Κεφάλαιο 10

Αυτά που Ορκίστηκε ο Θεός να Κάνει για το Ανθρώπινο Γένος—Πλησίασαν!

1, 2. (α) Με ποια έννοια ορκίζεται ο Θεός, και γιατί; (β) Τι λέει ο Θεός στο Ησαΐας 45:23; (γ) Με ποιες δηλώσεις από τον προφήτη Ησαΐα θα πρέπει να μπορούμε να συμφωνήσουμε;

ΟΡΚΙΖΕΤΑΙ ο Θεός; Ναι, ο Θεός ορκίζεται, με την πρόθεση να ενισχύσει αυτό που διακηρύττει ότι αποτελεί σκοπό του. Ο όρκος του δίνει πρόσθετη διαβεβαίωση σ’ εκείνους που πρόκειται να επηρεαστούν. Γι’ αυτό, όλο το ανθρώπινο γένος θα κάνει καλά να δώσει προσοχή στα λόγια στο Ησαΐας 45:23: «Ώμοσα εις εμαυτόν· ο λόγος εξήλθεν εκ του στόματός μου εν δικαιοσύνη και δεν θέλει επιστραφή, ότι παν γόνυ θέλει κάμψει εις εμέ, πάσα γλώσσα θέλει ομνύει εις εμέ».

Όχι μόνο ο ίδιος ο λόγος του είναι αξιόπιστος και έγκυρος αλλά αυτό αληθεύει ακόμη περισσότερο όταν ο Ιεχωβά ορκίζεται γι’ αυτόν, δίνει συμπληρωματικά τον όρκο του, για να επικυρώσει τα ζητήματα.

Ο Θεός Παρεμβαίνει με Όρκο

5. Πώς τα εδάφια Εβραίους 6:13-18 εξηγούν την παρέμβαση του Θεού με όρκο στην υπόσχεση προς τον Αβραάμ;

⁵ Σχετικά με αυτό, διαβάζουμε στους Εβραίους 6:13-18: «Διότι ο Θεός, δίδων επαγγελίαν εις τον Αβραάμ, επειδή δεν είχε να ομόση εις ουδένα μεγαλήτερον, ώμοσεν εις εαυτόν, λέγων· Βεβαίως ευλογών θέλω σε ευλογήσει και πληθύνων θέλω σε πληθύνει· και ούτω προσμείνας με υπομονήν, απήλαυσε την επαγγελίαν. Διότι οι μεν άνθρωποι ομνύουσιν εις τον μεγαλήτερον, και ο όρκος είναι εις αυτούς τέλος πάσης αντιλογίας προς βεβαίωσιν. Εις το οποίον ο Θεός, θέλων να δείξη περισσότερον προς τους κληρονόμους της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτού, μετεχειρίσθη μέσον τον όρκον, ώστε διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός, να έχωμεν ισχυράν παρηγορίαν οι καταφυγόντες εις το να κρατήσωμεν την προκειμένην ελπίδα».

6. (α) Ποιο κίνητρο έκανε τον Θεό να ορκιστεί στον εαυτό του σχετικά με την υπόσχεσή του στον Αβραάμ; (β) Πώς θα μπορούσε ο Ιεχωβά να χρησιμοποιήσει το ‘φίλο’ του;

⁶ Γενικά, υπάρχει ένα δυνατό κίνητρο για ένορκη υπόσχεση, δίνοντας έναν όρκο. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα όταν η ορκωμοσία γίνεται από τον Θεό, οικειοθελώς. Τέτοιο είναι το κίνητρο που παρέχεται σ’ αυτή την περίπτωση που ο Ιεχωβά αναφέρεται ότι ορκίζεται, ναι, ορκίζεται στον εαυτό του. Η δεσμευμένη με όρκο υπόσχεση που έκανε ο Ιεχωβά στον Αβραάμ, το ‘φίλο’ του, επηρεάζει όλους μας σήμερα. Ο Ιεχωβά το εκτίμησε όταν ο Αβραάμ ενήργησε σύμφωνα με τη θεία πρόσκληση και άφησε την πατρίδα του για να πάει στη γη που θα έδινε ο Ιεχωβά στους απογόνους του Αβραάμ σαν κληρονομιά. Ο Ιεχωβά μπορούσε με βεβαιότητα να κάνει το όνομα αυτού του ‘φίλου’ μέγα και μπορούσε να τον χρησιμοποιήσει για την ευλογία άλλων. Ο Ιεχωβά μπορούσε να του πει: «Και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης».—Γένεσις 12:3· Ησαΐας 41:8.

7. (α) Με ποιο θαύμα ευνόησε ο Θεός τον Αβραάμ όταν η σύζυγός του ήταν 90 ετών; (β) Πώς έδειξε ο Αβραάμ την πίστη του και την υπακοή του με έναν μοναδικό τρόπο;

⁷ Όταν η σύζυγος του Αβραάμ η Σάρρα, ήταν 90 ετών, πολύ πέρα από την ηλικία της τεκνοποιίας, ο Θεός την ευνόησε θαυματουργικά με το να γεννήσει στον Αβραάμ τον αγαπητό τους γιο, τον Ισαάκ, σε πραγματοποίηση της θαυμάσιας υπόσχεσής Του στον Αβραάμ. Ο Αβραάμ αποδείχτηκε έτοιμος και πρόθυμος να προσφέρει ακόμη και αυτόν τον πολύτιμο γιο σαν ανθρώπινη θυσία σε υπακοή στην εντολή του Θεού του, του Ιεχωβά. Αυτή η μοναδική επίδειξη πίστης και υπακοής συγκίνησε τόσο πολύ τον Ιεχωβά ώστε είπε στο ‘φίλο’ του Αβραάμ:

8, 9. (α) Πώς ανταποκρίθηκε ο Ιεχωβά στην επίδειξη πίστης και υπακοής του Αβραάμ; (β) Σε ποιον κατέστησε ο Θεός τον εαυτό του υπεύθυνο;

⁸ «Ώμοσα εις εμαυτόν, λέγει Κύριος, ότι, επειδή έπραξας το πράγμα τούτο και δεν ελυπήθης τον υιόν σου, τον μονογενή σου, ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου».—Γένεσις 22:15-18.

⁹ Αυτή είναι η πρώτη φορά στη Βίβλο που αναφέρεται ότι ορκίζεται ο Ιεχωβά. Επειδή δεν μπορούσε να ορκιστεί σε κανένα μεγαλύτερό του, ορκίστηκε στον εαυτό του, δεσμεύοντας έτσι τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο κατέστησε τον εαυτό του υπεύθυνο όχι σε κάποιον άλλον αλλά στον εαυτό του. Θα πρέπει να είναι προς τιμή του λοιπόν που εκπληρώνει τη διακήρυξη του σκοπού του.