Ουράνια Ανάσταση. Ο Ιησούς Χριστός αποκαλείται «ο πρωτότοκος από τους νεκρούς». (Κολ 1:18) Ήταν ο πρώτος που αναστήθηκε σε αιώνια ζωή. Αναστήθηκε δε «ως πνεύμα», σε ζωή στον ουρανό. (1Πε 3:18) Επιπρόσθετα, με την έγερσή του προσέλαβε ζωή ανώτερης μορφής και υψηλότερη θέση από εκείνη που κατείχε στους ουρανούς προτού έρθει στη γη. Του χορηγήθηκε αθανασία και αφθαρσία, ιδιότητες που δεν μπορεί να έχει κανένα πλάσμα από σάρκα, και έγινε «υψηλότερος από τους ουρανούς», δεύτερος στο σύμπαν μόνο μετά τον Ιεχωβά Θεό. (Εβρ 7:26· 1Τι 6:14-16· Φλπ 2:9-11· Πρ 2:34· 1Κο 15:27) Την ανάστασή του την έκανε ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός.—Πρ 3:15· 5:30· Ρω 4:24· 10:9.

Εντούτοις, επί 40 ημέρες μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς εμφανιζόταν στους μαθητές του σε διάφορες περιπτώσεις, προσλαμβάνοντας διάφορα σάρκινα σώματα, όπως εμφανίζονταν οι άγγελοι στους ανθρώπους κατά την αρχαιότητα. Όπως εκείνοι οι άγγελοι, είχε τη δύναμη να συνθέτει και να αποσυνθέτει κατά βούληση τα σάρκινα αυτά σώματα που χρησιμοποιούσε, με σκοπό να δώσει ορατές αποδείξεις της ανάστασής του. (Ματ 28:8-10, 16-20· Λου 24:13-32, 36-43· Ιωα 20:14-29· Γε 18:1, 2· 19:1· Ιη 5:13-15· Κρ 6:11, 12· 13:3, 13) Οι πολλές εμφανίσεις του, και ιδιαίτερα η εμφάνισή του σε μια περίπτωση ενώπιον 500 και πλέον ατόμων, μαρτυρούν αδιάσειστα το αληθές της ανάστασής του. (1Κο 15:3-8) Η απόλυτα τεκμηριωμένη ανάστασή του δίνει «εγγύηση σε όλους τους ανθρώπους» ότι θα υπάρξει οπωσδήποτε μια μελλοντική ημέρα απόδοσης λογαριασμού ή κρίσης.—Πρ 17:31.

Στην περίπτωση του Ιησού Χριστού, αυτός παραιτήθηκε από την ανθρώπινη ζωή του, παραδίδοντάς την ως λυτρωτική θυσία προς όφελος της ανθρωπότητας. Ο θεόπνευστος συγγραφέας της επιστολής προς τους Εβραίους εφαρμόζει στον Ιησού τον 40ό Ψαλμό και τον παρουσιάζει να λέει τα ακόλουθα, όταν ήρθε «στον κόσμο» ως ο Μεσσίας του Θεού: «Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες σώμα». (Εβρ 10:5) Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Το ψωμί που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου για χάρη της ζωής του κόσμου». (Ιωα 6:51) Εννοείται ότι ο Χριστός δεν θα μπορούσε να πάρει πίσω το σώμα του όταν αναστήθηκε, παίρνοντας έτσι πίσω τη θυσία που πρόσφερε στον Θεό για την ανθρωπότητα. Εκτός αυτού, ο Χριστός δεν θα διέμενε πια στη γη. Η κατοικία του είναι στους ουρανούς με τον Πατέρα του, ο οποίος δεν είναι σάρκα, αλλά πνεύμα. (Ιωα 14:3· 4:24) Ως εκ τούτου, ο Ιησούς Χριστός έλαβε ένα ένδοξο, αθάνατο, άφθαρτο σώμα, διότι «αυτός είναι η αντανάκλαση της δόξας του [Ιεχωβά] και η ακριβής απεικόνιση της ίδιας του της οντότητας, και αυτός συντηρεί τα πάντα με το λόγο της δύναμής του· και αφού πρώτα έκανε καθαρισμό για τις αμαρτίες μας, κάθησε στα δεξιά της Μεγαλειότητας σε υψηλούς τόπους. Έτσι λοιπόν, αυτός έχει γίνει καλύτερος από τους αγγέλους [οι οποίοι είναι και οι ίδιοι ισχυρά πνευματικά πρόσωπα], σε σημείο που να έχει κληρονομήσει ένα όνομα εξοχότερο από το δικό τους».—Εβρ 1:3, 4· 10:12, 13.