Ζηλωτές Σκαπανείς Φτάνουν σε Νέους Τομείς

Μέχρι το 1992, υπήρχαν αρκετές περιοχές στη Γεωργία στις οποίες ο λαός του Ιεχωβά δεν είχε κηρύξει ακόμα το Γραφικό άγγελμα. Πώς θα έφταναν σε αυτούς τους τομείς τη στιγμή που η χώρα αντιμετώπιζε μεγάλη οικονομική κρίση;

Ο Ταμάζι Μπιμπλάια, που τότε ζούσε στη δυτική Γεωργία, θυμάται: «Ένας περιοδεύων επίσκοπος συναντήθηκε με μερικούς από εμάς για να συζητήσουμε τι μπορούσε να γίνει. Δεν ξέραμε πώς ακριβώς έπρεπε να οργανωθεί η διευθέτηση για υπηρεσία ειδικών σκαπανέων. Αλλά ξέραμε ότι τα καλά νέα έπρεπε να κηρυχτούν με το αίσθημα του επείγοντος». (2 Τιμ. 4:2) Έτσι λοιπόν, επιλέχθηκαν 16 σκαπανείς και διορίστηκαν σε διάφορα μέρη όλης της χώρας.​—Βλέπε τον συνοδευτικό χάρτη.

Τον Μάιο του 1992, έγινε μια τρίωρη συνάθροιση στην Τιφλίδα προκειμένου να ενθαρρυνθούν οι σκαπανείς που είχαν διοριστεί να εργαστούν σε εκείνους τους τομείς για πέντε μήνες. Κάθε μήνα, τους επισκέπτονταν πρεσβύτεροι ώστε να τους παράσχουν πνευματική υποστήριξη, καθώς και οποιαδήποτε υλική βοήθεια χρειάζονταν.

Δυο σκαπάνισσες, η Μάνια Αντουασβίλι και η Νάζι Ζβάνια, διορίστηκαν στην πόλη Οζουργκέτι. Η Μάνια, η οποία ήταν τότε 60 χρονών, θυμάται: «Γνωρίζαμε ότι κοντά στο Οζουργκέτι ζούσε μια ενδιαφερόμενη. Μόλις πήγαμε εκεί λοιπόν, κανονίσαμε να τη συναντήσουμε. Φτάνοντας στο σπίτι της, τη βρήκαμε να μας περιμένει μαζί με άλλα περίπου 30 άτομα. Εκείνη τη μέρα, αρχίσαμε αρκετές Γραφικές μελέτες».

Οι επόμενοι μήνες ήταν το ίδιο παραγωγικοί. Ύστερα από πέντε μόλις μήνες, 12 άτομα ήταν έτοιμα για βάφτισμα!

Το Αυτοθυσιαστικό τους Πνεύμα Απέφερε Καρπούς

Δυο σκαπανείς, ο Πάβλε Αμπντουσελισβίλι και ο Πάατα Μορμπεντάτζε στάλθηκαν στο Τσάγκερι. Εκεί, καθώς και στη γύρω περιοχή, επικρατεί ένα συνονθύλευμα αρχαίων παραδόσεων και διδασκαλιών του Χριστιανικού κόσμου.

Καθώς πλησίαζε ο βαρύς χειμώνας, ο πεντάμηνος διορισμός των σκαπανέων τελείωνε, και ο Πάατα προσκλήθηκε να βοηθήσει στο μεταφραστικό έργο κάπου αλλού. Ο Πάβλε λοιπόν έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Ο ίδιος αναφέρει: «Ήξερα ότι ο χειμώνας στο Τσάγκερι θα ήταν δύσκολος. Αλλά τα άτομα με τα οποία μελετούσαμε τη Γραφή χρειάζονταν και άλλη βοήθεια. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να μη φύγω».

«Έμεινα με μια οικογένεια ντόπιων», λέει ο Πάβλε. «Το μεγαλύτερο μέρος της μέρας ήμουν στο έργο. Το βραδάκι, καθόμασταν όλοι μαζί γύρω από την ξυλόσομπα στο σαλόνι στον πρώτο όροφο. Αλλά όταν ερχόταν η ώρα να ανεβώ στο δωμάτιό μου, φορούσα τον ζεστό μου σκούφο και κοιμόμουν σκεπασμένος με μια βαριά κουβέρτα».

Όταν οι πρεσβύτεροι μπόρεσαν να επισκεφτούν τον Πάβλε την άνοιξη, 11 άτομα είχαν αποκτήσει τα προσόντα για να γίνουν αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι. Σύντομα, όλοι τους βαφτίστηκαν.