Μετά τη δίκη, έβαλαν τον Ζανέιρο σε ένα απομονωμένο κελί και μέσα σε ένα μικρό ξύλινο κιβώτιο που είχε μόνο ένα μικρό άνοιγμα, μέσω του οποίου του έριχναν κάθε ημέρα λίγα κομμάτια φρούτων. Όταν τον έβγαλαν ύστερα από μια εβδομάδα, του ήταν σχεδόν αδύνατον να σταθεί όρθιος. Μαζί με τους σαρκικούς του αδελφούς Αντόνιο και Ζουάο, εξορίστηκε στο Σάου Τομέ και Πρίνσιπε για να εκτίσει κάθειρξη εφτά ετών. Εκείνη την περίοδο οι αδελφοί Ντέντε βοήθησαν να σχηματιστεί μια εκκλησία σε αυτά τα νησιά καταδίκων.

Ανάμεσά τους βρισκόταν ο Αλμπίνο Μελέμπε, ο οποίος ήταν τότε προχωρημένης ηλικίας. Το 1957, εκείνος μαζί με άλλους από το Λορένσου Μαρκέζ εξορίστηκαν και αυτοί στο Σάου Τομέ, αλλά συνέχισαν να δίνουν μαρτυρία.