Το 1903 τον προκάλεσαν να πάρει μέρος σε μια δημόσια συζήτηση. Η κατάσταση των νεκρών ήταν ένα από τα θέματα στη σειρά συζητήσεων που κατέληξαν να γίνουν ανάμεσα στον Κ. Τ. Ρώσσελ και στον Δρ Ε. Λ. Ίτον, ο οποίος ενεργούσε ως εκπρόσωπος μιας ανεπίσημης συμμαχίας Προτεσταντών κληρικών στο δυτικό μέρος της Πενσυλβανίας.

Στη διάρκεια εκείνων των συζητήσεων ο αδελφός Ρώσσελ υποστήριξε σταθερά τον ισχυρισμό ότι «ο θάνατος είναι θάνατος και ότι, όταν χάνουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, εκείνα είναι πράγματι νεκρά, ότι δεν ζουν ούτε με τους αγγέλους ούτε με τους δαίμονες σε κάποιο μέρος απελπισίας». Για να το υποστηρίξει αυτό, αναφέρθηκε σε εδάφια όπως Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ρωμαίους 5:12· 6:23· και Γένεσις 2:17. Επίσης είπε: «Τα εδάφια είναι σε πλήρη αρμονία με την προσωπικότητα που εσείς και εγώ και οποιοσδήποτε άλλος σώος τας φρένας και λογικός άνθρωπος στον κόσμο θα παραδεχτεί ότι είναι η λογική και πρέπουσα προσωπικότητα του Θεού μας. Τι διακηρύττεται για τον ουράνιο Πατέρα μας; Ότι είναι δίκαιος, ότι είναι σοφός, ότι είναι στοργικός, ότι είναι ισχυρός. Όλοι οι Χριστιανοί θα αναγνωρίσουν ότι αυτές είναι οι ιδιότητες της θεϊκής προσωπικότητας. Αν αυτό αληθεύει, μπορούμε να βρούμε κάποια έννοια της λέξης σύμφωνα με την οποία να θεωρήσουμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ωστόσο τιμωρεί επί όλη την αιωνιότητα ένα δικό Του δημιούργημα, άσχετα με το ποια ήταν η αμαρτία; Δεν είμαι υπέρμαχος της αμαρτίας· δεν ζω μέσα στην αμαρτία εγώ ο ίδιος και ποτέ δεν υποστηρίζω την αμαρτία. . . . Αλλά σας διαβεβαιώνω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι γύρω μας για τους οποίους ο αδελφός μας [ο Δρ Ίτον] λέει ότι μιλούν ανευλαβώς βλασφημώντας τον Θεό και το άγιο όνομα του Ιησού Χριστού είναι όλοι τους άνθρωποι που έχουν διδαχτεί αυτή τη δοξασία περί αιώνιων βασάνων. Και όλοι οι δολοφόνοι, οι κλέφτες και οι αδικοπραγούντες που βρίσκονται στις φυλακές, διδάχτηκαν όλοι τους αυτή τη δοξασία. . . . Αυτές είναι κακές δοξασίες· βλάπτουν τον κόσμο εδώ και τόσο καιρό· ούτε κατά διάνοια δεν αποτελούν μέρος της διδασκαλίας του Κυρίου μας, και ο αγαπητός μας αδελφός δεν έχει ακόμα καθαρίσει τον καπνό των σκοτεινών αιώνων από τα μάτια του».

Αναφέρεται ότι έπειτα από αυτή τη συζήτηση ένας κληρικός που βρισκόταν στο ακροατήριο πλησίασε τον Ρώσσελ και του είπε: «Χαίρομαι που σε βλέπω να στρέφεις τη μάνικα στην κόλαση και να σβήνεις τη φωτιά».

[Εικόνες στη σελίδα 128]

Σε μια δημόσια συζήτηση, ο Ρώσσελ απέδειξε ότι οι νεκροί είναι πράγματι νεκροί, δεν ζουν με τους αγγέλους ούτε με τους δαίμονες σε κάποιο μέρος απελπισίας

Το Κάρνεγκι Χολ, στο Αλεγκένι της Πενσυλβανίας—όπου έγινε η συζήτηση