Στην υπηρεσία του ναού οι ιερείς ήταν οργανωμένοι έχοντας ως επικεφαλής διάφορους αξιωματούχους. Η ανάθεση ορισμένων υπηρεσιών γινόταν με κλήρωση. Καθεμιά από τις 24 υποδιαιρέσεις υπηρετούσε μία εβδομάδα κάθε φορά, εκτελώντας τα καθήκοντά της δύο φορές το χρόνο. Προφανώς ολόκληρο το ιερατείο υπηρετούσε στις περιόδους των γιορτών, όταν ο λαός πρόσφερε χιλιάδες θυσίες, όπως έκαναν κατά την αφιέρωση του ναού. (1Χρ 24:1-18, 31· 2Χρ 5:11· παράβαλε 2Χρ 29:31-35· 30:23-25· 35:10-19.) Ένας ιερέας μπορούσε να υπηρετεί και σε άλλες χρονικές περιόδους, αρκεί να μην παρενέβαινε στα ανατεθειμένα καθήκοντα των ιερέων που βρίσκονταν σε υπηρεσία. Σύμφωνα με τις ραβινικές παραδόσεις, την εποχή της επίγειας ζωής του Ιησού, οι ιερείς ήταν πολυάριθμοι, με αποτέλεσμα να κατανέμεται η υπηρεσία της εβδομάδας στις διάφορες οικογένειες που αποτελούσαν την εκάστοτε υποδιαίρεση και να υπηρετεί η κάθε οικογένεια μία ή περισσότερες ημέρες, ανάλογα με τον αριθμό των ιερέων που είχε.

Η καύση του θυμιάματος πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο θεωρούνταν πιθανότατα η πιο αξιότιμη από τις καθημερινές υπηρεσίες και γινόταν μετά την προσφορά της θυσίας. Κατά την καύση του θυμιάματος ο λαός ήταν συγκεντρωμένος έξω από το αγιαστήριο και προσευχόταν. Η ραβινική παράδοση λέει ότι για αυτή την υπηρεσία γινόταν κλήρωση, αλλά εκείνος που είχε υπηρετήσει με αυτόν τον τρόπο στο παρελθόν δεν επιτρεπόταν να συμμετάσχει εκτός αν όλοι οι παρόντες είχαν εκτελέσει προηγουμένως τη συγκεκριμένη υπηρεσία. (Ο Ναός, σ. 135, 137, 138) Αν είναι έτσι, ένας ιερέας θα είχε συνήθως αυτή την τιμή μόνο μία φορά στη ζωή του.

Φαίνεται ότι κάθε Σάββατο οι ιερείς είχαν το προνόμιο να αντικαθιστούν το ψωμί της πρόθεσης. Το Σάββατο επίσης ολοκλήρωνε την υπηρεσία της η ιερατική υποδιαίρεση εκείνης της εβδομάδας και αναλάμβανε τα καθήκοντά της η νέα εφημερία για την επόμενη. Αυτά και άλλα αναγκαία καθήκοντα εκτελούνταν από τους ιερείς χωρίς να συνιστούν παραβίαση του Σαββάτου.—Ματ 12:2-5· παράβαλε 1Σα 21:6· 2Βα 11:5-7· 2Χρ 23:8.