ΑΔΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΦΤΑ ΚΟΥΠΕΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

(Αποκ. 13:1–16:21)

«Τα έθνη οργίστηκαν», δηλώνει το εδάφιο Αποκάλυψη 11:18, “και ήρθε η οργή [του Θεού] και ο προσδιορισμένος καιρός . . . για να καταστρέψει εκείνους που καταστρέφουν τη γη”. Αιτιολογώντας αυτή την εξέλιξη, το όγδοο όραμα παρουσιάζει τη δράση “ενός θηρίου . . . το οποίο είχε δέκα κέρατα και εφτά κεφάλια”.​—Αποκ. 13:1.

Στο ένατο όραμα, ο Ιωάννης βλέπει «το Αρνί να στέκεται πάνω στο Όρος Σιών» και μαζί του «εκατόν σαράντα τέσσερις χιλιάδες». Αυτοί έχουν “αγοραστεί ανάμεσα από την ανθρωπότητα”. (Αποκ. 14:1, 4) Ακολουθούν αγγελικές αναγγελίες. Στο επόμενο όραμα, ο Ιωάννης βλέπει «εφτά αγγέλους με εφτά πληγές». Προφανώς, ο ίδιος ο Ιεχωβά προστάζει αυτούς τους αγγέλους να αδειάσουν «τις εφτά κούπες του θυμού του Θεού» πάνω σε διάφορα τμήματα του κόσμου του Σατανά. Οι κούπες περιέχουν εξαγγελίες και προειδοποιήσεις σχετικά με τις κρίσεις που θα εκτελέσει ο Θεός. (Αποκ. 15:1· 16:1) Αυτά τα δύο οράματα παρουσιάζουν με λεπτομέρειες περαιτέρω κρίσεις της Βασιλείας που σχετίζονται με το τρίτο «αλίμονο» και το έβδομο σάλπισμα.​—Αποκ. 11:14, 15.

ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ Ο ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

(Αποκ. 17:1–22:21)

Η «Βαβυλώνα η Μεγάλη», η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, αποτελεί ένα αηδιαστικό τμήμα του πονηρού κόσμου του Σατανά. Το 11ο όραμα την παρουσιάζει ως “μεγάλη πόρνη”​—μια ανήθικη γυναίκα—​που «κάθεται πάνω σε ένα κατακόκκινο θηρίο». Αυτή πρόκειται να καταστραφεί εντελώς από «τα δέκα κέρατα» του ίδιου του θηρίου στο οποίο επιβαίνει. (Αποκ. 17:1, 3, 5, 16) Παρομοιάζοντας την πόρνη με «μεγάλη πόλη», το επόμενο όραμα εξαγγέλλει την πτώση της και απευθύνει επιτακτικό κάλεσμα στο λαό του Θεού ώστε να “βγει από αυτήν”. Πολλοί πενθούν για το χαμό της μεγάλης πόλης. Στον ουρανό, όμως, υπάρχει χαρά λόγω “του γάμου του Αρνιού”. (Αποκ. 18:4, 9, 10, 15-19· 19:7) Στο 13ο όραμα, ο αναβάτης “ενός λευκού αλόγου” διεξάγει πόλεμο με τα έθνη. Φέρνει τον πονηρό κόσμο του Σατανά στο τέλος του.​—Αποκ. 19:11-16.

Τι θα λεχθεί για «το αρχικό φίδι, ο οποίος είναι ο Διάβολος και ο Σατανάς»; Πότε θα “ριχτεί στη λίμνη της φωτιάς”; Αυτό είναι ένα από τα θέματα του 14ου οράματος. (Αποκ. 20:2, 10) Τα τελευταία δύο οράματα μας δίνουν μια γεύση της ζωής κατά τη διάρκεια της Χιλιετίας. Καθώς η «αποκάλυψη» φτάνει στο τέλος, ο Ιωάννης βλέπει έναν “ποταμό νερού ζωής που ρέει στη μέση του πλατιού δρόμου”, ενώ απευθύνεται μια υπέροχη πρόσκληση σε “όποιον διψάει”.​—Αποκ. 1:1· 22:1, 2, 17.