Δορυφορική Τηλεόραση—Είναι για Σένα;

Οι τρεις στις οχτώ συσκευές τηλεόρασης στον κόσμο βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η δορυφορική τηλεόραση πρωτοδιαδόθηκε σε αυτή τη χώρα. Οι Αμερικανοί αγαπούν τις 175 εκατομμύρια τηλεοράσεις τους. Η παρακολούθηση τηλεόρασης είναι η αγαπημένη τους απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο τους. Αλλά η μανία της τηλεόρασης δεν είναι μόνο αμερικανικό πρόβλημα.

Αν και η Γαλλία έχει μόνο 19 εκατομμύρια συσκευές τηλεόρασης, η παρακολούθηση τηλεόρασης είναι και για τους Γάλλους μια αγαπημένη απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο τους και μάλιστα σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στον Καναδά, όπου το 97,3 όλων των νοικοκυριών έχουν τηλεόραση, οι άνθρωποι την παρακολουθούν κατά μέσο όρο 23,7 ώρες τη βδομάδα. Στην Ιαπωνία, σχεδόν όλα τα νοικοκυριά έχουν έγχρωμη τηλεόραση. Και στη Δυτική Γερμανία η αγαπημένη απασχόληση για τον ελεύθερο χρόνο είναι επίσης η παρακολούθηση τηλεόρασης.

Ανάμεσα στους τηλεθεατές, αυξάνει η δημοτικότητα της δορυφορικής Τηλεόρασης. Αλλά τι είναι η δορυφορική Τηλεόραση, και πώς επηρεάζει τους τηλεθεατές;

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ στην επαρχία της Βόρειας Αμερικής αλλάζει. Υπάρχουν ακόμα τα στριφογυριστά βρώμικα μονοπάτια που οδηγούν σε παλιά ασπρισμένα ξύλινα σπίτια, όμως τώρα συχνά βλέπει κανείς στην πίσω αυλή να στέκει μια μεγάλη κεραία σε σχήμα δίσκου, που χάσκει προς τον ουρανό, δίνοντας την εντύπωση ενός παράξενου επισκέπτη από τον 21ο αιώνα. Και πού είναι τα παιδιά που συνήθιζαν να παίζουν στην αλάνα; Μέσα, βλέπουν δορυφορική τηλεόραση.

Έφτασε για τα καλά η εποχή της δισκοειδούς κεραίας. Μέχρι τις αρχές του 1987 υπολογίζεται ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο είχαν πουληθεί 1.600.000 συστήματα δορυφορικής τηλεόρασης και άλλα 175.000 λειτουργούσαν στον Καναδά. Οι περισσότερες απ’ αυτές τις εγκαταστάσεις βρίσκονται στην επαρχία, μακριά από τα κοινά τηλεοπτικά σήματα ή την υπηρεσία καλωδιακής τηλεόρασης. Αλλά η δορυφορική τηλεόραση διαδίδεται και στις αστικές περιοχές επίσης.

Εκρηκτική Ανάπτυξη—Γιατί;

Το 1986, στις Ηνωμένες Πολιτείες πουλήθηκαν κάπου 250.000 συστήματα δορυφορικής τηλεόρασης, σε τιμές που κυμαίνονταν από 1.000 δολάρια και κάτω (περ. 135.000 δρχ.) μέχρι 5.000 δολάρια (περ. 675.000 δρχ.) και πάνω. Στους περισσότερους κλάδους της βιομηχανίας αυτές οι πωλήσεις θα θεωρούνταν θεαματικές, αλλά στην πραγματικότητα το 1986 ήταν μια άσχημη χρονιά. Η καλύτερη χρονιά των δορυφορικών ‘δίσκων’ ήταν το 1985, όταν πουλήθηκαν 625.000 συστήματα, περίπου το 40 τοις εκατό του συνόλου των συστημάτων που βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα. Αν γνωρίζετε κάποιον που έχει δορυφορική τηλεόραση, οι περισσότερες πιθανότητες είναι ότι την έχει για λιγότερο από δυο χρόνια.

Υπάρχουν δυο βασικοί λόγοι για την πρόσφατη εκρηκτική ανάπτυξη της βιομηχανίας των δορυφορικών τηλεοράσεων—η τιμή και οι δυνατότητες εκλογής που υπάρχουν. Η τιμή ενός πλήρους συστήματος είναι τώρα κάτω από 2.500 δολάρια (περ. 340.000 δρχ.). Η τιμή, βέβαια, δεν είναι ιδιαίτερα φτηνή, αλλά ο αντιπρόσωπος μπορεί να προσφέρει ευκολίες πληρωμής. Αλλά γιατί θα ήθελε κάποιος να δαπανήσει πέντε ή δέκα φορές παραπάνω απ’ όσο αξίζει η τηλεόρασή του για να αγοράσει απλώς μια κεραία τηλεόρασης; Για να μπορεί να ‘πιάνει’ όλα αυτά τα κανάλια—πάνω από εκατό. Οι δυνατότητες εκλογής ανάμεσα στα τηλεοπτικά προγράμματα που προσφέρονται μέσω δορυφόρου, ξεπερνούν κατά πολύ αυτά που είναι διαθέσιμα στη συμβατική τηλεόραση ή ακόμα και στην καλωδιακή τηλεόραση.

Μέχρι τις αρχές του 1987, υπήρχαν 8 κανάλια δορυφορικής τηλεόρασης αφιερωμένα στη μετάδοση κινηματογραφικών ταινιών, 12 για τα αθλήματα, 10 για τη θρησκεία, 14 για τις τέχνες και την εκπαίδευση, 6 για τις ειδήσεις και τις δημόσιες υποθέσεις. Επιπρόσθετα, υπήρχαν 9 κανάλια που πρόσφεραν υπηρεσία αγορών από το σπίτι, ένα κανάλι για τον καιρό και 12 κανάλια που εξέπεμπαν σε ξένες γλώσσες. Ακόμα και το Εθνικό Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο προσφέρει σειρές μαθημάτων μέσω δορυφόρου, οι οποίες υπερβαίνουν τις 300! Ραδιοφωνικές υπηρεσίες που μεταδίδονται μέσω δορυφόρου περιλαμβάνουν ανάγνωση για τους τυφλούς και όσα είδη μουσικής μπορεί να φανταστεί κανείς.

Από την άλλη μεριά, υπάρχουν τέσσερα κανάλια, που ονομάζονται κανάλια για ενήλικες, αφιερωμένα σε πορνογραφικό υλικό και άλλα κανάλια που μεταδίδουν ταινίες απαράδεκτες για άτομα των οποίων η συνείδηση επηρεάζεται από την Αγία Γραφή. «Οι αθώοι τηλεθεατές, που μπορεί να νόμιζαν ότι το να βλέπουν ταινίες και κονσέρτα στο σπίτι τους θα τους άνοιγε καινούριους ευχάριστους ορίζοντες, ανακαλύπτουν ότι, σε μερικές περιπτώσεις, τους δίνουν πράγματα για τα οποία δεν πλήρωσαν ή τα οποία δεν θα ήθελαν να βλέπουν», παρατηρεί ένας αρθρογράφος για τηλεοπτικά θέματα σε μια εφημερίδα του Λος Άντζελες.

Τέρμα η Δωρεάν Παρακολούθηση

Το 1986 θα μείνει σαν η χρονιά στροφής στην ιστορία της δορυφορικής τηλεόρασης. Στις 15 Ιανουαρίου 1986, το πρώτο μεγάλο κανάλι που μεταδίδει κινηματογραφικές ταινίες κωδικοποίησε ηλεκτρονικά το σήμα του. Οι εταιρίες καλωδιακής τηλεόρασης που είχαν υπογράψει συμφωνία να αναμεταδίδουν την ταινία, μπορούσαν να το αποκωδικοποιήσουν, αλλά το μόνο που έβλεπαν οι κάτοχοι δορυφορικών συστημάτων ήταν μια οθόνη γεμάτη κυματοειδείς γραμμές. Τέρμα στη δωρεάν παρακολούθηση. Μέχρι το 1987, 36 επιπλέον κανάλια έκαναν το ίδιο—περιλαμβανομένων των μεγαλύτερων καναλιών που μεταδίδουν κινηματογραφικές ταινίες και ανάγνωση για τους τυφλούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ένα από τα πορνογραφικά κανάλια κωδικοποίησε το σήμα του.

Όταν η κωδικοποίηση έγινε γεγονός, δόθηκε η ευκαιρία στους κατόχους των δορυφορικών συστημάτων να αγοράσουν ή να νοικιάσουν συσκευές που θα αποκωδικοποιούσαν τα σήματα από το διάστημα. Η πιο διαδεδομένη απ’ αυτές τις συσκευές στοιχίζει περίπου όσο και μια έγχρωμη τηλεόραση και μπορεί να αποκωδικοποιήσει 15 από τα 37 «κρυφά» κανάλια. Το κόλπο είναι ότι η συσκευή δουλεύει μόνο αν ο κάτοχός της έχει πληρώσει τη μηνιαία εισφορά σε κάθε κανάλι. Αυτές οι εισφορές αρχίζουν να συσσωρεύονται. Στην πραγματικότητα, αν ο κάτοχος ενός δορυφορικού συστήματος θέλει να αποκωδικοποιήσει όλα τα κανάλια, θα πρέπει να πληρώνει περίπου 1.000 δολάρια (περ. 135.000 δρχ.) το χρόνο σε εισφορές. Και αυτό δεν περιλαμβάνει την αγορά ή την ενοικίαση των διάφορων αποκωδικοποιητών που χρειάζονται. Οι κάτοχοι των δορυφορικών συστημάτων ελπίζουν ότι ο ανταγωνισμός και οι συσκευές που θα αποκωδικοποιούν πολλά κανάλια μαζί θα κατεβάσουν το κόστος, αλλά είναι γεγονός ότι οι παλιές καλές ημέρες πέρασαν γι’ αυτούς. Η τιμή της δορυφορικής τηλεόρασης αυξάνεται—και οι δυνατότητες εκλογής μειώνονται.

«Εγώ, όπως και οι περισσότεροι κάτοχοι δορυφορικών συστημάτων, δεν έχω πρόσβαση στην καλωδιακή τηλεόραση», έγραψε ένας άντρας από τη Λουιζιάνα. «Μακάρι να είχα: τότε δεν θα χρειαζόταν να πληρώσω τόσα πολλά για τον δορυφορικό μου δέκτη! Οι συνδρομητές της καλωδιακής τηλεόρασης πληρώνουν μια μικρή εισφορά ασφαλείας για τον μετατροπέα τους που τους δίνει τη δυνατότητα να βλέπουν καλωδιακή τηλεόραση, και μετά πληρώνουν έξτρα χρήματα για επιπρόσθετες υπηρεσίες. Εγώ χρειάστηκε να αγοράσω ένα δορυφορικό δέκτη και τώρα θα χρειαστεί να αγοράσω έναν αποκωδικοποιητή που θα είναι σχεδόν άχρηστος μέχρι να τον πάρω. Τότε θα πρέπει να τον πετάξω και να πάρω έναν καινούριο αποκωδικοποιητή».

Πράγματι, η κωδικοποίηση είναι πιθανώς ο κύριος λόγος για την πτώση των πωλήσεων των δορυφορικών συστημάτων το 1986. Γιατί να χαλάσει κανείς χρήματα για να αγοράσει μια κεραία, χωρίς να γνωρίζει πόσο θα του κοστίσει η χρήση της σ’ ένα χρόνο από τώρα ή τι θα μπορεί να βλέπει; Οι κατασκευαστές των συσκευών της δορυφορικής τηλεόρασης εξυμνούν τους νέους αποκωδικοποιητές, που έχουν σαν βάση τους την πληρωμή των εισφορών, σαν ένα είδος κατάπαυσης του πυρός στη μάχη ανάμεσα στους κατόχους των δορυφορικών συστημάτων και τους παραγωγούς ή τους ιδιοκτήτες των καναλιών, αλλά μάλλον τα λόγια τους είναι κούφια.

Το γεγονός είναι ότι κυκλοφορούν πειρατικοί αποκωδικοποιητές που μπορούν παράνομα να παρακάμψουν την ανάγκη για μηνιαίες εισφορές. Έτσι, το περιοδικό STV, ένα περιοδικό των Η.Π.Α. που απευθύνεται σε θεατές δορυφορικής τηλεόρασης, στο τεύχος του τού Ιανουαρίου 1987 σημειώνει: «Εμείς [οι κάτοχοι δορυφορικών συστημάτων] θα υποβιβαστούμε στο επίπεδο των κλεφτών και των πειρατών, όρους που εργαστήκαμε σκληρά να αποβάλουμε».

Αξίζει τον Κόπο;

Ίσως να ζείτε στην επαρχία και να μην μπορείτε να έχετε καθαρή τηλεοπτική λήψη ή καλωδιακή υπηρεσία. Ίσως πιστεύεται ότι τα τηλεοπτικά δίκτυα προσφέρουν ανόητα προγράμματα που υποτιμούν τη νοημοσύνη σας και επιθυμείτε να έχετε μεγαλύτερες δυνατότητες εκλογής. Αλλά πριν επενδύσετε τα χρήματά σας σ’ ένα οικιακό δορυφορικό σύστημα, θα ήταν καλό να εξετάσετε τα κρυφά του έξοδα και το αβέβαιο μέλλον του.

Ίσως έχετε ήδη εξετάσει αυτά τα ζητήματα. Και ίσως είστε προετοιμασμένοι να δαπανήσετε μια ολόκληρη περιουσία για να αγοράσετε μια δορυφορική κεραία και τον ανάλογο εξοπλισμό. Είστε αποφασισμένοι να πληρώνετε τις μηνιαίες εισφορές για την αποκωδικοποίηση των καναλιών που θέλετε να βλέπετε. Είστε επίσης πρόθυμοι να εγκαταστήσετε τη δορυφορική κεραία-δίσκο—που γενικά η διάμετρός της κυμαίνεται από 2,4 μέχρι 3 μέτρα—στην αυλή σας. Επίσης, καταλαβαίνετε ότι, ανεξάρτητα από το ποιο δορυφορικό σύστημα σκοπεύετε να αγοράσετε, τελικά θα χρειαστεί συντήρηση. Κι ακόμα, είστε προετοιμασμένοι να πληρώνετε για τις βλάβες που θα προκληθούν από τον αέρα, τον πάγο και τις αστραπές. Κατανοείτε τους κινδύνους που περικλείουν τα ανήθικα προγράμματα των δορυφορικών καναλιών και έχετε αγοράσει μια συσκευή που αποκλείει τη λήψη των ακατάλληλων καναλιών.

Ωστόσο, υπάρχει ένα άλλο ζωτικό ζήτημα να εξετάσετε. Ρωτήστε τον εαυτό σας, ‘Έχω πράγματι το χρόνο να παρακολουθήσω περισσότερα προγράμματα, ή αυτά θα μου κλέψουν χρόνο που θα μπορούσα να δαπανήσω σε πιο συνετές επιδιώξεις, όπως είναι η ανάγνωση εποικοδομητικών εντύπων, η απόκτηση χρήσιμων ικανοτήτων και η βοήθεια ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη;’

Πριν από εικοσιπέντε χρόνια, ο Ρόμπερτ Μ. Χάτσινς, ένας γνωστός αμερικανός εκπαιδευτικός, παρατήρησε: «Στη διάρκεια της ζωής μου, η βδομάδα εργασίας μειώθηκε κατά ένα τρίτο και ο χρόνος που εργάζεται κάποιος σε ολόκληρη τη ζωή του μειώθηκε λόγω της απαγόρευσης να εργάζονται τα παιδιά, της επιμήκυνσης του χρόνου εκπαίδευσης και των διατάξεων για συνταξιοδότηση. Όμως ο ελεύθερος χρόνος που δημιουργήθηκε έχει μεταφερθεί, σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια, στο κουτί της τηλεόρασης. . . . Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι χρησιμοποιούμε σοφά τον ελεύθερο χρόνο που έχουμε τώρα διαθέσιμο».

Το 1963, όταν ο κ. Χάτσινς έγραψε αυτά τα λόγια, είχε μόλις εκτοξευτεί ο πρώτος δορυφόρος σύγχρονης επικοινωνίας, ο Syncom 2. Τον επόμενο χρόνο, ο Syncom 3 μπόρεσε να μεταδώσει για πρώτη φορά από γεωστατική τροχιά στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα διεθνές τηλεοπτικό σήμα. Αυτό προερχόταν από την εναρκτήρια τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο. Αυτοί οι δορυφόροι ήταν οι πρόγονοι των χιλιάδων εξαιρετικά πολύπλοκων συσκευών που βρίσκονται σήμερα σε γεωστατική τροχιά, σε ύψος 35.900 χλμ. Οι τεχνολογικές πρόοδοι από το 1963 είναι εκπληκτικές, αλλά χρησιμοποιούμε τώρα τον ελεύθερο χρόνο μας περισσότερο σοφά;

Οι τηλεοράσεις μας έχουν περισσότερα κανάλια, αλλά είμαστε πράγματι εμείς που τα χρησιμοποιούμε—ή μήπως μας χρησιμοποιούν εκείνα; Ποιος έχει ουσιαστικά τον έλεγχο της κατάστασης;

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 21]

Πώς Λειτουργεί η Δορυφορική Τηλεόραση

Ένα πρόγραμμα δορυφορικής τηλεόρασης αρχίζει όπως οποιοδήποτε άλλο τηλεοπτικό πρόγραμμα—μέσα σ’ ένα τηλεοπτικό στούντιο. Αυτό το στούντιο είναι εξοπλισμένο μ’ έναν πολύ μεγάλο δίσκο που μπορεί να στείλει το σήμα του στούντιο σ’ ένα δορυφόρο που βρίσκεται ψηλά. Αυτή είναι η άνοδος του σήματος.

Ο δορυφόρος που λαβαίνει το σήμα είναι τοποθετημένος σε μια εξαιρετικά ιδιαίτερη περιοχή του ουρανού που ονομάζεται ζώνη του Κλαρκ, περίπου 35.900 χλμ. πάνω από τον ισημερινό. Ίσως γνωρίζετε ότι όσο πιο μακριά είναι ένας δορυφόρος από τη γη, τόσο πιο μεγάλη είναι η διάρκεια περιστροφής του γύρω απ’ αυτή. Οι δορυφόροι που βρίσκονται σε ύψος μόνο λίγων εκατοντάδων χιλιομέτρων μπορούν να περιστραφούν γύρω από τη γη σε 90 λεπτά περίπου, ενώ ένας δορυφόρος που βρίσκεται σε ύψος 35.900 χλμ. χρειάζεται 24 ώρες για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τη γη. Αφού και η ίδια η γη κάνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 24 ώρες, ο δορυφόρος φαίνεται σαν να κρέμεται ακίνητος στο διάστημα. Αυτή η τροχιά ονομάζεται γεωστατική ή σύγχρονη. Μοιάζει σαν να ήταν ο δορυφόρος στην κορυφή ενός πύργου αναμεταδότη ύψους 35.900 χλμ., με τη διαφορά ότι δεν υπάρχει πύργος.

Η δουλειά του δορυφόρου είναι να αναμεταδίδει το τηλεοπτικό σήμα πίσω στη γη. Το αναμεταδιδόμενο (ή καθοδικό) σήμα έχει λίγο μικρότερη συχνότητα και ισχύ απ’ ό,τι το ανοδικό σήμα. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι δορυφόροι μεταδίδουν κάθε κανάλι με ισχύ 5-12 βατ—πολύ λιγότερο απ’ ό,τι καταναλώνει μια κοινή λάμπα φωτισμού. Παρ’ όλα αυτά, αυτό το ασθενές σήμα απλώνεται—στις περισσότερες περιπτώσεις—πάνω σ’ όλη την έκταση των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών.

Πώς μπορεί να εντοπιστεί ένα τόσο ασθενές σήμα στη γη; Μέσω ενός δίσκου που ονομάζεται παραβολική κεραία, σχεδιασμένου έτσι ώστε να εστιάζει όλα τα σήματα που πέφτουν πάνω σε αυτήν, συγκεντρώνοντάς τα σ’ ένα και μόνο σημείο με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που ένας μεγεθυντικός φακός συγκεντρώνει τις ακτίνες του ήλιου. Στην πραγματικότητα, αυτή η συσκευή είναι μια οικιακή παραλλαγή των περίπλοκων ραδιοτηλεσκοπίων που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για να ερευνήσουν τους μακρινούς γαλαξίες. Το σήμα συλλαμβάνεται από μια μικρή συσκευή που ονομάζεται αποσβέστης θορύβου (feed horn). Από εκεί το σήμα ενισχύεται ακόμα περισσότερο και η συχνότητά του μειώνεται για να μπορεί έτσι να σταλεί μέσω καλωδίου στην τηλεόραση.

[Πλαίσιο στη σελίδα 22]

Ιστορικό της Δορυφορικής Τηλεόρασης

1945—Ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Άρθουρ Κ. Κλαρκ εισηγείται ότι ένας δορυφόρος που έχει τοποθετηθεί σε ύψος 35.900 χλμ. από τον ισημερινό, θα φαινόταν από τη γη σαν να κρέμεται ακίνητος στον ουρανό και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αναμετάδοση σημάτων που εκπέμπονται από τη γη.

1954—Μηχανικοί του Ναυτικού των Η.Π.Α. πειραματίζονται με την αναμετάδοση ανακλώμενων σημάτων από τη σελήνη. Τελικά καταφέρνουν να μεταδώσουν ηχητικά σήματα ανάμεσα στην Ουάσινγκτον D.C., και στη Χαβάη μέσω της σελήνης.

1955—Ο μηχανικός των Η.Π.Α. Ζ. Ρ. Πηρς αναλύει σ’ ένα έγκυρο έντυπο μερικά συστήματα αναμετάδοσης δείχνοντας ότι για τις διαωκεάνιες επικοινωνίες μέσω δορυφόρων θα χρειαζόταν πολύ μικρή ισχύ αναμετάδοσης.

1960—Η Ηχώ, ένα μπαλόνι διαμέτρου 30 μέτρων με επίχρισμα αλουμινίου, τίθεται σε τροχιά και χρησιμοποιείται για την αναμετάδοση ραδιοφωνικών σημάτων.

1963—Ο Syncom 2 γίνεται ο πρώτος επικοινωνιακός δορυφόρος που επιτυγχάνει στάσιμη τροχιά σε ύψος 35.900 χλμ., που ονομάζεται ζώνη του Κλαρκ.

1964—Ο Syncom 3 αναμεταδίδει το πρώτο υπερ-Ειρηνικό τηλεοπτικό σήμα από το διάστημα· 11 χώρες υπογράφουν συμφωνία να σχηματίσουν ένα παγκόσμιο σύστημα επικοινωνιών—το Intelsat.

1965—Εκτοξεύεται ο Intelsat 1, με ένα μόνο σύστημα εκπομπής, ικανός να μεταδίδει ένα τηλεοπτικό κανάλι ή 240 τηλεφωνικές συνδιαλέξεις ταυτόχρονα· η Σοβιετική Ένωση αρχίζει να εκτοξεύει τη σειρά των δορυφόρων της Molniya, οι οποίοι δεν είναι γεωστατικοί αλλά έχουν τροχιές που τους επιτρέπουν να μεταδίδουν σήματα σε περιοχές της βόρειας Ε.Σ.Σ.Δ. που δεν μπορούν να λάβουν σήματα από δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά πάνω από τον ισημερινό.

1975—Αρχίζει η πρώτη υπηρεσία καλωδιακής τηλεόρασης που μεταδίδεται μέσω δορυφόρου.

1982—Κάνει την εμφάνισή της η βιομηχανία της δορυφορικής τηλεόρασης.