Δύο χρόνια αργότερα, ο Ιούδας Μακκαβαίος ανακατέλαβε την πόλη και το ναό. Το αγιαστήριο ήταν ερημωμένο και στις αυλές του ναού φύτρωναν αγριόχορτα. Ο Ιούδας κατεδάφισε το παλιό, μιασμένο θυσιαστήριο και έχτισε καινούριο με απελέκητες πέτρες. Επίσης, διέταξε να κατασκευαστούν για το ναό σκεύη και έφερε το θυσιαστήριο του θυμιάματος, το τραπέζι του ψωμιού της πρόθεσης και το λυχνοστάτη μέσα στο ναό. Αφού ο ναός εξαγνίστηκε από το μίασμα, επαναφιερώθηκε στις 25 Χισλέβ του 165 Π.Κ.Χ., ακριβώς τρία χρόνια μετά την ημέρα κατά την οποία ο Αντίοχος είχε κάνει τη θυσία του στο θυσιαστήριο αποδίδοντας λατρεία στον ειδωλολατρικό θεό. Άρχισαν και πάλι να προσφέρονται τα καθημερινά ή μόνιμα ολοκαυτώματα.—Α΄ Μακκαβαίων 4:36-54· Β΄ Μακκαβαίων 10:1-9.

Οι δύο προηγούμενες αφιερώσεις—η αφιέρωση του πρώτου ναού, που χτίστηκε από τον Σολομώντα, και η αφιέρωση του δεύτερου, που χτίστηκε από τον Ζοροβάβελ—είχαν τελεστεί επίσημα μετά την ολοκλήρωση της οικοδόμησης. Δεν καθιερώθηκε, όμως, αναμνηστικός εορτασμός αυτών των αφιερώσεων, όπως καθιερώθηκε για την επαναφιέρωση του δεύτερου ναού από τον Ιούδα Μακκαβαίο.