Ματιές στον Κόσμο

Η Υψηλότερη Αναλογία Αυτοκτονιών

Η The New York Times αναφέρει ότι η αναλογία αυτοκτονιών στην Ουγγαρία θεωρείται η υψηλότερη στον κόσμο, πράγμα που ανησυχεί την ουγγρική κυβέρνηση. Σύμφωνα με την ψυχίατρο Δρ Μπέλα Μπούντα, ερευνήτρια της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, στην Ουγγαρία θεωρούν αυτούς που αυτοκτονούν ‘γενναίους’ που προτίμησαν να πεθάνουν αντί να συνεχίσουν να υποφέρουν. Η Μπούντα λέει πως κάθε χρόνο «αυτοκτονούν σχεδόν 5.000 άτομα στην Ουγγαρία», ενώ «50.000 περίπου κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας». Η ανησυχητική αύξηση των αυτοκτονιών ανάγκασε την κυβέρνηση να ζητήσει από τους ερευνητές να βρουν καλύτερα μέσα για την πρόληψή τους. Ως παράγοντες που συντελούν στις αυτοκτονίες θεωρήθηκαν η οικονομική στασιμότητα, ο πληθωρισμός και ο αλκοολισμός που είναι αποτέλεσμα της ‘ξέφρενης επιδίωξης’ ενός υλιστικού τρόπου ζωής.

Πώς Συντηρεί το Αλάτι

Το αλάτι συντηρεί το κρέας—πώς όμως γίνεται αυτό; Ο μικροβιολόγος Ρόμπερτ Μπιουκάναν του Υπουργείου Γεωργίας των Η.Π.Α. λέει ότι βρήκε την απάντηση. «Δεν σκοτώνει τα βακτήρια που χαλάνε την τροφή, αποξηραίνοντάς τα», αναφέρει το περιοδικό Hippocrates. «Αντίθετα, το αλάτι αναγκάζει τα βακτήρια να καταναλώνουν τόση πολύ ενέργεια για να απαλλαγούν από το νάτριο, ώστε δεν τους απομένει καθόλου ενέργεια για να φάνε και να αναπαραχθούν». Αυτά τα νέα ίσως βοηθήσουν εκείνους που ασχολούνται με την παραγωγή προϊόντων του κρέατος να μάθουν πώς να έχουν τα ίδια αποτελέσματα χρησιμοποιώντας λιγότερο αλάτι.

«Θλιβερή Εικόνα»

Οι στατιστικές για το 1986 δείχνουν πάλι μια μείωση 9.000 και πλέον ατόμων στα μέλη της μεγαλύτερης Προτεσταντικής εκκλησίας του Καναδά, της Ενωμένης Εκκλησίας του Καναδά. Το 1985 αποχώρησαν πάνω από 10.000 μέλη. Η The Toronto Star περιέγραψε τα πορίσματα της στατιστικής για το 1986 ως «θλιβερή εικόνα μιας εκκλησίας που μαστίζεται, μερικές φορές, από διαμάχες». «Η προτεινόμενη χειροτονία ατόμων που δηλώνουν ότι είναι ομοφυλόφιλοι και η χρήση γλώσσας που δεν προσδιορίζει το φύλο στα εκκλησιαστικά έντυπα» είναι μερικές αιτίες για την «γενική δυσφορία», που οδηγεί στην απώλεια μελών. Ένας πρώην πρόεδρος εκκλησιαστικής συνέλευσης παραδέχτηκε πως μερικοί πιστεύουν ότι «η ηγεσία της εκκλησίας είναι πολύ αποξενωμένη από τους κοινούς ανθρώπους».

Νέα Θεωρία για τις Πυραμίδες

Το πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι σήκωσαν και τοποθέτησαν τους ογκόλιθους με τους οποίους φτιάχτηκαν οι πυραμίδες, προβληματίζει έντονα τους ειδικούς εδώ και χρόνια. Τώρα, ο Τζόζεφ Νταβίντοβιτς, χημικός στο Πανεπιστήμιο Μπάρι της Φλόριντα, ισχυρίζεται ότι ούτε καν ανυψώθηκαν, αλλά χύθηκαν επί τόπου. Αυτή την υπόθεση τη στηρίζει σε ανάλυση που έκανε σε δείγματα που πήρε από τους ογκόλιθους των πυραμίδων το 1982. Λέει ότι οι ογκόλιθοι περιέχουν ορυκτά που δεν βρίσκονται φυσιολογικά σε ασβεστόλιθους και διαφέρουν από εκείνα που υπάρχουν στις πέτρες των αιγυπτιακών λατομείων. Υποστηρίζει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έχυσαν τους ογκόλιθους ανακατεύοντας ασβεστόλιθο και κομμάτια βράχων με φυσικό τσιμέντο και ότι χρησιμοποιούσαν το άκρο του ενός λαξευμένου ογκόλιθου ως μέρος του καλουπιού για τον επόμενο. Η αιγυπτιακή κυβέρνηση αμφισβητεί αυτή την υπόθεση.

Εμπορευματοποίηση της Επίσκεψης του Πάπα

Οι επιχειρηματίες άρχισαν να πουλάνε αναμνηστικά που είχαν σχέση με τον πάπα, μήνες πριν αυτός αρχίσει την περιοδεία του σε εννιά πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, το Σεπτέμβριο. «Οι αξιωματούχοι του Βατικανού και της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας των Η.Π.Α. αρνούνται να δώσουν την έγκρισή τους για οποιοδήποτε απ’ αυτά τα εμπορικά εγχειρήματα», λέει το Newsweek. «Παρ’ όλα αυτά, τα κάθε λογής πράγματα που έχουν να κάνουν με τον πάπα πολλαπλασιάζονται όπως έγινε με τα ψωμιά και τα ψάρια». Ανάμεσα σ’ άλλα, προσφέρονταν και μπλουζάκια: Ένα απ’ αυτά—που αναφέρθηκε ότι το προτιμούσαν ιδιαίτερα οι παπάδες και οι καλόγριες—απεικονίζει «ένα σκύλο, μασκότ μιας μπύρας, . . . με παπικό καπέλο και ενδυμασία». Καπέλα, μάσκες και δαχτυλίδια: Μια χρυσαφιά, πλαστική απομίμηση του παπικού δαχτυλιδιού έχει κόκκινα κλειστά χείλη. «Όταν το φιλήσεις», λέει ο δημιουργός του, «θα σε φιλήσει κι αυτό». Αφίσες και φωτογραφίες: Μπορείτε να φωτογραφηθείτε δίπλα σε μια φωτογραφία—ομοίωμα του πάπα, που έχει φυσικό μέγεθος. Βίντεο και εικονογραφημένα βιβλία: Και τα δύο περιγράφουν την ιστορία της ζωής του πάπα. Εκτοξευτές νερού για να ποτίζεται το γρασίδι: Το νερό εκτοξεύεται από τις «ανοιχτές παλάμες ενός πάπα φτιαγμένου από κοντραπλακέ». Πουλιούνταν με το σλόγκαν: «Ας ποτίσουμε». Για δρόσισμα, σκέφτηκαν να φτιάξουν ένα παγωτό που να μοιάζει του πάπα και να το ονομάσουν Πόπσικλ.

Δεν τα Δέχτηκαν Πουθενά

Στην αρχή φάνηκε να είναι καλή ιδέα: Παίρνεις βόλους συμπυκνωμένων σκουπιδιών, τους αποθέτεις σε μικρούς, τακτοποιημένους σωρούς στο έδαφος και παράγεις ενέργεια από το αέριο μεθάνιο που αποδίδουν τα σκουπίδια καθώς αποσυντίθενται. Ο εργολάβος Λόουελ Χάρελσον, για να αρχίσει να εφαρμόζει το σχέδιο, πήρε 3.100 τόνους εμπορεύσιμων σκουπιδιών από το Άισλιπ της Νέας Υόρκης, τα φόρτωσε σε μια μαούνα και τα ρυμούλκησε στη Βόρεια Καρολίνα, όπου είχε συμφωνήσει με μερικούς αγρότες να χρησιμοποιήσει τα χωράφια τους. Όταν όμως έφτασαν τα σκουπίδια, οι διαμαρτυρίες ανάγκασαν τις αρχές να διατάξουν την απομάκρυνσή τους. Καθώς η κακή τους φήμη απλωνόταν, δεν έγιναν δεκτά ούτε στις Πολιτείες Αλαμπάμα, Μισισιπί, Λουιζιάνα, Τέξας και Φλόριντα. Το Μπελίζ και άλλες χώρες της Καραϊβικής αρνήθηκαν κι αυτές να τα δεχτούν, και το Μεξικό χρησιμοποίησε την ακτοφυλακή και την αεροπορία του για να τα εμποδίσει να μπουν στο έδαφός της. Τελικά, αφού πέρασαν 60 μέρες και διανύθηκαν περίπου 9.600 χιλιόμετρα—με κόστος 840.000 δραχμών την ημέρα για τη μαούνα και το ρυμουλκό—τα σκουπίδια επέστρεψαν στη Νέα Υόρκη. Αλλά οι αρχές δεν τους επέτρεψαν να αράξουν ούτε εκεί, προβάλλοντας λόγους υγείας και ασφάλειας. Αφού έμειναν τρεις μήνες, το περασμένο καλοκαίρι, στο Γκρέιβσεντ Μπέι και έγιναν κάτι σαν αξιοθέατο για τους τουρίστες, επιτεύχθηκε τελικά συμφωνία να καούν στο Μπρούκλιν και να θαφτεί η στάχτη τους πίσω στο Άισλιπ. «Μερικές φορές», είπε ο Χάρελσον, «αναρωτιέμαι πώς τα κατάφερα να κάνω μια τέτοια ανοησία και να προκαλέσω τόση κατακραυγή».

Μεγάλη Ευθύνη

Ο καθηγητής Π. Πέτερσεν, του γυναικολογικού νοσοκομείου του Ανόβερο, στη Γερμανία, υποστηρίζει πως συχνά αποκρύπτεται από το κοινό το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι γυναίκες που κάνουν έκτρωση υποφέρουν έπειτα από σοβαρές ψυχολογικές ενοχλήσεις. Οι μετέπειτα συνέπειες περιλαμβάνουν «σοβαρά αισθήματα ενοχής· κατάθλιψη· απάθεια ή αψιθυμία· μίσος για τον σύντροφο, το γιατρό ή για τους άντρες γενικά· σεξουαλική ψυχρότητα· [και] απαίσιους εφιάλτες». Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο Πέτερσεν τόνισε πως οι γιατροί που κάνουν τις εκτρώσεις προσιτές, πρέπει κι αυτοί να φέρουν «ένα μέρος της ευθύνης για το φόνο ανθρώπων». Λόγω αυτού του γεγονότος, πολλοί γιατροί πληρώνουν ήδη ένα βαρύ ψυχολογικό τίμημα.

Σβήνουν τη Δίψα;

Τι πίνετε όταν διψάτε; «Η ειρωνεία είναι πως αυτά που διαλέγουν οι περισσότεροι άνθρωποι—ζαχαρούχα, αεριούχα αναψυκτικά—δεν σβήνουν καν τη δίψα», λέει η The New York Times. «Αντίθετα, η υψηλή περιεκτικότητά τους σε ζάχαρη σας κάνουν να διψάτε πιο πολύ, θέτοντας σε λειτουργία ένα κύκλο δίψας που εξακοντίζει στα ύψη την κατανάλωση αναψυκτικών». Μια συνηθισμένη σόδα 340 γραμμαρίων περιέχει 9 κουταλιές του γλυκού ζάχαρη και «δεν παρέχει καμιά θρεπτική ουσία, παρά μόνο θερμίδες γεμάτες γλύκα». Μπορεί επίσης να περιέχει τόση καφεΐνη όση μισό φλυτζάνι καφές. Επίσης η οξύτητα—που σε αναψυκτικά όπως η κόκα-κόλα, είναι σχεδόν όση και στο ξύδι—προσβάλλει το σμάλτο των δοντιών. Οι μη καφεϊνούχες, οι «φυσικές» σόδες και οι σόδες δίαιτας λύνουν μερικά προβλήματα, αλλά όχι όλα και συνήθως δεν προσθέτουν τίποτα στη θρεπτικότητα της σόδας.

Αισθάνονται τα Έμβρυα;

Υποφέρουν τα έμβρυα και τα νεογέννητα από πόνο και φόβο; Ο καθηγητής του Ντίσελντορφ, Χ. Τζ. Λέναρντ πιστεύει ότι το ερώτημα αυτό πρέπει να απαντηθεί πλήρως. Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο καθηγητής τονίζει ότι τα έμβρυα αντιδρούν «στο τσίμπημα της βελόνας με αμυντικές χειρονομίες, ανησυχία και αύξηση των χτύπων της καρδιάς». Υποστηρίζει δε ότι, αφού ένα αγέννητο μωρό που έχει νερό στον εγκέφαλο μπορεί να θεραπευτεί αν του κάνουν παρακέντηση με βελόνες στην κορυφή του κρανίου, χρειάζεται να γίνει «έρευνα για την ανακάλυψη μιας εφικτής μεθόδου αναισθησίας για έμβρυα». Το ζήτημα του πόνου, λέει, πρέπει να μας απασχολεί και όταν χρησιμοποιούμε λαβίδες και συσκευές αναρρόφησης σε δύσκολους τοκετούς.