20. Ποια ερωτήματα ανακύπτουν σχετικά με τη θρησκεία και την ιστορία;

²⁰ Η παγκόσμια ιστορία πρέπει ασφαλώς να μας κάνει να σταθούμε και να σκεφτούμε τι ρόλο έχει παίξει η θρησκεία στους τόσους πολέμους που έχουν ταλαιπωρήσει το ανθρώπινο γένος και έχουν προκαλέσει ανείπωτα δεινά. Γιατί σκοτώνουν και σκοτώνονται τόσο πολλοί άνθρωποι στο όνομα της θρησκείας; Οι Σταυροφορίες, η Ιερά Εξέταση, οι διαμάχες στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Ιρλανδία, οι σφαγές μεταξύ Ιράκ και Ιράν (1980-1988), η ρήξη Ινδουιστών-Σιχ στην Ινδία—όλα αυτά τα γεγονότα δημιουργούν ασφαλώς ερωτήματα στους σκεπτόμενους ανθρώπους σχετικά με τις θρησκευτικές δοξασίες και τις ηθικές αξίες των θρησκειών.—Βλέπε το παρακάτω πλαίσιο.

21. Ποια είναι μερικά παραδείγματα της καρποφορίας του Χριστιανικού κόσμου;

²¹ Η επικράτεια του Χριστιανικού κόσμου επέδειξε αξιοσημείωτη υποκρισία σ’ αυτόν τον τομέα. Σε δυο παγκόσμιους πολέμους, Καθολικοί σκότωσαν Καθολικούς και Προτεστάντες σκότωσαν Προτεστάντες, κατ’ εντολή των «Χριστιανών» πολιτικών ηγετών τους. Αλλά η Αγία Γραφή διαχωρίζει καθαρά τα έργα της σάρκας από την καρποφορία του πνεύματος. Σχετικά με τα έργα της σάρκας, αυτή δηλώνει: «Είναι . . . πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, . . . μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων, περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει». Κι όμως, οι κατ’ όνομα Χριστιανοί κάνουν αυτά τα πράγματα αιώνες τώρα και η διαγωγή τους έχει επικροτηθεί πολλές φορές από τους κληρικούς τους.—Γαλάτας 5:19-21.

[Πλαίσιο στη σελίδα 14]

Θρησκεία, Αγάπη και Μίσος

▪ «Οι θρησκευτικοί πόλεμοι έχουν την τάση να είναι εξαιρετικά άγριοι. Όταν οι άνθρωποι πολεμούν προκειμένου να κερδίσουν εδάφη για οικονομικά οφέλη, φτάνουν σ’ ένα σημείο όπου διαπιστώνουν ότι ο πόλεμος δεν αξίζει τον κόπο κι έτσι καταλήγουν σε συμβιβασμό. Όταν ο σκοπός είναι θρησκευτικός, ο συμβιβασμός και η συμφιλίωση θεωρούνται ως κάτι κακό».—Ρότζερ Σιν, καθηγητής της κοινωνικής δεοντολογίας στη Θεολογική Σχολή Γιούνιον της Νέας Υόρκης.

▪ «Οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να λογοφέρουν για τη θρησκεία, να γράψουν γι’ αυτήν, να πολεμήσουν γι’ αυτήν, να πεθάνουν γι’ αυτήν· οτιδήποτε άλλο εκτός από το να ζήσουν γι’ αυτήν . . . Αν η αληθινή θρησκεία έχει εμποδίσει ένα έγκλημα, οι ψεύτικες θρησκείες έχουν δώσει την αφορμή για χίλια».—Τσαρλς Κέιλεμπ Κόλτον (1825).

▪ «Οι θρησκείες μας είναι υπεραρκετές για να μας κάνουν να μισούμε, αλλά δεν είναι αρκετές για να μας κάνουν να αγαπάμε ο ένας τον άλλον».—Τζόναθαν Σουίφτ (1667-1745).

▪ «Οι άνθρωποι δεν κάνουν κακό τόσο ολοκληρωμένα και χαρούμενα όσο όταν το κάνουν εξαιτίας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων».—Μπλεζ Πασκάλ (1623-1662).

▪ «Ο γνήσιος προορισμός μιας ανώτερης θρησκείας είναι να μεταδίδει τις πνευματικές συμβουλές και τις αλήθειες που αποτελούν την ουσία της, σε όσο περισσότερες ψυχές μπορεί να αγγίξει, έτσι ώστε η καθεμιά από αυτές τις ψυχές να μπορεί κατόπιν να εκπληρώσει το γνήσιο προορισμό του Ανθρώπου. Ο γνήσιος προορισμός του Ανθρώπου είναι να δοξάζει τον Θεό και να βρίσκει χαρά σ’ Αυτόν για πάντα».—Άρνολντ Τόινμπι, ιστορικός.