Το 537 Π.Κ.Χ. ένα πιστό υπόλοιπο επέστρεψε στον Ιούδα. (Ησαΐας 10:21) Εκείνοι είχαν υπακούσει στην προφητική πρόσκληση: «Εξέλθετε εκ της Βαβυλώνος». (Ησαΐας 48:20) Αυτή δεν επρόκειτο να είναι μια απελευθέρωση από φυσική απλώς άποψη. Ήταν επίσης μια πνευματική απελευθέρωση από ένα περιβάλλον ακάθαρτης, ειδωλολατρικής ψεύτικης θρησκείας. Γι’ αυτό και το πιστό εκείνο υπόλοιπο πήρε την εντολή: ‘Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Ιεχωβά’. (Ησαΐας 52:11) Ο πρώτιστος σκοπός της επιστροφής τους στον Ιούδα ήταν να εγκαθιδρύσουν ξανά την αγνή λατρεία, την αληθινή θρησκεία.

11. Εκτός από την αποκατάσταση της αγνής λατρείας στον Ιούδα, ποιες καινούριες θρησκευτικές εξελίξεις συνέβησαν τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ.;

¹¹ Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι εκείνος ο έκτος αιώνας Π.Κ.Χ. είδε να δημιουργούνται καινούρια παρακλάδια της ψεύτικης θρησκείας μέσα στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Είδε τη γέννηση του Βουδισμού, του Κομφουκιανισμού, του Ζωροαστρισμού και του Ζαϊνισμού, χωρίς να εξαιρέσουμε την ορθολογιστική ελληνική φιλοσοφία η οποία επρόκειτο αργότερα να επηρεάσει τόσο πολύ τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Έτσι, ενώ η αγνή λατρεία αποκατασταινόταν στον Ιούδα, ο αρχιεχθρός του Θεού προμήθευε μια μεγαλύτερη ποικιλία εναλλακτικών επιλογών στα πλαίσια της ψεύτικης θρησκείας.

12. Ποια απελευθέρωση από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία έγινε τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., και ποια προειδοποίηση έδωσε ο Παύλος;

¹² Μέχρι τον καιρό της εμφάνισης του Ιησού στον Ισραήλ, οι Ιουδαίοι, στην πλειονότητά τους, ασκούσαν διάφορες μορφές Ιουδαϊσμού, μια μορφή θρησκείας η οποία είχε υιοθετήσει πολλές Βαβυλωνιακές θρησκευτικές αντιλήψεις. Είχε προσκολληθεί στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Ο Χριστός τον καταδίκασε και απελευθέρωσε τους μαθητές του από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. (Ματθαίος, κεφάλαιο 23· Λουκάς 4:18) Εφόσον η ψεύτικη θρησκεία και η ελληνική φιλοσοφία επικρατούσαν στις περιοχές όπου κήρυττε ο απόστολος Παύλος, αυτός παρέθεσε την προφητεία του Ησαΐα και την εφάρμοσε στους Χριστιανούς, οι οποίοι ήταν ανάγκη να παραμένουν απαλλαγμένοι από την ακάθαρτη επιρροή της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Έγραψε: ‘Τίνα δε συμβίβασιν [έχει] ο ναός του Θεού με τα [Βαβυλωνιακά] είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. Δια τούτο. Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει Ιεχωβά, και μη εγγίσητε ακάθαρτον, και εγώ θέλω σας δεχθή’.—2 Κορινθίους 6:16, 17.

14, 15. (α) Τι έδειξε η παραβολή του Ιησού για το σιτάρι και τα ζιζάνια; (β) Τι συνέβη στα τέλη του 19ου αιώνα, και μέχρι το 1914, ποια πρόοδο είχαν κάνει οι αληθινοί Χριστιανοί όσον αφορά ορισμένες δοξασίες;

¹⁴ Η αληθινή θρησκεία ποτέ δεν εξαλείφτηκε εντελώς. Στο διάβα των αιώνων υπήρχαν πάντοτε άνθρωποι που αγαπούσαν την αλήθεια, μερικοί από τους οποίους πλήρωσαν με τη ζωή τους την πιστότητά τους στον Ιεχωβά και στο Λόγο του, την Αγία Γραφή. Αλλά όπως δείχνει η παραβολή του Ιησού για το σιτάρι και τα ζιζάνια, το συμβολικό σιτάρι, δηλαδή οι χρισμένοι γιοι της Βασιλείας, θα διαχωριζόταν από τα ζιζάνια, δηλαδή τους γιους του πονηρού, μόνο ‘στο τέλος του συστήματος πραγμάτων’. (Ματθαίος 13:24-30, 36-43, ΜΝΚ) Καθώς ο καιρός του τέλους—ο καιρός της πραγματοποίησης αυτού του διαχωρισμού—πλησίαζε, ειλικρινείς σπουδαστές της Γραφής στα τέλη του 19ου αιώνα άρχισαν να απελευθερώνονται από τα δεσμά της ψεύτικης θρησκείας.

¹⁵ Μέχρι το 1914 αυτοί οι Χριστιανοί, που είναι σήμερα γνωστοί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, είχαν καλλιεργήσει ισχυρή πίστη στο λύτρο. Γνώριζαν ότι η παρουσία του Χριστού πρέπει να είναι αόρατη. Κατανοούσαν ότι το 1914 θα σημείωνε το τέλος ‘των καιρών των εθνών’. (Λουκάς 21:24) Και κατανοούσαν σαφώς τι σημαίνει ψυχή και ανάσταση. Είχαν επίσης διαφωτιστεί σχετικά με το πόσο χονδροειδή λάθη αποτελούν οι διδασκαλίες των εκκλησιών για την κόλαση και την Τριάδα. Έμαθαν και άρχισαν να χρησιμοποιούν το θείο όνομα, και αντιλήφθηκαν ότι η θεωρία της εξέλιξης, καθώς και η άσκηση πνευματισμού, είναι εσφαλμένες.

16. Σε ποια πρόσκληση ανταποκρίθηκαν οι χρισμένοι Χριστιανοί το 1919;

¹⁶ Είχε γίνει μια καλή αρχή για να αποτιναχτούν τα δεσμά της ψεύτικης θρησκείας. Και το 1919, η Βαβυλώνα η Μεγάλη έχασε εντελώς την εξουσία της πάνω στο λαό του Θεού. Όπως ακριβώς είχε απελευθερωθεί ένα υπόλοιπο των Ιουδαίων από τη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ., έτσι και το πιστό υπόλοιπο των χρισμένων Χριστιανών υπάκουσε στην πρόσκληση να ‘εξέλθει εκ μέσου αυτής [της Βαβυλώνας της Μεγάλης]’.—Ησαΐας 52:11.

17. (α) Ποιες εξελίξεις συνέβησαν από το 1922 κι έπειτα, και ποια ανάγκη έγινε αισθητή ανάμεσα στο λαό του Θεού; (β) Ποια ακραία θέση είχε υιοθετηθεί, και γιατί είναι αυτή κατανοητή;

¹⁷ Από το 1922 κι έπειτα, εκδόθηκαν και τέθηκαν σε ευρεία κυκλοφορία τσουχτερές αλήθειες που ξεσκέπαζαν τη Βαβυλωνιακή ψεύτικη θρησκεία και ιδιαίτερα τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Είχε γίνει αντιληπτή η ανάγκη να εντυπωθεί στις διάνοιες του καθαρισμένου λαού του Θεού το γεγονός ότι ο διαχωρισμός από κάθε μορφή ψεύτικης θρησκείας πρέπει να είναι ολοκληρωτικός. Έτσι, επί χρόνια, απέφευγαν ακόμα και τη χρήση της λέξης «θρησκεία» όταν μιλούσαν για την αγνή λατρεία. Φράσεις όπως «Η Θρησκεία Είναι Παγίδα και Απάτη» εμφανίζονταν στα πλακάτ που περιέφεραν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων. Βιβλία όπως το Κυβέρνησις (1928) και «Η Αλήθεια Ελευθερώσει Υμάς» (1943) έκαναν σαφή διάκριση μεταξύ «Χριστιανοσύνης» και «θρησκείας». Αυτή η ακραία θέση είναι κατανοητή, εφόσον έπρεπε να γίνει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός από τα θρησκευτικά συστήματα της Βαβυλώνας της Μεγάλης, τα οποία είχαν εμποτίσει τα πάντα.

Αληθινή και Ψεύτικη Θρησκεία

18. Ποια καινούρια κατανόηση της λέξης «θρησκεία» δόθηκε το 1951, και πώς επεξηγείται αυτό στο Βιβλίο Έτους 1983;

¹⁸ Κατόπιν, το 1951, είχε φτάσει ο κατάλληλος καιρός για να δώσει ο Ιεχωβά στο λαό του σαφέστατη κατανόηση της διαφοράς μεταξύ αληθινής θρησκείας και ψεύτικης θρησκείας. Το Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1983 αναφέρει: «Το 1951, οι υποστηρικτές της αληθινής λατρείας έμαθαν κάτι σημαντικό γύρω από τον όρο ‘θρησκεία’. Μερικοί απ’ αυτούς θυμούνταν καλά το 1938 όταν κατά καιρούς κρατούσαν την προκλητική πινακίδα ‘Η Θρησκεία είναι Παγίδα και Απάτη’. Σύμφωνα με την άποψή τους τότε, κάθε ‘θρησκεία’ ήταν αντιχριστιανική—από τον Διάβολο. Η Σκοπιά, όμως, της 15 Ιουνίου 1951 δέχτηκε τη χρήση των επιθέτων ‘αληθινή’ και ‘ψεύτικη’ σχετικά με τη θρησκεία. Επίσης το συναρπαστικό βιβλίο Τι Έκανε η Θρησκεία για το Ανθρώπινο Γένος; (που εκδόθηκε το 1951 και παρουσιάστηκε στη διάρκεια της Συνελεύσεως ‘Καθαρή Λατρεία’, στο Στάδιο Γουέμπλεϊ στο Λονδίνο της Αγγλίας) είχε να πει τα εξής: ‘Όταν ληφθεί σύμφωνα με τον τρόπο που χρησιμοποιείται, η λέξις «θρησκεία», στον απλούστερό της ορισμό, σημαίνει σύστημα λατρείας, μορφή λατρείας, άσχετα αν πρόκειται για αληθινή ή ψευδή λατρεία. Αυτό συμφωνεί με τη σημασία της αντιστοίχου Εβραϊκής λέξεως αμποντά, που σημαίνει κατά γράμμα «υπηρεσία», άσχετα σε ποιον παρέχεται’. Έτσι, οι εκφράσεις ‘ψευδής θρησκεία’ και ‘αληθινή θρησκεία’ έγιναν κοινές μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά».—Σελίδα 234.

19, 20. (α) Γιατί δεν έπρεπε να αναστατωθούν οι αληθινοί λάτρεις από τη χρήση της λέξης «θρησκεία» όπως αυτή εφαρμοζόταν στην αγνή λατρεία; (β) Ποια δυνατότητα έδωσε αυτή η καινούρια κατανόηση στο λαό του Ιεχωβά;

¹⁹ Απαντώντας στην ερώτηση ενός αναγνώστη, το τεύχος της Σκοπιάς 15 Αυγούστου 1951 (στην αγγλική) δήλωσε: «Κανένας δεν πρέπει να αναστατώνεται από τη χρήση του όρου ‘θρησκεία’. Το γεγονός ότι τον χρησιμοποιούμε δεν μας κατατάσσει στην κατηγορία των ψεύτικων θρησκειών που είναι δέσμιες των παραδόσεων, όπως ακριβώς και το γεγονός ότι αποκαλούμαστε Χριστιανοί δεν μας κατατάσσει στο ίδιο επίπεδο με τους ψεύτικους Χριστιανούς του Χριστιανικού κόσμου».

²⁰ Όχι μόνο δεν αποτελούσε συμβιβασμό, αλλά, απεναντίας, αυτή η καινούρια κατανόηση της λέξης «θρησκεία» έδωσε στο λαό του Ιεχωβά τη δυνατότητα να ευρύνει το χάσμα μεταξύ της αληθινής και της ψεύτικης λατρείας, όπως θα δείξει το επόμενο άρθρο.