8. Ποιο ήταν το όφελος της περιοδικής ανάγνωσης του Λόγου του Θεού σε ορισμένες εθνικές συνελεύσεις που διεξάγονταν στον Ισραήλ;

⁸ Εκτός από τις αναγνώσεις του Νόμου σε εκείνες τις ιστορικές περιστάσεις, μια προμήθεια για τακτική ανάγνωση του Λόγου του Θεού περιγράφτηκε στα εδάφια Δευτερονόμιον 31:10-12. Κάθε έβδομο έτος ολόκληρο το έθνος έπρεπε να συγκεντρώνεται για να ακούσει την ανάγνωση του Λόγου του Θεού. Αυτό τους παρείχε πνευματική τροφή. Κρατούσε ζωντανές μέσα στο μυαλό και στην καρδιά τους τις υποσχέσεις σχετικά με το Σπέρμα, και έτσι χρησίμευε για να κατευθυνθούν τα πιστά άτομα στον Μεσσία. Οι διευθετήσεις για πνευματική διατροφή οι οποίες τέθηκαν σε ισχύ όταν ο Ισραήλ βρισκόταν στην έρημο δεν καταργήθηκαν όταν ο λαός μπήκε στην Υποσχεμένη Γη. (1 Κορινθίους 10:3, 4) Απεναντίας, ο Λόγος του Θεού εμπλουτίστηκε με το να συμπεριλάβει τις περαιτέρω αποκαλύψεις των προφητών.

9. (α) Μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες συγκεντρώνονταν σε μεγάλες ομάδες έπρεπε οι Ισραηλίτες να διαβάζουν τις Γραφές; Εξηγήστε. (β) Πώς παρεχόταν εκπαίδευση γύρω από τις Γραφές μέσα στην κάθε οικογένεια, και με ποιον αντικειμενικό σκοπό;

⁹ Η ανασκόπηση των συμβουλών του Λόγου του Θεού δεν έπρεπε να περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο λαός συγκεντρωνόταν σε μια μεγάλη ομάδα. Τμήματα του Λόγου του Θεού, καθώς και οι αρχές που ήταν ενσωματωμένες σε αυτόν, έπρεπε να εξετάζονται κάθε ημέρα. (Δευτερονόμιον 6:4-9) Στα περισσότερα μέρη σήμερα, είναι δυνατόν για τους νεαρούς να αποκτήσουν ένα προσωπικό αντίτυπο της Αγίας Γραφής, και είναι πολύ ωφέλιμο για εκείνους να το κάνουν αυτό. Αλλά στον αρχαίο Ισραήλ δεν είχαν έτσι τα πράγματα. Εκείνη την εποχή, όταν οι γονείς παρείχαν εκπαίδευση από το Λόγο του Θεού, έπρεπε να βασίζονται στα όσα είχαν απομνημονεύσει, στις αλήθειες που φύλαγαν στην καρδιά τους, καθώς και σε οποιαδήποτε μικρά αποσπάσματα μπορεί να είχαν καταγράψει προσωπικά. Μέσω συχνής επανάληψης, προσπαθούσαν να οικοδομήσουν στα παιδιά τους αγάπη για τον Ιεχωβά και για τις οδούς του. Ο αντικειμενικός σκοπός δεν ήταν απλώς να τους γεμίσουν το κεφάλι με γνώσεις, αλλά να βοηθήσουν το κάθε μέλος της οικογένειας να ζει με τέτοιον τρόπο ώστε να εκδηλώνει αγάπη για τον Ιεχωβά και για το Λόγο Του.—Δευτερονόμιον 11:18, 19, 22, 23.

15. Πώς δείχνουν οι οδηγίες που βρίσκονται στα εδάφια Δευτερονόμιον 6:6-9 ότι, μέσα στις οικογένειες, η εκπαίδευση στο Λόγο του Θεού δεν έπρεπε να αποτελεί απλή τυπικότητα;

¹⁵ Παρόμοια, μέσα στην οικογένεια, η διδασκαλία των Γραφών δεν προοριζόταν να αποτελεί απλή τυπικότητα. Όπως ήδη παρατηρήσαμε, στα εδάφια Δευτερονόμιον 6:6-9, με συμβολική γλώσσα, ειπώθηκε στα μέλη του λαού να ‘δέσουν τα λόγια του Θεού ως σημείο πάνω στο χέρι τους’—εκδηλώνοντας έτσι με το παράδειγμα και τις ενέργειές τους την αγάπη τους για τις οδούς του Ιεχωβά. Επίσης, έπρεπε να θέσουν τα λόγια του Θεού ως ‘προμετωπίδια μεταξύ των ματιών τους’—έχοντας έτσι συνεχώς κατά νου τις αρχές που ήταν ενσωματωμένες στις Γραφές και χρησιμοποιώντας τες ως βάση για τις αποφάσεις τους. (Παράβαλε τη γλώσσα που χρησιμοποιείται στα εδάφια Έξοδος 13:9, 14-16). Έπρεπε να ‘τα γράψουν στους παραστάτες των σπιτιών τους και στις πύλες τους’—προσδιορίζοντας έτσι τα σπίτια και τις κοινότητές τους ως χώρους όπου ο λόγος του Θεού γινόταν σεβαστός και εφαρμοζόταν. Με άλλα λόγια, η ζωή τους έπρεπε να παρέχει άφθονες αποδείξεις ότι αγαπούσαν και εφάρμοζαν τις δίκαιες αρχές του Ιεχωβά. Πόσο ωφέλιμο θα μπορούσε να είναι αυτό! Κατέχει ο Λόγος του Θεού τέτοιου είδους εξέχουσα θέση στην καθημερινή ζωή του δικού μας σπιτικού; Δυστυχώς, οι Ιουδαίοι τα μετέτρεψαν όλα αυτά σε απλή τυπικότητα, φορώντας θήκες που περιείχαν περικοπές από τις γραφές σαν να ήταν φυλαχτά. Η λατρεία τους έπαψε να πηγάζει από την καρδιά, και ο Ιεχωβά την απέρριψε.—Ησαΐας 29:13, 14· Ματθαίος 15:7-9.