«Εναπόθεσε τα Έργα σου στον Ιεχωβά»

Το να κάνουμε σχέδια περιλαμβάνει τη διαδικασία της σκέψης—μια δραστηριότητα της καρδιάς μας. Συνήθως οι πράξεις έπονται των σχεδίων. Θα πετύχουν οι προσπάθειές μας; Ο Σολομών λέει: «Εναπόθεσε τα έργα σου στον Ιεχωβά και τα σχέδιά σου θα εδραιωθούν». (Παροιμίες 16:3) Το να εναποθέτουμε τα έργα μας στον Ιεχωβά σημαίνει να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτόν, να βασιζόμαστε σε αυτόν, να είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτόν—να μετατοπίζουμε το βάρος από τους ώμους μας, σαν να λέγαμε, εναποθέτοντάς το στους δικούς του ώμους. Ο ψαλμωδός έψαλε: «Εναπόθεσε στον Ιεχωβά την οδό σου και βασίσου σε αυτόν, και αυτός θα ενεργήσει».—Ψαλμός 37:5.

Εντούτοις, για να εδραιωθούν τα σχέδιά μας πρέπει να εναρμονίζονται με το Λόγο του Θεού και να πηγάζουν από καλά κίνητρα. Επιπλέον, πρέπει να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά για βοήθεια και υποστήριξη, και να κάνουμε ευσυνείδητα το καλύτερο που μπορούμε για να ακολουθούμε τις συμβουλές της Γραφής. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να “ρίχνουμε το βάρος μας στον Ιεχωβά” όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες ή δυσκολίες, διότι “αυτός θα μας στηρίξει”. Πραγματικά, «ποτέ δεν θα επιτρέψει να κλονιστεί ο δίκαιος».—Ψαλμός 55:22.

«Η Καρδιά του Χωματένιου Ανθρώπου Μπορεί να Στοχάζεται την Οδό Του»

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ως ελεύθερος ηθικός παράγοντας, ικανός να ξεχωρίζει το ορθό από το εσφαλμένο. (Δευτερονόμιο 30:19, 20) Η συμβολική μας καρδιά έχει την ικανότητα να εξετάζει διαφορετικές επιλογές και να προσηλώνεται σε μία ή περισσότερες από αυτές. Δείχνοντας ότι το να κάνουμε επιλογές αποτελεί ευθύνη μας, ο Σολομών λέει: «Η καρδιά του χωματένιου ανθρώπου μπορεί να στοχάζεται την οδό του». Εφόσον γίνει αυτό, «ο Ιεχωβά κατευθύνει τα βήματά του». (Παροιμίες 16:9) Δεδομένου ότι ο Ιεχωβά μπορεί να καθοδηγήσει τα βήματά μας, ενεργούμε σοφά αν επιζητούμε τη βοήθειά του για να “εδραιωθούν τα σχέδιά μας”.

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η καρδιά είναι απατηλή και ικανή για εσφαλμένη λογίκευση. Παραδείγματος χάρη, κάποιο άτομο ίσως διαπράξει αμαρτία, και η καρδιά του μπορεί να καταφύγει στην αυτοδικαίωση. Αντί να εγκαταλείψει την αμαρτωλή του πορεία, το άτομο μπορεί να σκέφτεται ότι ο Θεός είναι στοργικός, καλοσυνάτος, ελεήμων και συγχωρητικός. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει πει στην καρδιά του: «Ο Θεός έχει ξεχάσει. Έχει κρύψει το πρόσωπό του. Δεν πρόκειται ποτέ να το δει αυτό». (Ψαλμός 10:11) Ωστόσο, είναι εσφαλμένο και επικίνδυνο να καταχρόμαστε το έλεος του Θεού.