Το Παρελθόν της Θρησκείας Δείχνει το Μέλλον της

Μέρος 1ο: 4026-2370 π.Χ.—Θρησκευτική Διχόνοια—Πώς Άρχισε

«Ο άνθρωπος είναι από κατασκευής θρησκευόμενο ζώο».—Έντμουντ Μπερκ, Ιρλανδός πολιτικός του 18ου αιώνα

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ έχουν ενστικτώδη ανάγκη να αποδίδουν λατρεία. Η The New Encyclopædia Britannica λέει ότι «απ’ ό,τι έχουν διαπιστώσει οι λόγιοι, δεν έχει υπάρξει ποτέ κανένας λαός, οπουδήποτε, σ’ οποιαδήποτε εποχή, που να μην ήταν με κάποια έννοια θρησκευόμενος». Από την αρχή ακόμη της ανθρωπότητας, ο άντρας και η γυναίκα στράφηκαν λογικά στον Δημιουργό τους με ευλάβεια. Απέβλεπαν σ’ αυτόν ως την Αρχή που θα τους πρόσφερε καθοδήγηση και συμβουλές. Στην πραγματικότητα λοιπόν, η γέννηση της θρησκείας στη γη συμπίπτει με τη δημιουργία του Αδάμ. Σύμφωνα με τη Βιβλική χρονολογία, αυτό συνέβη το έτος 4026 π.Χ.

Μερικοί μπορεί να έχουν αντιρρήσεις για τη χρήση του όρου «δημιουργία του Αδάμ». Αλλά η αναπόδεικτη θεωρία της εξέλιξης έχει συναντήσει πρόσφατα σοβαρά εμπόδια, ακόμη κι από τους ίδιους τους υποστηρικτές της. Για επιπρόσθετες πληροφορίες, δείτε το βιβλίο Ζωή—Πώς Βρέθηκε Εδώ; Από Εξέλιξη ή από Δημιουργία; που είναι έκδοση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά.

Σήμερα, δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει, με βάση τα γεγονότα, ότι η αφήγηση της Αγίας Γραφής σχετικά με την κοινή προέλευση της ανθρωπότητας είναι μη επιστημονική. Ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Newsweek το 1988, ανέφερε ότι οι γενετιστές τείνουν τώρα να συμφωνήσουν ότι ο σύγχρονος άνθρωπος προήλθε από μια και μόνο μητέρα. Αυτό το άρθρο παραθέτει τα εξής λόγια του παλαιοντολόγου του Χάρβαρντ Σ. Τζ. Γκουλντ: «Όλα τα ανθρώπινα όντα, άσχετα με τις διαφορές που έχουν στην εξωτερική εμφάνιση, είναι πράγματι μέλη μιας μοναδικής οντότητας, η οποία είχε μια πολύ πρόσφατη αρχή, σε κάποιο μέρος». Ο ίδιος προσθέτει: «Υπάρχει ένα είδος βιολογικής αδελφικής σχέσης που είναι πολύ πιο βαθιά απ’ όσο κατορθώσαμε ποτέ να καταλάβουμε».

Αυτά τα γεγονότα υποστηρίζουν την ακρίβεια της Αγίας Γραφής. Αυτό καταδεικνύει ότι δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλουμε για την εξήγηση που δίνει αυτή σχετικά με το πώς άρχισε η θρησκευτική σύγκρουση.

Πώς η Μια Θρησκεία Έγινε Δύο

Η The Encyclopedia of Religion (Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας) λέει ότι σχεδόν όλες οι γνωστές θρησκείες έχουν ορισμένες δοξασίες που, ενώ διαφέρουν στις λεπτομέρειες, είναι εκπληκτικά όμοιες. Για παράδειγμα, πιστεύουν ότι η ανθρωπότητα στην αρχή είχε τη θεϊκή εύνοια αλλά κατόπιν την έχασε, ότι ο θάνατος είναι αφύσικος και ότι χρειάζεται θυσία για να αποκτηθεί και πάλι η θεϊκή εύνοια. Αυτά αποτελούν ισχυρές ενδείξεις ότι όλες οι σημερινές θρησκείες είχαν μια κοινή αρχή.

Η Αγία Γραφή εξηγεί πώς συνέβη αυτό. Μας λέει ότι ο πρώτος άντρας και η πρώτη γυναίκα απέρριψαν την κατεύθυνση του Θεού και στράφηκαν σε κάποιον άλλον για καθοδήγηση και συμβουλή. Μολονότι είναι φανερό ότι δεν ήξεραν για τον Σατανά και για το στασιασμό του κατά του Θεού, αυτοί πήραν μια ανεξάρτητη πορεία και ακολούθησαν τη συμβουλή ενός πλάσματος, που εκπροσωπούνταν από ένα φίδι, και όχι του Δημιουργού. Η Αγία Γραφή αποκάλυψε αργότερα ότι η αληθινή φωνή που βρισκόταν πίσω από το παραπλανητικό φίδι ήταν ο Σατανάς.—Γένεσις 2:16–3:24· Αποκάλυψις 12:9.

Έτσι ο άνθρωπος έπαψε να βρίσκεται κάτω από τη θεοκρατική διακυβέρνηση και θέσπισε τους δικούς του κανόνες σχετικά με το τι είναι καλό και τι κακό. Με τις ανεξάρτητες ενέργειές τους, ο Αδάμ και η Εύα έθεσαν το ανθρώπινο γένος σε μια πορεία η οποία θα είχε σαν αποτέλεσμα την ύπαρξη πολλών διαφορετικών θρησκειών, που όλες τους θα αποτελούσαν την ψεύτικη λατρεία, σε αντίθεση με την αληθινή λατρεία που ασκούν οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη διάρκεια των αιώνων. Άμεσα ή έμμεσα, αυτή η ψεύτικη λατρεία αποδίδεται στον μεγάλο Αντίδικο, τον Σατανά. Ο απόστολος Παύλος μπορούσε λοιπόν να γράψει τα εξής: «Εκείνα, τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν· και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων». Ο ίδιος συνέχισε, δείχνοντας ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη λατρείας, με τα εξής λόγια: ‘Δεν δύνασθε να πίνητε το ποτήριον του Ιεχωβά και το ποτήριον των δαιμονίων· δεν δύνασθε να ήσθε μέτοχοι της τραπέζης του Ιεχωβά και της τραπέζης των δαιμονίων’.—1 Κορινθίους 10:20, 21.

Κατά συνέπεια, ο στασιασμός του Αδάμ αποτέλεσε το ξεκίνημα μιας δεύτερης μορφής λατρείας, μιας λατρείας που έθετε το πλάσμα πάνω από τον Δημιουργό. Και εκείνος που στην ουσία προώθησε αυτή τη νέα θρησκεία ήταν ο καινούριος αυτοδιορισμένος «θεός», ο Σατανάς ο Διάβολος.— 2 Κορινθίους 4:4· 1 Ιωάννου 5:19.

Οι δυο πρώτοι γιοι του Αδάμ και της Εύας, ο Κάιν και ο Άβελ, πρόσφεραν θυσίες στον Δημιουργό, δείχνοντας έτσι ότι και οι δυο τους είχαν θρησκευτικές τάσεις. Εντούτοις, η πορεία των γεγονότων που ακολούθησαν έδειξε ότι δεν ήταν θρησκευτικά ενωμένοι. Αυτό έγινε φανερό σε λιγότερο από 130 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, όταν ο Δημιουργός δέχτηκε μια θυσία που πρόσφερε ο Άβελ, ενώ απέρριψε εκείνη που πρόσφερε ο Κάιν. Είναι φανερό ότι ο Θεός δεν ήταν πρόθυμος να δεχτεί οποιαδήποτε προσωπική θρησκεία. Αυτό το γεγονός έκανε τον Κάιν να θυμώσει και τον υποκίνησε να δολοφονήσει τον αδελφό του.—Γένεσις 4:1-12· 1 Ιωάννου 3:12.

Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, το θρησκευτικό μίσος έβαψε τη γη με αθώο αίμα. Κι αυτή δεν επρόκειτο να είναι η τελευταία φορά. «Πιθανόν οι μισοί ή και περισσότεροι από τους πολέμους που γίνονται τώρα στον κόσμο είτε αποτελούν σαφώς θρησκευτικές συγκρούσεις είτε περιλαμβάνουν θρησκευτικές προστριβές», σημείωσε ένας σύγχρονος αρθρογράφος.

Στις μέρες του Ενώς, που ήταν ανιψιός του Κάιν και του Άβελ, ‘έγινε αρχή να επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά’. (Γένεσις 4:26, ΜΝΚ) Αφού ο Άβελ είχε αρχίσει νωρίτερα να επικαλείται το όνομα του Θεού με πίστη, κατανοούμε ότι αυτή η μετέπειτα ‘επίκληση του ονόματος του Ιεχωβά’ σημαίνει πως οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν αυτό το όνομα με βέβηλο ή υποτιμητικό τρόπο. Επρόκειτο σαφώς για περίπτωση θρησκευτικής υποκρισίας.

Το ιουδαϊκό Ταργκούμ της Ιερουσαλήμ, που είναι μια παράφραση, σημειώνει τα εξής: «Εκείνη ήταν η γενιά στης οποίας τις μέρες αυτοί άρχισαν να σφάλλουν και να κάνουν για τον εαυτό τους είδωλα και ονόμαζαν τα είδωλά τους με το όνομα του Λόγου του Κυρίου». Από τότε, η ψεύτικη θρησκεία χαρακτηρίζεται από την ειδωλολατρία κι επιπρόσθετα από το γεγονός ότι προσποιείται πως εκπροσωπεί τον Θεό.

Στα εδάφια Ιούδα 14, 15, διαβάζουμε για την προφητεία του πιστού Ενώχ, σχετικά με την ειδωλολατρική ανθρωπότητα εκείνης της πρώτης χιλιετίας. Ο Ενώχ είπε τα εξής: ‘Ιδού, ήλθεν ο Ιεχωβά με μυριάδας αγίων αυτού, δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών, τα οποία έπραξαν και δια πάντα τα σκληρά, τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς’. Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε στη δεύτερη χιλιετία της ανθρώπινης ιστορίας, όταν η ψεύτικη θρησκεία είχε εξαπλωθεί πολύ. Η ασέβεια μπορεί να περιλάμβανε ακόμη και την ειδωλοποίηση αγγέλων, οι οποίοι, δείχνοντας ανυπακοή στον Θεό, υλοποιήθηκαν στη γη και παντρεύτηκαν «τας θυγατέρας των ανθρώπων» και παρήγαγαν μια υβριδική φυλή ‘δυνατών, έκπαλαι ανδρών ονομαστών’.—Γένεσις 6:4.

Ωστόσο, ο Νώε ‘βρήκε εύνοια στα μάτια του Ιεχωβά’ επειδή ‘περπάτησε με τον αληθινό Θεό’. (Γένεσις 6:8, 9, ΜΝΚ) Αυτός και η οικογένειά του, συνολικά οχτώ υποστηρικτές της αληθινής θρησκείας, ήταν πολύ λιγότεροι από τους πονηρούς. Επειδή η ψεύτικη θρησκεία και εκείνοι που την ασκούσαν αποτελούσαν την πλειονότητα, «επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης» και «ενεπλήσθη η γη αδικίας [βίας, ΜΝΚ]». (Γένεσις 6:5, 11) Ο Θεός αποφάσισε να φέρει έναν κατακλυσμό προκειμένου να καταστρέψει τους ανθρώπους που ασκούσαν την ψεύτικη θρησκεία. Μονάχα ο Νώε και η οικογένειά του επέζησαν με την προστασία του Θεού, πράγμα που αποτέλεσε επαρκή λόγο για να ‘οικοδομήσουν έπειτα ένα θυσιαστήριο στον Ιεχωβά’, κάνοντας έτσι μια πράξη αληθινής λατρείας. (Γένεσις 8:20) Ο Κατακλυσμός προσδιόρισε ξεκάθαρα ποιο από τα δύο θρησκευτικά συστήματα που υπήρχαν στις μέρες του Νώε ήταν αληθινό και ποιο ψεύτικο.

Για τα παραπάνω, παίρνουμε σαν δεδομένο πως η αφήγηση της Αγίας Γραφής είναι αληθινή. Αλλά εκτός από τις αποδείξεις που αναφέρθηκαν στην αρχή του άρθρου μας, ρίξτε μια ματιά σ’ εκείνες που παρουσιάζονται στο πλαίσιο «Έγινε Πράγματι Παγκόσμιος Κατακλυσμός;»

Το Μέλλον της Θρησκείας—Το Δικό σας Μέλλον

Η απόκτηση γνώσης σχετικά με το παρελθόν της θρησκείας είναι ζωτική, επειδή υπάρχουν βασικά μονάχα δυο είδη θρησκείας—η μια θρησκεία που είναι αποδεκτή από τον Δημιουργό της ανθρωπότητας και η άλλη που είναι σαφώς μη αποδεκτή. Λογικά λοιπόν, αν θέλει ένα άτομο να απολαμβάνει την επιδοκιμασία του Δημιουργού, πρέπει να έχει τις δικές Του απόψεις σχετικά με τη θρησκεία. Μην ξεχνάτε ότι περιλαμβανόμαστε όλοι μας, επειδή «ο άνθρωπος είναι από κατασκευής θρησκευόμενο ζώο».

Καθώς θα εξετάζουμε το παρελθόν της θρησκείας, ας το κάνουμε αυτό με ανοιχτό μυαλό και, κάτι ακόμη πιο σπουδαίο, με δεκτική καρδιά. Όταν εξετάζεται μια συγκεκριμένη θρησκεία, ας αφιερώσουμε αρκετό χρόνο για να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν οι διδασκαλίες της είναι κατανοητές, σαφείς και λογικές. Και τι θα λέγαμε για τα επιτεύγματά της; Έχει φέρει τα μέλη της πιο κοντά στον Δημιουργό, εντυπώνοντάς τους πόσο σπουδαίο είναι να υπακούουν στις εντολές του ή μήπως, αντί γι’ αυτό, τους έχει επιτρέψει να θεσπίσουν τους δικούς τους κανόνες διαγωγής; Έχει διδάξει η θρησκεία τους ανθρώπους να εμπιστεύονται στον Θεό για τη λύση των παγκόσμιων προβλημάτων; Ή μήπως, αντίθετα, τους έχει παροδηγήσει κάνοντάς τους να εμπιστεύονται σε πολιτικά μέσα για να επιτευχθεί αυτό; Έχει προάγει την ενότητα και την ειρήνη μεταξύ των κατοίκων της γης ή μήπως έχει υποθάλψει διχόνοια και έχει υποκινήσει πολέμους;

Αυτά κι άλλα παρόμοια ερωτήματα θα μας βοηθήσουν να διακρίνουμε μεταξύ της μιας αρχικής θρησκείας, την οποία εισήγαγε ο Δημιουργός της ανθρωπότητας και των πολλών κίβδηλων ειδών θρησκείας, που εισήγαγε ο αντίδικός του.

Φέρει η θρησκεία ευθύνη για την κατάρρευση και το κατρακύλισμα της ηθικής που παρατηρείται σήμερα; Το ακόλουθο άρθρο θα εξετάσει με συντομία αυτό το ερώτημα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 7]

Έγινε Πράγματι Παγκόσμιος Κατακλυσμός;

«Ο Κατακλυσμός της Γένεσης, αντί να είναι γεγονός απίθανο να έχει συμβεί στις πρόσφατες γεωλογικές περιόδους, ταιριάζει πολύ φυσιολογικά σε μια τέτοια περίοδο . . . Μάλιστα αυτή ήταν η πιο πιθανή περίοδος, στην οποία θα μπορούσε να συμβεί μια τέτοια ταχεία και βίαιη αναταραχή».—The Flood Reconsidered (Ο Κατακλυσμός Επανεξετάζεται).

«Η αρχαιολογία έχει φέρει επίσης στο φως κι άλλες αποδόσεις της αφήγησης [της Γένεσης] περί Κατακλυσμού . . . Οι ομοιότητες είναι πιο έντονες από τις διαφορές».—Digging Up the Bible Lands (Ανασκαφές στις Βιβλικές Χώρες).

«Ένας παγκόσμιος κατακλυσμός, κατά τον οποίο η γη πλημμύρισε εντελώς με νερό, [αποτελεί] μια άποψη που βρίσκεται σχεδόν σε κάθε μυθολογία του κόσμου. . . . Η μυθολογία των Ίνκα λέει ότι ο κατακλυσμός προκλήθηκε από τον υπέρτατο θεό, τον Βιρακόχα, που δεν έμεινε ικανοποιημένος από τους πρώτους ανθρώπους και αποφάσισε να τους καταστρέψει».—Funk and Wagnalls Standard Dictionary of Folklore, Mythology and Legend (Στερεότυπο Λεξικό της Λαογραφίας, της Μυθολογίας και των Θρύλων, των Φανκ και Γουάγκναλ).

«Ακόμη μεγαλύτερες ομοιότητες με την αφήγηση της Γένεσης υπάρχουν σ’ ένα άλλο βαβυλωνιακό έπος, του οποίου ο ήρωας ονομάζεται Γκιλγκαμές. . . . Αυτό το έπος κατά πάσα πιθανότητα ήρθε σε ύπαρξη στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας. . . . [Η πήλινη πινακίδα XI] είναι στην ουσία ανέπαφη, κι έτσι παρέχει την πιο ολοκληρωμένη απόδοση της ιστορίας του κατακλυσμού σε σφηνοειδή γραφή».—Encyclopædia Judaica (Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια).

«Όπως κι οι Εβραίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Έλληνες, οι Νορβηγοί και άλλοι λαοί του Αρχαίου Κόσμου, πολλές Ινδιάνικες φυλές της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής είχαν παραδόσεις σχετικά με τον Κατακλυσμό. . . . ‘Όταν ήρθαν οι πρώτοι ιεραπόστολοι’ . . . , ανέφερε το 1878 ο Αιδεσιμότατος Μάιρον Ίιλς, ‘διαπίστωσαν ότι αυτοί οι Ινδιάνοι είχαν τις παραδόσεις τους σχετικά μ’ έναν κατακλυσμό και με το ότι ένας άντρας και η γυναίκα του σώθηκαν σε μια σχεδία’».—Indian Legends of the Pacific Northwest (Ινδιάνικοι Θρύλοι του Βορειοδυτικού Ειρηνικού).