Εμπρός Μάρτυρες!

«Άφοβα τώρα στου τέλους τον καιρό,/Το άγγελμα του Ιεχωβά το θαυμαστό/Οι δούλοι του το διακηρύττουν/Και όλ’ οι εχθροί τους ας φρίττουν».

Αυτές είναι οι εναρκτήριες προτάσεις του ύμνου αριθμός 29 του υμνολογίου των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Ψάλλετε Αίνους στον Ιεχωβά. Η εκτίμησή σας γι’ αυτόν τον ύμνο ίσως μεγαλώσει αν μάθετε ότι η σύνθεση της μελωδίας έγινε σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στη ναζιστική Γερμανία. Πρόσφατα, περίπου 500 άτομα της οικογένειας του Μπέθελ της Γερμανίας στο Ζέλτερς, άκουσαν μια μαγνητοφωνημένη συνομιλία με το συνθέτη του ύμνου, τον Έριχ Φροστ, ο οποίος ανάφερε τα ακόλουθα:

«‘Εμπρός Μάρτυρες!’—αυτή ήταν η επιθυμία της καρδιάς μας ακόμη και τότε, παρ’ όλο που εκτελούσαμε σκληρή εργασία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στο μυαλό ενός συνθέτη γυρίζουν συνέχεια διάφορες μελωδίες, έτσι η μουσική του ύμνου βρισκόταν στο μυαλό μου για πολύ καιρό. Η ομάδα εργασίας στην οποία ανήκα αποτελούνταν από 40 Μάρτυρες, και έπρεπε να περπατάμε μισή ώρα κάθε μέρα για να πάμε σε κάτι εγκαταστάσεις υπονόμων έξω από το στρατόπεδο. Ένα πρωί, καθώς βαδίζαμε για εκεί, σκέφτηκα: ‘Καιρός είναι να βάλω μερικούς στίχους στη μελωδία, για να μπορούμε να την τραγουδάμε’. Και σύντομα ο πρώτος στίχος άρχισε να αποκτάει μορφή στο μυαλό μου.

»Η δική μου εργασία ήταν να μεταφέρω με το καροτσάκι ένα σωρό από χώμα σε μια απόσταση 30 μέτρων. Απαγορευόταν αυστηρά να συνομιλούμε την ώρα της δουλειάς. Ωστόσο, μόλις βρήκα την κατάλληλη στιγμή, ρώτησα κρυφά έναν αδελφό που δούλευε κοντά μου αν είχε γερό μνημονικό. Μου απάντησε καταφατικά, κι έτσι του εμπιστεύτηκα τον πρώτο στίχο. Μετά από μια ώρα, ρώτησα έναν άλλο αδελφό, αργότερα έναν τρίτο και ύστερα έναν τέταρτο. Ζήτησα από τον καθένα να μάθει ένα στίχο απέξω.

»Όταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο εκείνο το απόγευμα, έβαλα και τους τέσσερις τον ένα μετά τον άλλο, να μου επαναλάβουν τους στίχους.Έτσι, μπόρεσα να προσθέσω τα λόγια στις νότες. Τα Ες-Ες δε θα μου έκαναν και τίποτα σοβαρό, αν έπεφταν στα χέρια τους μόνο οι νότες. Αλλά τώρα η κατάσταση είχε γίνει υπερβολικά επικίνδυνη. Αν με έπιαναν με τους στίχους, θα με κρεμούσαν. Πώς θα μπορούσα να κρύψω τον ύμνο;

»Ένας ηλικιωμένος αδελφός έπρεπε να φροντίζει ένα σταύλο έξω από το στρατόπεδο, όπου μερικοί Ες-Ες έτρεφαν κουνέλια. Σ’ αυτόν το σταύλο, είχε βρει ένα μέρος για να κρύβει πραγματικά πνευματικά πετράδια—ολόκληρα τεύχη του περιοδικού Η Σκοπιά και ένα-δυο βιβλία της Εταιρίας. Αυτός ο αδελφός έθετε τη ζωή του σε κίνδυνο με το να φέρνει κρυφά αυτά τα πράγματα μέσα στο στρατόπεδο, για να μας δίνει ύλη για μελέτη. Εκεί έκρυψε και τον ύμνο μου. Μια μέρα μου είπε: ‘Έριχ, ο ύμνος σου ταξίδεψε. Βρήκα κάποιον που τον έστειλε στην Ελβετία’. Έβγαλα έναν αναστεναγμό ανακούφισης.

»Ο Ελβετός αδελφός τον έστειλε στο Μπρούκλιν, όπου ήρθε στα χέρια του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Τα άχαρα λόγια που είχα βάλει στη μελωδία μεταμορφώθηκαν σε τρεις θαυμάσιους στίχους. Ενθουσιάστηκα όταν αργότερα βρήκα αυτόν τον ύμνο στο νέο υμνολόγιο των Μαρτύρων του Ιεχωβά.a Σήμερα, ως ύμνος αριθμός 29, συνεχίζει να παροτρύνει όλους τους Μάρτυρες να σταθούν στερεοί υπέρ του Ιεχωβά και της αλήθειας!»

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 21]

Ο Έριχ Φροστ τερμάτισε την επίγεια πορεία του στις 30 Οκτωβρίου 1987, σε ηλικία 86 ετών. Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1900, βαφτίστηκε στις 4 Μαρτίου του 1923 και ανέλαβε την ολοχρόνια υπηρεσία το 1928. Το 1936 του ανατέθηκε η ευθύνη για το έργο των διωκόμενων Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία, έργο το οποίο γινόταν υπό την επιφάνεια. Επιμελήθηκε καλά το διορισμό του ώσπου μετά από οχτώ μήνες φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μετά τον πόλεμο, από το 1945 ως το 1955, υπηρέτησε ως επίσκοπος του γραφείου τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στη Γερμανία. (Βλέπε Η Σκοπιά 1 Οκτωβρίου 1961, σελίδες 581-586.) Από εκεί και έπειτα, συνέχισε να υπηρετεί πιστά τον Ιεχωβά. Ο Θεός δεν ξεχνάει το έργο αυτών των χρισμένων Χριστιανών και την αγάπη που δείχνουν για το όνομά του.—Εβραίους 6:10.