Η Χριστιανοσύνη Διαδίδεται Ανάμεσα στους Ιουδαίους του Πρώτου Αιώνα

ΜΙΑ σημαντική συνάθροιση έλαβε χώρα στην Ιερουσαλήμ γύρω στο 49 Κ.Χ. Αυτοί «οι οποίοι φαίνονταν ότι είναι στύλοι» της Χριστιανικής εκκλησίας του πρώτου αιώνα—ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιάκωβος—ήταν εκεί. Οι άλλοι δύο που αναφέρονται ονομαστικά ως παρόντες στη συνάθροιση ήταν ο απόστολος Παύλος και ο συνεργάτης του ο Βαρνάβας. Ένα από τα θέματα προς συζήτηση ήταν το πώς θα χώριζαν τον τεράστιο τομέα για το έργο κηρύγματος. Ο Παύλος εξήγησε: «Έδωσαν σε εμένα και στον Βαρνάβα το δεξί χέρι της από κοινού συμμετοχής, για να πάμε εμείς στα έθνη, ενώ αυτοί στους περιτμημένους».—Γαλάτες 2:1, 9.a

Πώς πρέπει να εννοήσουμε αυτή τη συμφωνία; Χώρισαν άραγε τον τομέα στον οποίο έπρεπε να κηρυχτούν τα καλά νέα σε τομέα Ιουδαίων και προσηλύτων από τη μια πλευρά και Εθνικών από την άλλη; Ή μήπως η συμφωνία αφορούσε τη γεωγραφική διαίρεση του τομέα; Για να βρούμε μια πιθανή απάντηση, χρειαζόμαστε κάποιες ιστορικές πληροφορίες σχετικά με τη Διασπορά, δηλαδή τους Ιουδαίους που ζούσαν εκτός Παλαιστίνης.

Ο Ιουδαϊκός Κόσμος τον Πρώτο Αιώνα

Πόσοι ήταν οι Ιουδαίοι της Διασποράς τον πρώτο αιώνα; Πολλοί λόγιοι συμφωνούν από ό,τι φαίνεται με το έντυπο Άτλας του Ιουδαϊκού Κόσμου (Atlas of the Jewish World): «Είναι δύσκολο να καταλήξουμε σε απόλυτους αριθμούς, αλλά μια λογικοφανής εκτίμηση είναι ότι λίγο πριν από το έτος 70 υπήρχαν δυόμισι εκατομμύρια Ιουδαίοι στην Ιουδαία και πολύ περισσότεροι από τέσσερα εκατομμύρια στη ρωμαϊκή διασπορά. . . . Είναι πιθανό ότι οι Ιουδαίοι αντιπροσώπευαν περίπου το ένα δέκατο του συνολικού πληθυσμού της αυτοκρατορίας, ενώ στα μέρη όπου υπήρχε η μεγαλύτερη συγκέντρωση Ιουδαίων, στις πόλεις των ανατολικών επαρχιών, ίσως αποτελούσαν το ένα τέταρτο των κατοίκων ή και περισσότερο».

Τα κυριότερα κέντρα βρίσκονταν στη Συρία, στη Μικρά Ασία, στη Βαβυλώνα και στην Αίγυπτο, στην Ανατολή, ενώ στην Ευρώπη υπήρχαν μικρότερες κοινότητες. Μερικοί ευρέως γνωστοί πρώτοι Χριστιανοί που ήταν ιουδαϊκής καταγωγής προέρχονταν από τη Διασπορά, όπως ο Βαρνάβας από την Κύπρο, η Πρίσκα και ο Ακύλας που ήταν από τον Πόντο και κατόπιν έζησαν και στη Ρώμη, ο Απολλώς από την Αλεξάνδρεια και ο Παύλος από την Ταρσό.—Πράξεις 4:36· 18:2, 24· 22:3.

Οι κοινότητες της Διασποράς είχαν πολλούς δεσμούς με την πατρίδα τους. Ένας από αυτούς ήταν ο ετήσιος φόρος τον οποίο έστελναν στο ναό της Ιερουσαλήμ συμμετέχοντας έτσι στις δραστηριότητες και στη λατρεία που λάβαιναν χώρα στο ναό. Αναφορικά με αυτό, ο λόγιος Τζον Μπάρκλεϊ παρατηρεί: «Υπάρχουν επαρκή στοιχεία που δείχνουν ότι οι κοινότητες της Διασποράς φρόντιζαν ευσυνείδητα για τη συλλογή αυτών των χρημάτων, τα οποία συμπλήρωναν οι επιπρόσθετες δωρεές των πλουσίων».

Ένας άλλος δεσμός με την πατρίδα ήταν οι δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές που πήγαιναν στην Ιερουσαλήμ κάθε χρόνο για τις γιορτές. Η αφήγηση των εδαφίων Πράξεις 2:9-11 σχετικά με την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. το δείχνει αυτό παραστατικά. Οι Ιουδαίοι προσκυνητές που ήταν παρόντες είχαν έρθει από την Παρθία, τη Μηδία, το Ελάμ, τη Μεσοποταμία, την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Ασία, τη Φρυγία, την Παμφυλία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Ρώμη, την Κρήτη και την Αραβία.

Η διοίκηση του ναού στην Ιερουσαλήμ επικοινωνούσε γραπτώς με τους Ιουδαίους της Διασποράς. Είναι γνωστό ότι ο Γαμαλιήλ, ο δάσκαλος του νόμου που αναφέρεται στο εδάφιο Πράξεις 5:34, έστελνε επιστολές στη Βαβυλώνα και σε άλλα μέρη του κόσμου. Όταν ο απόστολος Παύλος έφτασε στη Ρώμη ως κρατούμενος γύρω στο 59 Κ.Χ., «οι προύχοντες των Ιουδαίων» τού είπαν: «Εμείς δεν έχουμε λάβει επιστολές σχετικά με εσένα από την Ιουδαία ούτε κάποιος από τους αδελφούς που έχει έρθει ανέφερε ή είπε κάτι πονηρό για εσένα». Αυτό δείχνει ότι στέλνονταν συχνά επιστολές και αναφορές από την πατρίδα στη Ρώμη.—Πράξεις 28:17, 21.

Η Βίβλος των Ιουδαίων της Διασποράς ήταν μια μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών στην κοινή ελληνική, γνωστή ως Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Κάποιο σύγγραμμα σχολιάζει: «Μπορούμε εύλογα να συμπεράνουμε ότι η Ο΄ [Μετάφραση των Εβδομήκοντα] διαβαζόταν και ήταν αποδεκτή σε ολόκληρη τη διασπορά ως η Ιουδαϊκή Βίβλος της διασποράς ή “τα ιερά γράμματα”». Οι πρώτοι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν εκτενώς την ίδια μετάφραση στη διδασκαλία τους.

Αυτές οι συνθήκες ήταν γνωστές στα μέλη του κυβερνώντος σώματος των Χριστιανών στην Ιερουσαλήμ. Τα καλά νέα είχαν ήδη φτάσει στους Ιουδαίους της Διασποράς στη Συρία και ακόμη πιο μακριά, καθώς και σε πόλεις όπως η Δαμασκός και η Αντιόχεια. (Πράξεις 9:19, 20· 11:19· 15:23, 41· Γαλάτες 1:21) Σε εκείνη τη συνάθροιση το 49 Κ.Χ., οι παρόντες έκαναν προφανώς σχέδια για το μελλοντικό έργο. Ας εξετάσουμε τις Γραφικές αναφορές στην επέκταση που σημειώθηκε μεταξύ των Ιουδαίων και των προσηλύτων.

Τα Ταξίδια του Παύλου και οι Ιουδαίοι της Διασποράς

Ο αρχικός διορισμός του αποστόλου Παύλου ήταν «να φέρει το όνομα [του Ιησού Χριστού] στα έθνη καθώς και σε βασιλιάδες και στους γιους του Ισραήλ».b (Πράξεις 9:15) Μετά τη συνάθροιση στην Ιερουσαλήμ, ο Παύλος εξακολούθησε να προσεγγίζει τους Ιουδαίους της Διασποράς οπουδήποτε ταξίδευε. (Βλέπε πλαίσιο στη σελίδα 14.) Αυτό υποδηλώνει ότι η συμφωνία για τον τομέα ήταν πιθανότατα γεωγραφικής φύσης. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας επέκτειναν το ιεραποστολικό τους έργο προς τα δυτικά, ενώ οι άλλοι υπηρετούσαν στην πατρίδα των Ιουδαίων και στις μεγάλες Ιουδαϊκές κοινότητες στον Ανατολικό κόσμο.

Η Βαβυλώνα ήταν ένα ακόμη σημαντικό κέντρο, με άλλα μικρότερα στην Παρθία, στη Μηδία και στο Ελάμ. Κάποιος ιστορικός λέει ότι «σε κάθε περιοχή στην πεδιάδα του Τίγρη και του Ευφράτη, από την Αρμενία ως τον Περσικό κόλπο, καθώς και βορειοανατολικά προς την Κασπία Θάλασσα και ανατολικά προς τη Μηδία, υπήρχαν ιουδαϊκοί πληθυσμοί». Η Εγκυκλοπαίδεια Τζουντάικα (Encyclopaedia Judaica) υπολογίζει τον αριθμό τους σε 800.000 ή περισσότερους. Ο Ιώσηπος, Ιουδαίος ιστορικός του πρώτου αιώνα, μας λέει ότι δεκάδες χιλιάδες Ιουδαίοι από τη Βαβυλώνα ταξίδευαν στην Ιερουσαλήμ για τις ετήσιες γιορτές.

Βαφτίστηκαν άραγε προσκυνητές από τη Βαβυλώνα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.; Δεν γνωρίζουμε, αλλά ανάμεσα σε εκείνους που άκουσαν τον απόστολο Πέτρο εκείνη την ημέρα ήταν και άτομα από τη Μεσοποταμία. (Πράξεις 2:9) Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο απόστολος Πέτρος ήταν στη Βαβυλώνα γύρω στο 62-64 Κ.Χ. Ενόσω βρισκόταν εκεί, έγραψε την πρώτη του επιστολή και πιθανώς και τη δεύτερη. (1 Πέτρου 5:13) Η Βαβυλώνα, η οποία διέθετε μεγάλο ιουδαϊκό πληθυσμό, προφανώς θεωρούνταν μέρος του τομέα που ανατέθηκε στον Πέτρο, στον Ιωάννη και στον Ιάκωβο στη συνάθροιση για την οποία γίνεται λόγος στην επιστολή προς τους Γαλάτες.

Τι Μπορούμε να Μάθουμε;

Ναι, οι πρώτοι Χριστιανοί κατέβαλλαν ειλικρινείς προσπάθειες για να έρθουν σε επαφή με τους Ιουδαίους οπουδήποτε ζούσαν αυτοί. Ταυτόχρονα, ο Παύλος και άλλοι προσέγγισαν τους Εθνικούς στον ευρωπαϊκό αγρό. Τήρησαν την εντολή που έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του, όταν τους αποχαιρέτησε, να κάνουν μαθητές «από όλα τα έθνη».—Ματθαίος 28:19, 20.

Από το παράδειγμά τους μπορούμε να μάθουμε πόσο σημαντικό είναι να κηρύττουμε οργανωμένα προκειμένου να έχουμε την υποστήριξη του πνεύματος του Ιεχωβά. Βλέπουμε επίσης τα πλεονεκτήματα του να πλησιάζουμε ανθρώπους που έχουν σεβασμό για το Λόγο του Θεού, ειδικά σε τομείς όπου υπάρχουν λίγοι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μήπως κάποιες περιοχές του τομέα που έχει ανατεθεί στην εκκλησία σας είναι πιο παραγωγικές από άλλες; Ίσως είναι καλό να καλύπτετε αυτές τις περιοχές πιο συχνά. Γίνονται στη γειτονιά σας εκδηλώσεις οι οποίες προσφέρονται για ειδικές προσπάθειες στην ανεπίσημη μαρτυρία και στο έργο δρόμου;