ΙΜΠΟΓΙΑ ΜΠΑΡΤΑ | ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Κέρδισα τον Σύζυγό μου «Χωρίς Λόγια»
Υπήρχαν τόσο πολλά που με έλκυσαν στον Ιεχωβά. Με συγκίνησε η αγάπη και η θέρμη που δείχνει ο λαός του, και εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο με τον οποίο δίδασκαν την αλήθεια από την Αγία Γραφή. Ενθουσιάστηκα όταν έμαθα ότι ο Θεός νοιάζεται πραγματικά για τους ανθρώπους και μας υπόσχεται ένα υπέροχο μέλλον. Ωστόσο, ο άντρας μου δεν συμμερίστηκε τον ενθουσιασμό μου, και αυτό μου δημιούργησε πολλές δυσκολίες.
Την ημέρα του γάμου μας
Γεννήθηκα το 1952 στη Ρουμανία. Αν και η μητέρα μου είχε βαφτιστεί, δεν ήταν ενεργή Μάρτυρας του Ιεχωβά, γι’ αυτό και εγώ δεν παρακολουθούσα τις συναθροίσεις. Επίσης, η Ρουμανία βρισκόταν υπό κομμουνιστικό καθεστώς, το οποίο είχε απαγορεύσει την εκτύπωση των εντύπων και το έργο κηρύγματος των Μαρτύρων. Τα πρώτα 36 χρόνια της ζωής μου λοιπόν, δεν γνώριζα ποιος είναι ο Ιεχωβά ή τι διδάσκει η Αγία Γραφή. Αλλά το 1988 συνέβη κάτι που άλλαξε τη ζωή μου.
Μια Υπέροχη Πρόσκληση
Κάποια μέρα, ενώ ζούσα στην πόλη Σάτου-Μάρε με τον σύζυγό μου, τον Ιστβάν, με επισκέφτηκε η μητέρα μου και μου είπε: «Θα πάω να δω τη θεία σου. Θέλεις να έρθεις; Μετά μπορούμε να πάμε για ψώνια». Εφόσον δεν είχα κανονίσει κάτι άλλο, συμφώνησα.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι της θείας μου, βρήκαμε εκεί άλλα εννιά άτομα. Διαπίστωσα ότι στην πραγματικότητα διεξαγόταν μια συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αποδείχτηκε ότι η μητέρα μου είχε γίνει ξανά μια δραστήρια Μάρτυρας γεμάτη ζήλο. Όσα άκουσα εκείνο το πρωί χαράχτηκαν ανεξίτηλα στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Όταν τελείωσε η συνάθροιση, ο αδελφός που τη διεξήγαγε με πλησίασε και μου συστήθηκε. «Είμαι ο Γιάνος», είπε. «Είδα ότι παρακολουθούσες με προσοχή. Σου άρεσαν όσα άκουσες σήμερα;» Του απάντησα ότι ήταν η πρώτη φορά που παρακολουθούσα κάτι τέτοιο και ότι θα ήθελα να ξαναέρθω. «Θέλεις να μελετήσεις την Αγία Γραφή;» με ρώτησε. Δεν μπορούσα να πω όχι σε αυτή την υπέροχη πρόσκληση. Ένιωσα ότι ο Θεός με έλκυσε σε αυτούς τους ανθρώπους.
Την επόμενη μέρα, ο Γιάνος μού γνώρισε την Ίντα, η οποία ξεκίνησε να μελετάει τη Γραφή μαζί μου. Φοβόμουν όμως πώς θα αντιδρούσε ο Ιστβάν αν μάθαινε ότι μελετούσα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Προσπάθησα πολλές φορές να του μιλήσω για την αλήθεια, αλλά οι προσπάθειές μου έπεφταν στο κενό. Καταλάβαινα ότι δεν του άρεσε αυτό που έκανα.
Παρ’ όλα αυτά, εγώ συνέχισα να μελετώ τη Γραφή και βαφτίστηκα τον Αύγουστο του 1989. Τέσσερις μήνες αργότερα, το κομμουνιστικό καθεστώς στη Ρουμανία έπεσε, και ο ηγέτης του εκτελέστηκε.
Η Εναντίωση Αυξάνεται
Η πτώση του καθεστώτος έφερε περισσότερη ελευθερία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούσαν πλέον να συναθροίζονται και να κηρύττουν ανεμπόδιστα. Σε εμένα όμως αυτή η ελευθερία έφερε μεγαλύτερη εναντίωση. Ο Ιστβάν μού είπε: «Δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύεις. Αυτό που με νοιάζει είναι να μην κηρύττεις από σπίτι σε σπίτι».
Αν και δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσω να κηρύττω, προσπάθησα να είμαι όσο πιο διακριτική γινόταν. (Πράξεις 4:20) Αλλά κάποια μέρα, οι φίλοι του Ιστβάν με είδαν να κηρύττω από πόρτα σε πόρτα και του το είπαν. Όταν επέστρεψα στο σπίτι, ο Ιστβάν άρχισε να ουρλιάζει λέγοντας: «Ντροπιάζεις εμένα και την οικογένειά μας!» Έβαλε ένα μαχαίρι στον λαιμό μου και απείλησε ότι θα με σκότωνε αν δεν σταματούσα να κηρύττω.
Προσπάθησα να τον λογικέψω και τον διαβεβαίωσα ότι τον αγαπώ. Φάνηκε ότι τα λόγια μου τον ηρέμησαν. Ωστόσο, όταν παντρεύτηκε μια στενή συγγενής του και εγώ αρνήθηκα να πάω στην εκκλησία, η οργή του φούντωσε ξανά. Από τότε άρχισε να μου μιλάει ακόμα πιο άσχημα.
Δυστυχώς, χρειάστηκε να υπομείνω τον θυμό του Ιστβάν 13 ολόκληρα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα, απειλούσε ότι θα με χωρίσει. Κάποιες φορές, με κλείδωνε έξω από το σπίτι. Άλλοτε πάλι, μου ζητούσε να μαζέψω τα πράγματά μου και να φύγω.
Πώς κατάφερα να υπομείνω αυτές τις τρομερά δύσκολες καταστάσεις; Προσευχόμουν στον Ιεχωβά να με βοηθάει να παραμένω ήρεμη, και πραγματικά ένιωθα τη στήριξή του. (Ψαλμός 55:22) Επίσης, οι αδελφοί της εκκλησίας μού πρόσφεραν πολύτιμη βοήθεια. Οι πρεσβύτεροι και κάποιες ώριμες αδελφές με ενθάρρυναν και μου έλεγαν να μην το βάλω κάτω. Μου υπενθύμιζαν αυτό που λέει η Αγία Γραφή για τις γυναίκες που κερδίζουν τους συζύγους τους «χωρίς λόγια», παραμένοντας σταθερές και όσιες στον Ιεχωβά. (1 Πέτρου 3:1) Τελικά, αυτά τα λόγια αποδείχτηκαν αληθινά στην περίπτωσή μου.
Σημείο Στροφής
Το 2001, ο Ιστβάν έπαθε εγκεφαλικό και παρέλυσαν τα πόδια του. Νοσηλεύτηκε έναν ολόκληρο μήνα και έμεινε αρκετές ακόμα εβδομάδες σε κέντρο αποκατάστασης. Όλο αυτό το διάστημα, ήμουν συνέχεια δίπλα του. Τον βοηθούσα να φάει, του μιλούσα και βεβαιωνόμουν πως είχε ό,τι χρειαζόταν.
Επίσης, έρχονταν να τον επισκεφτούν και οι αδελφοί της εκκλησίας. Ο Ιστβάν είδε από πρώτο χέρι την αγάπη και το ενδιαφέρον τους. Πολλοί ήταν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν με διάφορες δουλειές. Οι πρεσβύτεροι ήταν πάντα δίπλα μας για να μας παρηγορούν και να μας στηρίζουν.
Ο Ιστβάν συγκινήθηκε με αυτές τις επισκέψεις και άρχισε να ντρέπεται για το πώς μου είχε φερθεί όλα αυτά τα χρόνια. Πρόσεξε μάλιστα ότι κανένας φίλος του δεν ήρθε να τον δει. Όταν βγήκε από το νοσοκομείο, μου είπε: «Θέλω να μελετήσω την Αγία Γραφή και να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά». Άρχισα να κλαίω από χαρά!
Τον Μάιο του 2005, ο Ιστβάν βαφτίστηκε. Επειδή δεν μπορούσε να περπατήσει, οι αδελφοί τον πήγαν με το καροτσάκι του στην άκρη της πισίνας και τον έβαλαν προσεκτικά μέσα στο νερό για να γίνει το βάφτισμα. Ο Ιστβάν έγινε ζηλωτής κήρυκας της Βασιλείας. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από τις στιγμές που πηγαίναμε μαζί στην υπηρεσία αγρού. Ήταν απίστευτο! Για φανταστείτε—αυτός ο άντρας που κάποτε δεν με άφηνε να κηρύξω την αλήθεια του Λόγου του Θεού, τώρα βρισκόταν δίπλα μου και μετέδιδε τα καλά νέα σε άλλους γεμάτος χαρά!
Ο Ιστβάν αγάπησε πολύ τον Ιεχωβά και περνούσε τον χρόνο του μελετώντας την Αγία Γραφή και μαθαίνοντας απέξω εδάφια. Του άρεσε να συζητάει αυτά τα εδάφια με αδελφούς της εκκλησίας και να αξιοποιεί τέτοιες ευκαιρίες για να τους ενθαρρύνει.
Με φίλους σε μια περιφερειακή συνέλευση
Η υγεία του Ιστβάν συνέχισε να χειροτερεύει. Επειδή έπαθε μια σειρά από ελαφριά εγκεφαλικά, δεν μπορούσε πλέον να μιλήσει και τελικά έμεινε κατάκοιτος. Μήπως αυτό τον έκανε να σταματήσει να υπηρετεί τον Ιεχωβά; Ούτε κατά διάνοια! Συνέχισε να κάνει το καλύτερο που μπορούσε για να διαβάζει και να μελετάει. Όταν τον επισκέπτονταν αδελφοί, χρησιμοποιούσε μια συσκευή με οθόνη για να επικοινωνεί μαζί τους και να ενισχύει την πίστη τους. Ένας αδελφός είπε: «Μου αρέσει να πηγαίνω στον Ιστβάν. Πάντα φεύγω από εκεί αναζωογονημένος».
Δυστυχώς, τον Δεκέμβριο του 2015, ο Ιστβάν πέθανε. Ήταν μεγάλη απώλεια για εμένα και μου στοίχισε πάρα πολύ. Ταυτόχρονα όμως, ένιωσα και πραγματική ειρήνη διάνοιας. Βλέπετε, καιρό προτού πεθάνει, ο Ιστβάν είχε γίνει φίλος του Ιεχωβά. Και αυτό μου φέρνει απερίγραπτη χαρά. Τόσο εκείνος όσο και η μητέρα μου βρίσκονται τώρα στη μνήμη του Ιεχωβά. Θα είναι υπέροχο να τους αγκαλιάσω ξανά και να τους υποδεχτώ στον δίκαιο νέο κόσμο του Ιεχωβά.
Έχουν περάσει πάνω από 35 χρόνια από τότε που επισκέφτηκα τη θεία μου μαζί με τη μητέρα μου. Αυτή η επίσκεψη είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Τώρα έχω κλείσει τα 70 και υπηρετώ ως τακτική σκαπάνισσα. Θεωρώ ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να δείχνω την ευγνωμοσύνη μου στον Ιεχωβά για όσα έχει κάνει για εμένα. (Ψαλμός 116:12) Με βοήθησε να παραμείνω όσια και ήρεμη όταν αντιμετώπιζα εναντίωση. Έμαθα ότι, ακόμα και όταν υπάρχει εναντίωση, οι περιστάσεις μπορεί να αλλάξουν. Και τελικά συνέβη αυτό που δεν περίμενα ποτέ: Κατάφερα να κερδίσω τον σύζυγό μου χωρίς λόγια.