Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

Μεταξύ των πρώτων που γνώρισαν την αλήθεια μέσω του Αδελφού Βέμπερ ήταν η κ. Άννα Μπάχμαν στη Βασιλεία. Αν και πήγαινε τακτικά στην Ευαγγελική Μεταρρυθμιστική Εκκλησία, το ενδιαφέρον της για τη μελέτη της Αγίας Γραφής διεγέρθηκε όταν ο Αδελφός Βέμπερ της μίλησε για τους σκοπούς του Θεού για το ανθρώπινο γένος και για τις βασικές αλήθειες της Αγίας Γραφής. Δέχτηκε το βιβλίο Το Θείο Σχέδιο των Αιώνων και το μελέτησε όλο μόνη της αφού δεν υπήρχε κοντά κανείς για να τη βοηθήσει. Μετά από ένα χρόνο ο Αδελφός Βέμπερ επέστρεψε, απάντησε στις ερωτήσεις της με τον ήρεμο τρόπο του, και την ενθάρρυνε να συνεχίσει να μελετά το Λόγο του Θεού.

Έπειτα, τον Μάιο του 1903 έμεινε έκπληκτη όταν βρήκε δύο επισκέπτες στην πόρτα της. Ο ένας ήταν ένας σπουδαστής της Αγίας Γραφής από την κοντινή Μουλχάουζεν (που ήταν τότε μια Γερμανική πόλη αλλά τώρα ανήκει στη Γαλλία), και ο άλλος ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, ο Αδελφός Ρώσσελ. Η συνομιλία που μεταφράστηκε από το Σπουδαστή των Γραφών ήταν πολύ εποικοδομητική και βοήθησε την κυρία Μπάχμαν να προοδεύσει.

ΟΙ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΡΩΣΣΕΛ

Οι «γενικές συνελεύσεις» από την αρχή έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στο έργο. Μια συνέλευση έγινε στη Ζυρίχη το 1910 με εκατό περίπου άτομα παρόντα. Από χρόνο σε χρόνο ο αριθμός των παραβρισκομένων αύξανε. Ο Αδελφός Ρώσσελ ήταν συχνά ανάμεσά τους.

Κοιτάζοντας πίσω, δεν μπορεί να μην εντυπωσιαστεί κανείς με το τολμηρό του πνεύμα. Τα ταξίδια στην αρχή του 20ού αιώνα δεν ήταν τόσο άνετα και γρήγορα όπως σήμερα, εντούτοις ο Αδελφός Ρώσσελ προσπαθούσε σχεδόν κάθε χρόνο να διασχίζει τον ωκεανό με σκοπό να ενισχύει τους αδελφούς στην Ευρώπη και να δίνει ώθηση στο έργο. Και τι πολυάσχολο πρόγραμμα είχε!

Το 1912 επισκέφθηκε τη Γενεύη, τη Βασιλεία, τη Ζυρίχη, και τη Σαιντ Γκαλλέν. Η δημόσια ομιλία του, «Πέρα από τον Τάφο», διαφημίστηκε με μεγάλες αφίσσες που απεικόνιζαν ένα δάχτυλο να δείχνει μια πομπή κληρικών, με τα λόγια: «Ουαί εις εσάς . . . διότι αφηρέσατε το κλειδίον της γνώσεως». (Λουκ. 11:52) Το θέμα ήταν πραγματικά αποκαλυπτικό και έκανε μεγάλη εντύπωση. Σ’ όλη την πόλη, οι άνθρωποι μιλούσαν για τις αποδείξεις ότι δεν υπήρχε πύρινος άδης, ότι οι νεκροί δεν έχουν συναίσθηση, και ότι υπάρχει ελπίδα να ξαναζήσουν. (Εκκλ. 9:10· Πράξ. 2:22-31· 24:15) Τα νέα διαδόθηκαν αστραπιαία. Οι αίθουσες που νοικιάζονταν δεν ήταν αρκετά μεγάλες. Συχνά πλήθος ανθρώπων διώχνονταν λόγω έλλειψης χώρου. Αυτή η διακήρυξη της αλήθειας σχετικά με την κατάσταση των νεκρών έπληξε τα θεμέλια της παραδοσιακής θρησκείας.