Ο Χρυσούς Αιών, “Περιοδικό Αλήθειας, Ελπίδας και Θάρρους”, θα άνοιγε τον δρόμο για μια νέα μέθοδο διάδοσης της αλήθειας​—την εκστρατεία συνδρομών από πόρτα σε πόρτα. Όταν οι παρόντες ρωτήθηκαν πόσοι επιθυμούσαν να συμμετάσχουν σε αυτό το έργο, ολόκληρο το ακροατήριο πετάχτηκε όρθιο. Έπειτα, «με τη θέρμη και τον ζήλο που χαρακτηρίζουν μόνο εκείνους που ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού», έψαλαν: «Απόστειλε το φως και την αλήθεια, Κύριε». «Ποτέ δεν θα ξεχάσω πώς τραντάζονταν τα δέντρα», αφηγήθηκε ο Τζ. Μ. Νόρις.

Μετά το πρόγραμμα, οι εκπρόσωποι περίμεναν επί ώρες στην ουρά για να είναι από τους πρώτους συνδρομητές του περιοδικού. Πολλοί ένιωθαν όπως η Μέιμπελ Φίλμπρικ, η οποία είπε: «Ήταν πολύ συναρπαστικό να ξέρουμε ότι είχαμε και πάλι ένα έργο να κάνουμε!»

«Όταν επιστρέψαμε στα σπίτια μας, όλοι μας ξεκινήσαμε αμέσως την εκστρατεία συνδρομών», είπε ο Χέρμαν Φίλμπρικ. Οι αδελφοί έβρισκαν παντού ευήκοα αφτιά. «Φαινόταν ότι, έπειτα από τον πόλεμο και την τόση θλίψη, όλοι καλοδέχονταν ακόμα και την ιδέα ενός χρυσού αιώνα», ανέφερε η Μπιούλα Κόβι. Ο Άρθουρ Κλάους έγραψε: «Ολόκληρη η εκκλησία είχε μείνει κατάπληκτη από το τεράστιο πλήθος των συνδρομών». Μέσα σε δύο μήνες από την έκδοση του πρώτου τεύχους, μοιράστηκαν σχεδόν μισό εκατομμύριο δείγματα αντιτύπων του Χρυσού Αιώνα, ενώ οι συνδρομητές έφτασαν τους 50.000.