Στις 16 Νισάν, τη δεύτερη ημέρα της Γιορτής των Άζυμων Άρτων, ο αρχιερέας κινούσε πέρα δώθε τους πρώτους καρπούς του θερισμού του κριθαριού—της πρώτης σοδειάς του έτους—ή αυτά που θα μπορούσαν να ονομαστούν οι πρώτοι από τους πρώτους καρπούς της γης. (Λευ 23:10, 11) Έχει σημασία το ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε αυτήν ακριβώς την ημέρα, στις 16 Νισάν, του έτους 33 Κ.Χ. Ο απόστολος Παύλος παραβάλλει τον Χριστό με άλλους οι οποίοι ανασταίνονται, λέγοντας: «Ωστόσο, τώρα ο Χριστός έχει εγερθεί από τους νεκρούς, ως οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου. . . . Αλλά ο καθένας στη δική του τάξη: ο Χριστός ως οι πρώτοι καρποί, έπειτα εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό στη διάρκεια της παρουσίας του». Ο Χριστός αποκαλείται επίσης «ο πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς».—1Κο 15:20-23· Ρω 8:29.

Τη δεύτερη ημέρα, στις 16 Νισάν, έφερναν στον ιερέα ένα δεμάτι από τους πρώτους καρπούς του θερισμού του κριθαριού—της πρώτης σοδειάς που ωρίμαζε στην Παλαιστίνη. Πριν από αυτή τη γιορτή δεν μπορούσαν να φάνε καινούρια σιτηρά, ψωμί ή ψημένα σιτηρά από τη νέα συγκομιδή. Ο ιερέας πρόσφερε συμβολικά αυτούς τους πρώτους καρπούς στον Ιεχωβά κινώντας ένα δεμάτι με σιτηρά πέρα δώθε, ενώ προσφερόταν ως ολοκαύτωμα ένα υγιές κριάρι στον πρώτο του χρόνο μαζί με μια προσφορά σιτηρών μουσκεμένων με λάδι και μια σπονδή. (Λευ 23:6-14) Δεν υπήρχε εντολή να καίγεται μέρος από τα σιτηρά ή από το αλεύρι των σιτηρών στο θυσιαστήριο, όπως συνήθιζαν να κάνουν μεταγενέστερα οι ιερείς. Εκτός από τη δημόσια ή εθνική προσφορά πρώτων καρπών, υπήρχε επίσης η πρόβλεψη να προσφέρει κάθε οικογένεια και κάθε άτομο που είχε ιδιοκτησία στον Ισραήλ ευχαριστήριες θυσίες στη διάρκεια αυτής της εορταστικής περίστασης.—Εξ 23:19· Δευ 26:1, 2· βλέπε ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΡΠΟΙ.