Ένα Βιβλίο που Ξεχώρισε και Επέζησε

«Δεν υπάρχει κανένα βιβλίο που να ξεσήκωσε τόσες αντιδράσεις . . . αλλά να άντεξε σε όλες τις επιθέσεις που δέχτηκε από εξουσία, ταλέντο και ευγλωττία».

ΓΙΑ ποιο λόγο αξίζει η Αγία Γραφή την προσοχή σας; Κατ’ αρχάς, επειδή αξιώνει ότι περιέχει το άγγελμα του Θεού προς την ανθρωπότητα. (2 Τιμόθεο 3:16) Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε σίγουρα χάνετε αν δεν τη διαβάζετε.

Ένας άλλος λόγος για να δώσετε προσοχή στη Γραφή είναι ότι αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα βιβλία που υπάρχουν, καθώς και μακράν το πιο μεταφρασμένο και διαδεδομένο. Είναι το μεγαλύτερο μπεστ σέλερ όλων των εποχών και εξακολουθεί να έρχεται πρώτη σε πωλήσεις κάθε χρόνο.

Οι αξιώσεις, η ηλικία και η κυκλοφορία της Γραφής μάς εντυπωσιάζουν ακόμα περισσότερο αν λάβουμε υπόψη τις πάμπολλες απόπειρες που έγιναν στο διάβα της ιστορίας για να κατασιωπηθεί. «Δεν υπάρχει κανένα βιβλίο που να ξεσήκωσε τόσες αντιδράσεις . . . αλλά να άντεξε σε όλες τις επιθέσεις που δέχτηκε από εξουσία, ταλέντο και ευγλωττία», δήλωσε ο Άλμπερτ Μπαρνς, θεολόγος του 19ου αιώνα.

Ο ίδιος συγγραφέας σχολίασε πως οτιδήποτε έχει αντέξει σε επανειλημμένες επιθέσεις είναι φυσικό να κεντρίζει το ενδιαφέρον των ανθρώπων. Επίσης πρόσθεσε: «Αλλά κανένα στράτευμα δεν επέζησε από τόσες μάχες όσες η Αγία Γραφή, κανένα αρχαίο οχυρό δεν άντεξε τόσες πολιορκίες, μένοντας τόσο σταθερό μέσα στη λαίλαπα του πολέμου και στη φθορά του χρόνου, και κανένας βράχος δεν σαρώθηκε από τόσα ρεύματα μένοντας ακλόνητος».

Πολλά αρχαία συγγράμματα χάθηκαν, καταστράφηκαν ή απλώς ξεχάστηκαν, αλλά η Γραφή πάντα επιζούσε, παρ’ όλες τις μοχθηρές επιθέσεις. Μερικοί άνθρωποι αγωνίστηκαν με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής για να την κάνουν διαθέσιμη στο ευρύ κοινό. Υπήρξαν, όμως, και κάποιοι που την άρπαξαν μέσα από τα χέρια εκείνων που λαχταρούσαν να τη διαβάσουν, και έκαψαν δημοσίως και αυτούς και τις Γραφές τους.

Γιατί έχει γίνει αυτό το βιβλίο αντικείμενο τόσης αγάπης και συνάμα τόσου μίσους; Από ποιες μάχες επέζησε; Ποιοι προσπάθησαν να το καταστρέψουν; Το κυριότερο, γιατί επέζησε; Και γιατί είναι σημαντικό το άγγελμά του για εσάς προσωπικά; Οι ακόλουθες σελίδες θα ασχοληθούν με αυτά τα ερωτήματα.

[Πίνακας/​Εικόνες στις σελίδες 2, 3]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΕ ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

1513 Π.Κ.Χ.–περ. 98 Κ.Χ. Συγγραφή της Αγίας Γραφής στην εβραϊκή, στην αραμαϊκή και στην ελληνική

100 Αποκτά μορφή κώδικα για να μεταφέρεται ευκολότερα

405 Ο Ιερώνυμος τη μεταφράζει στη λατινική

1380 Ο Ουίκλιφ τη μεταφράζει από τη λατινική στην αγγλική

1455 Ο Γουτεμβέργιος παράγει την πρώτη τυπωμένη Αγία Γραφή

1525 Ο Τίντεϊλ τη μεταφράζει στην αγγλική

1938 Τυπώνεται σε πάνω από 1.000 γλώσσες

2011 Διαθέσιμη σε πάνω από 2.500 γλώσσες

Ένα Αντιδημοφιλές Άγγελμα Δέχεται Επίθεση

Ο Θεός κατηύθυνε τον προφήτη Ιερεμία να καταγράψει σε ρόλο ένα άγγελμα που καταδίκαζε τους αμαρτωλούς κατοίκους του αρχαίου Ιούδα και τους προειδοποιούσε ότι η πρωτεύουσά τους, η Ιερουσαλήμ, θα καταστρεφόταν αν δεν άλλαζαν πορεία. Ο γραμματέας του Ιερεμία, ο Βαρούχ, διάβασε το άγγελμα δημοσίως στο ναό της Ιερουσαλήμ. Το διάβασε και δεύτερη φορά εις επήκοον των αρχόντων του Ιούδα, οι οποίοι πήγαν το ρόλο στον Βασιλιά Ιωακείμ. Στο βασιλιά δεν άρεσαν καθόλου αυτά που άκουσε όταν του διάβασαν τα λόγια του Θεού. Γι’ αυτό, έκανε κομμάτια το ρόλο και τον έκαψε.​—Ιερεμίας 36:1-23.

Έπειτα ο Θεός πρόσταξε τον Ιερεμία: «Πάρε ξανά έναν άλλον ρόλο και γράψε σε αυτόν όλα τα πρώτα λόγια που υπήρχαν στον πρώτο ρόλο, τον οποίο έκαψε ο Ιωακείμ, ο βασιλιάς του Ιούδα». (Ιερεμίας 36:28) Περίπου 17 χρόνια αργότερα, ακριβώς όπως είχε προείπει ο λόγος του Θεού μέσω του Ιερεμία, η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε, πολλοί από τους άρχοντές της σφαγιάστηκαν και οι κάτοικοί της οδηγήθηκαν σε εξορία στη Βαβυλώνα. Το άγγελμα εκείνου του ρόλου​—καθώς και μια περιγραφή των συνθηκών που επικρατούσαν τον καιρό της επίθεσης—​σώζεται ως τις ημέρες μας στο Γραφικό βιβλίο του Ιερεμία.

Η Γραφή στην Πυρά​—Και Πάλι

Ο Ιωακείμ δεν ήταν ο μόνος στην προχριστιανική εποχή που επιχείρησε να κάψει το Λόγο του Θεού. Μετά τη διάσπαση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας, ο Ισραήλ βρέθηκε στη σφαίρα επιρροής της δυναστείας των Σελευκιδών. Ο Σελευκίδης Βασιλιάς Αντίοχος ο Επιφανής, ο οποίος κυβέρνησε την περίοδο 175-164 Π.Κ.Χ., ήθελε να ενώσει την αυτοκρατορία του μέσω του ελληνικού πολιτισμού. Για να το επιτύχει αυτό, προσπάθησε να επιβάλει στους Ιουδαίους τον τρόπο ζωής, τα έθιμα και τη θρησκεία των Ελλήνων.

Γύρω στο 168 Π.Κ.Χ., ο Αντίοχος λεηλάτησε το ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Πάνω στο θυσιαστήριο έχτισε ένα άλλο αφιερωμένο στον Δία. Επίσης, απαγόρευσε την τήρηση του Σαββάτου και πρόσταξε τους Ιουδαίους να αφήνουν τους γιους τους απερίτμητους. Η ποινή για τη μη συμμόρφωση ήταν θάνατος.

Στα πλαίσια αυτής της θρησκευτικής εκκαθάρισης, ο Αντίοχος αποπειράθηκε να εξαλείψει όλους τους ρόλους του Νόμου. Αν και η εκστρατεία του κάλυψε τον Ισραήλ από άκρη σε άκρη, δεν κατάφερε να καταστρέψει όλα τα αντίγραφα των Εβραϊκών Γραφών. Μερικοί προσεκτικά κρυμμένοι ρόλοι ίσως γλίτωσαν από τις φλόγες μέσα στον Ισραήλ, ενώ κάποια αντίγραφα των Άγιων Γραφών είναι γνωστό ότι τα έσωσαν παροικίες Ιουδαίων σε άλλα μέρη.

Το Διάταγμα του Διοκλητιανού

Ένας άλλος εξέχων άρχοντας που αποπειράθηκε να καταστρέψει τις Γραφές ήταν ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός. Το 303 Κ.Χ. εξέδωσε μια σειρά από ολοένα και πιο σκληρά διατάγματα εναντίον των Χριστιανών. Αυτό οδήγησε στο «Μεγάλο Διωγμό», όπως τον έχουν χαρακτηρίσει μερικοί ιστορικοί. Το πρώτο του διάταγμα πρόσταζε να καούν τα αντίγραφα των Γραφών και να κατεδαφιστούν οι χώροι συνάθροισης των Χριστιανών. Ο Χάρι Γ. Γκαμπλ, καθηγητής θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, έγραψε: «Ο Διοκλητιανός το θεωρούσε δεδομένο ότι κάθε Χριστιανική κοινότητα, όπου και αν βρισκόταν, διέθετε μια συλλογή βιβλίων, και ήξερε επίσης ότι εκείνα τα βιβλία ήταν απαραίτητα για τη συνέχιση της λειτουργίας της». Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, ο οποίος έζησε εκείνη την περίοδο, ανέφερε: «Είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια τους οίκους προσευχής να κατεδαφίζονται συθέμελα, και τις θεόπνευστες και ιερές Γραφές να ρίχνονται στις φλόγες στο μέσο των αγορών».

Τρεις μήνες αφότου εκδόθηκε το διάταγμα του Διοκλητιανού, ο δήμαρχος της πόλης Κίρτα (σημερινή Κωνσταντίνη) στη Βόρεια Αφρική λέγεται ότι πρόσταξε τους Χριστιανούς να παραδώσουν όλα τα «συγγράμματα του νόμου» και τα «αντίγραφα των γραφών» που διέθεταν. Αφηγήσεις της ίδιας περιόδου κάνουν λόγο για Χριστιανούς που προτίμησαν να υποστούν βασανιστήρια και να θανατωθούν αντί να παραδώσουν τις Γραφές για καταστροφή.

Ο Σκοπός των Επιθέσεων

Κοινός σκοπός του Ιωακείμ, του Αντίοχου και του Διοκλητιανού ήταν να εξαλείψουν​—ναι, να αφανίσουν από προσώπου γης—​το Λόγο του Θεού. Εντούτοις, η Γραφή επέζησε από κάθε απόπειρα καταστροφής της.