Ας δούμε για παράδειγμα την εμπειρία του Χαφένι.

Ο Χαφένι γεννήθηκε στη Ζάμπια και μεγάλωσε σε στρατόπεδα προσφύγων σε γειτονικές χώρες. Ο ίδιος λέει: «Ήμουν εξοργισμένος με τη βάρβαρη και άδικη μεταχείριση που είχε υποστεί η οικογένειά μου και άλλοι άνθρωποι». Έτσι λοιπόν, εντάχθηκε στην ένοπλη οργάνωση στην οποία ανήκαν οι γονείς του.

Αναλογιζόμενος εκείνη την εποχή, ο Χαφένι συνέχισε: «Το πιο θλιβερό κομμάτι της ιστορίας ήταν οι συναισθηματικές επιπτώσεις της προσφυγιάς. Παιδιά χωρίζονταν από τις μητέρες, τους πατέρες και τα αδέλφια τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά στέλνονταν στον πόλεμο. Πολλά από αυτά δεν ξαναγύρισαν. Δεν είδα ποτέ τον πατέρα μου, ούτε καν σε φωτογραφία. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι είχε σκοτωθεί στον πόλεμο. Κουβαλάω ακόμα μέσα μου τα ψυχικά τραύματα εκείνης της εποχής».

Ο ΧΟΣΕΜΠΑ, ο οποίος ζει στην Ισπανία, ρωτήθηκε γιατί εντάχθηκε σε ένοπλη οργάνωση. Εκείνος είπε: «Δεν άντεχα πια την καταδυνάστευση και την αδικία που αντιμετωπίζαμε τότε. Στην πόλη που έμενα, το Μπιλμπάο, η αστυνομία ορμούσε στα σπίτια, έδερνε και έκανε συλλήψεις».

Ο Χοσέμπα συνεχίζει: «Ένα πρωί με συνέλαβαν επειδή εξέφρασα την άποψή μου για αυτές τις μεθόδους της αστυνομίας. Ήμουν τόσο οργισμένος ώστε ήθελα να κάνω κάτι​—εν ανάγκη κάτι βίαιο—​για να διορθώσω την κατάσταση».

Για παράδειγμα, ο Χαφένι, που αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, λέει: «Μας πήραν τη γη μας και την εκμεταλλεύονταν εκείνοι. Τα ζώα δεν μένουν άπραγα όταν απειλείται η περιοχή τους, οπότε το θεωρούσαμε φυσιολογικό να πολεμήσουμε και εμείς για τη γη και τα δικαιώματά μας».

Αισθήματα Χαραγμένα στην Καρδιά

Ο Χοσέμπα, που αναφέρθηκε προηγουμένως, υπέστη βάναυση κακοποίηση όταν συνελήφθη. Ο ίδιος λέει: «Εκείνη η βαρβαρότητα με έπεισε ότι το μίσος μου ήταν δικαιολογημένο. Πίστευα ότι άξιζε ακόμα και να πεθάνω, αν χρειαζόταν, για να αλλάξουν τα πράγματα».

Ο Χαφένι λέει: «Όταν ήμασταν στα στρατόπεδα προσφύγων, γίνονταν συγκεντρώσεις όπου διδασκόμασταν πως οι λευκοί μηχανεύονται συνεχώς τρόπους για να έχουν τους μαύρους υπό την εξουσία τους». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

«Ένιωθα το μίσος μου για τους λευκούς να θεριεύει», προσθέτει ο Χαφένι. «Δεν εμπιστευόμουν κανέναν τους. Τελικά δεν μπορούσα να αντέξω άλλο, και σκέφτηκα ότι η δική μας γενιά έπρεπε να κάνει κάτι».

Ένα Βιβλίο που Μπορεί να Αλλάξει την Καρδιά

Τη δεκαετία του 1990, ο Χαφένι άρχισε να εξετάζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και αποφάσισε να προμηθευτεί μια Αγία Γραφή. Ο ίδιος λέει: «Άρχισα με τα Ευαγγέλια [τα Γραφικά βιβλία του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη], τα οποία περιέχουν την ιστορία της ζωής του Ιησού. Καθώς διάβαζα, με έλκυσε αμέσως η προσωπικότητα του Ιησού καθώς και η καλοσυνάτη και αμερόληπτη συμπεριφορά του προς τους άλλους. Αυτό άγγιξε την καρδιά μου».

Καθώς συνέχισε το διάβασμα, μια Γραφική περικοπή τον συγκλόνισε​—τα εδάφια Πράξεις 10:34 και 35. Εκεί λέει: «Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν».

«Κατέληξα στο συμπέρασμα», λέει ο Χαφένι, «ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι ευθύνονται για το φυλετισμό, τον εθνικισμό και το ρατσισμό. Αντιλήφθηκα ότι το άγγελμα της Γραφής μπορεί να αλλάξει τη νοοτροπία των ανθρώπων και ότι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλή υπόσταση ενώπιον του Θεού. Αυτό είναι πιο σημαντικό από το να μάχεσαι υπέρ κάποιου συγκεκριμένου λαού, φυλής ή χρώματος».

Ο Χοσέμπα, που αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, ήταν αρχηγός μιας μικρής ομάδας κομάντο που σχεδίαζε να ανατινάξει ένα αστυνομικό τμήμα. «Προτού, όμως, προλάβουμε να πραγματοποιήσουμε την επίθεση», εξηγεί ο ίδιος, «με συνέλαβαν και έμεινα δύο χρόνια στη φυλακή». Αργότερα, η σύζυγός του, η Λούσι, άρχισε να μελετάει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Με τον καιρό άρχισε να συμμετέχει και ο Χοσέμπα σε εκείνες τις συζητήσεις.

Ο Χοσέμπα θυμάται: «Καθώς μάθαινα περισσότερα για τον Ιησού, εκείνος έγινε το πρότυπό μου. Με επηρέασε ιδιαίτερα η εξής δήλωσή του: “Όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν από σπαθί”. Ήξερα ότι αυτό είναι αλήθεια». (Ματθαίος 26:52) Ο ίδιος παραδέχεται: «Όταν σκοτώνεις κάποιον, υποδαυλίζεις το μίσος και οι δικοί του θέλουν να πάρουν εκδίκηση. Η βία φέρνει μονάχα πόνο, δεν κάνει τον κόσμο καλύτερο». Έτσι λοιπόν, ο Χοσέμπα άρχισε να αλλάζει τη νοοτροπία του.

Τόσο ο Χαφένι όσο και ο Χοσέμπα διαπίστωσαν εκ πείρας ότι οι Γραφικές διδασκαλίες μπορούν να επηρεάσουν δραστικά τη ζωή ενός ανθρώπου.

Μια Αδελφότητα Βασισμένη στην Αγάπη

Όταν ο Χαφένι άρχισε να παρακολουθεί συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, συγκινήθηκε βαθιά από τη φυλετική αρμονία που βρήκε εκεί. «Μου φαινόταν απίστευτο που μπορούσα να κάθομαι δίπλα σε λευκούς», λέει. «Ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου θα είχα τη δυνατότητα να αποκαλέσω “αδελφό” έναν λευκό. Αυτό με έπεισε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η θρησκεία των Μαρτύρων είναι όντως η αληθινή, επειδή είχαν την ενότητα που λαχταρούσα να βρω και έδειχναν αγάπη μεταξύ τους παρά τις φυλετικές διαφορές».

Όπως αναφέρθηκε στο εισαγωγικό μας άρθρο, ο Αντρέ παραλίγο να σκοτωθεί από μια βόμβα που αφαίρεσε τη ζωή αρκετών φίλων του. Την είχε τοποθετήσει μια ένοπλη οργάνωση. Μετέπειτα, ο Αντρέ έμαθε και εφάρμοσε τη Γραφική συμβουλή να “συγχωρούμε ανεπιφύλακτα”. (Κολοσσαείς 3:13) Αργότερα ο Χαφένι, ο οποίος χρόνια έπειτα από αυτή τη βομβιστική επίθεση προσχώρησε σε εκείνη την οργάνωση, έμαθε να εφαρμόζει τις Γραφικές αρχές και αποκήρυξε τη βία. (Ψαλμός 11:5) Τώρα είναι και οι δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά και εργάζονται μαζί σε ένα μεταφραστικό γραφείο των Μαρτύρων σε κάποια αφρικανική χώρα.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Τόσο ο Χαφένι όσο και ο Χοσέμπα διαπίστωσαν εκ πείρας ότι οι Γραφικές διδασκαλίες μπορούν να επηρεάσουν δραστικά τη ζωή ενός ανθρώπου

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Η εφαρμογή των Γραφικών αρχών βοήθησε τον Χαφένι και τον Αντρέ να έχουν γνήσια αγάπη μεταξύ τους