Η μελέτη που έκαναν από το Λόγο του Θεού τούς βοήθησε να συνειδητοποιήσουν ότι ο Δημιουργός έχει ένα προσωπικό όνομα και ότι δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να τον γνωρίσουν και να απολαύσουν μια στενή σχέση μαζί του. (1 Χρον. 28:9· Ησ. 55:6· Ιακ. 4:8) Η Σκοπιά του Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 1881 (στην αγγλική) τόνιζε: «ΙΕΧΩΒΑ είναι το όνομα που δεν εφαρμόζεται σε κανέναν άλλον παρά μόνο στο Υπέρτατο Ον—τον Πατέρα μας και εκείνον τον οποίο ο Ιησούς αποκάλεσε Πατέρα και Θεό».—Έξοδ. 6:3· Ιωάν. 20:17.

Αυξανόμενη Εκτίμηση για το Όνομα του Θεού

Σταδιακά εκείνοι οι Σπουδαστές της Γραφής συνειδητοποιούσαν ολοένα και περισσότερο την υπεροχή που δίνουν οι θεόπνευστες Γραφές στο προσωπικό όνομα του Θεού. Το όνομα αυτό είχε αποκρυφτεί στην αγγλική γλώσσα από τη Ρωμαιοκαθολική μετάφραση της Αγίας Γραφής του Ντουαί και από την Προτεσταντική Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, όπως έγινε αργότερα και από τις περισσότερες μεταφράσεις σε πολλές γλώσσες τον 20ό αιώνα. Αλλά πληθώρα μεταφράσεων καθώς και Βιβλικά εγκυκλοπαιδικά συγγράμματα πιστοποιούσαν ότι το όνομα Ιεχωβά εμφανίζεται χιλιάδες φορές στο κείμενο των πρωτότυπων γλωσσών—στην πραγματικότητα, πολύ πιο συχνά από ό,τι οποιοδήποτε άλλο όνομα και πιο συχνά από όσες φορές εμφανίζονται συνολικά τίτλοι όπως Θεός και Κύριος. Η εκτίμηση που είχαν οι ίδιοι για το θεϊκό όνομα, ως ‘λαός για το όνομά του’, μεγάλωνε. (Πράξ. 15:14) Στη Σκοπιά της 15ης Ιανουαρίου 1926 παρουσίασαν ένα ζήτημα που αυτοί αντιλαμβάνονταν ότι κάθε άτομο πρέπει να το αντιμετωπίσει, δηλαδή: ‘Ποιοι θα Τιμήσουν τον Ιεχωβά;’