Ένας θετός πατέρας ομολόγησε: «Δεν ήμουν πραγματικά έτοιμος να χειριστώ όλα τα προβλήματα που σχετίζονταν με την ανατροφή των θετών παιδιών μου. Όταν βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση πίστευα ότι, εφόσον είχα παντρευτεί τη μητέρα τους, ήμουν ο πατέρας τους. Τόσο απλό μου φαινόταν! Δεν καταλάβαινα την προσκόλληση των παιδιών στο βιολογικό τους πατέρα, και έκανα πολλά λάθη».

Κάποιος άντρας που έγινε θετός πατέρας περιγράφει τα πολύ πραγματικά προβλήματα τα οποία αντιμετώπισε ο ίδιος: «Πολλές φορές, με απασχολούσαν τόσο πολύ τα δικά μου αισθήματα ώστε δεν ανέλυα τα συναισθήματα των θετών μου παιδιών ή ακόμη και της συζύγου μου. Έπρεπε να μάθω να μην είμαι τόσο ευαίσθητος. Και ακόμη περισσότερο, έπρεπε να μάθω να είμαι ταπεινός». Η αγάπη τον βοήθησε να κάνει τις αναγκαίες αλλαγές.

Ο Βιολογικός Γονέας

Η αγάπη μπορεί να βοηθήσει στον κατάλληλο χειρισμό της σχέσης των παιδιών με το βιολογικό γονέα τους που είναι πλέον απών. Κάποιος θετός πατέρας εξομολογείται: «Ήθελα να έχω την πρώτη θέση στην καρδιά των θετών παιδιών μου. Όταν επισκέπτονταν το βιολογικό τους πατέρα, δυσκολευόμουν να αντισταθώ στον πειρασμό να μιλήσω επικριτικά για αυτόν. Όταν επέστρεφαν σπίτι έχοντας περάσει μια υπέροχη μέρα μαζί του, ένιωθα απαίσια. Όταν περνούσαν άσχημα, ήμουν όλο χαρά. Πραγματικά, φοβόμουν μήπως τα χάσω. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα ήταν να αποδεχτώ τη σπουδαιότητα του ρόλου που έπαιζε ο βιολογικός πατέρας στη ζωή των θετών παιδιών μου».

Η γνήσια αγάπη βοήθησε αυτόν το θετό πατέρα να αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν ήταν ρεαλιστικό να αναμένει μια «κεραυνοβόλα» αγάπη. Δεν θα έπρεπε να νιώθει απόρριψη επειδή τα παιδιά δεν τον δέχτηκαν αμέσως. Κατάλαβε ότι ίσως δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει εξ ολοκλήρου τη θέση του βιολογικού πατέρα στην καρδιά των παιδιών του. Τα παιδιά γνώριζαν εκείνον τον άντρα από τις πρώτες μέρες της ζωής τους, ενώ ο θετός πατέρας ήταν ένα καινούριο πρόσωπο που θα έπρεπε να καταβάλει προσπάθεια για να κερδίσει την αγάπη των παιδιών. Η ερευνήτρια Ελίζαμπεθ Αϊνστάιν εκφράζει την εμπειρία πολλών όταν λέει: «Ο βιολογικός γονέας δεν μπορεί ποτέ να αντικατασταθεί—ποτέ. Ακόμη και ο γονέας που έχει πεθάνει ή που έχει εγκαταλείψει τα παιδιά του κατέχει σημαντική θέση στη ζωή τους».

Ένας Χριστιανός πρεσβύτερος αναφέρει ότι πολλές φορές δυσκολευόταν να σηκώσει τα θετά παιδιά του από το κρεβάτι τα πρωινά της Κυριακής για να συμμετάσχουν στην απόδοση λατρείας μαζί με την εκκλησία. Αντί να τα επιπλήττει, προσπαθούσε να δείχνει καλοσύνη. Σηκωνόταν νωρίς, ετοίμαζε πρωινό και κατόπιν πήγαινε στο καθένα τους από ένα ζεστό ρόφημα. Ως αποτέλεσμα, ήταν πολύ πιο πρόθυμα να τον ακούσουν όταν τους έλεγε να σηκωθούν.

Τι πρέπει να γίνει αν ο θετός γονέας είναι ο πατέρας; Δεν λέει η Αγία Γραφή ότι ο πατέρας είναι η κεφαλή της οικογένειας; Ναι. (Εφεσίους 5:22, 23· 6:1, 2) Εντούτοις, κάποιος θετός πατέρας μπορεί να θέλει να αναθέσει το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης στη σύζυγό του για ένα διάστημα, ιδιαίτερα αν περιλαμβάνεται και τιμωρία. Μπορεί να αφήσει τα παιδιά να υπακούν “στο νόμο της μητέρας τους” ενώ παράλληλα θέτει το θεμέλιο ώστε να “ακούν τη διαπαιδαγώγηση του [νέου] πατέρα τους”. (Παροιμίες 1:8· 6:20· 31:1) Τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι, μακροπρόθεσμα, αυτό δεν αντιβαίνει στην αρχή της ηγεσίας. Επιπρόσθετα, ένας θετός πατέρας λέει: «Δεν ξεχνούσα ότι η διαπαιδαγώγηση περιλαμβάνει νουθεσία, διόρθωση και έλεγχο. Όταν αυτή παρέχεται με δίκαιο, στοργικό και συμπονετικό τρόπο και υποστηρίζεται από το παράδειγμα των γονέων, συνήθως φέρνει αποτελέσματα».

Κάποια μητέρα που ξαναπαντρεύτηκε αναφέρει: «Το πιο δύσκολο πράγμα για μια μητέρα είναι να βλέπει το θετό πατέρα να διαπαιδαγωγεί τα παιδιά της, ιδιαίτερα αν αισθάνεται ότι αυτός ενεργεί βεβιασμένα ή ότι δεν είναι πραγματικά δίκαιος. Αυτό τη στενοχωρεί βαθιά, και θέλει να υπερασπίσει τα παιδιά της. Τέτοιες στιγμές, είναι δύσκολο να συνεχίσει να είναι υποτακτική στο σύζυγό της και να τον υποστηρίζει.

»Κάποια φορά, τα δυο μου αγόρια, ηλικίας 12 και 14 ετών, ζήτησαν από το θετό πατέρα τους την άδεια να κάνουν κάτι. Εκείνος αρνήθηκε αμέσως και κατόπιν έφυγε από το δωμάτιο χωρίς να δώσει στα αγόρια την ευκαιρία να εξηγήσουν γιατί εκείνο το αίτημα ήταν σπουδαίο για αυτά. Τα αγόρια ήταν έτοιμα να βάλουν τα κλάματα και εγώ είχα μείνει άφωνη. Το μεγαλύτερο αγόρι με κοίταξε και είπε: “Μαμά, είδες τι έκανε;” Εγώ απάντησα: “Ναι είδα. Αλλά εξακολουθεί να είναι η κεφαλή του σπιτιού, και η Αγία Γραφή μάς λέει να σεβόμαστε την ηγεσία”. Ήταν καλά παιδιά και συμφώνησαν με αυτή τη σκέψη, και έτσι ησύχασαν κάπως. Το ίδιο εκείνο απόγευμα εξήγησα το ζήτημα στο σύζυγό μου, και εκείνος κατάλαβε ότι είχε φερθεί πολύ αυταρχικά. Πήγε αμέσως στο δωμάτιο των αγοριών και ζήτησε συγνώμη.

»Μάθαμε πολλά από εκείνο το περιστατικό. Ο σύζυγός μου έμαθε να ακούει προτού πάρει αποφάσεις. Εγώ έμαθα να υποστηρίζω την αρχή της ηγεσίας, ακόμη και όταν αυτό είναι οδυνηρό. Τα αγόρια έμαθαν τη σπουδαιότητα του να υποτάσσονται. (Κολοσσαείς 3:18, 19) Και η ειλικρινής συγνώμη του συζύγου μου μας δίδαξε όλους ένα σπουδαίο μάθημα όσον αφορά την ταπεινοφροσύνη. (Παροιμίες 29:23) Σήμερα, και οι δύο γιοι μου είναι Χριστιανοί πρεσβύτεροι».

(Φυσικά, οι θετοί πατέρες θα πρέπει να είναι προσεκτικοί ώστε να σέβονται τα κατάλληλα όρια σε σχέση με τις θετές κόρες τους και να μην τις κάνουν να νιώθουν άβολα.