Ο Ταύρος της Προσφοράς για Αμαρτία. Έπειτα από αυτό, ο Μωυσής έντυσε τους γιους του Ααρών, και στη συνέχεια είπε στον Ααρών και στους γιους του να θέσουν τα χέρια τους πάνω στο κεφάλι του ταύρου της προσφοράς για αμαρτία, ενέργεια που υποδήλωνε ότι αναγνώριζαν πως η προσφορά ήταν για αυτούς, για τον ιερατικό οίκο. Αφού έσφαξε τον ταύρο, ο Μωυσής έβαλε μέρος του αίματος πάνω στο θυσιαστήριο και έχυσε το υπόλοιπο στη βάση του θυσιαστηρίου, συμβολίζοντας έτσι τον καθαρισμό από το μόλυσμα που επέφερε η αμαρτωλή φύση των ιερέων οι οποίοι θα υπηρετούσαν στο θυσιαστήριο. Το γεγονός ότι το αίμα τοποθετήθηκε στα κέρατα του θυσιαστηρίου δήλωνε προφανώς ότι η ισχύς της διευθέτησης που αφορούσε τις θυσίες έγκειτο στο χυμένο αίμα των θυσιών. (Εβρ 9:22) Παρόμοια, σε σχέση με άλλες προσφορές απαιτούνταν το ράντισμα του θυσιαστηρίου. (Λευ 1:5, 11· 3:2· 4:6· 16:18) Προσέξτε ωστόσο ότι, επειδή την ημέρα εκείνη έγινε η “χειροτόνηση” του ιερατείου και όχι η εξιλέωση για τις αμαρτίες του έθνους, το αίμα του ταύρου δεν φέρθηκε μέσα στα Άγια των Αγίων. (Βλέπε Λευ 16:14.) Όπως συνέβαινε και με άλλες προσφορές για αμαρτία, το πάχος που βρισκόταν πάνω στα έντερα, η απόφυση του συκωτιού και τα δύο νεφρά με το πάχος τους τοποθετήθηκαν πάνω στο θυσιαστήριο. (Λευ 4:8-10, 20, 26, 31) Τον υπόλοιπο ταύρο, με το δέρμα του και τα κόπρανά του, τον έβγαλαν έξω από το στρατόπεδο και τον έκαψαν.—Λευ 8:13-17.

Η καθιέρωση διήρκεσε εφτά ημέρες, πριν από την παρέλευση των οποίων το ιερατείο δεν μπορούσε να υπηρετήσει με όλη τη σημασία της λέξης. Καθεμιά από αυτές τις ημέρες θυσιαζόταν ένας ταύρος ως προσφορά για αμαρτία για να εξαγνιστεί το θυσιαστήριο.