Οι προφήτες του Ιεχωβά ενθαρρύνουν συνέχεια τους οικοδόμους, και αυτοί αποπερατώνουν το ναό πριν περάσουν 5 έτη. Αυτό γίνεται το μήνα Αδάρ του 6ου έτους του Δαρείου, δηλαδή κοντά στην άνοιξη του 515 Π.Κ.Χ.· ολόκληρο το οικοδομικό έργο παίρνει περίπου 20 έτη για να αποπερατωθεί. (6:14, 15) Τώρα γίνονται τα εγκαίνια του οίκου του Θεού, με μεγάλη χαρά και με κατάλληλες θυσίες. Έπειτα, ο λαός γιορτάζει το Πάσχα και στη συνέχεια τηρεί «την εορτήν των αζύμων επτά ημέρας μετ’ ευφροσύνης». (6:22) Πράγματι, χαρά και ευφροσύνη χαρακτηρίζουν την αφιέρωση αυτού του δεύτερου ναού προς αίνο του Ιεχωβά.

Ούτε μπορούσαν να συγκριθούν τα εγκαίνια του ναού του Ζοροβάβελ με τα εγκαίνια του ναού των ημερών του Σολομώντα. Οι θυσίες των βοοειδών και των προβάτων δεν ήταν ούτε το 1 τοις εκατό των θυσιών που έγιναν στο ναό του Σολομώντα. Το δεύτερο οίκο δεν τον γέμισε κάποια δόξα που να μοιάζει με νεφέλη, όπως είχε συμβεί στον προηγούμενο, ούτε κατέβηκε φωτιά από τον Ιεχωβά για να αναλώσει τα ολοκαυτώματα. Ωστόσο, και οι δυο ναοί εξυπηρέτησαν ένα σπουδαίο σκοπό, την εξύψωση της λατρείας του Ιεχωβά, του αληθινού Θεού.