Μην Παραιτείστε!

«Ας μην παραιτούμαστε από το να κάνουμε το καλό, γιατί αν δεν αποκάμνουμε θα θερίσουμε στην κατάλληλη εποχή».—ΓΑΛΑΤΕΣ 6:9.

1, 2. (α) Με ποιους τρόπους κυνηγάει το λιοντάρι; (β) Ποιους ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να αρπάξει ο Διάβολος;

ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ κυνηγάει με διάφορους τρόπους. Μερικές φορές παραμονεύει τη λεία του σε νερόλακκους ή κατά μήκος πολυσύχναστων μονοπατιών. Αλλά σε μερικές περιπτώσεις, όπως αναφέρει το βιβλίο Πορτρέτα της Ζούγκλας (Portraits in the Wild), το λιοντάρι «απλώς εκμεταλλεύεται κάποια κατάσταση—για παράδειγμα, όταν βρει ένα πουλάρι ζέβρας να κοιμάται».

² «Ο αντίδικός [μας], ο Διάβολος», εξηγεί ο απόστολος Πέτρος, «γυρίζει σαν λιοντάρι που βρυχιέται, ζητώντας να καταβροχθίσει κάποιον». (1 Πέτρου 5:8) Γνωρίζοντας ότι ο καιρός που του απομένει είναι λίγος, ο Σατανάς ασκεί, όσο ποτέ άλλοτε, πίεση στους ανθρώπους για να τους εμποδίσει να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Ωστόσο, αυτό το «λιοντάρι που βρυχιέται» ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να αρπάξει τους υπηρέτες του Ιεχωβά. (Αποκάλυψη 12:12, 17) Οι κυνηγετικές του μέθοδοι είναι παρόμοιες με εκείνες του αντιστοίχου του στο ζωικό βασίλειο. Με ποιον τρόπο;

3, 4. (α) Ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να αρπάξει τους υπηρέτες του Ιεχωβά; (β) Εφόσον αυτοί είναι ‘κρίσιμοι καιροί, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους’, ποια ερωτήματα εγείρονται;

³ Μερικές φορές ο Σατανάς δοκιμάζει κάποια ενέδρα—διωγμό ή εναντίωση που έχει στόχο να διαρρήξει την ακεραιότητά μας ώστε να σταματήσουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. (2 Τιμόθεο 3:12) Αλλά, όπως το λιοντάρι, σε άλλες περιπτώσεις ο Διάβολος απλώς εκμεταλλεύεται κάποια κατάσταση. Περιμένει μέχρις ότου αποθαρρυνθούμε ή αποκάμουμε, και κατόπιν προσπαθεί να επωφεληθεί από την άσχημη συναισθηματική μας κατάσταση για να μας κάνει να παραιτηθούμε. Δεν πρέπει να γίνουμε εύκολη λεία!

⁴ Εντούτοις, ζούμε στην πιο απαιτητική περίοδο ολόκληρης της ανθρώπινης ιστορίας. Σε αυτούς τους ‘κρίσιμους καιρούς που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους’, πολλοί από εμάς μπορεί να νιώθουν αποθαρρημένοι ή καταβαρημένοι μερικές φορές. (2 Τιμόθεο 3:1) Πώς, λοιπόν, μπορούμε να αποφύγουμε να αποκάμουμε σε τέτοιο σημείο ώστε να γίνουμε εύκολη λεία για τον Διάβολο; Ναι, πώς μπορούμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη τη θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Ας μην παραιτούμαστε από το να κάνουμε το καλό, γιατί αν δεν αποκάμνουμε θα θερίσουμε στην κατάλληλη εποχή»;—Γαλάτες 6:9.

Όταν οι Άλλοι μας Απογοητεύουν

5. Τι οδήγησε τον Δαβίδ στο να αποκάμει, αλλά τι δεν έκανε εκείνος;

⁵ Στους Βιβλικούς χρόνους, ακόμη και οι πιο πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά μπορεί να ένιωθαν καταβαρημένοι. «Απέκαμον εν τω στεναγμώ μου», έγραψε ο ψαλμωδός Δαβίδ. «Όλην την νύκτα λούω την κλίνην μου· με τα δάκρυά μου καταβρέχω την στρωμνήν μου. Ο οφθαλμός μου εμαράνθη εκ της θλίψεως». Γιατί ένιωθε έτσι ο Δαβίδ; «Εξ αιτίας πάντων των εχθρών μου», εξήγησε ο ίδιος. Οι επιβλαβείς ενέργειες των άλλων έφερναν τόσο πόνο στην καρδιά του Δαβίδ ώστε τα δάκρυά του έρεαν άφθονα. Παρ’ όλα αυτά, ο Δαβίδ δεν απομακρύνθηκε από τον Ιεχωβά εξαιτίας των όσων του είχαν κάνει διάφοροι συνάνθρωποί του.—Ψαλμός 6:6-9.

6. (α) Πώς μπορεί να μας επηρεάσουν τα λόγια ή οι ενέργειες των άλλων; (β) Πώς καθιστούν μερικοί τον εαυτό τους εύκολη λεία για τον Διάβολο;

⁶ Παρόμοια, τα λόγια ή οι ενέργειες των άλλων μπορεί να μας οδηγήσουν στο να αποκάμουμε από μεγάλο πόνο στην καρδιά. «Ο φλύαρος [Εκείνος που μιλάει απερίσκεπτα, ΜΝΚ] είναι ως τραύματα μαχαίρας», λέει το εδάφιο Παροιμίαι 12:18. Όταν το απερίσκεπτο άτομο είναι Χριστιανός αδελφός ή αδελφή, η ‘μαχαιριά’ μπορεί να φτάσει βαθιά. Η ανθρώπινη τάση μπορεί να κάνει κάποιον να νιώσει προσβεβλημένος, τρέφοντας ίσως μνησικακία. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα αν νιώθουμε ότι μας έχουν μεταχειριστεί χωρίς καλοσύνη ή άδικα. Μπορεί να δυσκολευόμαστε να μιλάμε στο άτομο που μας πρόσβαλε· ίσως μάλιστα να αποφεύγουμε αυτό το άτομο εκούσια. Καταβαρημένοι από τη μνησικακία, μερικοί παραιτούνται και σταματούν να έρχονται στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Δυστυχώς, με αυτόν τον τρόπο ‘αφήνουν τόπο για τον Διάβολο’ ώστε να τους εκμεταλλευτεί και να γίνουν εύκολη λεία του.—Εφεσίους 4:27.

7. (α) Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να κάνουμε αυτό που θέλει ο Διάβολος όταν οι άλλοι μας απογοητεύουν ή μας βλάπτουν; (β) Γιατί δεν πρέπει να τρέφουμε μνησικακία;

⁷ Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να κάνουμε αυτό που θέλει ο Διάβολος όταν οι άλλοι μας απογοητεύουν ή μας βλάπτουν; Πρέπει να προσπαθούμε να μην τρέφουμε μνησικακία. Αντίθετα, ας παίρνουμε την πρωτοβουλία να ειρηνεύουμε, ή να τακτοποιούμε τα ζητήματα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. (Εφεσίους 4:26) Το εδάφιο Κολοσσαείς 3:13 μας παροτρύνει: «Συνεχίστε . . . να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου». Η συγχώρηση είναι ιδιαίτερα κατάλληλη όταν εκείνος που μας πρόσβαλε παραδεχτεί το σφάλμα του και δείξει γνήσια λύπη. (Παράβαλε Ψαλμός 32:3-5 και Παροιμίαι 28:13). Μας βοηθάει, όμως, αν θυμόμαστε ότι συγχωρώ δεν σημαίνει παραβλέπω ή μικροποιώ τα λάθη που έχουν κάνει οι άλλοι. Η συγχώρηση περιλαμβάνει το να μην τρέφουμε μνησικακία. Η μνησικακία είναι δυσβάσταχτο φορτίο. Μπορεί να κυριαρχεί στις σκέψεις μας, στερώντας μας την ευτυχία. Μπορεί ακόμη και να επηρεάσει την υγεία μας. Αντίθετα, η συγχώρηση, όπου είναι κατάλληλη, λειτουργεί προς όφελός μας. Είθε, σαν τον Δαβίδ, ποτέ να μην παραιτηθούμε ούτε να απομακρυνθούμε από τον Ιεχωβά εξαιτίας των όσων μας έχουν πει ή μας έχουν κάνει άλλοι άνθρωποι!

Όταν Εμείς Υστερούμε

8. (α) Γιατί μερικοί νιώθουν ιδιαίτερα ένοχοι κατά καιρούς; (β) Ποιος κίνδυνος υπάρχει αν φτάσουμε στο σημείο να μας «καταπιεί» τόσο πολύ η ενοχή ώστε να παραιτηθούμε;

⁸ «Όλοι σφάλλουμε πολλές φορές», λέει το εδάφιο Ιακώβου 3:2. Όταν σφάλλουμε, είναι εντελώς φυσιολογικό να νιώθουμε ένοχοι. (Ψαλμός 38:3-8) Τα αισθήματα ενοχής μπορεί να είναι ιδιαίτερα ισχυρά αν αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάποια αδυναμία της σάρκας και κατά περιόδους αντιμετωπίζουμε υποτροπές.a Μια Χριστιανή η οποία έκανε έναν τέτοιον αγώνα εξήγησε: «Δεν ήθελα να συνεχίσω να ζω, καθώς δεν γνώριζα αν είχα διαπράξει ή όχι το ασυγχώρητο αμάρτημα. Ένιωθα ότι θα μπορούσα να μην ασχολούμαι τόσο πολύ στην υπηρεσία του Ιεχωβά επειδή, έτσι και αλλιώς, για εμένα ήταν πιθανώς πολύ αργά». Όταν μας ‘καταπίνει’ τόσο πολύ η ενοχή ώστε να παραιτούμαστε, τότε δίνουμε στον Διάβολο μια ευκαιρία—και εκείνος μπορεί να την εκμεταλλευτεί γρήγορα! (2 Κορινθίους 2:5-7, 11) Αυτό που χρειάζεται ίσως είναι μια πιο ισορροπημένη άποψη για την ενοχή.

9. Γιατί πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο έλεος του Θεού;

⁹ Όταν αμαρτάνουμε, είναι κατάλληλο να νιώθουμε ενοχή σε κάποιο βαθμό. Μερικές φορές, όμως, τα αισθήματα ενοχής επιμένουν επειδή κάποιος Χριστιανός νιώθει ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να αξίζει το έλεος του Θεού. Ωστόσο, η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει με θέρμη: «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, εκείνος είναι πιστός και δίκαιος ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία». (1 Ιωάννη 1:9) Μήπως υπάρχει κάποιος βάσιμος λόγος να πιστεύουμε ότι ο Θεός δεν θα το κάνει αυτό στη δική μας περίπτωση; Να θυμάστε πως ο Ιεχωβά λέει στο Λόγο του ότι είναι ‘πρόθυμος να συγχωρεί’. (Ψαλμός 86:5, ΜΝΚ· 130:3, 4) Εφόσον δεν μπορεί να πει ψέματα, θα ενεργήσει όπως υπόσχεται ο Λόγος του, υπό την προϋπόθεση ότι εμείς τον πλησιάζουμε με μετανοημένη καρδιά.—Τίτο 1:2.

10. Ποια ενθαρρυντική διαβεβαίωση δημοσίευσε μια παλαιότερη Σκοπιά σχετικά με τον αγώνα ενάντια σε κάποια αδυναμία της σάρκας;

¹⁰ Τι πρέπει να κάνετε αν αγωνίζεστε ενάντια σε κάποια αδυναμία και πέσετε σε υποτροπή; Μην παραιτείστε! Η υποτροπή δεν αναιρεί κατ’ ανάγκη την πρόοδο που έχετε ήδη κάνει. Το τεύχος 15 Μαΐου 1954 αυτού του περιοδικού πρόσφερε την εξής ενθαρρυντική διαβεβαίωση: «[Μπορεί να] βρίσκωμε τον εαυτό μας να προσκόπτη και να πίπτη πολλές φορές σε κάποια κακή συνήθεια που έχει εισχωρήσει στο προηγούμενό μας υπόδειγμα ζωής πιο βαθιά από ό,τι είχαμε νομίσει. . . . Μην απελπίζεσθε. Μη συμπεραίνετε ότι έχετε διαπράξει την αμαρτία που δεν μπορεί να συγχωρηθή. Έτσι ακριβώς θα ήθελε ο Σατανάς να διαλογισθήτε. Το γεγονός ότι αισθάνεσθε λυπημένος και εξωργισμένος με τον εαυτό σας είναι αυτό καθ’ εαυτό απόδειξις ότι δεν έχετε απομακρυνθή πολύ. Ποτέ μη διστάζετε να στραφήτε ταπεινά και ένθερμα στον Θεό, ζητώντας να σας συγχωρήση, να σας καθαρίση και να σας βοηθήση. Πηγαίνετε σ’ αυτόν όπως ένα παιδί πηγαίνει στον πατέρα του όταν βρίσκεται σε θλίψι, αδιάφορο πόσο συχνά βρίσκεσθε στην ίδια αδυναμία, και ο Ιεχωβά θα σας δώση φιλάγαθα τη βοήθεια λόγω της παρ’ αξίαν [καλοσύνης] του και, αν είσθε ειλικρινής, θα σας δώση τη συναίσθηση μιας καθαρισμένης συνειδήσεως».

Όταν Πιστεύουμε ότι Δεν Κάνουμε Αρκετά

11. (α) Πώς πρέπει να νιώθουμε για τη συμμετοχή μας στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας; (β) Με ποια αισθήματα παλεύουν μερικοί Χριστιανοί όσον αφορά τη συμμετοχή στη διακονία;

¹¹ Το έργο κηρύγματος της Βασιλείας παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός Χριστιανού, και η συμμετοχή σε αυτό φέρνει χαρά. (Ψαλμός 40:8) Μερικοί Χριστιανοί, όμως, νιώθουν πολύ ένοχοι επειδή δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα στη διακονία. Αυτή η ενοχή θα μπορούσε μάλιστα να φθείρει τη χαρά μας και να μας κάνει να παραιτηθούμε, νομίζοντας πως ο Ιεχωβά πιστεύει ότι ποτέ δεν κάνουμε αρκετά. Σκεφτείτε τα αισθήματα με τα οποία παλεύουν μερικά άτομα.

«Γνωρίζετε πόσο χρονοβόρα είναι η φτώχεια;» έγραψε μια Χριστιανή αδελφή η οποία ανατρέφει μαζί με το σύζυγό της τρία παιδιά. «Πρέπει να κάνω οικονομία όπου μπορώ. Αυτό σημαίνει να δαπανάω χρόνο για να ψάχνω σε καταστήματα που πουλάνε μεταχειρισμένα είδη, καθώς και σε καλάθια με προσφορές, ή ακόμη και για να ράβω ρούχα. Δαπανάω επίσης μια-δυο ώρες κάθε εβδομάδα ασχολούμενη με κουπόνια [για αγορά τροφίμων με έκπτωση]—τα κόβω, τα ταξινομώ και τα πουλάω. Μερικές φορές νιώθω πολύ ένοχη καθώς κάνω αυτά τα πράγματα, επειδή νομίζω ότι θα έπρεπε να δαπανάω αυτόν το χρόνο στην υπηρεσία αγρού».

«Νόμιζα ότι στην πραγματικότητα δεν αγαπούσα αρκετά τον Ιεχωβά», εξήγησε μια αδελφή με τέσσερα παιδιά και έναν μη ομόπιστο σύζυγο. «Έτσι, πάλευα με την υπηρεσία μου προς τον Ιεχωβά. Προσπαθούσα πραγματικά σκληρά, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι αυτό αρκούσε. Βλέπετε, δεν ένιωθα ότι είχα προσωπική αξία, και έτσι δεν μπορούσα να φανταστώ με ποιον τρόπο θα μπορούσε ποτέ ο Ιεχωβά να δεχτεί την υπηρεσία μου προς αυτόν».

Μια Χριστιανή που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ολοχρόνια υπηρεσία είπε: «Δεν μπορούσα να ανεχτώ την ιδέα ότι δεν ανταποκρινόμουν στη δέσμευση που είχα να υπηρετώ τον Ιεχωβά ολοχρόνια. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο απογοητευμένη ήμουν! Όταν το σκέφτομαι τώρα, κλαίω».

12. Γιατί νιώθουν πολύ ένοχοι μερικοί Χριστιανοί για το ότι δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα στη διακονία;

¹² Είναι εντελώς φυσιολογικό να θέλετε να υπηρετείτε τον Ιεχωβά όσο το δυνατόν πληρέστερα. (Ψαλμός 86:12) Γιατί, όμως, μερικοί νιώθουν πολύ ένοχοι για το ότι δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα; Για μερικούς, αυτό φαίνεται ότι συνδέεται με ένα γενικό αίσθημα αναξιότητας, το οποίο ίσως προέρχεται από δυσάρεστες εμπειρίες που είχαν στη ζωή. Σε άλλες περιπτώσεις, η ακατάλληλη ενοχή μπορεί να προέρχεται από μια μη ρεαλιστική άποψη για το τι αναμένει από εμάς ο Ιεχωβά. «Ένιωθα ότι, αν δεν ταλαιπωρείσαι, δεν κάνεις αρκετά», παραδέχτηκε μια Χριστιανή. Ως αποτέλεσμα, έθετε υπερβολικά υψηλά πρότυπα για τον εαυτό της—και ύστερα ένιωθε ακόμη πιο ένοχη όταν δεν μπορούσε να τα φτάσει.

13. Τι αναμένει από εμάς ο Ιεχωβά;

¹³ Τι αναμένει από εμάς ο Ιεχωβά; Για να το θέσουμε απλά, ο Ιεχωβά αναμένει από εμάς να τον υπηρετούμε ολόψυχα, κάνοντας ό,τι επιτρέπουν οι περιστάσεις μας. (Κολοσσαείς 3:23) Ίσως, όμως, να υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε και σε αυτό που ρεαλιστικά μπορούμε να κάνουμε. Ίσως να περιοριζόμαστε από διάφορους παράγοντες όπως είναι η ηλικία, η υγεία, η σωματική αντοχή ή οι οικογενειακές ευθύνες. Ωστόσο, όταν κάνουμε το καλύτερο δυνατόν, μπορούμε να νιώθουμε βέβαιοι ότι η υπηρεσία μας προς τον Ιεχωβά είναι ολόψυχη—ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο ολόψυχη από την υπηρεσία κάποιου του οποίου η υγεία και οι περιστάσεις τού επιτρέπουν να βρίσκεται στην ολοχρόνια διακονία.—Ματθαίος 13:18-23.

14. Τι μπορείτε να κάνετε αν χρειάζεστε βοήθεια για να καθορίσετε τι μπορείτε ρεαλιστικά να αναμένετε από τον εαυτό σας;

¹⁴ Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να καθορίσετε τι μπορείτε ρεαλιστικά να αναμένετε από τον εαυτό σας; Ίσως θελήσετε να συζητήσετε το ζήτημα με έναν έμπιστο, ώριμο Χριστιανό φίλο, πιθανώς κάποιον πρεσβύτερο ή μια έμπειρη αδελφή, που γνωρίζει τις ικανότητες, τους περιορισμούς και τις οικογενειακές ευθύνες σας. (Παροιμίαι 15:22, ΜΝΚ) Να θυμάστε ότι στα μάτια του Θεού η αξία σας ως ατόμου δεν υπολογίζεται με βάση το πόσα κάνετε στη διακονία αγρού. Όλοι οι υπηρέτες του Ιεχωβά είναι πολύτιμοι για αυτόν. (Αγγαίος 2:7, ΜΝΚ· Μαλαχίας 3:16, 17) Εκείνο που κάνετε στο έργο κηρύγματος μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο από ό,τι κάνουν οι άλλοι, αλλά αν αντιπροσωπεύει το καλύτερο που μπορείτε, ο Ιεχωβά ευαρεστείται, και εσείς δεν χρειάζεται να νιώθετε ένοχοι.—Γαλάτες 6:4.

Όταν Απαιτείται Πολύ από Εμάς

15. Από ποιες απόψεις απαιτείται πολύ από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας;

¹⁵ «Από τον καθένα στον οποίο δόθηκε πολύ», είπε ο Ιησούς, «πολύ θα απαιτηθεί». (Λουκάς 12:48) Οπωσδήποτε, ‘πολύ απαιτείται’ από εκείνους που υπηρετούν ως πρεσβύτεροι της εκκλησίας. Όπως ο Παύλος, αυτοί δαπανούνται για χάρη της εκκλησίας. (2 Κορινθίους 12:15) Έχουν να ετοιμάσουν ομιλίες, να κάνουν ποιμαντικές επισκέψεις, να χειριστούν ζητήματα αδικοπραγίας—όλα αυτά χωρίς να παραμελούν τη δική τους οικογένεια. (1 Τιμόθεο 3:4, 5) Μερικοί πρεσβύτεροι είναι επίσης πολυάσχολοι βοηθώντας στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας, υπηρετώντας στις Επιτροπές Νοσοκομείων και προσφέροντας εθελοντική υπηρεσία στις συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας. Πώς μπορούν αυτοί οι σκληρά εργαζόμενοι, αφοσιωμένοι άντρες να αποφύγουν να αποκάμουν υπό το βάρος τέτοιων ευθυνών;

16. (α) Ποια πρακτική λύση πρότεινε ο Ιοθόρ στον Μωυσή; (β) Ποια ιδιότητα θα βοηθήσει έναν πρεσβύτερο να μοιραστεί κατάλληλες ευθύνες με άλλους;

¹⁶ Όταν ο Μωυσής, ένας μετριόφρων και ταπεινός άντρας, εξαντλούσε τον εαυτό του φροντίζοντας για τα προβλήματα των άλλων, ο πεθερός του, ο Ιοθόρ, πρότεινε μια πρακτική λύση: να μοιραστεί ένα μέρος της ευθύνης με άλλους άντρες που είχαν τα προσόντα. (Έξοδος 18:17-26· Αριθμοί 12:3) «Η . . . σοφία είναι μετά των ταπεινών [με τους μετριόφρονες, ΜΝΚ]», λέει το εδάφιο Παροιμίαι 11:2. Το να είστε μετριόφρονες σημαίνει να αναγνωρίζετε και να δέχεστε τους περιορισμούς σας. Ο μετριόφρων δεν διστάζει να αναθέτει ευθύνες σε άλλους ούτε φοβάται ότι κατά κάποιον τρόπο θα χάσει τον έλεγχο αν μοιραστεί κατάλληλες ευθύνες με άλλους άντρες που έχουν τα προσόντα.b (Αριθμοί 11:16, 17, 26-29) Αντίθετα, είναι πρόθυμος να τους βοηθάει να προοδεύουν.—1 Τιμόθεο 4:15.

17. (α) Πώς μπορούν τα μέλη της εκκλησίας να ελαφρύνουν το φορτίο των πρεσβυτέρων; (β) Ποιες θυσίες κάνουν οι σύζυγοι των πρεσβυτέρων, και πώς μπορούμε να τους δείχνουμε ότι δεν θεωρούμε αυτές τις θυσίες δεδομένες;

¹⁷ Τα μέλη της εκκλησίας μπορούν να κάνουν πολλά για να ελαφρύνουν το φορτίο των πρεσβυτέρων. Κατανοώντας ότι οι πρεσβύτεροι έχουν τη δική τους οικογένεια να φροντίσουν, οι άλλοι δεν θα έχουν παράλογες απαιτήσεις ως προς το χρόνο και την προσοχή των πρεσβυτέρων. Ούτε θα θεωρούν δεδομένες τις πρόθυμες θυσίες που κάνουν οι σύζυγοι των πρεσβυτέρων καθώς μοιράζονται με ανιδιοτέλεια το σύζυγό τους με την εκκλησία. Μια μητέρα τριών παιδιών, της οποίας ο σύζυγος υπηρετεί ως πρεσβύτερος, εξήγησε: «Κάτι για το οποίο ποτέ δεν παραπονιέμαι είναι το επιπλέον φορτίο που πρόθυμα βαστάζω στο σπίτι ώστε να μπορεί ο σύζυγός μου να υπηρετεί ως πρεσβύτερος. Γνωρίζω ότι η ευλογία του Ιεχωβά είναι πλούσια στην οικογένειά μας λόγω της υπηρεσίας του, και δεν δυσανασχετώ για αυτά που δίνει. Ωστόσο, μιλώντας ρεαλιστικά, πολλές φορές χρειάζεται να μαζεύω περισσότερα φύλλα από την αυλή και να ασχολούμαι περισσότερο με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας από ό,τι θα έκανα διαφορετικά, εφόσον ο σύζυγός μου είναι απασχολημένος». Δυστυχώς, αυτή η αδελφή διαπίστωσε ότι μερικοί, αντί να εκτιμήσουν το επιπλέον φορτίο της, έκαναν σχόλια που έδειχναν έλλειψη ευαισθησίας, όπως: «Γιατί δεν κάνεις σκαπανικό;» (Παροιμίαι 12:18, ΜΝΚ) Πόσο καλύτερο είναι να επαινούμε τους άλλους για ό,τι κάνουν αντί να τους επικρίνουμε για ό,τι δεν μπορούν να κάνουν!—Παροιμίαι 16:24· 25:11.

Επειδή το Τέλος Δεν Έχει Έρθει Ακόμη

18, 19. (α) Γιατί αυτός δεν είναι καιρός να σταματήσουμε να τρέχουμε στον αγώνα για την αιώνια ζωή; (β) Ποια επίκαιρη συμβουλή έδωσε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ;

¹⁸ Όταν ο δρομέας γνωρίζει ότι πλησιάζει στο τέλος ενός αγώνα μεγάλης απόστασης, δεν παραιτείται. Το σώμα του ίσως να έχει φτάσει στο όριο της αντοχής του—εξαντλημένο, αναμμένο, αφυδατωμένο—αλλά αφού είναι τόσο κοντά στο τέρμα, δεν είναι καιρός να σταματήσει να τρέχει. Παρόμοια, ως Χριστιανοί συμμετέχουμε σε έναν αγώνα για το βραβείο της ζωής, και βρισκόμαστε πολύ κοντά στη γραμμή του τερματισμού. Δεν είναι καιρός τώρα να σταματήσουμε να τρέχουμε!—Παράβαλε 1 Κορινθίους 9:24· Φιλιππησίους 2:16· 3:13, 14.

¹⁹ Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα αντιμετώπιζαν μια παρόμοια κατάσταση. Γύρω στο 61 Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ. Ο καιρός τελείωνε—η πονηρή «γενιά», το αποστατικό Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων, ήταν έτοιμη να «παρέλθει». Ιδιαίτερα οι Χριστιανοί στην Ιερουσαλήμ έπρεπε να είναι άγρυπνοι και πιστοί· θα χρειαζόταν να φύγουν από την πόλη όταν θα την έβλεπαν περικυκλωμένη από στρατόπεδα. (Λουκάς 21:20-24, 32) Επομένως, ήταν επίκαιρη η θεόπνευστη συμβουλή του Παύλου: «Μην κουραστείτε και εξαντληθείτε στις ψυχές σας». (Εβραίους 12:3) Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε εδώ δυο παραστατικά ρήματα: κάμνω και εκλύομαι. Σύμφωνα με κάποιο λόγιο της Αγίας Γραφής, αυτές οι λέξεις «χρησιμοποιούνταν από τον Αριστοτέλη για να περιγράψουν δρομείς οι οποίοι χαλαρώνουν και καταρρέουν μόλις περάσουν τη γραμμή του τερματισμού. Οι αναγνώστες [της επιστολής του Παύλου] βρίσκονταν ακόμη στον αγώνα. Δεν έπρεπε να παραιτηθούν πρόωρα. Δεν έπρεπε να επιτρέψουν στον εαυτό τους να εξασθενήσει και να καταρρεύσει από την εξάντληση. Για άλλη μια φορά απευθύνεται η έκκληση για εγκαρτέρηση κάτω από δυσκολίες».

20. Γιατί είναι επίκαιρη για εμάς σήμερα η συμβουλή του Παύλου;

²⁰ Πόσο επίκαιρη είναι για εμάς σήμερα η συμβουλή του Παύλου! Κάτω από τις αυξανόμενες πιέσεις, ίσως υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες νιώθουμε όπως ένας εξαντλημένος δρομέας που δεν τον «βαστάνε» πια τα πόδια του. Αλλά εφόσον βρισκόμαστε τόσο κοντά στη γραμμή του τερματισμού, δεν πρέπει να παραιτηθούμε! (2 Χρονικών 29:11, ΜΝΚ) Αυτό ακριβώς θέλει να κάνουμε ο Αντίδικός μας, το «λιοντάρι που βρυχιέται». Το ευχάριστο είναι ότι ο Ιεχωβά έχει κάνει προμήθειες που δίνουν ‘δύναμη στον κουρασμένο’. (Ησαΐας 40:29, ΜΝΚ) Στο επόμενο άρθρο θα εξετάσουμε ποιες είναι αυτές και πώς μπορούμε εμείς να επωφεληθούμε από αυτές.

[Υποσημειώσεις]

Ο Ιεχωβά Δίνει Δύναμη στον Κουρασμένο

‘Οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών [θα ανακτήσουν δύναμη, ΜΝΚ]· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί ’.—ΗΣΑΪΑΣ 40:31.

1, 2. Τι δίνει ο Ιεχωβά σε εκείνους που τον εμπιστεύονται, και τι θα εξετάσουμε τώρα;

ΟΙ ΑΕΤΟΙ συμπεριλαμβάνονται στα πιο δυνατά πουλιά των ουρανών. Καθώς πετούν, μπορούν να καλύψουν μεγάλες αποστάσεις χωρίς καν να χτυπάνε τις φτερούγες τους. Με φτερούγες των οποίων το άνοιγμα μπορεί να ξεπεράσει τα δύο μέτρα, «ο Βασιλιάς των Πουλιών», ο χρυσαετός, είναι «από τους πιο εντυπωσιακούς αετούς· υψώνεται πάνω από λόφους και πεδιάδες, αιωρείται επί ώρες πάνω από βουνά και κατόπιν κερδίζει ύψος διαγράφοντας κύκλους μέχρι που γίνεται μια μαύρη κηλίδα στον ουρανό».—Η Εγκυκλοπαίδεια των Πουλιών της Βόρειας Αμερικής, της Εταιρίας Όντιμπον (The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds).

² Έχοντας κατά νου τις πτητικές ικανότητες του αετού, ο Ησαΐας έγραψε: ‘[Ο Ιεχωβά] δίδει ισχύν εις τους ητονημένους [δύναμη στον κουρασμένο, ΜΝΚ] και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους. Και οι νέοι θέλουσιν ατονήσει και αποκάμει, και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατήσει παντάπασιν· αλλ’ οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών [θα ανακτήσουν δύναμη, ΜΝΚ]· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει’. (Ησαΐας 40:29-31) Πόσο παρήγορο είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά δίνει σε εκείνους που τον εμπιστεύονται τη δύναμη για να συνεχίσουν, σαν να τους εφοδιάζει με τις φαινομενικά ακαταπόνητες φτερούγες ενός αετού που πετάει ψηλά! Εξετάστε, τώρα, μερικές από τις προμήθειες που έχει κάνει αυτός για να δίνει δύναμη στον κουρασμένο.

Η Δύναμη της Προσευχής

3, 4. (α) Τι παρότρυνε ο Ιησούς τους μαθητές του να κάνουν; (β) Τι μπορούμε να αναμένουμε να κάνει ο Ιεχωβά σε απάντηση στις προσευχές μας;

³ Ο Ιησούς παρότρυνε τους μαθητές του «να προσεύχονται πάντοτε και να μην παραιτούνται». (Λουκάς 18:1) Μπορούμε άραγε, με το να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Ιεχωβά, να βοηθηθούμε να ανακτήσουμε δύναμη και να μην παραιτηθούμε όταν οι πιέσεις της ζωής φαίνονται να μας καταβαρύνουν; Ναι, αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να έχουμε υπόψη μας.

⁴ Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές ως προς το τι αναμένουμε να κάνει ο Ιεχωβά σε απάντηση στις προσευχές μας. Κάποια Χριστιανή που είχε πέσει σε βαθιά κατάθλιψη παρατήρησε αργότερα: «Όπως συμβαίνει και με τις άλλες ασθένειες, ο Ιεχωβά δεν εκτελεί θαύματα αυτή την εποχή. Αλλά μας βοηθάει να τα βγάζουμε πέρα και να γιατρευόμαστε στο βαθμό που μπορούμε μέσα σε αυτό το σύστημα». Εξηγώντας γιατί οι προσευχές της είχαν μεγάλη σημασία, πρόσθεσε: «Είχα 24ωρη πρόσβαση στο άγιο πνεύμα του Ιεχωβά». Συνεπώς, ο Ιεχωβά δεν μας περιφρουρεί από τις πιέσεις της ζωής οι οποίες μπορούν να μας καταβαρύνουν, αλλά ‘δίνει άγιο πνεύμα σε εκείνους που του ζητούν!’ (Λουκάς 11:13· Ψαλμός 88:1-3) Αυτό το πνεύμα είναι σε θέση να μας κάνει ικανούς να τα βγάλουμε πέρα με κάθε δοκιμασία ή πίεση που μπορεί να αντιμετωπίσουμε. (1 Κορινθίους 10:13) Αν υπάρξει ανάγκη, μπορεί να μας γεμίσει «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό» ώστε να υπομείνουμε μέχρις ότου η Βασιλεία του Θεού απομακρύνει όλα τα πιεστικά προβλήματα στο νέο κόσμο που βρίσκεται τόσο κοντά.—2 Κορινθίους 4:7.

5. (α) Για να είναι αποτελεσματικές οι προσευχές μας, ποια δύο πράγματα είναι ζωτικά; (β) Πώς θα μπορούσαμε να προσευχόμαστε αν αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάποια αδυναμία της σάρκας; (γ) Τι θα δείξουν στον Ιεχωβά οι επίμονες και συγκεκριμένες προσευχές μας;

⁵ Για να είναι, όμως, αποτελεσματικές οι προσευχές μας, πρέπει να εγκαρτερούμε, και πρέπει να είμαστε συγκεκριμένοι. (Ρωμαίους 12:12) Λόγου χάρη, αν αποκάμνετε κατά καιρούς επειδή αγωνίζεστε ενάντια σε κάποια αδυναμία της σάρκας, στο ξεκίνημα κάθε ημέρας να ζητάτε από τον Ιεχωβά να σας βοηθήσει να μην ενδώσετε σε αυτή τη συγκεκριμένη αδυναμία εκείνη την ημέρα. Να προσεύχεστε παρόμοια σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και προτού πάτε να κοιμηθείτε κάθε βράδυ. Αν πέσετε σε υποτροπή, να ικετέψετε τον Ιεχωβά να σας συγχωρήσει, αλλά και να του μιλήσετε για αυτό που οδήγησε στην υποτροπή, καθώς και για το τι θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να αποφύγετε αυτές τις καταστάσεις στο μέλλον. Τέτοιες επίμονες και συγκεκριμένες προσευχές θα δείξουν στον ‘Ακούοντα προσευχήν’ πόσο ειλικρινά επιθυμείτε να κερδίσετε τη μάχη.—Ψαλμός 65:2· Λουκάς 11:5-13.

6. Γιατί μπορούμε να αναμένουμε ορθά από τον Ιεχωβά να ακούει τις προσευχές μας ακόμη και όταν εμείς ίσως αισθανόμαστε ανάξιοι να προσευχηθούμε;

⁶ Μερικές φορές, όμως, εκείνοι που έχουν αποκάμει ίσως αισθάνονται ανάξιοι να προσευχηθούν. Μια Χριστιανή που είχε αισθανθεί έτσι παρατήρησε αργότερα: «Αυτός είναι πολύ επικίνδυνος τρόπος σκέψης, επειδή σημαίνει ότι έχουμε αναλάβει εμείς να κρίνουμε τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν ανήκει σε εμάς». Πράγματι, «ο Θεός, αυτός είναι ο Κριτής». (Ψαλμός 50:6) Η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι, αν και «μπορεί να μας καταδικάζει η καρδιά μας . . . , ο Θεός είναι μεγαλύτερος από την καρδιά μας και γνωρίζει τα πάντα». (1 Ιωάννη 3:20) Πόσο παρήγορο είναι να γνωρίζουμε πως, όταν εμείς κρίνουμε τον εαυτό μας ανάξιο να προσευχηθεί, ο Ιεχωβά μπορεί να μην αισθάνεται έτσι απέναντί μας! Αυτός «γνωρίζει τα πάντα» για εμάς, περιλαμβανομένων και των περιστάσεων στη ζωή μας οι οποίες μπορεί να μας έχουν κάνει να αισθανόμαστε τόσο ανάξιοι. (Ψαλμός 103:10-14) Το έλεος και το βάθος της κατανόησής του τον υποκινούν να ακούει προσευχές που προέρχονται από «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην». (Ψαλμός 51:17) Πώς θα μπορούσε να αρνηθεί να ακούσει τις κραυγές μας για βοήθεια όταν αυτός ο ίδιος καταδικάζει ‘όποιον εμφράττει τα ώτα αυτού εις την κραυγήν του πτωχού’;—Παροιμίαι 21:13.

Η Θαλπωρή της Αδελφότητας

7. (α) Ποια είναι άλλη μια προμήθεια που έχει κάνει ο Ιεχωβά για να μας βοηθήσει να ανακτήσουμε δύναμη; (β) Η γνώση τίνος πράγματος σχετικά με την αδελφότητά μας μπορεί να μας ενισχύσει;

⁷ Μια άλλη προμήθεια που έχει κάνει ο Ιεχωβά για να μας βοηθήσει να ανακτήσουμε δύναμη είναι η Χριστιανική μας αδελφότητα. Τι πολύτιμο προνόμιο είναι να είμαστε μέρος μιας παγκόσμιας οικογένειας που αποτελείται από αδελφούς και αδελφές! (1 Πέτρου 2:17) Όταν οι πιέσεις της ζωής μάς καταβαρύνουν, η θαλπωρή της αδελφότητάς μας μπορεί να μας βοηθήσει να ανακτήσουμε δύναμη. Πώς γίνεται αυτό; Το να γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι στην αντιμετώπιση πιεστικών προβλημάτων μπορεί από μόνο του να είναι ενισχυτικό. Ανάμεσα στους αδελφούς και στις αδελφές μας, υπάρχουν αναμφίβολα μερικοί που έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες πιέσεις ή δοκιμασίες και οι οποίοι έχουν νιώσει αισθήματα που μοιάζουν πολύ με τα δικά μας. (1 Πέτρου 5:9) Είναι καθησυχαστικό να γνωρίζουμε ότι αυτό που περνάμε δεν είναι κάτι το σπάνιο, και ότι τα αισθήματά μας δεν είναι ασυνήθιστα.

8. (α) Ποια παραδείγματα δείχνουν πώς μπορούμε να βρούμε στην αδελφότητά μας τη βοήθεια και την παρηγοριά που τόσο χρειαζόμαστε; (β) Με ποιον τρόπο έχετε εσείς προσωπικά βοηθηθεί ή παρηγορηθεί από ‘κάποιον αληθινό σύντροφο’;

⁸ Στη θαλπωρή της αδελφότητας μπορούμε να βρούμε ‘αληθινούς συντρόφους’ οι οποίοι, όταν αντιμετωπίζουμε στενοχώριες, μπορούν να μας προσφέρουν τη βοήθεια και την παρηγοριά που τόσο χρειαζόμαστε. (Παροιμίαι 17:17, ΜΝΚ) Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται είναι μερικά καλοσυνάτα λόγια ή στοχαστικές ενέργειες. Μια Χριστιανή που πάλευε με αισθήματα αναξιότητας θυμάται: «Υπήρχαν αδελφοί οι οποίοι μου μιλούσαν για θετικές πλευρές του εαυτού μου ώστε να με βοηθήσουν να ξεπεράσω τις αρνητικές σκέψεις που είχα». (Παροιμίαι 15:23) Μετά το θάνατο της μικρής της κόρης, μια αδελφή δυσκολευόταν στην αρχή να ψέλνει τους ύμνους της Βασιλείας στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, ιδιαίτερα τους ύμνους που αναφέρονταν στην ανάσταση. «Σε κάποια περίπτωση», θυμάται η ίδια, «μια αδελφή που καθόταν στην άλλη μεριά του διαδρόμου με είδε να κλαίω. Ήρθε κοντά μου, με αγκάλιασε και έψαλε τον υπόλοιπο ύμνο μαζί μου. Ένιωσα να πλημμυρίζω από αγάπη για τους αδελφούς και τις αδελφές, και αισθανόμουν τόσο ευτυχισμένη που πηγαίναμε στις συναθροίσεις, καθώς αντιλαμβανόμουν ότι εκεί μπορούμε να βρούμε βοήθεια, εκεί στην Αίθουσα Βασιλείας».

9, 10. (α) Πώς μπορούμε να συμβάλλουμε στη θαλπωρή της αδελφότητάς μας; (β) Ποιοι, ιδιαίτερα, χρειάζονται υγιή συναναστροφή; (γ) Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε εκείνους που χρειάζονται ενθάρρυνση;

⁹ Ασφαλώς, ο καθένας μας έχει ευθύνη να συμβάλλει στη θαλπωρή της Χριστιανικής αδελφότητας. Γι’ αυτό, η καρδιά μας πρέπει να ‘πλατυνθεί’ ώστε να συμπεριλάβει όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας. (2 Κορινθίους 6:13) Πόσο λυπηρό θα ήταν για εκείνους που έχουν αποκάμει να αισθανθούν ότι η αγάπη της αδελφότητας έχει ψυχρανθεί απέναντί τους! Ωστόσο, μερικοί Χριστιανοί αναφέρουν ότι αισθάνονται μόνοι και παραμελημένοι. Κάποια αδελφή της οποίας ο σύζυγος εναντιώνεται στην αλήθεια παρακάλεσε: «Ποιος δεν επιθυμεί και δεν χρειάζεται εποικοδομητικές φιλίες, ενθάρρυνση και στοργική συναναστροφή; Παρακαλώ, υπενθυμίστε στους αδελφούς και στις αδελφές μας ότι τους χρειαζόμαστε!» Ναι, ιδιαίτερα εκείνοι που οι περιστάσεις τους στη ζωή τούς καταβαρύνουν—όσοι έχουν μη ομόπιστους συντρόφους, οι μεμονωμένοι γονείς, όσοι έχουν χρόνια προβλήματα υγείας, οι ηλικιωμένοι, καθώς και άλλοι—χρειάζονται υγιή συναναστροφή. Μήπως μερικοί από εμάς έχουν ανάγκη να τους γίνεται υπενθύμιση για αυτό;

¹⁰ Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε; Ας πλατυνθούμε στην έκφραση της αγάπης μας. Όταν παρέχουμε φιλοξενία, ας μην ξεχνάμε εκείνους που χρειάζονται ενθάρρυνση. (Λουκάς 14:12-14· Εβραίους 13:2) Αντί να συμπεραίνουμε ότι οι περιστάσεις τους θα τους εμποδίσουν να δεχτούν την πρόσκλησή μας, γιατί να μην τους καλέσουμε έτσι και αλλιώς; Κατόπιν, ας αφήσουμε εκείνους να αποφασίσουν. Ακόμη και αν δεν μπορούν να δεχτούν, αναμφίβολα θα νιώσουν ενθαρρυμένοι γνωρίζοντας ότι οι άλλοι τους σκέφτηκαν. Ίσως αυτό ακριβώς να χρειάζονται για να ανακτήσουν δύναμη.

11. Με ποιους τρόπους μπορεί να χρειάζονται βοήθεια εκείνοι που είναι καταβαρημένοι;

¹¹ Εκείνοι που είναι καταβαρημένοι μπορεί να χρειάζονται βοήθεια με άλλους τρόπους. Μια μεμονωμένη μητέρα, για παράδειγμα, μπορεί να έχει ανάγκη το να δείξει ένας ώριμος αδελφός ενδιαφέρον για το αγόρι της που δεν έχει πατέρα. (Ιακώβου 1:27) Ένας αδελφός ή μια αδελφή με σοβαρό πρόβλημα υγείας μπορεί να χρειάζεται κάποια βοήθεια για τα ψώνια ή για τις δουλειές του σπιτιού. Ένα ηλικιωμένο άτομο μπορεί να λαχταράει λίγη συντροφιά ή να χρειάζεται κάποια βοήθεια για να βγει στη διακονία αγρού. Όταν υπάρχει συνεχιζόμενη ανάγκη για τέτοια βοήθεια, αυτό βάζει σε πραγματική ‘δοκιμή τη γνησιότητα της αγάπης μας’. (2 Κορινθίους 8:8) Αντί να αποτραβιόμαστε από εκείνους που έχουν ανάγκη, λόγω του χρόνου και του κόπου που περιλαμβάνονται, ας περάσουμε με επιτυχία τη δοκιμή της Χριστιανικής αγάπης με το να δείχνουμε ευαισθησία και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των άλλων.

Η Δύναμη του Λόγου του Θεού

12. Πώς μας βοηθάει ο Λόγος του Θεού να ανακτήσουμε δύναμη;

¹² Το άτομο που σταματάει να τρώει θα χάσει σύντομα την ισχύ του, τη δύναμή του. Γι’ αυτό, ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ο Ιεχωβά μάς δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε είναι με το να φροντίζει να τρεφόμαστε καλά από πνευματική άποψη. (Ησαΐας 65:13, 14) Ποια πνευματική τροφή έχει προμηθεύσει; Πάνω από όλα, το Λόγο του, την Αγία Γραφή. (Ματθαίος 4:4· παράβαλε Εβραίους 4:12). Πώς μπορεί αυτή να μας βοηθήσει να ανακτήσουμε δύναμη; Όταν οι πιέσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αρχίζουν να απομυζούν τη δύναμή μας, εμείς μπορούμε να αντλούμε δύναμη διαβάζοντας για τα αισθήματα και τους πραγματικούς αγώνες πιστών αντρών και γυναικών των Βιβλικών χρόνων. Αν και αποτελούν εξέχοντα παραδείγματα ακεραιότητας, αυτοί ήταν άνθρωποι «με αισθήματα σαν τα δικά μας». (Ιακώβου 5:17· Πράξεις 14:15) Αντιμετώπισαν δοκιμασίες και πιέσεις παρόμοιες με τις δικές μας. Εξετάστε μερικά παραδείγματα.

13. Ποια Γραφικά παραδείγματα δείχνουν ότι πιστοί άντρες και γυναίκες στους Βιβλικούς χρόνους είχαν αισθήματα και εμπειρίες που μοιάζουν πολύ με τα δικά μας;

¹³ Ο πατριάρχης Αβραάμ λυπήθηκε βαθιά για το θάνατο της συζύγου του αν και είχε πίστη στην ανάσταση. (Γένεσις 23:2· παράβαλε Εβραίους 11:8-10, 17-19). Ο μετανοημένος Δαβίδ αισθανόταν ότι τα αμαρτήματά του τον είχαν κάνει ανάξιο να υπηρετεί τον Ιεχωβά. (Ψαλμός 51:11) Ο Μωυσής είχε αισθήματα ανεπάρκειας. (Έξοδος 4:10) Ο Επαφρόδιτος ένιωσε κατάθλιψη όταν έγινε γνωστό ότι μια σοβαρή ασθένεια περιόριζε τη δραστηριότητά του ‘στο έργο του Κυρίου’. (Φιλιππησίους 2:25-30) Ο Παύλος έπρεπε να αγωνίζεται ενάντια στην ξεπεσμένη σάρκα. (Ρωμαίους 7:21-25) Η Ευοδία και η Συντύχη, δυο χρισμένες αδελφές στην εκκλησία των Φιλίππων, προφανώς δυσκολεύονταν να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους. (Φιλιππησίους 1:1· 4:2, 3) Πόσο ενθαρρυντικό είναι να γνωρίζουμε ότι αυτά τα πιστά άτομα είχαν αισθήματα και εμπειρίες που μοιάζουν με τα δικά μας, και όμως δεν παραιτήθηκαν! Ούτε και ο Ιεχωβά τούς εγκατέλειψε.

14. (α) Ποιο μέσο χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για να μας βοηθάει να αντλούμε δύναμη από το Λόγο του; (β) Γιατί έχουν παρουσιάσει τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! άρθρα γύρω από κοινωνικά, οικογενειακά και συναισθηματικά ζητήματα;

¹⁴ Για να μας βοηθάει να αντλούμε δύναμη από το Λόγο του, ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί την τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου για να μας χορηγεί με σταθερή ροή την «τροφή . . . στον κατάλληλο καιρό». (Ματθαίος 24:45) Ο πιστός δούλος χρησιμοποιεί επί μακρόν τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! για να υπερασπίζεται τη Βιβλική αλήθεια και να διακηρύττει τη Βασιλεία του Θεού ως τη μοναδική ελπίδα του ανθρώπου. Ιδιαίτερα τις τελευταίες λίγες δεκαετίες, αυτά τα περιοδικά έχουν παρουσιάσει επίκαιρα Γραφικά άρθρα γύρω από κοινωνικά, οικογενειακά και συναισθηματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν ακόμη και μερικά άτομα από το λαό του Θεού. Για ποιο σκοπό δημοσιεύονται αυτές οι πληροφορίες; Ασφαλώς για να βοηθήσουν εκείνους που αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα να αντλήσουν δύναμη και ενθάρρυνση από το Λόγο του Θεού. Αλλά αυτά τα άρθρα βοηθούν επίσης όλους μας να κατανοούμε καλύτερα τι περνούν μερικοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Έτσι, είμαστε καλύτερα εξαρτισμένοι να δώσουμε προσοχή στα λόγια του Παύλου: «Να μιλάτε παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές, να υποστηρίζετε τους αδυνάμους, να είστε μακρόθυμοι προς όλους».—1 Θεσσαλονικείς 5:14.

Πρεσβύτεροι που Είναι «Σκέπη από του Ανέμου»

15. Τι προφήτεψε ο Ησαΐας σχετικά με εκείνους που υπηρετούν ως πρεσβύτεροι, και με ποια ευθύνη τους επιφορτίζει αυτό;

¹⁵ Ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει και κάτι άλλο για να μας βοηθάει όταν αποκάμνουμε—τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Σχετικά με αυτούς, ο προφήτης Ησαΐας έγραψε: «Ο άνθρωπος [Ο καθένας, ΜΝΚ] θέλει είσθαι ως σκέπη από του ανέμου και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση». (Ησαΐας 32:1, 2) Οι πρεσβύτεροι, λοιπόν, έχουν ευθύνη να ανταποκρίνονται σε εκείνο που προείπε ο Ιεχωβά σχετικά με αυτούς. Πρέπει να ‘είναι’ πηγές παρηγοριάς και αναζωογόνησης για τους άλλους και να είναι διατεθειμένοι να ‘συνεχίσουν να βαστάζουν ο ένας τα βάρη [ή αλλιώς, ‘ενοχλητικά πράγματα’] του άλλου’. (Γαλάτες 6:2, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό;

16. Τι μπορούν να κάνουν οι πρεσβύτεροι για να βοηθήσουν ένα άτομο που νιώθει ανάξιο να προσευχηθεί;

¹⁶ Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μερικές φορές το άτομο που έχει αποκάμει μπορεί να νιώθει ανάξιο να προσευχηθεί. Τι μπορούν να κάνουν οι πρεσβύτεροι; Μπορούν να προσευχηθούν μαζί με το άτομο και για χάρη του. (Ιακώβου 5:14) Απλώς το να ζητήσουν από τον Ιεχωβά, ενώπιον του αποκαμωμένου ατόμου, να το βοηθήσει ώστε να κατανοήσει πόσο πολύ το αγαπάει ο Ιεχωβά και οι άλλοι θα ήταν οπωσδήποτε παρήγορο. Ακούγοντας την ένθερμη, εγκάρδια προσευχή ενός πρεσβυτέρου, το καταθλιμμένο άτομο μπορεί να βοηθηθεί ώστε να ενισχυθεί η πεποίθησή του. Μπορεί να βοηθηθεί να συλλογιστεί πως, αν οι πρεσβύτεροι είναι πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά θα απαντήσει στις προσευχές που γίνονται για χάρη του, τότε μπορεί και αυτό να έχει την ίδια πεποίθηση.

17. Γιατί πρέπει οι πρεσβύτεροι να είναι συμπονετικοί ακροατές;

¹⁷ «Κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι γρήγορος στο να ακούει, αργός στο να μιλάει», λέει το εδάφιο Ιακώβου 1:19. Προκειμένου να βοηθήσουν τα αποκαμωμένα άτομα να ανακτήσουν δύναμη, οι πρεσβύτεροι πρέπει επίσης να είναι συμπονετικοί ακροατές. Σε μερικές περιπτώσεις, κάποια μέλη της εκκλησίας μπορεί να παλεύουν με προβλήματα ή πιέσεις που δεν μπορούν να ξεπεραστούν σε αυτό το σύστημα πραγμάτων. Εκείνο που μπορεί να χρειάζονται, λοιπόν, δεν είναι μια λύση που να τακτοποιεί το πρόβλημά τους, αλλά απλώς να μιλήσουν με έναν καλό ακροατή—κάποιον που δεν θα τους πει πώς υποτίθεται ότι πρέπει να αισθάνονται αλλά που θα ακούσει χωρίς να κρίνει.—Λουκάς 6:37· Ρωμαίους 14:13.

18, 19. (α) Πώς το να είναι γρήγορος στο να ακούει μπορεί να βοηθήσει κάποιον πρεσβύτερο να μην κάνει ακόμη βαρύτερο το φορτίο ενός αποκαμωμένου ατόμου; (β) Ποια είναι τα αποτελέσματα όταν οι πρεσβύτεροι δείχνουν «κατανόηση για τους άλλους»;

¹⁸ Πρεσβύτεροι, το να είστε γρήγοροι στο να ακούτε μπορεί να σας βοηθήσει να μην κάνετε άθελά σας ακόμη βαρύτερο το φορτίο ενός αποκαμωμένου ατόμου. Για παράδειγμα, αν ένας αδελφός ή μια αδελφή έχει χάσει μερικές συναθροίσεις ή έχει επιβραδύνει τη δραστηριότητά του στη διακονία αγρού, χρειάζεται πραγματικά συμβουλή ώστε να κάνει περισσότερα στη διακονία ή να είναι πιο τακτικός στις συναθροίσεις; Ίσως. Αλλά γνωρίζετε εσείς την πλήρη εικόνα; Μήπως υπάρχουν αυξανόμενα προβλήματα υγείας; Μήπως έχουν αλλάξει πρόσφατα οι οικογενειακές ευθύνες; Μήπως υπάρχουν άλλες περιστάσεις ή πιέσεις που τον καταβαρύνουν; Να θυμάστε, το άτομο ίσως ήδη να αισθάνεται πολύ ένοχο για το ότι δεν μπορεί να κάνει περισσότερα.

¹⁹ Πώς μπορείτε, λοιπόν, να βοηθήσετε τον αδελφό ή την αδελφή; Προτού βγάλετε συμπεράσματα και δώσετε συμβουλή, ακούστε! (Παροιμίαι 18:13) Με διερευνητικές ερωτήσεις να ‘ανασύρετε’ τα αισθήματα από την καρδιά του ατόμου. (Παροιμίαι 20:5) Μην απορρίπτετε αυτά τα αισθήματα—να τα αναγνωρίζετε. Το αποκαμωμένο άτομο μπορεί να χρειάζεται διαβεβαίωση ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για εμάς και ότι κατανοεί πως μερικές φορές οι περιστάσεις μας ίσως να μας περιορίζουν. (1 Πέτρου 5:7) Όταν οι πρεσβύτεροι δείχνουν τέτοια «κατανόηση για τους άλλους», τα αποκαμωμένα άτομα θα ‘βρίσκουν αναζωογόνηση για τις ψυχές τους’. (1 Πέτρου 3:8· Ματθαίος 11:28-30) Όταν βρίσκουν τέτοια αναζωογόνηση, δεν θα χρειάζονται να τους λέγεται να κάνουν περισσότερα· η καρδιά τους θα τα ωθεί να κάνουν ό,τι μπορούν λογικά να κάνουν στην υπηρεσία του Ιεχωβά.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 8:12· 9:7.

20. Καθώς το τέλος αυτής της πονηρής γενιάς είναι τόσο κοντά, τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

²⁰ Αληθινά, ζούμε στον πιο απαιτητικό καιρό όλης της ανθρώπινης ιστορίας. Οι πιέσεις της ζωής στον κόσμο του Σατανά αυξάνονται καθώς προχωρούμε βαθύτερα στον καιρό του τέλους. Να θυμάστε ότι ο Διάβολος, όπως ένα λιοντάρι που κυνηγάει, περιμένει να αποκάμουμε και να παραιτηθούμε για να μας εκμεταλλευτεί ώστε να γίνουμε εύκολη λεία του. Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το ότι ο Ιεχωβά δίνει δύναμη στον κουρασμένο! Είθε να επωφελούμαστε στο πλήρες από τις προμήθειες που έχει κάνει για να μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε, σαν να μας εφοδίαζε με τις ισχυρές φτερούγες ενός αετού που πετάει ψηλά. Καθώς το τέλος αυτής της πονηρής γενιάς είναι τόσο κοντά, δεν είναι καιρός τώρα να σταματήσουμε να τρέχουμε στον αγώνα μας για το βραβείο—την αιώνια ζωή.—Εβραίους 12:1.