Ωστόσο, το βιβλίο Συναίνεση Κατόπιν Διαφώτισης για Μετάγγιση Αίματος (Informed Consent for Blood Transfusion) (1989) αναφέρει ότι μερικά δικαστήρια δυσαρεστούνται τόσο πολύ όταν κάποιος ασθενής είναι πρόθυμος να διακινδυνεύσει λόγω των θρησκευτικών του δικαιωμάτων, «ώστε κατασκευάζουν κάποια νομική εξαίρεση—νομική φαντασία, αν θέλετε—για να επιτρέψουν να γίνει μετάγγιση αίματος». Ίσως προσπαθήσουν να το δικαιολογήσουν αυτό λέγοντας ότι υπάρχει εγκυμοσύνη ή ότι υπάρχουν παιδιά που πρέπει να τύχουν φροντίδας. «Αυτά τα πράγματα αποτελούν νομική φαντασία», λέει το βιβλίο. «Οι ικανοί για δικαιοπραξία ενήλικοι έχουν το δικαίωμα να μη δεχτούν κάποια θεραπευτική αγωγή».

Ηνωμένες Πολιτείες: «Κάτι που τονίζει την αναγκαιότητα για συναίνεση του ασθενή είναι η ηθική αντίληψη περί ατομικής αυτονομίας, δηλαδή το γεγονός ότι τις αποφάσεις για την τύχη του πρέπει να τις παίρνει το ίδιο το άτομο. Η νομική βάση στην οποία στηρίζεται η απαίτηση για συναίνεση είναι ότι, η ιατρική ενέργεια που γίνεται χωρίς τη συναίνεση του ασθενή αποτελεί βιαιοπραγία».—«Συναίνεση Κατόπιν Διαφώτισης για Μετάγγιση Αίματος», 1989.