Δικαιολογεί η Φτώχεια την Κλοπή;

Ένας Ρωμαίος πολιτικός είπε κάποτε: «Η φτώχεια είναι η μητέρα του εγκλήματος». Κάποιος φτωχός ίσως πιστεύει ότι δικαιολογείται να κλέβει. Οι γύρω του μπορεί να συμφωνούν. Τι στάση πήρε ο Ιησούς σε αυτό το ζήτημα; Ήταν πολύ συμπονετικός στις σχέσεις του με εκείνους που είχαν ανάγκη. Τους “σπλαχνιζόταν”. (Ματθαίος 9:36) Εντούτοις, δεν ανέχτηκε επ’ ουδενί την κλοπή. Τι πρέπει να κάνει, λοιπόν, ένα φτωχό άτομο;

Ο Θεός νιώθει συμπόνια για εκείνους οι οποίοι προσπαθούν ειλικρινά να τον υπακούν, και θα ευλογήσει τις προσπάθειες που κάνουν για να αποκτήσουν τα αναγκαία. (Ψαλμός 37:25) Η Αγία Γραφή υπόσχεται: «Ο Ιεχωβά δεν θα φέρει πείνα στην ψυχή του δικαίου, αλλά την έντονη επιθυμία των πονηρών θα την απωθήσει». (Παροιμίες 10:3) Μπορεί ένας φτωχός να βασίζεται στα παραπάνω λόγια; Η Βικτορίν είναι πεπεισμένη για αυτό.

Ως χήρα με πέντε παιδιά σχολικής ηλικίας, η Βικτορίν δεν έχει οικονομική άνεση. Ζει σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα στην οποία οι κοινωνικές παροχές είναι περιορισμένες. Κάθε μέρα, περνάει τον περισσότερο χρόνο της εκτός σπιτιού, όπου υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες να κλέψει. Ωστόσο, η Βικτορίν δεν μπαίνει στον πειρασμό να κάνει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, προσπαθεί να εξοικονομεί τα προς το ζην έντιμα ως υπαίθρια πωλήτρια. Γιατί παραμένει έντιμη;

«Πρώτον, πιστεύω ότι ο Θεός είναι έντιμος και ότι θα μου φερθεί έντιμα αν εγώ τον μιμούμαι. Δεύτερον, τα παιδιά μου μπορούν να μάθουν την εντιμότητα μόνο αν τη διακρίνουν σε εμένα».

Πώς τα βγάζει πέρα; «Έχουμε φαγητό, ρούχα και στέγη. Κάποιες φορές, όμως, έχει χρειαστεί να ζητήσω βοήθεια από φίλους, όπως όταν πρέπει να πληρώσω απρόοπτα ιατρικά έξοδα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έχω λάβει ό,τι χρειάζομαι. Γιατί; Επειδή οι φίλοι μου ξέρουν ότι έχω περιγράψει με εντιμότητα την κατάστασή μου και δεν προσπαθώ να πάρω περισσότερα από όσα χρειάζομαι.

»Τα παιδιά μεγαλώνουν μαθαίνοντας να είναι έντιμα. Πρόσφατα, μια γειτόνισσα είδε κάποια κέρματα στο τραπέζι μας και με ρώτησε πώς δεν φοβόμουν μήπως τα πάρουν τα παιδιά. Όταν της είπα ότι τα παιδιά μου δεν θα το έκαναν ποτέ αυτό, εκείνη δεν μπορούσε να το πιστέψει. Εν αγνοία μου, αποφάσισε να τα δοκιμάσει. Άφησε κρυφά στο σπίτι μας δύο κέρματα των 100 φράγκων, σε σημείο όπου τα παιδιά μπορούσαν να τα βρουν εύκολα. Όταν πέρασε την επόμενη μέρα, προς έκπληξή της τα κέρματα ήταν ακόμη εκεί. Θεωρώ πιο ανταμειφτικό το να έχω έντιμα παιδιά από το να έχω πολλά υλικά πράγματα».

[Πλαίσιο στη σελίδα 14]

Μήπως το Εδάφιο Παροιμίες 6:30 Δικαιολογεί την Κλοπή;

Το εδάφιο Παροιμίες 6:30 λέει: «Τον κλέφτη δεν τον καταφρονούν, αν κλέβει για να χορτάσει την ψυχή του όταν πεινάει». Μήπως αυτή η δήλωση δικαιολογεί την κλοπή; Καθόλου. Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι ο Θεός εξακολουθεί να θεωρεί τον κλέφτη υπεύθυνο για το σφάλμα του. Το επόμενο εδάφιο αναφέρει: «Αν όμως πιαστεί, θα επανορθώσει δίνοντας εφταπλάσια· όλα τα πολύτιμα πράγματα του σπιτιού του θα δώσει». (Παροιμίες 6:31) Ενώ ο κλέφτης που κλέβει εξαιτίας της πείνας μπορεί να μην είναι τόσο αξιόμεμπτος όσο εκείνος που κλέβει από απληστία ή με σκοπό να κάνει κακό στο θύμα του, εξακολουθεί, ωστόσο, να έχει την ευθύνη να «επανορθώσει», δηλαδή να ξεπληρώσει. Εκείνοι που επιθυμούν την επιδοκιμασία του Θεού δεν πρέπει να είναι ένοχοι κλοπής υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις.