Καταστροφές—Ένας Καιρός για Έργα Αγάπης

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στην Τζαμάικα

Η γη πλήττεται κατά μέσο όρο, από 26 μεγάλες καταστροφές κάθε χρόνο. Οι πλημμύρες έχουν το προβάδισμα σ’ αυτή τη μακάβρια παρέλαση. Είναι οι πιο συχνές, και φέρνουν αναστάτωση στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο. Πώς θα αντιδράσετε αν μια καταστροφή—μικρή ή μεγάλη—πλήξει την περιοχή σας; Θα δείξετε στοργικό ενδιαφέρον για τους άλλους; Γνωρίζετε πώς; Ίσως, η ιστορία που ακολουθεί να σας βοηθήσει.

«ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΑΜΕ, το ποτάμι Ρίο Μίνιο ξεχειλίζει! Ξυπνήστε και τρέξτε όλοι. Έρχονται τα νερά του ποταμιού»! Οι φωνές πανικού που ακούγονταν τις πρωινές ώρες της 6ης Ιουνίου 1986, ανησύχησαν τον Τόνυ Μπέργκερ και τη γυναίκα του. Αυτό δεν ήταν λάθος σήμα κινδύνου. Πετάχτηκαν από το κρεβάτι, άρπαξαν τον τριάχρονο γιο τους και σκαρφάλωσαν στη σκεπή. Ο Τόνυ και η γυναίκα του δεν ήταν οι μόνοι που προσπαθούσαν να γλιτώσουν.

Πολλοί κάτοικοι της νότιας περιοχής του νησιού της Τζαμάικας ξύπνησαν και βρήκαν λάσπη να κυλάει κάτω από τα κρεβάτια τους. Τι είχε συμβεί; Στους λόφους που υψώνονταν πάνω από την πεδιάδα του Βέρε έπεφταν αδιάκοπα και για πολλές μέρες δυνατές βροχές. Η καταρρακτώδης βροχή ανέβασε τη στάθμη του ποταμιού Ρίο Μίνιο μέχρι του σημείου που αυτό ξεχείλισε από τις όχθες του και έχυσε τόνους λάσπης στην πεδιάδα.

Η αυγή φανέρωσε σκηνές ερήμωσης καθώς τα καταστροφικά νερά της πλημμύρας πέρασαν μέσα από σπίτια, παράσυραν έπιπλα ή μερικές φορές και ολόκληρα τα σπίτια· έπνιξαν τα ζώα των αγροκτημάτων· κατάστρεψαν γεωργικές καλλιέργειες· και άφησαν ένα παχύ στρώμα λάσπης στα σπίτια που δεν καταστράφηκαν. Μερικά χωριά αποκλείστηκαν επειδή καταστράφηκαν οι δρόμοι και οι γέφυρες. Έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ψαρόβαρκες και στρατιωτικά ελικόπτερα για να περισυλλεγούν τα θύματα.

Διευθετήσεις για Βοήθεια

Οι Μάρτυρες του γραφείου τμήματος της Σκοπιάς στο Κίνγκστον ανησύχησαν για τους συμμάρτυρές τους που βρίσκονταν στις περιοχές των καταστροφών. Έτσι, το επόμενο πρωί, τρία μέλη της Επιτροπής του Τμήματος πήγαν με αυτοκίνητο στην περιοχή που είχε πάθει τις περισσότερες ζημιές. Μετά από αρκετές παρακάμψεις που έκαναν για να αποφύγουν τα νερά της πλημμύρας, συνάντησαν έναν πρεσβύτερο μιας εκκλησίας της πλημμυρισμένης περιοχής. Αυτός τους οδήγησε στο σπίτι του Τόνυ Μπέργκερ, που ήταν ειδικός σκαπανέας. Ο Τόνυ και η οικογένειά του στο μεταξύ είχαν κατέβει από τη σκεπή, και είχαν εγκατασταθεί στο κτίριο ενός κοντινού δημόσιου σχολείου που χρησίμευε σαν κέντρο περίθαλψης. Ο Τόνυ ενημέρωσε την Επιτροπή για τους υπόλοιπους αδελφούς που αντιμετώπιζαν δυσχέρειες. Μετά από ένα γρήγορο υπολογισμό των άμεσων αναγκών τους, έγιναν διευθετήσεις με τους πρεσβυτέρους μιας γειτονικής εκκλησίας για να παραδοθούν τρόφιμα στους πλημμυροπαθείς. Στις 5.00 μ.μ. το ίδιο εκείνο απόγευμα έφτασε μια ποσότητα σ’ αυτούς.

Τη δεύτερη μέρα μετά την πλημμύρα, ημέρα Κυριακή, στάλθηκε μήνυμα σε όλες τις εκκλησίες του Κίνγκστον να βοηθήσουν με τρόφιμα, ρούχα και πόσιμο νερό. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και τα αναγκαία εφόδια έφτασαν στο τμήμα σε μεγάλες ποσότητες. Το ίδιο απόγευμα στάλθηκε στα θύματα της πλημμύρας ένα φορτηγό γεμάτο από εφόδια που δωρίστηκαν.

Πράξεις Στοργικού Ενδιαφέροντος

Οι συνεισφορές που στάλθηκαν στο τμήμα ξεπέρασαν κατά πολύ τις ανάγκες εκείνων που έπαθαν ζημιές. Ένας 13χρονος ανάπηρος γιος ενός Μάρτυρα, όταν άκουσε για την καταστροφή, δώρισε όλες τις οικονομίες του, που ήταν 160, δολάρια, στο γραφείο τμήματος της Εταιρίας για να χρησιμοποιηθούν για βοήθεια. Κάποιος άλλος σκέφτηκε τις πνευματικές τους ανάγκες και δώρισε μια Γραφή με πλαστικό κάλυμμα. «Πολλά μάτια γέμισαν δάκρυα όταν είδαμε τα δώρα συμπόνιας των αδελφών μας», είπε ο Τόνυ.

Μια βδομάδα μετά την πλημμύρα, μια ομάδα Μαρτύρων επέστρεψε στην περιοχή της πλημμύρας για να καθαρίσει τα σπίτια που ήταν γεμάτα λάσπη και να θάψει τα νεκρά ζώα. Στην εθελοντική ομάδα ανήκε και μια αδελφή με ένα πόδι. Παρ’ όλο που ήταν ανάπηρη, η αγάπη την υποκίνησε να ταξιδέψει 100 χιλιόμετρα για να βοηθήσει τους πνευματικούς της αδελφούς.

Το πάτωμα μιας Αίθουσας Βασιλείας είχε καλυφτεί από 1 μέτρο λάσπη. Οι αδελφοί, γνωρίζοντας ότι δεν πρέπει ‘να αφήνουμε τις συναθροίσεις’, δούλεψαν μέχρι αργά το Σάββατο το βράδυ—την επομένη της πλημμύρας—ώστε να έχουν έτοιμη την Αίθουσα για την Κυριακή. (Εβραίους 10:25) Πόσο χάρηκαν όταν είδαν ότι ήταν παρόντα 16 άτομα για τη συνάθροιση το πρωί της Κυριακής!

Εντυπώσεις από τις Πράξεις Αδελφικής Αγάπης

Η κυβέρνηση της Τζαμάικα έκανε διευθετήσεις για να βοηθήσει εκείνους που είχαν υποστεί ζημιές σε όλη την περιφέρεια του νησιού και ακόμη οργάνωσε μια εθνική εκστρατεία καθαρισμού, αλλά η ταχύτητα με την οποία οι Μάρτυρες έσπευσαν να βοηθήσουν τους πνευματικούς τους αδελφούς και τα ενδιαφερόμενα άτομα να καθαρίσουν τα σπίτια τους, έκανε έναν παρατηρητή να πει ότι «οι Μάρτυρες δούλευαν πιο γρήγορα από την κυβέρνηση».

«Φαντάσου», είπε μια γυναίκα στη Μάρτυρα γειτόνισσά της, «σου έφεραν πόσιμο νερό από τον Κόλπο του Μοντέγκο [περισσότερο από 160 χιλιόμετρα μακριά]· είναι πραγματικά στοργικοί». Ο άπιστος συγγενής ενός άλλου Μάρτυρα, βλέποντας το ενδιαφέρον και την εκδήλωση αγάπης, σχολίασε: «Δεν πιστεύω στον δικό τους τρόπο λατρείας, αλλά ένα πράγμα που έχω να πω είναι ότι δείχνουν πολλή στοργή».