Οι αναισθητικές ιδιότητες του υποξειδίου του αζώτου, κοινώς γνωστού ως ιλαρού αερίου, παρατηρήθηκαν σύντομα αφότου το παρασκεύασε για πρώτη φορά ο Άγγλος χημικός Τζόσεφ Πρίστλι το 1772. Αλλά κανένας δεν το χρησιμοποίησε ως αναισθητικό μέχρι το 1844. Στις 10 Δεκεμβρίου εκείνου του έτους, ο Χόρας Γουέλς, οδοντίατρος στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ, στις ΗΠΑ, παρακολούθησε μια εκδήλωση στη διάρκεια της οποίας το κοινό ψυχαγωγήθηκε με ιλαρό αέριο. Ο Γουέλς παρατήρησε ότι κάποιο άτομο που βρισκόταν υπό την επιρροή του χτύπησε το πόδι του πάνω σε έναν ογκώδη πάγκο αλλά δεν έδειξε ίχνος πόνου. Ο Γουέλς ήταν συμπονετικός και στενοχωριόταν πολύ που προκαλούσε πόνο στους ασθενείς του. Αμέσως σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το αέριο ως αναισθητικό. Προτού, όμως, το δώσει σε άλλους, αποφάσισε να το δοκιμάσει στον εαυτό του. Την επόμενη κιόλας μέρα, κάθησε στη δική του χειρουργική καρέκλα και εισέπνευσε το αέριο ωσότου έχασε τις αισθήσεις του. Έπειτα, κάποιος συνάδελφος αφαίρεσε το φρονιμίτη που τον πονούσε. Επρόκειτο για ένα ιστορικό γεγονός. Επιτέλους είχε φτάσει η εποχή της ανώδυνης οδοντιατρικής!a

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Καλλιτεχνική απεικόνιση της πρώτης οδοντιατρικής εγχείρησης με υποξείδιο του αζώτου ως αναισθητικό, 1844

[Ευχαριστίες]

Courtesy of the National Library of Medicine