Τελικά, το 66 Κ.Χ., ο διεφθαρμένος Ρωμαίος Κυβερνήτης Φλώρος αρπάζει από τον ιερό θησαυρό του ναού 17 τάλαντα ως οφειλόμενο φόρο. Οι Ιουδαίοι εξαγριώνονται και εξεγείρονται. Ιουδαίοι στασιαστές, οι οποίοι αποκαλούνται Ζηλωτές, εισβάλλουν στην Ιερουσαλήμ και σφαγιάζουν τις ρωμαϊκές δυνάμεις που υπάρχουν εκεί. Κατόπιν κηρύττουν με τόλμη την ανεξαρτησία της Ιουδαίας από τη Ρώμη. Η Ιουδαία και η Ρώμη βρίσκονται τώρα σε πόλεμο!

Μέσα σε τρεις μήνες, ο Ρωμαίος κυβερνήτης της Συρίας Κέστιος Γάλλος, προελαύνει προς τα νότια με στρατό 30.000 αντρών για να καταπνίξει την εξέγερση των Ιουδαίων. Το στράτευμά του φτάνει στην Ιερουσαλήμ κατά τη Γιορτή των Σκηνών και εισβάλλει γρήγορα στα περίχωρα. Οι Ζηλωτές, οι οποίοι είναι λιγότεροι αριθμητικά, αναζητούν καταφύγιο μέσα στο φρούριο του ναού. Ρωμαίοι στρατιώτες αρχίζουν σε λίγο να υποσκάπτουν το τείχος του ναού. Οι Ιουδαίοι φρίττουν. Να που ειδωλολάτρες στρατιώτες μολύνουν τώρα τον ιερότερο τόπο του Ιουδαϊσμού! Ωστόσο, οι Χριστιανοί που βρίσκονται στην πόλη θυμούνται τα λόγια του Ιησού: “Όταν δείτε το αηδιαστικό πράγμα να στέκεται σε άγιο τόπο, τότε εκείνοι που είναι στην Ιουδαία ας αρχίσουν να φεύγουν στα βουνά”. (Ματθαίος 24:15, 16) Θα έδειχναν πίστη στα προφητικά λόγια του Ιησού και θα υποκινούνταν να ενεργήσουν ανάλογα; Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η ζωή τους εξαρτάται από το αν θα το κάνουν αυτό. Αλλά με ποιον τρόπο;

Ξαφνικά και χωρίς προφανή λόγο, ο Κέστιος Γάλλος αποσύρει τα στρατεύματά του και υποχωρεί προς την ακτή υπό την ξέφρενη καταδίωξη των Ζηλωτών. Κατά παράδοξο τρόπο, η θλίψη στην πόλη συντομεύτηκε! Δείχνοντας την πίστη τους στην προφητική προειδοποίηση του Ιησού, οι Χριστιανοί πηγαίνουν από την Ιερουσαλήμ στην Πέλλα, μια ουδέτερη πόλη που βρίσκεται στα βουνά στην απέναντι πλευρά του Ιορδάνη Ποταμού. Η διαφυγή τους είναι έγκαιρη. Οι Ζηλωτές επιστρέφουν σε λίγο στην Ιερουσαλήμ και υποχρεώνουν τους εναπομείναντες κατοίκους να προσχωρήσουν στο στασιασμό τους.a

Πτώση στην Αναρχία

Μέσα σε λίγους μήνες, ένα νέο ρωμαϊκό στράτευμα βρίσκεται εν κινήσει. Το 67 Κ.Χ., ο στρατηγός Βεσπασιανός και ο γιος του, ο Τίτος, κινητοποιούν μια τεράστια στρατιωτική δύναμη 60.000 αντρών. Τα επόμενα δύο χρόνια, αυτή η στρατιωτική λαίλαπα προχωρεί προς την Ιερουσαλήμ, συντρίβοντας κάθε αντίσταση στο πέρασμά της. Στο μεταξύ, μέσα στην Ιερουσαλήμ, οι αντίπαλες φατρίες των Ιουδαίων εμπλέκονται σε άγριες μάχες. Τα αποθέματα σιτηρών της πόλης καταστρέφονται, η περιοχή γύρω από το ναό ισοπεδώνεται και 20.000 και πλέον Ιουδαίοι θανατώνονται. Ο Βεσπασιανός καθυστερεί την προέλασή του προς την Ιερουσαλήμ, λέγοντας: “Ο Θεός είναι καλύτερος Ρωμαίος στρατηγός από εμένα. Οι εχθροί μας αλληλοσκοτώνονται με τα ίδια τους τα χέρια”.

Όταν ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Νέρων πεθαίνει, ο Βεσπασιανός αναχωρεί για τη Ρώμη ώστε να εξασφαλίσει το θρόνο, αφήνοντας τον Τίτο να ολοκληρώσει την εκστρατεία στην Ιουδαία. Ο Τίτος προελαύνει προς την Ιερουσαλήμ γύρω στο Πάσχα του 70 Κ.Χ., παγιδεύοντας τους κατοίκους και τους προσκυνητές μέσα στην πόλη. Οι δυνάμεις του απογυμνώνουν την ύπαιθρο της Ιουδαίας από δέντρα ώστε να κατασκευαστεί ένα τείχος με αιχμηρούς πασσάλους μήκους 7 χιλιομέτρων γύρω από την πολιορκημένη πρωτεύουσα. Συμβαίνει ακριβώς αυτό που προείπε ο Ιησούς: «Οι εχθροί σου θα οικοδομήσουν γύρω σου οχύρωμα με αιχμηρούς πασσάλους και θα σε περικυκλώσουν και θα σου προκαλέσουν οδύνη από κάθε πλευρά».—Λουκάς 19:43.

Σύντομα, η πείνα κυριεύει την πόλη. Ένοπλοι όχλοι λεηλατούν τα σπίτια των νεκρών και των ετοιμοθάνατων. Τουλάχιστον μία απελπισμένη γυναίκα σκοτώνει και τρώει το βρέφος της, εκπληρώνοντας την πρόρρηση: «Θα φας τον καρπό της κοιλιάς σου, τη σάρκα των γιων σου και των θυγατέρων σου . . . εξαιτίας του ασφυκτικού κλοιού και της πίεσης με τα οποία θα σε έχει περικυκλωμένο ο εχθρός σου».—Δευτερονόμιο 28:53-57.

Τελικά, έπειτα από πολιορκία πέντε μηνών, η Ιερουσαλήμ πέφτει. Η πόλη και ο μεγαλειώδης ναός της λεηλατούνται και καίγονται ενώ στη συνέχεια δεν μένει πέτρα πάνω σε πέτρα. (Δανιήλ 9:26) Το σύνολο των νεκρών ανέρχεται σε περίπου 1.100.000. Άλλα 97.000 άτομα πουλιούνται ως δούλοι.b (Δευτερονόμιο 28:68) Η Ιουδαία ουσιαστικά αδειάζει από Ιουδαίους. Πραγματικά, πρόκειται για μια πρωτόγνωρη εθνική συμφορά, ένα σημείο στροφής για την πολιτική, θρησκευτική και πολιτιστική ζωή των Ιουδαίων.c