Ο Ιεχωβά συνέχισε να μιλάει για τα δημιουργικά του έργα. Ήταν σαν να έκανε στον Ιώβ μια σύντομη περιήγηση σε πεδία που σήμερα θα κατατάσσαμε στις φυσικές επιστήμες, θίγοντας θέματα αστρονομίας, βιολογίας, γεωλογίας και φυσικής. Ειδικότερα, ο Ιεχωβά περιέγραψε αρκετά ζώα που υπήρχαν τότε στο μέρος του κόσμου όπου ζούσε ο Ιώβ—το λιοντάρι, το κοράκι, την αίγα των βουνών, το άγριο γαϊδούρι, τον άγριο ταύρο, τη στρουθοκάμηλο, το άλογο, το γεράκι, τον αετό, τον Βεεμώθ (προφανώς τον ιπποπόταμο) και τέλος τον Λεβιάθαν (μάλλον τον κροκόδειλο). Φανταστείτε να είχατε το προνόμιο να παρακολουθείτε μια διάλεξη για τον φυσικό κόσμο με ομιλητή τον ίδιο τον Δημιουργό του σύμπαντος!b

Μαθήματα Ταπεινοφροσύνης και Αγάπης

Πού αποσκοπούσαν όλα αυτά; Ο Ιώβ χρειαζόταν επειγόντως μια «ένεση» ταπεινοφροσύνης. Κάνοντας παράπονα για την άδικη, κατά την άποψή του, αντιμετώπιση του Ιεχωβά, ο Ιώβ απλώς πρόσθετε πόνο στον πόνο του γιατί έτσι απομακρυνόταν από τον στοργικό του Πατέρα. Ο Ιεχωβά λοιπόν ρωτούσε ξανά και ξανά πού βρισκόταν ο Ιώβ όταν ήρθαν σε ύπαρξη αυτά τα θαυμαστά πράγματα, καθώς και αν θα μπορούσε ο Ιώβ να τρέφει, να ελέγχει ή να δαμάσει τα πλάσματα που είχε φτιάξει Εκείνος. Εφόσον ο Ιώβ δεν μπορούσε να τιθασεύσει ούτε τα πιο απλά στοιχεία της δημιουργίας του Ιεχωβά, πώς τολμούσε να κρίνει τον ίδιο τον Δημιουργό; Δεν ήταν οι οδοί και οι σκέψεις του Ιεχωβά πολύ πιο υψηλές από την περιορισμένη οπτική του Ιώβ;

Μέσα από όλα όσα είπε ο Ιεχωβά διαφαίνεται έντονα και η αγάπη του. Ήταν σαν να λογίκευε ο Ιεχωβά τον Ιώβ και να του έλεγε: “Γιε μου, αφού μπόρεσα να τα δημιουργήσω όλα αυτά και είμαι σε θέση να τα φροντίζω, πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι δεν μπορώ να φροντίσω εσένα; Θα ήταν ποτέ δυνατόν να σε εγκαταλείψω, να σου στερήσω τα παιδιά σου, την ασφάλειά σου, την υγεία σου; Δεν είμαι εγώ ο Μόνος που μπορεί να σου ξαναδώσει ό,τι έχασες και να γιατρέψει τον βαθύ σου πόνο;”