15. Ποιο αλαζονικό αμάρτημα οδηγεί στην αποτυχία του Σαούλ;

¹⁵ Η ανυπακοή του Σαούλ (13:1–15:35). Επειδή οι Φιλισταίοι συνεχίζουν να παρενοχλούν τους Ισραηλίτες, ο θαρραλέος γιος του Σαούλ, ο Ιωνάθαν, πατάσσει μια φρουρά Φιλισταίων. Για να πάρει εκδίκηση ο εχθρός στέλνει έναν τεράστιο στρατό, «ως η άμμος η επί του χείλους της θαλάσσης» από αριθμητική άποψη, ο οποίος στρατοπεδεύει στη Μιχμάς. Ξεσπάει αναβρασμός σε όλες τις γραμμές των Ισραηλιτών. ‘Μακάρι να ερχόταν ο Σαμουήλ για να μας δώσει την κατεύθυνση του Ιεχωβά!’ Τον Σαούλ τον πιάνει ανυπομονησία καθώς περιμένει τον Σαμουήλ, και αμαρτάνει όταν προσφέρει με αλαζονεία το ολοκαύτωμα ο ίδιος. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Σαμουήλ. Αγνοώντας τις αβάσιμες δικαιολογίες που προβάλλει ο Σαούλ, ο Σαμουήλ εκφέρει την κρίση του Ιεχωβά: ‘Τώρα η βασιλεία σου δεν θα στηριχθεί· ο Ιεχωβά θα ζητήσει για τον εαυτό του άνθρωπο κατά την καρδιά του, και ο Ιεχωβά θα τον διορίσει να είναι άρχοντας στο λαό του, επειδή εσύ δεν φύλαξες εκείνο που σε διέταξε ο Ιεχωβά’.—13:14.

16. Σε ποιες δυσκολίες καταλήγει η απερισκεψία του Σαούλ;

¹⁶ Ο Ιωνάθαν, που είναι ζηλωτής υπέρ του ονόματος του Ιεχωβά, επιτίθεται και πάλι εναντίον μιας προφυλακής των Φιλισταίων, αυτή τη φορά μόνο με τον οπλοφόρο του, και αυτοί πατάσσουν μέσα σε πολύ λίγη ώρα γύρω στους 20 άντρες. Ακολουθεί ένας σεισμός που αυξάνει τη σύγχυση στην οποία περιέρχεται ο εχθρός. Οι Φιλισταίοι κατατροπώνονται, και όλοι οι Ισραηλίτες τούς καταδιώκουν. Ωστόσο, η νίκη δεν είναι ολοκληρωτική, επειδή ο Σαούλ έχει κάνει έναν απερίσκεπτο όρκο, που απαγορεύει στους πολεμιστές να φάνε πριν τελειώσει η μάχη. Οι άντρες κουράζονται γρήγορα, και κατόπιν αμαρτάνουν κατά του Ιεχωβά, τρώγοντας κρέας από φρεσκοσφαγμένα ζώα χωρίς να αφήσουν να στραγγίξει το αίμα. Ο Ιωνάθαν, όμως, έχει αναζωογονηθεί τρώγοντας μέλι από μια κηρήθρα πριν μάθει για τον όρκο, τον οποίο με θάρρος αποκηρύττει ως εμπόδιο. Ο λαός τον λυτρώνει από το θάνατο λόγω της μεγάλης σωτηρίας που έκανε στον Ισραήλ.

17. Ποια περαιτέρω απόρριψη του Σαούλ ακολουθεί μετά το δεύτερο σοβαρό αμάρτημά του;

¹⁷ Τώρα έρχεται ο καιρός να εκτελέσει ο Ιεχωβά την κρίση του κατά των ευτελών Αμαληκιτών. (Δευτ. 25:17-19) Αυτοί πρέπει να εξαλειφθούν εντελώς. Κανένας δεν πρέπει να γλιτώσει, ούτε άνθρωπος ούτε ζώο. Οι Ισραηλίτες δεν πρέπει να πάρουν κανένα λάφυρο. Τα πάντα πρέπει να αφιερωθούν στην καταστροφή. Ωστόσο, ο Σαούλ δείχνει ανυπακοή και δεν σκοτώνει τον Αγάγ, τον Αμαληκίτη βασιλιά, και τα καλύτερα από τα ποίμνια και από τα κοπάδια, με το πρόσχημα ότι θα τα θυσιάσει στον Ιεχωβά. Αυτό δυσαρεστεί τόσο τον Θεό του Ισραήλ ώστε εμπνέει τον Σαμουήλ να πει και δεύτερη φορά ότι ο Σαούλ απορρίπτεται. Ο Σαμουήλ, αγνοώντας τις δικαιολογίες που προβάλλει ο Σαούλ, καθώς προσπαθεί να μη χάσει το γόητρό του, διακηρύττει: ‘Μήπως ο Ιεχωβά αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Ιεχωβά; ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν· επειδή συ απέρριψας τον λόγον του Ιεχωβά, δια τούτο και αυτός απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς’. (1 Σαμ. 15:22, 23) Ο Σαούλ, κατόπιν, απλώνει το χέρι του για να εκλιπαρήσει τον Σαμουήλ και του ξηλώνει το κράσπεδο από το πανωφόρι του. Ο Σαμουήλ τον βεβαιώνει ότι με παρόμοιο τρόπο θα αποσπάσει ο Ιεχωβά τη βασιλεία από τον Σαούλ και θα τη δώσει σε κάποιον καλύτερο. Ο ίδιος ο Σαμουήλ πιάνει το σπαθί, εκτελεί τον Αγάγ και στρέφει τα νώτα του στον Σαούλ, τον οποίον και δεν ξαναβλέπει ποτέ πια.

Οι ηγεμόνες των Φιλισταίων οδηγούν ένα συνδυασμένο στρατό στη Σουνήμ. Ο Σαούλ, από τη μεριά του, στρατοπεδεύει στο Όρος Γελβουέ. Φρενιασμένος ζητάει καθοδηγία, αλλά δεν μπορεί να πάρει καμιά απάντηση από τον Ιεχωβά. Να μπορούσε να έρθει σε επαφή με τον Σαμουήλ! Ο Σαούλ μεταμφιέζεται και διαπράττει άλλο ένα σοβαρό αμάρτημα, όταν πηγαίνει να βρει μια γυναίκα που είναι πνευματιστικό μέντιουμ στην Εν-δώρ, πίσω από τις γραμμές των Φιλισταίων. Όταν τη βρίσκει, την παρακαλάει να τον φέρει σε επαφή με τον Σαμουήλ. Ο Σαούλ, που βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα, υποθέτει ότι το φάντασμα είναι ο νεκρός Σαμουήλ. Ωστόσο, ο «Σαμουήλ» δεν έχει να δώσει κανένα παρηγορητικό μήνυμα στο βασιλιά. Αύριο αυτός θα πεθάνει και, σύμφωνα με τα λόγια του Ιεχωβά, θα του αφαιρεθεί η βασιλεία.

Το βιβλίο στην αρχή παρουσιάζει τον Σαούλ ως ένα μετριόφρονα άντρα που είχε το πνεύμα του Θεού (9:21· 11:6), αλλά η κρίση του θόλωσε και η καρδιά του γέμισε έχθρα καθώς η αγάπη του για τη δικαιοσύνη και η πίστη του στον Θεό μειώνονταν. (14:24, 29, 44) Το υπόμνημα ζήλου που είχε στην αρχή το έσβησαν οι μετέπειτα πράξεις του, που έδειχναν αλαζονεία, ανυπακοή και απιστία προς τον Θεό. (1 Σαμ. 13:9· 15:9· 28:7· Ιεζ. 18:24) Η έλλειψη πίστης τού προκάλεσε ανασφάλεια, η οποία υποδαύλισε το φθόνο, το μίσος και τις δολοφονικές διαθέσεις. (1 Σαμ. 18:9, 11· 20:33· 22:18, 19) Πέθανε όπως είχε ζήσει, ως ένας αποτυχημένος στα μάτια του Θεού και του λαού του, και ως προειδοποίηση για οποιονδήποτε γίνεται ‘αυθάδης [ισχυρογνώμων, ΜΝΚ]’ όπως αυτός.—2 Πέτρ. 2:10-12.