Ο απόστολος Παύλος έδειξε γιατί η ανάσταση έχει καθοριστική σημασία για την πίστη μας: «Αν πράγματι δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί». Αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί, τώρα δεν θα κυβερνούσε ως Βασιλιάς μας, και η διδασκαλία μας για τη διακυβέρνησή του θα ήταν μάταιη. (Διαβάστε 1 Κορινθίους 15:12-19) Εντούτοις, ξέρουμε ότι ο Ιησούς αναστήθηκε. Έχοντας αυτή την πεποίθηση, διαφέρουμε από τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι αρνούνταν κατηγορηματικά ότι οι νεκροί ανασταίνονται. Ακόμα και όταν μας χλευάζουν, εμείς πιστεύουμε ακράδαντα στην ανάσταση.​—Μάρκ. 12:18· Πράξ. 4:2, 3· 17:32· 23:6-8.

6. Πώς περιλαμβανόταν ο Ιησούς στην εκπλήρωση του 118ου Ψαλμού;

⁶ Αναφορικά με μια ανάσταση που προειπώθηκε προ πολλού, ας εξετάσουμε τον 118ο Ψαλμό, που μερικοί θεωρούν ότι συνέθεσε ο Δαβίδ. Αυτός ο Ψαλμός περιέχει την παράκληση: «Ιεχωβά, σώσε μας, σε παρακαλούμε, σε ικετεύουμε! . . . Ευλογημένος αυτός που έρχεται στο όνομα του Ιεχωβά». Πιθανότατα θυμάστε ότι οι άνθρωποι επαναλάμβαναν τα λόγια αυτής της Μεσσιανικής περικοπής όταν ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ στις 9 Νισάν, λίγο πριν από τον θάνατό του. (Ψαλμ. 118:25, 26, ΜΝΚ [στην αγγλική]· Ματθ. 21:7-9) Αλλά πώς έστρεφε ο 118ος Ψαλμός την προσοχή σε μια ανάσταση που θα συνέβαινε πολλά χρόνια αργότερα; Προσέξτε τι άλλο έλεγε εκείνος ο προφητικός ψαλμός: «Η πέτρα την οποία απέρριψαν οι οικοδόμοι έχει γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα».​—Ψαλμ. 118:22, ΜΝΚ (στην αγγλική).

7. Μέχρι ποιου σημείου απέρριψαν οι Ιουδαίοι τον Ιησού;

⁷ «Οι οικοδόμοι», οι Ιουδαίοι ηγέτες, απέρριψαν τον Μεσσία. Δεν αρκέστηκαν στο να στρέψουν τα νώτα στον Ιησού ή να αρνηθούν να τον αποδεχτούν ως τον Χριστό. Πολλοί Ιουδαίοι έφτασαν στο σημείο να απαιτούν τον θάνατό του. (Λουκ. 23:18-23) Ουσιαστικά συνέβαλαν στη θανάτωση του Ιησού.

8. Πώς θα μπορούσε ο Ιησούς να γίνει «η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα»;

⁸ Εφόσον ο Ιησούς απορρίφθηκε και θανατώθηκε, πώς θα μπορούσε να γίνει «η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα»; Αυτό θα ήταν εφικτό μόνο αν ανασταινόταν. Ο ίδιος ο Ιησούς έκανε αυτή τη σύνδεση. Αφηγήθηκε μια παραβολή στην οποία οι καλλιεργητές ενός αμπελιού κακομεταχειρίζονταν τους απεσταλμένους του ιδιοκτήτη, όπως οι Ισραηλίτες κακομεταχειρίζονταν τους προφήτες που τους έστελνε ο Θεός. Τελικά, στην παραβολή, ο ιδιοκτήτης έστειλε τον αγαπητό του γιο και κληρονόμο. Έγινε δεκτός ο γιος; Ούτε κατά διάνοια. Οι καλλιεργητές έφτασαν στα άκρα και τον θανάτωσαν. Αφού ολοκλήρωσε την παραβολή, ο Ιησούς παρέθεσε την προφητική δήλωση του εδαφίου Ψαλμός 118:22. (Λουκ. 20:9-17) Ο απόστολος Πέτρος έκανε μια παρόμοια σύνδεση όταν μίλησε σε μια σύναξη στην Ιερουσαλήμ όπου παρευρίσκονταν «οι άρχοντες, οι πρεσβύτεροι και οι γραμματείς» των Ιουδαίων. Τους μίλησε για τον Ιησού Χριστό τον Ναζωραίο, «τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο αλλά ο Θεός ανέστησε από τους νεκρούς». Τότε ο Πέτρος δήλωσε ευθέως: «Εκείνος είναι “η πέτρα που εσείς οι οικοδόμοι μεταχειριστήκατε ως μηδαμινή, η οποία έχει γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα”».​—Πράξ. 3:15· 4:5-11, ΜΝΚ (στην αγγλική)· 1 Πέτρ. 2:5-7.

9. Σε ποιο σημαντικό γεγονός έστρεφε την προσοχή το εδάφιο Ψαλμός 118:22;

⁹ Ναι, εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα, η προφητική δήλωση του εδαφίου Ψαλμός 118:22 έδειξε ότι θα γινόταν μια ανάσταση. Ο Μεσσίας επρόκειτο να απορριφθεί και να θανατωθεί, αλλά θα εγειρόταν ξανά σε ζωή για να γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα. Αυτός ο αναστημένος Γιος έγινε έτσι ο μόνος του οποίου το όνομα «έχει δοθεί μεταξύ των ανθρώπων, μέσω του οποίου πρέπει να σωθούμε».​—Πράξ. 4:12· Εφεσ. 1:20.

10. (α) Τι προείπε το εδάφιο Ψαλμός 16:10; (β) Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το εδάφιο Ψαλμός 16:10 δεν εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Δαβίδ;

¹⁰ Προσέξτε άλλο ένα εδάφιο που υποδείκνυε μια μελλοντική ανάσταση. Είχε γραφτεί χίλια και πλέον χρόνια νωρίτερα, πράγμα που πρέπει να ενισχύει την πεποίθησή σας ότι μια ανάσταση μπορεί να λάβει χώρα πολύ καιρό μετά τη σχετική πρόρρηση ή υπόσχεση. Στον 16ο Ψαλμό, ο οποίος αποδίδεται στον Δαβίδ, διαβάζουμε: «Δεν θα αφήσεις την ψυχή μου στον Σιεόλ. Δεν θα επιτρέψεις να δει ο όσιός σου το λάκκο». (Ψαλμ. 16:10) Ο Δαβίδ δεν εννοούσε ότι ο ίδιος δεν θα πέθαινε ποτέ και ότι δεν θα βρισκόταν στον κοινό τάφο της ανθρωπότητας. Ο Λόγος του Θεού δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Δαβίδ γέρασε. Μετά τον θάνατό του, «πλάγιασε με τους προπάτορές του και θάφτηκε στην Πόλη του Δαβίδ». (1 Βασ. 2:1, 10) Τι εννοεί λοιπόν το εδάφιο Ψαλμός 16:10;

11. Πότε σχολίασε ο Πέτρος το εδάφιο Ψαλμός 16:10;

¹¹ Η Γραφή δεν μας αφήνει στο σκοτάδι. Μία χιλιετία και πλέον από τότε που γράφτηκε αυτός ο ψαλμός και μερικές εβδομάδες μετά τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, ο Πέτρος μίλησε σε χιλιάδες Ιουδαίους και προσήλυτους σχετικά με το εδάφιο Ψαλμός 16:10. (Διαβάστε Πράξεις 2:29-32) Είπε ότι ο Δαβίδ είχε όντως πεθάνει και θαφτεί. Οι ακροατές του το ήξεραν αυτό. Και η αφήγηση δεν αναφέρει ότι κάποιος από αυτούς αμφισβήτησε τη δήλωση του Πέτρου ότι ο Δαβίδ «είδε εκ των προτέρων και μίλησε σχετικά με την ανάσταση» του ερχόμενου Μεσσία.

12. Πώς εκπληρώθηκε το εδάφιο Ψαλμός 16:10, και τι επιβεβαιώνει αυτό όσον αφορά την υπόσχεση της ανάστασης;

¹² Ο Πέτρος έκανε ακόμα πιο έγκυρο το σκεπτικό του παραθέτοντας τα λόγια του Δαβίδ που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ψαλμός 110:1. (Διαβάστε Πράξεις 2:33-36) Η επιχειρηματολογία του Πέτρου σε αρμονία με τις Γραφές έπεισε εκείνο το πλήθος ότι ο Ιησούς ήταν “και Κύριος και Χριστός”. Πιο συγκεκριμένα, αναγνώρισαν ότι το εδάφιο Ψαλμός 16:10 εκπληρώθηκε όταν ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς. Αργότερα, ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε την ίδια ατράνταχτη λογίκευση όταν μίλησε στους Ιουδαίους στην Αντιόχεια της Πισιδίας. Τα επιχειρήματά του τους εντυπωσίασαν, και ήθελαν να ακούσουν περισσότερα. (Διαβάστε Πράξεις 13:32-37, 42) Και εμάς πρέπει να μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι εκείνες οι Βιβλικές προφητείες για μια επερχόμενη ανάσταση αποδείχτηκαν αξιόπιστες παρότι είχαν περάσει αιώνες από τότε που προειπώθηκε εκείνο το θαύμα.

14. Πώς διέφερε η ανάσταση του Ιησού από τις παλιότερες;

¹⁴ Για να το καταλάβουμε αυτό, ας θυμηθούμε ποιες αναστάσεις έχουν προειπωθεί στη Γραφή. Η σημαντικότερη, βέβαια, είναι η ανάσταση του Ιησού. Αν εκείνος δεν είχε αναστηθεί, κανείς μας δεν θα είχε την προοπτική να ξαναδεί τα αγαπημένα του πρόσωπα. Όσοι αναστήθηκαν πριν από τον Ιησού, λόγου χάρη τα άτομα που ανέστησαν ο Ηλίας και ο Ελισαιέ, δεν συνέχισαν να ζουν για πάντα. Πέθαναν ξανά και υπέστησαν φθορά στον τάφο. Αντίθετα, ο Ιησούς «έχει εγερθεί από τους νεκρούς [και] δεν πεθαίνει πια· ο θάνατος δεν τον εξουσιάζει πια». Στον ουρανό, ζει «στους αιώνες των αιώνων», και δεν θα υποστεί ποτέ φθορά.​—Ρωμ. 6:9· Αποκ. 1:5, 18· Κολ. 1:18· 1 Πέτρ. 3:18.

15. Γιατί είναι αξιοσημείωτο το ότι ο Ιησούς είναι «οι πρώτοι καρποί»;

¹⁵ Η ανάσταση του Ιησού ήταν η πρώτη αυτού του είδους και αναμφίβολα η σπουδαιότερη. (Πράξ. 26:23)