7, 8. (α) Ποια είναι τα δύο “έτη καλής θέλησης”; (β) Ποιες είναι οι “ημέρες της εκδίκησης” του Ιεχωβά;

⁷ Υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα για το κήρυγμα των καλών νέων. Ο Ιησούς και ο καθένας από τους ακολούθους του έλαβε τον εξής διορισμό: «Να κηρύξω το έτος της καλής θέλησης του Ιεχωβά και την ημέρα της εκδίκησης του Θεού μας· να παρηγορήσω όλους όσους πενθούν». (Ησαΐας 61:2) Ένα έτος είναι μια μακρά περίοδος, αλλά έχει αρχή και τέλος. «Το έτος της καλής θέλησης» του Ιεχωβά είναι μια περίοδος κατά την οποία αυτός δίνει στους πράους την ευκαιρία να ανταποκριθούν ευνοϊκά στη διακήρυξή του για ελευθερία.

⁸ Τον πρώτο αιώνα, το έτος καλής θέλησης για το Ιουδαϊκό έθνος άρχισε το 29 Κ.Χ., όταν ο Ιησούς ξεκίνησε την επίγεια διακονία του. Είπε στους Ιουδαίους: «Μετανοείτε, γιατί η βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει». (Ματθαίος 4:17) Εκείνο το έτος καλής θέλησης διήρκεσε μέχρι «την ημέρα της εκδίκησης» του Ιεχωβά, η οποία κορυφώθηκε το 70 Κ.Χ., όταν ο Ιεχωβά επέτρεψε στις ρωμαϊκές στρατιές να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ και το ναό της. (Ματθαίος 24:3-22)

Έτσι λοιπόν, ο Ησαΐας εκπληρώνει τον εξής προφητικό του διορισμό: «Να ορίσω σε εκείνους που πενθούν για τη Σιών, να τους δώσω κάλυμμα κεφαλιού αντί για στάχτη, το λάδι της αγαλλίασης αντί για πένθος, το μανδύα του αίνου αντί για το αποκαρδιωμένο πνεύμα· και θα αποκληθούν μεγάλα δέντρα δικαιοσύνης, φύτεμα του Ιεχωβά, ώστε να προσδοθεί σε αυτόν ωραιότητα».—Ησαΐας 61:3.

11. Τον πρώτο αιώνα, ποιοι είχαν σοβαρό λόγο να αινούν τον Ιεχωβά για τη μεγαλειώδη πράξη του;

¹¹ Τον πρώτο αιώνα, οι Ιουδαίοι που δέχτηκαν την απελευθέρωση από τα δεσμά της ψεύτικης θρησκείας αινούσαν και αυτοί τον Θεό για τη μεγαλειώδη πράξη που επιτέλεσε για χάρη τους. Το αποκαρδιωμένο πνεύμα τους αντικαταστάθηκε από “μανδύα αίνου” όταν απελευθερώθηκαν από ένα πνευματικά νεκρό έθνος. Αυτή την αλλαγή την έζησαν πρώτοι οι μαθητές του Ιησού όταν το πένθος τους για το θάνατό του μετατράπηκε σε αγαλλίαση για το ότι ο αναστημένος Κύριός τους τούς έχρισε με άγιο πνεύμα. Σύντομα, έζησαν μια παρόμοια αλλαγή 3.000 πράα άτομα που ανταποκρίθηκαν ευνοϊκά στο κήρυγμα εκείνων των πρόσφατα χρισμένων Χριστιανών και βαφτίστηκαν την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. (Πράξεις 2:41) Πόσο θαυμάσιο ήταν να είναι βέβαιοι ότι απολάμβαναν την ευλογία του Ιεχωβά! Αντί να «πενθούν για τη Σιών», έλαβαν άγιο πνεύμα και αναζωογονήθηκαν με «το λάδι της αγαλλίασης», το οποίο συμβολίζει την αγαλλίαση εκείνων που ευλογούνται πλούσια από τον Ιεχωβά.—Εβραίους 1:9.

6. Ποιοι ένιωσαν ανακούφιση όταν άκουσαν τα καλά νέα που κηρύχτηκαν στην αρχαιότητα, και τι θα πούμε για σήμερα;

⁶ Το θεόπνευστο άγγελμα του Ησαΐα έφερε ανακούφιση στους μετανοημένους Ιουδαίους που βρίσκονταν στη Βαβυλώνα. Στις ημέρες του Ιησού και των μαθητών του, έφερε ανακούφιση στους Ιουδαίους που είχαν συντετριμμένη καρδιά εξαιτίας της πονηρίας του Ισραήλ και υπέφεραν ως αιχμάλωτοι στις ψεύτικες θρησκευτικές παραδόσεις του Ιουδαϊσμού του πρώτου αιώνα. (Ματθαίος 15:3-6)

¹⁵ Το 33 Κ.Χ., οι μαθητές του Ιησού λυπήθηκαν πολύ όταν αυτός συνελήφθη, δικάστηκε και θανατώθηκε. (Ματθαίος 26:31) Ωστόσο, η διάθεσή τους άλλαξε όταν ο Ιησούς παρουσιάστηκε σε αυτούς μετά την ανάστασή του. Και αφότου εκχύθηκε πάνω τους το άγιο πνεύμα, άρχισαν να ασχολούνται εντατικά με το έργο κηρύγματος των καλών νέων, «τόσο στην Ιερουσαλήμ όσο και σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξεις 1:8) Έτσι λοιπόν, άρχισαν να αποκαθιστούν την αγνή λατρεία.