«Στην πραγματικότητα», συνέχισε ο Δρ Ντέρνεϊ, «ο ήλιος κάνει πολλές ασυνήθιστες κινήσεις. Εφόσον το καθετί στον ήλιο βρίσκεται σε αέρια κατάσταση, ορισμένα μέρη της επιφάνειας του ήλιου μπορούν να περιστρέφονται ταχύτερα από άλλα. . . . Παρατηρώντας συνεχώς τον ήλιο, όπως κάνουμε εδώ στο αστεροσκοπείο του Σάνσποτ, μπορούμε να καθορίσουμε πώς περιστρέφεται το εσωτερικό του ήλιου. . . . Εφόσον ο ήλιος περιστρέφεται ταχύτερα στον ισημερινό του, γίνονται πολλές αναμείξεις στην επιφάνειά του, και αυτό προκαλεί πολλά αλλόκοτα φαινόμενα. Αυτή η ασυνήθιστη κίνηση δημιουργεί μαγνητικά πεδία βαθιά στο εσωτερικό του ήλιου, τα οποία ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Οι ηλιακές κηλίδες στον ήλιο αποτελούν εκδήλωση αυτών των μαγνητικών πεδίων».

Οι ηλιακές κηλίδες αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του ήλιου, και είναι ένα χαρακτηριστικό που επηρεάζει εμάς στη γη. Οι ηλιακές κηλίδες παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά από τον Γαλιλαίο. Αργότερα, καθορίστηκε ότι ο κύκλος των ηλιακών κηλίδων διαρκεί 11 χρόνια και ότι ένας πλήρης τέτοιος κύκλος έχει δύο 11ετείς περιόδους δραστηριότητας των ηλιακών κηλίδων. Όπως εξήγησε ο Δρ Ντέρνεϊ: «Οι ηλιακές κηλίδες είναι μαγνητικά πεδία. Είναι σκοτεινές επειδή μπλοκάρουν τις κινήσεις που μεταφέρουν ενέργεια. Πιστεύεται ότι οι εκλάμψεις προκαλούνται από την εξάλειψη αυτών των μαγνητικών πεδίων στην επιφάνεια του ήλιου, οι οποίες απελευθερώνουν τότε τεράστια ποσά ενέργειας που μας επηρεάζουν προκαλώντας διαταραχές στα ραδιοκύματα και ηλεκτροφορτίζοντας μέρη της ατμόσφαιράς μας. Η ίδια ενέργεια προκαλεί και αυτό που ονομάζουμε βόρειο και νότιο σέλας, κάτι που προξενούσε το θαυμασμό των ανθρώπων σ’ ολόκληρη την ιστορία».

Οι μελέτες του ήλιου ίσως βοηθήσουν στην πρόβλεψη των γεωμαγνητικών καταιγίδων που μπορεί να συμβαίνουν στην ατμόσφαιρά μας όταν υπάρχει δραστηριότητα ηλιακών κηλίδων. Αυτές οι γεωμαγνητικές καταιγίδες επηρεάζουν τις παγκόσμιες επικοινωνίες και, κατά συνέπεια, τις δραστηριότητες που βασίζονται στην καλή ραδιοεπικοινωνία, όπως τα αεροπορικά ταξίδια. Εξαιτίας του υψηλού κόστους της μετάδοσης μέσω δορυφόρου, οι περισσότερες επικοινωνίες συνεχίζουν να γίνονται με ραδιοπομπούς εδάφους. Η ενέργεια που απελευθερώνεται από τις ηλιακές κηλίδες διαταράσσει το στρώμα των ιονισμένων σωματιδίων που περιβάλλει τη γη και το οποίο ανακλά τα ραδιοκύματα στέλνοντάς τα ξανά στη γη. Όταν αυτό το στρώμα πάψει να λειτουργεί κανονικά, τότε τα ραδιοφωνικά μηνύματα χάνονται.

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Ηλιακές κηλίδες

[Ευχαριστίες]

National Optical Astronomy Observatories