε: “Πήγαινε να πλυθείς στη δεξαμενή του Σιλωάμ”. . . . Και έτσι πήγε και πλύθηκε, και γύρισε πίσω βλέποντας».​—Ιωάννης 9:1-3, 6, 7.

Τα λόγια του Ιησού έδειξαν ότι ούτε εκείνος ο άνθρωπος ούτε οι γονείς του ήταν υπεύθυνοι για την εκ γενετής τυφλότητά του. Επομένως, ο Ιησούς δεν υποστήριξε την αντίληψη πως ο άνθρωπος τιμωρούνταν για αμαρτίες που είχαν διαπραχθεί σε κάποια προηγούμενη ζωή. Ομολογουμένως, ο Ιησούς γνώριζε ότι όλοι οι άνθρωποι κληρονομούν την αμαρτία. Αλλά κληρονομούν την αμαρτία του Αδάμ, όχι αμαρτίες που διέπραξαν προτού γεννηθούν. Λόγω της αμαρτίας του Αδάμ, όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται σωματικά ατελείς και υπόκεινται στην αρρώστια και στο θάνατο. (Ιώβ 14:4· Ψαλμός 51:5· Ρωμαίους 5:12· 9:11) Μάλιστα, αυτή ήταν μια κατάσταση την οποία είχε σταλεί ο Ιησούς να διορθώσει. Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής είπε ότι ο Ιησούς ήταν «το Αρνί του Θεού το οποίο αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου!»​—Ιωάννης 1:29.a

Προσέξτε, επίσης, πως ο Ιησούς δεν είπε ότι ο Θεός είχε κάνει εσκεμμένα εκείνον τον άνθρωπο να γεννηθεί τυφλός για να έρθει κάποια ημέρα ο Ιησούς και να τον θεραπεύσει. Πόσο σκληρό και κυνικό θα ήταν αυτό! Θα έφερνε αίνο στον Θεό; Όχι. Απεναντίας η θαυματουργική θεραπεία εκείνου του τυφλού ανθρώπου συνέβαλε στο να «φανερωθούν τα έργα του Θεού». Όπως και οι πολλές άλλες θεραπείες που έκανε ο Ιησούς, αυτή η θεραπεία αντικατόπτριζε την ειλικρινή αγάπη του Θεού για την πάσχουσα ανθρωπότητα και επιβεβαίωνε την αξιοπιστία της υπόσχεσής Του να δώσει τέλος σε όλες τις ανθρώπινες αρρώστιες και παθήματα στο δικό Του κατάλληλο καιρό.​—Ησαΐας 33:24.

Δεν είναι παρηγορητικό να ανακαλύπτουμε ότι, αντί να προκαλεί τα παθήματα, ο ουράνιος Πατέρας μας δίνει «καλά πράγματα σε εκείνους που ζητούν από αυτόν»; (Ματθαίος 7:11) Πόσο θα δοξαστεί ο Ύψιστος όταν τα μάτια των τυφλών θα ανοιχτούν, τα αφτιά των κουφών θα πάψουν να είναι κλειστά και ο κουτσός θα περπατάει, θα πηδάει και θα τρέχει!​—Ησαΐας 35:5, 6.