Οι ρίζες βρίσκονταν στη θέση τους και είχαν βλαστήσει πολύ καιρό προτού αρχίσει ο 19ος αιώνας. Το εκπληκτικό είναι πως τη σύγχρονη ανάπτυξη του αθεϊσμού την υπέθαλψαν οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου! Πώς έγινε αυτό; Εξαιτίας της διαφθοράς τους, αυτές οι θρησκευτικές οργανώσεις προκάλεσαν μεγάλη απογοήτευση και διαμαρτυρία.

Σπέρνονται οι Σπόροι

Στη διάρκεια του Μεσαίωνα, η Καθολική Εκκλησία ασκούσε ασφυκτική επιρροή στους υπηκόους της. «Η ιεραρχία δεν φαινόταν κατάλληλα εξαρτισμένη για να αντεπεξέλθει στις πνευματικές ανάγκες του λαού», επισημαίνει Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana). «Τα ανώτερα μέλη του κλήρου, ιδιαίτερα οι επίσκοποι, επιστρατεύονταν από την τάξη των ευγενών και θεωρούσαν το αξίωμά τους κυρίως πηγή γοήτρου και δύναμης».

Μερικοί, όπως ο Ιωάννης Καλβίνος και ο Μαρτίνος Λούθηρος, προσπάθησαν να φέρουν μεταρρυθμίσεις στην εκκλησία. Όμως, οι μέθοδοί τους δεν έμοιαζαν πάντοτε με εκείνες του Χριστού· η μισαλλοδοξία και το αιματοκύλισμα σημάδεψαν τη Μεταρρύθμιση. (Παράβαλε Ματθαίος 26:52). Μερικές επιθέσεις ήταν τόσο θηριώδεις, ώστε τρεις αιώνες αργότερα, ο Τόμας Τζέφερσον, ο τρίτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έγραψε: «Θα ήταν πιο δικαιολογημένο να μην πιστεύεις σε κανένα θεό, παρά να τον βλασφημείς με τις φρικτές ιδιότητες του Καλβίνου».a

Είναι φανερό ότι η Μεταρρύθμιση δεν αποκατέστησε την αγνή λατρεία. Ωστόσο, μείωσε τη δύναμη της Καθολικής Εκκλησίας. Το Βατικανό δεν είχε πλέον το μονοπώλιο στη θρησκευτική πίστη. Πολλοί ενώθηκαν με τις νεοσχηματισμένες Προτεσταντικές αιρέσεις. Άλλοι, απογοητευμένοι από τη θρησκεία, έκαναν την ανθρώπινη διάνοια αντικείμενο της λατρείας τους. Επακολούθησε μια φιλελεύθερη στάση, η οποία επέτρεπε την έκφραση ποικίλων απόψεων για τον Θεό.

Ξεπροβάλλει ο Σκεπτικισμός

Μέχρι το 18ο αιώνα, η λογική σκέψη εκθειαζόταν γενικά ως η πανάκεια για τα προβλήματα του κόσμου. Ο Γερμανός φιλόσοφος Ιμάνουελ Καντ ισχυριζόταν ότι η πρόοδος του ανθρώπου παρεμποδιζόταν από το γεγονός ότι ο άνθρωπος εξαρτιόταν από την πολιτική και τη θρησκεία για κατεύθυνση. «Τολμήστε να αποκτήσετε γνώση!» παρότρυνε. «Να έχετε το θάρρος να χρησιμοποιείτε τη δική σας νοημοσύνη!»

Αυτή η στάση χαρακτήριζε το Διαφωτισμό, ο οποίος είναι επίσης γνωστός ως η Εποχή του Λόγου. Αυτή η περίοδος, η οποία διήρκεσε ολόκληρο το 18ο αιώνα, χαρακτηριζόταν από μια επίμονη αναζήτηση για γνώση. «Ο σκεπτικισμός αντικατέστησε την τυφλή πίστη», λέει το βιβλίο Ορόσημα της Ιστορίας (Milestones of History). «Όλα τα παραδοσιακά καθιερωμένα τέθηκαν υπό αμφισβήτηση».

Κάτι που ήταν ‘παραδοσιακά καθιερωμένο’ και το οποίο επρόκειτο να εξεταστεί εξονυχιστικά ήταν η θρησκεία. «Οι άνθρωποι άλλαξαν την άποψή τους για τη θρησκεία», λέει το βιβλίο Η Οικουμενική Ιστορία του Κόσμου (The Universal History of the World). «Δεν ικανοποιούνταν πλέον με την υπόσχεση για ανταμοιβές στον ουρανό· απαιτούσαν μια καλύτερη ζωή πάνω στη γη. Άρχισαν να χάνουν την πίστη τους στο υπερφυσικό». Πράγματι, οι περισσότεροι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού περιφρονούσαν τη θρησκεία. Ιδιαίτερα, κατηγορούσαν τους διψασμένους για δύναμη ηγέτες της Καθολικής Εκκλησίας, λέγοντας ότι κρατούσαν τους ανθρώπους σε άγνοια.

Ανικανοποίητοι με τη θρησκεία, πολλοί από αυτούς τους φιλοσόφους έγιναν ντεϊστές· αυτοί πίστευαν στον Θεό αλλά υποστήριζαν ότι εκείνος δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τον άνθρωπο.b Μερικοί από αυτούς έγιναν απροκάλυπτοι αθεϊστές, όπως ο φιλόσοφος Πάουλ Χάινριχ Ντίτριχ Χόλμπαχ, ο οποίος ισχυριζόταν ότι η θρησκεία αποτελούσε «πηγή διαιρέσεων, παραφροσύνης και εγκλημάτων». Καθώς περνούσαν τα χρόνια, πολύ περισσότερα άτομα κουράστηκαν με το Χριστιανικό κόσμο και συμμερίστηκαν τα αισθήματα του Χόλμπαχ.

Πόσο ειρωνικό είναι το γεγονός ότι ο Χριστιανικός κόσμος έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη του αθεϊσμού! «Οι Εκκλησίες αποτέλεσαν το έδαφος στο οποίο αναπτύχτηκε ο αθεϊσμός», γράφει ο καθηγητής της θεολογίας Μάικλ Τζ. Μπάκλεϊ. «Η συνείδηση των Δυτικών βρέθηκε να σκανδαλίζεται βαθιά από τις οργανωμένες θρησκείες και να τις απεχθάνεται. Οι Εκκλησίες και οι αιρέσεις είχαν ερημώσει την Ευρώπη, είχαν σχεδιάσει σφαγές, είχαν απαιτήσει θρησκευτική αντίσταση ή επανάσταση, είχαν προσπαθήσει να αφορίσουν ή να καθαιρέσουν μονάρχες».

Ο Χριστιανικός Κόσμος Απαρνείται τον Θεό

Η πιο συγκλονιστική άρνηση της εξουσίας του Θεού προέρχεται από τον κλήρο του Χριστιανικού κόσμου, ο οποίος έχει αντικαταστήσει τις αγνές αλήθειες της Αγίας Γραφής με ανθρωποποίητες παραδόσεις. (Παράβαλε Ματθαίος 15:9). Επιπλέον, αυτός έχει υποστηρίξει τους πιο αιματηρούς πολέμους του 20ού αιώνα, απορρίπτοντας με αυτόν τον τρόπο τη Βιβλική εντολή όσον αφορά την εκδήλωση γνήσιας αγάπης.—Ιωάννης 13:35.

Ο κλήρος έχει επίσης απαρνηθεί τον Θεό με το να στρέψει τα νώτα του στους ηθικούς Του κανόνες—όπως αποδεικνύεται, για παράδειγμα, από μια πληθώρα αγωγών που κατατίθενται εναντίον παιδόφιλων ιερέων. Η κατάσταση του Χριστιανικού κόσμου μοιάζει με εκείνη του αρχαίου Ισραήλ και του Ιούδα. ‘Η γη είναι πλήρης αιμάτων και η πόλις πλήρης διαφθοράς’, ειπώθηκε στον προφήτη Ιεζεκιήλ, ‘διότι λέγουσιν, Ο Ιεχωβά εγκατέλιπε την γην, και, Ο Ιεχωβά δεν βλέπει’. (Ιεζεκιήλ 9:9· παράβαλε Ησαΐας 29:15).