• «Αντικείμενα του Μίσους Όλων των Εθνών»
    Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού

    • Μερικοί κληρικοί πίστευαν ότι ήταν ανάγκη να εκμηδενίσουν την επιρροή του Ρώσσελ με το να τον ξεσκεπάσουν σε μια δημόσια συζήτηση. Κοντά στα κεντρικά γραφεία από όπου ο Ρώσσελ προωθούσε τη δράση του, μια ομάδα κληρικών συμφώνησαν να τους εκπροσωπήσει ο Δρ Ε. Λ. Ίτον, πάστορας της Μεθοδιστικής Επισκοπελιανής Εκκλησίας της Βόρειας Λεωφόρου στο Αλεγκένι της Πενσυλβανίας. Το 1903 εκείνος πρότεινε μια δημόσια συζήτηση και ο αδελφός Ρώσσελ δέχτηκε την πρόσκληση.

      Τέθηκαν έξι θέματα, που είχαν ως εξής: Ο αδελφός Ρώσσελ δήλωνε, αλλά ο Δρ Ίτον δεν παραδεχόταν, ότι οι ψυχές των νεκρών δεν έχουν συνειδητότητα· ότι η «δεύτερη έλευση» του Χριστού προηγείται της Χιλιετίας και ότι ο σκοπός τόσο της ‘δεύτερης έλευσής’ του όσο και της Χιλιετίας είναι η ευλογία όλων των οικογενειών της γης· επίσης, ότι μόνο οι άγιοι του «Ευαγγελικού αιώνα» παίρνουν μέρος στην πρώτη ανάσταση, αλλά ότι τεράστια πλήθη θα έχουν την ευκαιρία να σωθούν μέσω της μετέπειτα ανάστασης. Ο Δρ Ίτον δήλωνε, αλλά ο αδελφός Ρώσσελ δεν παραδεχόταν, ότι δεν θα υπήρχε δοκιμαστική περίοδος μετά το θάνατο για κανέναν· ότι όλοι όσοι σώζονται θα πάνε στον ουρανό· και ότι οι αδιόρθωτα ασεβείς θα υποβληθούν σε αιώνια βάσανα. Έγινε μια σειρά έξι συζητήσεων γύρω από αυτά τα θέματα, και όλες διεξάχτηκαν στην κατάμεστη αίθουσα Κάρνεγκι Χολ στο Αλεγκένι το 1903.

      Τι κρυβόταν πίσω από την πρόκληση για συζήτηση; Βλέποντας το θέμα από την ιστορική του σκοπιά, ο Άλμπερτ Βάντενμπεργκ έγραψε αργότερα: «Σε αυτή τη δημόσια αντιπαράθεση, κάθε συζήτηση τη διηύθυνε ένας κληρικός που ανήκε σε διαφορετικό Προτεσταντικό δόγμα. Επιπλέον, κληρικοί από διάφορες εκκλησίες της περιοχής κάθονταν στο βήμα μαζί με τον Αιδεσιμότατο Ίτον, δήθεν για να του δίνουν βοήθεια όσον αφορά τις Γραφικές περικοπές, καθώς και ηθική υποστήριξη. . . . Το γεγονός ότι οι Προτεστάντες κληρικοί μπόρεσαν να σχηματίσουν μια, έστω και ανεπίσημη, συμμαχία έδειχνε ότι φοβούνταν τις δυνατότητες που είχε ο Ρώσσελ να μεταστρέψει μέλη των θρησκευμάτων τους».—«Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ: Προφήτης του Πίτσμπουργκ, 1879-1909», άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Ιστορικό Περιοδικό της Δυτικής Πενσυλβανίας (The Western Pennsylvania Historical Magazine), Ιανουάριος 1986, σ. 14.

      Αυτού του είδους οι συζητήσεις ήταν σχετικά λίγες. Δεν απέδωσαν τα αποτελέσματα που επιθυμούσε η συμμαχία των κληρικών. Μερικοί από την εκκλησία του ίδιου του Δρ Ίτον, εντυπωσιασμένοι από αυτά που άκουσαν στη διάρκεια της σειράς συζητήσεων το 1903, εγκατέλειψαν την εκκλησία του και προτίμησαν να συνταυτιστούν με τους Σπουδαστές της Γραφής. Ακόμα και ένας κληρικός που ήταν παρών παραδέχτηκε ότι ο Ρώσσελ είχε ‘στρέψει τη μάνικα στην κόλαση και είχε σβήσει τη φωτιά’. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος ο αδελφός Ρώσσελ πίστευε ότι η υπόθεση της αλήθειας εξυπηρετιόταν καλύτερα με τη διάθεση χρόνου και προσπαθειών σε άλλες δραστηριότητες και όχι σε δημόσιες συζητήσεις.