Ανάκτηση της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ωστόσο, ο Θεός ξεκαθαρίζει σε αυτό το σημείο πως δεν έχει παραδώσει για πάντα την παγκόσμια κυριαρχία στις δυνάμεις των Εθνικών. Το όραμα φανερώνει πως η αυτοσυγκράτηση από μέρους του Θεού (όπως εξεικονίζεται από τα σιδερένια και τα χάλκινα δεσμά γύρω από το υπόλειμμα του κορμού του δέντρου) επρόκειτο να συνεχιστεί μέχρι «να περάσουν εφτά καιροί από πάνω του». (Δα 4:16, 23, 25) Κατόπιν, εφόσον «ο Ύψιστος είναι Άρχοντας στη βασιλεία των ανθρώπων», ο Θεός θα έδινε την παγκόσμια κυριαρχία «σε όποιον θέλει». (Δα 4:17) Το ίδιο το προφητικό βιβλίο του Δανιήλ δείχνει ποιος θα ήταν αυτός—ο «γιος ανθρώπου» στον οποίο δίνεται «εξουσία διακυβέρνησης και αξιοπρέπεια και βασιλεία, ώστε όλοι οι λαοί, οι εθνότητες και οι γλώσσες να υπηρετούν αυτόν». (Δα 7:13, 14) Η προφητεία του ίδιου του Ιησού, στην οποία μνημονεύονται «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών», υποδεικνύει σαφώς την άσκηση τέτοιας παγκόσμιας κυριαρχίας από μέρους του Χριστού Ιησού ως εκλεγμένου Βασιλιά του Θεού, κληρονόμου στο θρόνο της Δαβιδικής δυναστείας. (Ματ 24:30, 31· Λου 21:27-31, 36) Επομένως, το συμβολικό υπόλειμμα του κορμού, που αντιπροσώπευε το ότι ο Θεός διακρατεί το υπέρτατο δικαίωμα της άσκησης παγκόσμιας κυριαρχίας στη «βασιλεία των ανθρώπων», επρόκειτο να βλαστήσει εκ νέου στη Βασιλεία του Γιου του.—Ψλ 89:27, 35-37.

Το υπόλειμμα ενός κορμού που βλαστάνει εκ νέου και το «κλαδάκι», ή ο «βλαστός», εμφανίζονται αρκετές φορές ως σύμβολα που αντιπροσωπεύουν την εκ νέου ανάληψη της εξουσίας από ένα συγκεκριμένο γένος ή δυναστεία, ιδιαίτερα στις Μεσσιανικές προφητείες. (Ησ 10:33–11:10· 53:2-7· Ιερ 23:5· Ιεζ 17:22-24· Ζαχ 6:12, 13· παράβαλε Ιωβ 14:7-9.) Ο Ιησούς μίλησε για τον εαυτό του ως “τη ρίζα και τον απόγονο του Δαβίδ”.—Απ 5:5· 22:16.